als ik aan mijn kinder(lees: kleuter)tijd terugdenk. Zoals dat ik met mijn broer, papa, mama en bompa naar Duxford gingen om naar vliegtuigen te kijken. Mijn papa heeft vroeger gevlogen, mijn broer houd van vliegtuigen en mijn bompa ook. Ik en mijn broer wouden toen wat dichter gaan kijken en we gingen helemaal vanvoor staan tussen de massa, mijn broer ineens weg. Ik bang en ik ging wenen en is er zo'n mevrouw en die brengt me dan naar de paracomando's en ik was dan zo spelletjes aan het spelen met die legermensen. Komen mijn mama, papa en bompa super ongerust aan terwijl ik heen en weer word gezwiert door twee paracomando's. Ik dacht er plots aan en toen kreeg ik een bigsmile (:
Heb jij ook wel zo van die momenten?
Only losers can act the way you do