Hello darlings,
ik ben al een tijdje bezig met een verhaal en ik wil het misschien uitgeven. Maar ik heb nog niet zo veel en ik denk dat het verhaal niet echt lang wordt ofzo. Maar ik wil voor zover ik het heb graag even jullie mening weten.
Try to forget someone you love is like tyring to remember someone you never met.
Valerie is de liefde meer dan zat. Ze heeft het op gegeven. Bij elke poging zakte de moed haar steeds dieper in haar schoenen. Héél langzaam totdat de moed verdwenen was. En als je de moed eenmaal kwijt bent lukt terug vinden niet meer.
© Renée Hoekstra Productions.
Een hoge monotone pieptoon vulde de witte kamer die eerst alleen nog maar gevuld was met een bed. Nu was hij ook gevuld met verdriet, het bed moest de kamer delen.
Het meisje dat ik het bed ligt lijkt zeer ongelukkig. Ze is niet vredig gestorven niet met een glimlach op haar gezicht. Ze ligt er treurig bij met haar mondhoeken naar beneden gekrult. Nooit zal een glimlach haar lippen nog mogen sieren.
Het meisje dat pas overleden is werd Valerie genoemd. De naam Valerie staat voor kracht en dapperheid, voor alles wat deze Valerie niet had. Deze Valerie had opgegeven zij had de kracht niet om door te gaan. Zij was hier niet dapper genoeg voor geweest. Misschien had ze spijt, misschien ook niet. We zullen het niet te weten komen. Maar één ding is zeker. Valerie had haar naam geen eer aangedaan.
Met mijn vuist sloeg ik op het eikenhoutentafelblad. Ik wou niet meer vechten, niet meer vechten voor de liefde. Hij liet me toch altijd vallen op de momenten waarop ik hem het hardst nodig had. De liefde was nou eenmaal hard al kon hij ook zo mooi zijn. Men vond dat liefde iets was om te koesteren. Inmiddels wist ik wel beter liefde was iets om je voor te verstoppen en als het je eenmaal in zijn macht had zo snel mogelijk weer te vergeten. Het feit dat liefde je in zijn macht houd is het simpelst van alles en het vergeten was het moeilijkst. Op dat moment wil je het liefst opgeven. En dat is wat ik nu ga doen.
Sommige mensen vinden opgeven hetzelfde als bekennen van zwakte. Ik ben het hier niet mee eens, opgeven is soms nog de enige uitvlucht. De enige ster in een zwarte nacht. En die ster, die moet je grijpen. En wanneer die ster valt, dan moet je een wens doen. Aan die wens moet je je vastklampen. Je moet niet denken dat hij toch niet uit zal komen. Je moet vertrouwen hebben, en dan komt alles vanzelf goed. Zolang je maar vertrouwt en gelooft. Maar voor veel mensen is vertrouwen of geloven moeilijk. Voor sommige is het zelfs al te laat. Die mensen zijn zichzelf al zo lang verloren dat geloven en vertrouwen geen nut meer heeft ze vinden zichzelf toch nooit meer terug. Hoe hard ze ook vechten het is onmogelijk. Vele mensen gaan die personen helpen om het vertrouwen terug te vinden. Maar ik kan je vertellen dat dat verspilde moeite is.
Ik zou het echt waarderen als jullie compleet eerlijk je mening geven.
x
ik ben al een tijdje bezig met een verhaal en ik wil het misschien uitgeven. Maar ik heb nog niet zo veel en ik denk dat het verhaal niet echt lang wordt ofzo. Maar ik wil voor zover ik het heb graag even jullie mening weten.
Try to forget someone you love is like tyring to remember someone you never met.
Valerie is de liefde meer dan zat. Ze heeft het op gegeven. Bij elke poging zakte de moed haar steeds dieper in haar schoenen. Héél langzaam totdat de moed verdwenen was. En als je de moed eenmaal kwijt bent lukt terug vinden niet meer.
© Renée Hoekstra Productions.
Een hoge monotone pieptoon vulde de witte kamer die eerst alleen nog maar gevuld was met een bed. Nu was hij ook gevuld met verdriet, het bed moest de kamer delen.
Het meisje dat ik het bed ligt lijkt zeer ongelukkig. Ze is niet vredig gestorven niet met een glimlach op haar gezicht. Ze ligt er treurig bij met haar mondhoeken naar beneden gekrult. Nooit zal een glimlach haar lippen nog mogen sieren.
Het meisje dat pas overleden is werd Valerie genoemd. De naam Valerie staat voor kracht en dapperheid, voor alles wat deze Valerie niet had. Deze Valerie had opgegeven zij had de kracht niet om door te gaan. Zij was hier niet dapper genoeg voor geweest. Misschien had ze spijt, misschien ook niet. We zullen het niet te weten komen. Maar één ding is zeker. Valerie had haar naam geen eer aangedaan.
Met mijn vuist sloeg ik op het eikenhoutentafelblad. Ik wou niet meer vechten, niet meer vechten voor de liefde. Hij liet me toch altijd vallen op de momenten waarop ik hem het hardst nodig had. De liefde was nou eenmaal hard al kon hij ook zo mooi zijn. Men vond dat liefde iets was om te koesteren. Inmiddels wist ik wel beter liefde was iets om je voor te verstoppen en als het je eenmaal in zijn macht had zo snel mogelijk weer te vergeten. Het feit dat liefde je in zijn macht houd is het simpelst van alles en het vergeten was het moeilijkst. Op dat moment wil je het liefst opgeven. En dat is wat ik nu ga doen.
Sommige mensen vinden opgeven hetzelfde als bekennen van zwakte. Ik ben het hier niet mee eens, opgeven is soms nog de enige uitvlucht. De enige ster in een zwarte nacht. En die ster, die moet je grijpen. En wanneer die ster valt, dan moet je een wens doen. Aan die wens moet je je vastklampen. Je moet niet denken dat hij toch niet uit zal komen. Je moet vertrouwen hebben, en dan komt alles vanzelf goed. Zolang je maar vertrouwt en gelooft. Maar voor veel mensen is vertrouwen of geloven moeilijk. Voor sommige is het zelfs al te laat. Die mensen zijn zichzelf al zo lang verloren dat geloven en vertrouwen geen nut meer heeft ze vinden zichzelf toch nooit meer terug. Hoe hard ze ook vechten het is onmogelijk. Vele mensen gaan die personen helpen om het vertrouwen terug te vinden. Maar ik kan je vertellen dat dat verspilde moeite is.
Ik zou het echt waarderen als jullie compleet eerlijk je mening geven.
x
[ bericht aangepast op 27 dec 2009 - 18:13 ]
Be here, be alive, and be the means to a worthwhile end. Head down, chin up, eyes on the horizon. Don’t blow it.
nu pas vind ik dat het écht wel wat kan worden:Y)-