Helleuw mensjes. n_n
Ik zal maar bij het begin beginnen:
Mijn ouders zijn iets van 6 jaar geleden gescheiden omdat ze eigenlijk al niet meer van elkaar hielden toen ze mij kregen, en ze hadden elke dag ruzie, en mijn vader zorgde voor geen flikker voor mij en mijn broers en zussen. De enige 2 herinneringen die ik van die tijd aan hem heb zijn dat ie op de bank ligt met een biertje en dat we met zijn 2en naar de dierentuin gingen maar dat ie na een half uurtje al weer naar huis wou. Maargoed. In de eerste maanden ging alles nog goed. Ik ging om de week in het weekend naar mijn vader, die een appartementje van een vriend had overgenomen in een flat.
Tot het met carnaval mis ging: We waren naar limburg gegaan, naar mijn tante. Daar zat in een café een vrouw die mijn vader wel zag zitten, en andersom. Dus mijn vader en die vrouw een praatje maken enzo, je weet hoe dat gaat. En toen was de keuze aan mij: Wou ik met mijn vader mee gaan naar het huis van die vrouw, of wou ik met mijn vader terug naar huis. En toen heb ik dus de domste keuze in mijn leven gemaakt: Naar die vrouw.
En nu woont hij lekker in Limburg met zijn nieuwe vrouw en kindjes. En als ik hem wou zien moest ik zelf contact zoeken, en dan hadden we een paar weekjes contact en dan liet hij niks meer van zich horen en was ik weer verdrietig.
Maar daar gaat het niet om. Het gaat hierom:
Nu heeft ie hyves en msn en heb ik weer contact met hem. Heel leuk allemaal, alleen als ik hem spreek, praat ie echt alleen maar over zichzelf. Echt alleen maar. Als ik aan hem vraag hoe het gaat krijg ik een heel verhaal te horen over zijn werk en zijn kinderen en nog niet eens een simpele 'en met jou?'. En dat zit mij eigenlijk best wel dwars.
Maar ik kan niet zomaar het contact verbreken. Want hoe moet ik dat gaan doen? Want dan gaan al mijn zussen vragen van waarom doe je dat enzo en dan moet ik dat helemaal gaan uitleggen. Want volgens een van mijn zussen doet ie dat bij haar niet.
En nu weet Joy dus niet wat ze moet doen.
Everything means nothing, if I ain't got you.
