De wind had het al besloten
De zon verschuilde zich
Achter een schild van loodgrijze wolken
Ze keken neer
Op hen
Zij, met strengen vettig haar
in hun vuile gezichten
Hoorden hun bloederige krijsen aan
Misselijkmakende wapens gedreven
door angst en moed
Proefden ze vreemd bloed en zand
Alleen met duizenden
keken ze in de doodse ogen
hoe ze hen genadeloos
vernietigde
De wind had het al besloten
De zon verschuilde zich
Achter een schild van loodgrijze wolken
Zodat de zwarte regendruppel
Als enige van hen
De oorlog tegemoet ging.
Frankly my dear, I don't give a damn.
