Ik wil graag jullie mening, jullie mening over hoe ik mijn mening formuleer. Ik wil dus niet jullie mening over wat jullie van mijn onderwerp vinden, maar over hoe ik het geschreven hebt. Het onderstreepte is de titel.
"Ik haat je!"
'Keihard gooi je de deur dicht. Snappen jouw ouders dan niets van je? Kokend ga je achter je computer zitten. Even op msn met je BFF praten. Zij moet écht weten hoe verschrikkelijk jouw ouders zijn. Af en toe wilde je dat je ouders jou je eigen leven lieten leiden. Want, dat is het ook toch? Het kan je helemaal niets schelen wat je moeder vind, het gaat erom wat jij wilt!'
Dit soort conflicten gebeuren redelijk vaak tussen ouder en puber. De communicatie verloopt niet zo goed. Jij wilt niet luisteren, want je ouders laten het toch niet toe. Je ouders willen niet luisteren, want jij zal er toch wel (schreeuwend?) tegenin gaan. Ze hebben allang ontdekt dat de methoden van hun eigen ouders niet op jou werken. Dit vinden zij raar, omdat het vroeger wel op hun werkte. Heeft de jeugd van tegenwoordig dan geen respect meer voor hun meerderen?
Jij, echter, snapt je ouders niet. Wat is er nou zo erg aan om nog éven met die leuke jongen te chatten? En je mag toch wel nog éven dat spel afmaken? En waarom is het erg dat je een half uurtje te laat bent, je bént er toch? Waarom luisteren je ouders nooit naar jou? Het lijkt wel alsof ze niet eens geven om jouw mening. Ze zullen je vast niet belangrijk genoeg vinden, ze zullen vast niet van je houden. Nee, je weet het zeker, jij haat je ouders voor honderd procent!
Een typisch fenomeen bij ouder-puber ruzies is dat ze niet te vermijden zijn. Een ander fenomeen is jouw gedrag; schreeuwen, schelden, niet luisteren, gelijk er tegenin gaan. Maar ook je ouders kunnen er op z'n tijd wat van, soms vertonen ze precies hetzelfde gedrag als jij.
Wat je moet weten van je ouders; zij vinden het ook moeilijk dat jij opgroeit. Zij vinden het verschrikkelijk dat hun lieve, kleine, speelse kindje die zoveel van knuffelen hield ineens veranderd in iemand als hunzelf. Maar wat je ook moet weten, jouw ouders hebben waarschijnlijk een hele andere jeugd gehad dan jij. Zij vinden het raar dat jij al zo verantwoordelijk en wereldwijs bent, omdat zij dat nog niet waren op jouw leeftijd.
Voor de volgende keer wanneer je in zo een conflict valt, probeer eerst is te kijken of het niet een beetje aan jou ligt. Probeer eens als een volwassene te reageren. Kijk hoe je ouders reageren, en kijk wat ze ervan vinden. Als je merkt dat je ouders beginnen te schreeuwen terwijl jij normaal praat, dan kun je eigenlijk pas oprecht zeggen dat het hun schuld is. Want stiekem, heel stiekem, is het vaak meestal een beetje je eigen schuld.
Life is hard and then we die
