Lief Dagboek,
Voor mijn ogen zag ik hem sterven, langzaam werd hij van mij afgenomen. De jongen waar ik zo ontzettend veel van hield, is weg. Verdwenen, voor altijd. Nooit zal die nog terugkeren. Mijn moeder is er kapot van! Eerst word hij van mij weggenomen en dan zie ik mijn moeder beetje bij beetje zich zelf kapot maken. Ze doet niks meer, alleen nog maar huilen op haar kamer. Gister kwam ze een keer haar kamer uit en ze had snijwonden op haar armen. We kunnen beide gewoon niet zonder hem, dagboek...
Tschüs
Goed idee?
<3