Een traan,
Biggelt over haar wang.
Alleen,
En verloren.
Een blik in de spiegel,
Een blik op haar uitgemergelde gelaat.
Zelf zag ze het niet,
Alleen een mislukt meisje.
Niemand wist het,
Hoe ze zich voelde.
Niemand zag het,
Hoe ze steeds dunner werd.
En ineens was het te laat,
Afscheid heeft ze nooit genomen.
Eenzaam gestorven,
De pijn voor altijd verdwenen.
Voor Anna, een dapper meisje, dat vannacht rond 1 uur is gestorven aan de vreselijke gevolgen van anorexia. Met dit gedicht wil ik aangeven hoe een klasgenootje van mij vannacht het leven heeft gelaten, omdat ze zichzelf niet dun genoeg vond. Ze is vergaan, maar zal niet worden vergeten.
Love,,Peace&&Icecream! ^^ Liefde aan een paar mensen...
