Proloog
Het was eind zomer, de zomervakantie was weer voorbij en iedereen moest weer naar school. Aanstaande vrijdag zouden we een toneelstuk op voeren over Romeo en Julia. Je weet wel. Het ‘liefdes’ koppel. Wie de twee hoofdrollen hadden was vandaag te zien op een groot stuk papier in de hal van de school. Maar op dat moment kwamen de huppels mijn kant om lopen met hun boeken onder hun arm en ze duwen ze je ook altijd zo aan de kant. Ik was lucht, nee eigelijk ben ik altijd al lucht geweest, voor iedereen, en vooral voor hem. Edward Cullen zat met zijn pleeg broers en zussen ook op deze school. Maar deze dag zou anders worden, vandaag zou het helemaal anders worden. Want precies op dat moment botsten we tegen elkaar aan en liet ik mijn boeken vallen. “Sorry, mijn fout.” Zei zijn zachte stem. “Het geeft niet.” Kwam er zacht uit. Ik wou mijn boek pakken toen ik plots zijn koude handen voelde, en zijn pik zwarte ogen zag, ik had gelijk, deze dag zou anders worden. En voor mij zou het misschien een nieuw begin zijn. Of misschien niet.
“She was another broken doll dreaming of a boy with glue.” - Atticus
