Hellooo ^^
Ik weet niet of jullie dit al weten, waarschijnlijk niet. Anyway, let me tell you. :'D
Ik heb 11 jaar paardgereden, het was mijn lust en mijn leven. Mijn hele bestaan draaide toen om het paardrijden, het was niet zomaar een meisjesbevlieging: paardjes en veulentjes. Het was echt mijn passie.
En om eerlijk te zijn, ik was er goed in ook. Ik kon met gemak wedstrijden rijden en hoog eindigen, met een eigen paard. Maar dat had ik niet, mijn moeder vertrouwde me niet zo'n grote verantwoordelijkheid toe. Van de club waar ik reed, moest je een eigen paard hebben vooraleer je aan wedstrijden mee mocht doen. Dus dat heb ik nooit echt gedaan, niet officieel tenminste.
Maartoch, het bleef mijn passie.
Vorig jaar ben ik om persoonlijke redenen moeten stoppen, ik vond het toen niet echt meer verschrikkelijk. Vooral omdat school me de nek om deed en die arme beestjes toch niet meer de verdiende aandacht van me kregen.
Maar vandaag moest ik invallen voor een vriendin die paardrijles geeft. Ik was best wel opgewonden om weer met paarden in de weer te zijn, al was het maar een half dagje.
Het was echt geweldig, het les geven. Ik ging er helemaal in op, maakte dat kind op het paardje gelukkig. Ik rook al snel weer naar paard, maar het kon me helemaal niets schelen. Het rook gewoon héél vertrouwd.
Ik wil weer paardrijden, ik wil weer met die beestjes werken, ze trainen, mezelf trainen.
Het mag van mijn moeder, áls ik het gitaarspelen opgeef.
En dat wil ik ook niet...
