Met kinderen,
ik ben daar dus zo slecht in hé, en op één of andere manier voelen al die kindjes zich naar mij aangetrokken, want altijd komen ze naar mij en staan ze daar wat te lachen ...
Ik heb niets tegen kinderen, ik vind ze ook wel schattig enz, maar als ze daar dan staan weet ik echt niet wat ik moet doen.
bv gisteren, ik zat in het zwembad, en opeens komt er zo'n klein meisje met en roze zwemband naar me toe gezwommen, en het probeert zo te 'communiceren' door wat 'dada' te roepen en het enige wat ik dan doe is gewoon een geforceerd lachen en me dan omdraaien en weggaan. Het is alsof er dan zo'n alarm afgaat bij mij 'Wat nu, wat nu?'
en daarna heb ik ook nog zo'n geval gehad in de trein, ... Maar dat is dan nog erger afgelopen --' "Zucht"
Zijn jullie ook zo slecht met kinderen, of juist niet, en dan nog een vraag, wanneer zou jij graag aan kinderen beginnen? en waarom?
Ik wacht alvast tot men 30ste