Hello mensen ^^
Ik kan, dankzij de koe bij de bloedafname, mijn linkerarm niet meer strekken. Dank u zeer, koe.
Ik moet dus één keer in de twee maanden bloedprikken. Het is voor mij al de normaalste zaak van de wereld geworden. En als je denkt dat dat veel is, dat is het niet. Helemaal als je je bedenkt dat ik begonnen ben met eens in de twee weken =='
Anyhow; ik zit daar zo heel rustig. Dat mens doet die band freakin' strak om mn bovenarm. Allemaal goed en wel, dus zet ze die naald in mn arm. Alles ging helemaal perfect. Tot het moment dat ze het laatste buisje erin duwde. Ze duwde iets te hard waardoor de naald, door mijn ader, in mijn spieren schoot.
Auwch.
Ik heb een verdomd hoge pijngrens, maar dít. Damn, nooit geweten dat dat zoveel pijn kan doen. Nu snap ik ook ineens weer waarom die kleine blagen altijd huilen.
Nu kan ik, dankzij die koe, mijn arm dus niet meer strekken en over een dag heb ik er een gigantische blauwe plek zitten ==' Heel erg bedankt, koe van de bloedafname.
Dodelijk.
Bored.
?