Ja het is gewoon zo erg. Ik ben hier weer helemaal aan het trillen en aan het huilen nu. Het zit namelijk zo. Afgelopen weekend was ik in Berlijn, het was heerlijk en ik heb me al zo lang nergens meer zo thuis gevoeld. Oude vrienden gezien en nieuwe gemaakt, het was gewoon heerlijk. De sfeer en alles. Klinkt retard maar van binnen ben ik een echte Berlijnenaar.
Een klasgenootje van me had problemen met haar vriendje, en we waren net na de avondles met zijn alle wat gaan drinken. Had haar vriendje het uitgemaakt, gaat haar moeder haar bellen vragen of alles goed is, en ook echt om de zoveel tijd om dat ze zich zorgen maakt en alles.
Mijn moeder is zo niet. Ik had ook graag een moeder gehad die bezorgd was en alles. En ik zeg dit niet omdat ik niet op kan schieten met mijn moeder en omdat ik haar niet mag, maar omdat ik gewoon toch wel redelijk ver genoege mensenkennis heb om dit over haar te kunnen zeggen. Ze is jaloers, egoïstisch en ze had nooit kinderen morgen krijgen. Ze kan de hond niet eens opvoeden, en we hebben het er al vaker met haar over gehad dat als ze geen kinderen kan verzorgen en opvoeden dat ze al helemaal geen hond moet nemen.
Ik ben nu al 19 en ik probeer altijd te denken, ik heb haar niet meer nodig straks dan doe ik dat allemaal zelf. En het lukt me ook prima, maar ik heb gewoon zo graag iemand die zo nu en dan is zegt, ik ben trots op je. Mijn zus doet dat altijd en ze meent het ook altijd. Maar de enigste van mijn ouders, die dat echt deed, was mijn vader. En die is nu al bijna 2 jaar dood.
Heel veel zullen nu wel denken van ‘ja waar maak jij je druk om?’ maar als je nog nooit hebt gehoord van je ouders dat ze letterlijk en gemeend zeggen ‘Ik hou van je’ of ‘Ik ben écht ontzettend trots op je’ dan doet dat pijn. Ik bedoel iedereen wil trotse ouders en ouders die je ondersteunen of die zo heel af en toe is zeggen ‘Het komt allemaal wel goed.’ Maar dat hebben ze bij mij nog nooit gedaan, het was telkens alleen maar ‘dat kan veel beter’ of ‘dat is niet goed genoeg’.
Daar moest ik gister ook weer aan denken toen ik in een topic reageerde hier op quizlet, dat een meisje iets niet mocht omdat haar ouders gewoon te over beschermend zijn. Ik zou iets niet mogen op dit moment, omdat mijn moeder me dat gewoon niet gunt.
Het was zo ontzettend heerlijk in Berlijn. Ik had zo’n prachtige en geweldige mensen om me heen, en dan kom ik thuis, in de kutzooi en dan ben ik weer meteen helemaal depressief, door mijn moeder. En uit huis gaan is geen optie want ik heb geen geld om op mezelf te gaan wonen en ik wil eerst mijn opleiding afmaken. En als ik voor het gedrag van mijn moeder wegloop is het nog niet opgelost en kom ik het uiteindelijk wel weer ergens anders tegen.
En ik weet dat jullie hier waarschijnlijk niets op weten te zeggen ofzo maar in ieder geval bedankt voor het lezen, want ik moest het gewoon echt even kwijt.
.___.
Een klasgenootje van me had problemen met haar vriendje, en we waren net na de avondles met zijn alle wat gaan drinken. Had haar vriendje het uitgemaakt, gaat haar moeder haar bellen vragen of alles goed is, en ook echt om de zoveel tijd om dat ze zich zorgen maakt en alles.
Mijn moeder is zo niet. Ik had ook graag een moeder gehad die bezorgd was en alles. En ik zeg dit niet omdat ik niet op kan schieten met mijn moeder en omdat ik haar niet mag, maar omdat ik gewoon toch wel redelijk ver genoege mensenkennis heb om dit over haar te kunnen zeggen. Ze is jaloers, egoïstisch en ze had nooit kinderen morgen krijgen. Ze kan de hond niet eens opvoeden, en we hebben het er al vaker met haar over gehad dat als ze geen kinderen kan verzorgen en opvoeden dat ze al helemaal geen hond moet nemen.
Ik ben nu al 19 en ik probeer altijd te denken, ik heb haar niet meer nodig straks dan doe ik dat allemaal zelf. En het lukt me ook prima, maar ik heb gewoon zo graag iemand die zo nu en dan is zegt, ik ben trots op je. Mijn zus doet dat altijd en ze meent het ook altijd. Maar de enigste van mijn ouders, die dat echt deed, was mijn vader. En die is nu al bijna 2 jaar dood.
Heel veel zullen nu wel denken van ‘ja waar maak jij je druk om?’ maar als je nog nooit hebt gehoord van je ouders dat ze letterlijk en gemeend zeggen ‘Ik hou van je’ of ‘Ik ben écht ontzettend trots op je’ dan doet dat pijn. Ik bedoel iedereen wil trotse ouders en ouders die je ondersteunen of die zo heel af en toe is zeggen ‘Het komt allemaal wel goed.’ Maar dat hebben ze bij mij nog nooit gedaan, het was telkens alleen maar ‘dat kan veel beter’ of ‘dat is niet goed genoeg’.
Daar moest ik gister ook weer aan denken toen ik in een topic reageerde hier op quizlet, dat een meisje iets niet mocht omdat haar ouders gewoon te over beschermend zijn. Ik zou iets niet mogen op dit moment, omdat mijn moeder me dat gewoon niet gunt.
Het was zo ontzettend heerlijk in Berlijn. Ik had zo’n prachtige en geweldige mensen om me heen, en dan kom ik thuis, in de kutzooi en dan ben ik weer meteen helemaal depressief, door mijn moeder. En uit huis gaan is geen optie want ik heb geen geld om op mezelf te gaan wonen en ik wil eerst mijn opleiding afmaken. En als ik voor het gedrag van mijn moeder wegloop is het nog niet opgelost en kom ik het uiteindelijk wel weer ergens anders tegen.
En ik weet dat jullie hier waarschijnlijk niets op weten te zeggen ofzo maar in ieder geval bedankt voor het lezen, want ik moest het gewoon echt even kwijt.
.___.
Wie du mir, so ich dir.
!
