Moeilijk - Stamcafé

Er zijn in de laatste maand van December twee mensen overleden die ik goed kende. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan; één was oud, de ander 14. Ik snap het gewoon niet. Vooral bij de 14-jarige Shanna niet. Waarom moeten ze toch dood? Overdag ben ik niet verdrietig, en denk ik er amper aan. Maar als ik in mijn bed lig, naar muziek luister, komen al die gevoelens naar boven en moet ik opeens verschrikkelijk huilen. Sinds ik weet dat ze er niet meer zijn, zodat ik niet meer met ze kan praten, lachen, huilen, spelen, ruzie maken.. Dat is moeilijk, en onbegrijpelijk. Ik weet het gewoon niet, niks. En ik weet dat er meer is dan alleen het verdriet van de twee overledene, Beb en Shanna. Maar wat weet ik nog steeds niet. Er is de laatste tijd veel veranderd en gebeurd. Maar alsnog; wat is het dan? Van al die dingen die er zijn gebeurd, wat is dan het meest aangrijpende geweest? Wat heeft me zo gebroken waar ik zo weinig last van heb? Ik probeer steeds te bedenken wat: verkering uit, gedoe op school, ouders ruzie, de twee overledene.. ga zo maar door. Ik weet het niet, en aan de ene kant wil ik het ook niet weten. Maar aan de andere kant toch wel. En weer begrijp ik iets niet. Waar is dan dat ene wat ik wél wil begrijpen, maar toch ook weer niet? Wat ik wil weten, maar dat steeds vervaagd en verschijnt, en weer verdwijnt als ik het bijna weet. Er zijn meer vragen dan antwoorden, en ik snap het gewoon niet. Sinds al die gebeurtenissen is mijn hoofd een chaos, alle gedachten, herinneringen en gevoelens vliegen doorelkaar heen. Ze worden verscheurd, gelijmd, opengereten en geheeld. Ik snap het niet.

[ bericht aangepast op 2 jan 2010 - 20:57 ]

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

Ik vind het knap dat je het al kunt verwoorden. En als je het niet weet wat je 'gebroken' heeft kan het zijn dat je het onbewust hebt weggestopt. Maar gewoon dit allemaal bij elkaar is zwaar. Laat je gevoelens gewoon even op de vrije loop en dan zal het na een tijdje wel weer goed gaan. En praten helpt ook meestal wel. Heel veel sterkte en nog gecondoleerd.
xoxo
N

Why don't you break my heart

Ik ken je niet ofzo, maar ik voel wat je typt. Ik moest er bijna van huilen, dunno why :'D Misschien moet je er juist wel over praten met mensen die je kent, dat lucht meer op dan internet, geloof me. En wat dan nog als ze je vooroordelen, dan weet je tenminste waar je aan toe bent bij hun.
Sterkte. x

Everything means nothing, if I ain't got you.

Dankjewel Nicole en eh, saucage. (:
Sowieso al omdat je het gelezen hebt.

[ bericht aangepast op 2 jan 2010 - 21:06 ]

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

Ik weet hoe je je voelt. Er zoveel mogelijk over praten met vrienden helpt echt, geloof me. Ik dacht eerst altijd dat zoiets ook geen zin had, totdat ik iemand ontmoette aan wie ik alles, maar dan ook echt alles verteld heb. En sinsdien gaat het een stuk beter. Het is fijn om te weten dat je iemand hebt waarop je kunt terugvallen zegmaar.

Everything is quiet, except for all the voices in my head that say your name.

Rosebeat schreef:
Ik weet hoe je je voelt. Er zoveel mogelijk over praten met vrienden helpt echt, geloof me. Ik dacht eerst altijd dat zoiets ook geen zin had, totdat ik iemand ontmoette aan wie ik alles, maar dan ook echt alles verteld heb. En sinsdien gaat het een stuk beter. Het is fijn om te weten dat je iemand hebt waarop je kunt terugvallen zegmaar.

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

Heroic schreef:
(...)
Ik heb daar niemand voor. Ze begrijpen me niet wat ik vertel. En ik eerlijk gezegd, ik zelf ook niet.

Everything is quiet, except for all the voices in my head that say your name.

sterkte

it's so empty living behind these castle walls

op de een of andere manier moest ik bijna huilen toen ik het las
maar misschien moet je met iemand praten, ik weet niet zo geod, want ik heb zoiets nog nooit meegemaakt.
sorry, ik kan je dus niet zo goed helpen.
maar in ieder geval veel sterkte! <33

Whipple schreef:
op de een of andere manier moest ik bijna huilen toen ik het las
maar misschien moet je met iemand praten, ik weet niet zo geod, want ik heb zoiets nog nooit meegemaakt.
sorry, ik kan je dus niet zo goed helpen.
maar in ieder geval veel sterkte! <33

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

Dat gevoel ken ik als geen ander en ik snap je heel erg goed. Alles, wat er nu ook maar een beetje fout gaat zorgt telkens weer voor nieuwe chaos. En het is toch logisch dat jij ontzettend veel verdriet hebt over twee dierbaren die jij verloren bent! Dat is logisch. En dat doet ook pijn ja. Dat is zeker niet iets waar je zomaar overheen komt, en nu denk je misschien wel 'daar kom ik nooit meer overheen' maar over een tijdje komt dat allemaal wel weer goed. Je moet alles gewoon wat tijd geven en jezelf wat tijd en rust gunnen.

En dat je er overdag niet aan denkt is ook wel logisch eigenlijk. Je bent bezig, met andere dingen en als je dan 's avonds alleen bent ga je eraan denken. Je kunt er natuurlijk ook altijd met iemand over gaat praten als het je nog steeds te hoog zit over een tijdje. Ik zou niet zeggen een proffesioneel iemand maar gewoon een vriendin of misschien een van je ouders. Iemand met wie je even kan huilen en lachen over je problemen. Zo nu en dan is dat heerlijk en ook iets waar je je totaal niet om hoeft te schamen.

Ga leuke dingen doen en neem je zelf niets kwalijk en ga je vooral niet schudlig voelen om dingen waar je niets aan kunt doen. Uiteindelijk komt alles wel goed, maar dat verdriet dat zul je moeten ervaren voor je erdoor heen kunt. Heel veel sterkte met alles .

Wie du mir, so ich dir.

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

dat was echt mooi gezegd. ik vind het echt erg voor je. probeer gewoon van het leven te genieten. voel je niet schuldig omdat je plezeir maakt en zij er niet meer zijn.

sterkte(A)

You've got to realize: you're the Devil as much as you're God.

Enorm veel sterkte.

Reality is a lovely place, but I wouldn't wanna live there.

Ik ken je en toch reageer ik, omdat ik dit zo erg voor je vind. Voor de naasten is het altijd moeilijk om iemand te verliezen, zeker als ze nog jong is, zoals bij Shanna. Je verwacht gewoon niet dat ze weg gaan, je denkt; 'Dit is iets wat anderen overkomt, maar niet bij mij.' Maar iedere keer heeft iemand het weer fout, iedere keer verdwijnt er een kostbaar leven van deze aardbol. Zelfs de dieven en moordenaars verdienen het niet om te gaan, ze verdienen een kans. Maar die kans krijgt helaas niet iedereen. Je kan beslissen wanneer je gaat, maar je kan ook beslissen om te blijven. Die beslissing die je neemt is sowieso altijd fataal, op korte of lange termijn. Je weet dat het ooit eens tijd word om te gaan, dat het ooit eens tijd word om iemand anders te laten gaan. Het is niet leuk, het is hatelijk. Weten dat je iedereen gaat verliezen van wie je zielsveel houd. Maar dat is juist wat het eerlijk maakt. Niemand weet wanneer zijn einde komt, dat is de grote verassing in het leven. De grote vraag, zelfs. Ik wens je zo veel sterkte toe

All was well.