Ik heb hem weer geactiveerd, na al die lange tijd.
Ik was anders dan andere druiven. Niet een beetje, maar veel anders. Sommige waren wat dikker, of dunner. Wat "raarvormiger". Maar niemand was zoals mij. Ik had een snor. Een grote zwarte snor. Ook waren mijn ogen zichtbaar, terwijl hij bij andere druiven ónzichtbaar waren. Vroeger werd ik er veel om gepest. Niet dat het nu beter gaat, integendeel. Ik begin me er zelf ook aan te storen. Die harige snor zit me vaak in de weg als ik me moest krabben. Aangezien ik vaak jeuk heb, is het niet prettig. Ik ben ook nog steeds vrijgezel. Rara, hoe kwam dat? Goed geraden! Omdat ik lelijk ben. Door mijn snor. Vrouwen vinden mij niet aantrekkelijk. Maar ooit zal ik opgegeten worden. Misschien wel door een vrouw. Misschien vind zij mij dan wel aantrekkelijk. Dan zou ik voor altijd in haar lichaam zitten. Ieder geval voor een lange tijd. Ik kom er op een gegeven moment weer uit. Door een.. hoe heet dat? Een kontgat. Ja. Ik word vaak gepest door de tros. De tros waar ik aan zit. Iedereen roddelt over mij. Ik hoor het, want we zitten vrij dicht op elkaar gepropt. Ik heb maar één vriend. Er zit wel een probleem aan. Droef, mijn vriend, zit aan de andere kant van de tros. Dus als we willen communiceren moeten we heel hard schreeuwen. Mijn stem wordt wat gedempt door mijn snor. Maar eigenlijk hebben Droef en ik het heel gezellig. Hij is wel normaal, hij heeft geen snor, heeft geen duidelijke mond en ogen. Maar hij is verrot. Daarom word hij ook nooit opgegeten. Dan blijf je voor altijd bestaan. Behalve als iemand je uit elkaar haalt. Wie doet dat nou?
"Hé! Je snor zit mij in de weg!" roept mijn buurman, Droof. Ik trek een zielig gezicht en kijk de andere kant op. Tja. Dan heb je ook nog Droof. Hij is een enorme zeurkous en zeurt vooral om mij. Ik heb dan ook enorme pech dat hij naast mij 'woont'. "Druiven! Er komt iemand aan!" Iedereen maakt zich klein en trekt het stomste gezicht. Hopend dat hij of zij niet gekozen word. "Mama?! Mag ik een druifje?" roept De Mens. "Hé, wat is deze druif gek zeg!" mompelt De Mens. O nee! Ik hoop dat ze mij niet bedoelt. Ik voel een heel klein druiventraantje over mijn wang lopen. Ik wil niet in haar lijf zitten. Ze is niet mooi. Ze is.. onvolwassen. De Mens lacht. "Deze druif heeft een zwart dingetje. Een snor!" De Grote Mens komt er ook aan lopen. Ik krimp in elkaar. "Wat grappig. Eet die maar op." Ze bedoelen mij.
Dat wil ik helemaal niet! Ik wil nog praten met Droef. Nu gewoon nog niet. Maar het meisje steekt haar hand al uit. "Kom maar lief druifje." fluistert ze mij toe. Ze plukt me van de tros af. "Droef!" Droef ziet me. Hij ziet er verdrietig uit. Ik stribbel tegen maar De Mens is veel te sterk. Ze sleurt me mee in haar grote, heel erg grote handen. Ik voel me slapper worden. Het is nu dan voorbij. Een warme tong raakt me aan. Ik zie een gat. Een donker gat. Daar ga ik doorheen.
If you think something small can’t make a difference, try sleeping with a mosquito in the room
