Ik ben vandaag de hele dag Zwarte Piet geweest. Om 7 uur zat ik al in de schmink. Vanmorgen hebben we de basisscholen bezocht, in de middag mijn eigen middelbare school, om de tijd te doden, en vanavond hadden we huisbezoeken.
En tijdens één van die huisbezoeken besefte ik me dat ik niet moet zeuren. Ik heb het lang niet zo slecht.
Wij waren met een hele speciale reden gevraagd om te komen. Een reden die we achteraf pas hoorden. We wisten dat Iwan leukemie (bloedkanker) had, en daar hebben we ook met hem over gepraat. Het verbaasde me hoe sterk hij was en hoe positief hij, ondanks zijn ziekte, in het leven stond. Hij was een opgewekt jongetje dat geen genoeg kreeg van de pepernoten. De ogen van zijn tweelingbroertje glinsterden toen hij zag hoe gelukkig en zorgeloos Iwan zich voelde.
Na de 20 minuten liepen we weer naar buiten, waar we bij de deur hartelijk bedankt werden voor de geweldige tijd. Toen vertelde Iwan zijn oma ons dat Iwan maandag weer een chemo kuur ondergaat en dat , als die niet aan slaat, ze moeten stoppen met de behandeling. Als dat het geval zou zijn, dan zou dit waarschijnlijk Iwans laatste pakjesavond zijn geweest. En om dan te zien hoe gelukkig je zo'n jongetje hebt gemaakt door alleen verkeerd te tellen, Sinterklaas tegen te spreken en dingen te doen die niet mogen ...
Dat maakte me aan het huilen.
Bored.
Krullebol
