• Hier kun je al je frustraties, euforische momenten en hersenspinsels kwijt.
    Dus zit je iets dwars? Heb je problemen? Is je ijsje niet lekker? Of voel je je gewoon zo ontzettend blij en wil je dat met de rest van Qreaties delen?



    Schrijf hier dan alles van je af.

    Voor gevoelige onderwerpen verwijzen de mods je graag door naar het volgende topic: professionele hulpverlening.


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Ik word helemaal gallisch van dit klote verslag, waarom stond die zooi dan niet bij de opdracht, of ik moet er echt compleet overheen gekeken hebben, en zie ik het nu pas bij de tijdelijke beoordeling? aaargh


    "Nice is different than good." SCORPlO > RPNZL

    Ik word knettergek van eenzaamheid


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Kids waren vandaag fantastisch lief.


    Boyfriend got mad I bit him. Clearly he is in the wrong. Love-bites. (cat)


    || I told you not to play with the misfit toys ||

    Caverna schreef:
    Soms heb ik het gevoel dat ik helemaal niks kan.

    Dan schrijf ik een sinterklaasgedicht in zeven minuten en besef ik dat het wel meevalt xD


    Mooooodd

    --

    i cried in therapy today. wow. is this... healing?


    Three words, large enough to tip the world. I remember you.

    Leodh schreef:
    (...)

    i cried in therapy today. wow. is this... healing?


    Doorbraak!

    Ik huil nu ongeveer om de anderhalf uur ter ontlading. Echt bizar hoe dat werkt, want hoewel het helemaal ruk is (en ik ben echt fucking moe), zorgt het dus bijna elke keer dat ik me daarna rustiger en minder angstig/gestresst etc voel. Emoties toelaten ipv wegstoppen is zo zwaar maar wel echt de weg naar herstel :3


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Caverna schreef:
    (...)

    Doorbraak!

    Ik huil nu ongeveer om de anderhalf uur ter ontlading. Echt bizar hoe dat werkt, want hoewel het helemaal ruk is (en ik ben echt fucking moe), zorgt het dus bijna elke keer dat ik me daarna rustiger en minder angstig/gestresst etc voel. Emoties toelaten ipv wegstoppen is zo zwaar maar wel echt de weg naar herstel :3


    Damn, maar interessant dat het zo werkt eigenlijk (en ook gelukkig voor jou dat het je beter laat voelen).
    I have some issues with the last part zelf, het toelaten ipv wegstoppen en nu merk ik dat het eigenlijk niet komt op de momenten dat het 'welkom' is. Thanks man, wil liever niet ineens moeten huilen op de wc op werk, maar in de auto van werk weg wil het dan dus niet meer.

    - - -

    Also, ik dacht gisteren dat ik geen spierpijn had van m'n balletles maandag - andere docent voor een keer en dan heb ik altijd wel spierpijn doordat je toch iets net anders doet dan normaal of jezelf wil bewijzen ofzo - en nu voel ik het toch wel heel erg in m'n billen :x

    [ bericht aangepast op 26 nov 2025 - 14:12 ]


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Caverna schreef:
    (...)

    Doorbraak!

    Ik huil nu ongeveer om de anderhalf uur ter ontlading. Echt bizar hoe dat werkt, want hoewel het helemaal ruk is (en ik ben echt fucking moe), zorgt het dus bijna elke keer dat ik me daarna rustiger en minder angstig/gestresst etc voel. Emoties toelaten ipv wegstoppen is zo zwaar maar wel echt de weg naar herstel :3


    Jeeetje meid, wat heftig! Maar wat goed ook, om die emoties zo toe te laten; want het zijn er dus een heleboel. Goed bezig lieverd <3 De mijne vandaag ging over m'n vader en bepaald gedrag van toen, en ik mocht mijn dertienjarige zelf beschermen en hem aanspreken als volwassene op zijn gedrag en hem vertellen wat het deed en hoe fout dat was. Dat was heftig, maar ook goed.


    Three words, large enough to tip the world. I remember you.

    Catmint schreef:
    (...)

    Damn, maar interessant dat het zo werkt eigenlijk (en ook gelukkig voor jou dat het je beter laat voelen).
    I have some issues with the last part zelf, het toelaten ipv wegstoppen en nu merk ik dat het eigenlijk niet komt op de momenten dat het 'welkom' is. Thanks man, wil liever niet ineens moeten huilen op de wc op werk, maar in de auto van werk weg wil het dan dus niet meer.


    Oja ik heb nu dus ook dat het er heel vaak ineens uitkomt, heel onhandig. Dat kun je niet helemaal voorkomen maar het kan wel helpen om jezelf te trainen om het er op de 'juiste' momenten uit te laten komen (al is in de auto misschien niet ideaal haha). Ik ben bijvoorbeeld veel aan het journallen op rustige momenten, echt 20 minuten alles schrijven wat er in me opkomt, om te ontladen. En ik doe heel regelmatig mindfulness-oefeningen waarbij ik oefen om echt mijn focus te leggen op: waar voel ik de emotie in mijn lichaam? Dat vergt ook wel enige training, maar vaak komen de tranen dan ook wel. En dan blijf je bij het verhaal weg, waardoor je wat minder snel in paniek raakt enzo. En vaak komen dan niet alleen de emoties eruit die je op dat moment voelt, maar ook de triggerende emotie eronder (:

    Leodh schreef:
    (...)

    Jeeetje meid, wat heftig! Maar wat goed ook, om die emoties zo toe te laten; want het zijn er dus een heleboel. Goed bezig lieverd <3 De mijne vandaag ging over m'n vader en bepaald gedrag van toen, en ik mocht mijn dertienjarige zelf beschermen en hem aanspreken als volwassene op zijn gedrag en hem vertellen wat het deed en hoe fout dat was. Dat was heftig, maar ook goed.


    Ohja precies wat jij hier zegt eigenlijk: er zit dus heeeel veel onder waardoor je in het hier en nu echt door het kleinste getriggerd kunt worden. Maar dat is dus eigenlijk alle shit die kleine jij moest verdragen, wat supergoed dat het zo ging! Krijg je nu schematherapie? (Misschien is dit gesprek meer pb-waardig hahaha) Ik doe dit nu ook regelmatig via journallen, soms scheld ik mensen echt de huid vol waarom ze me niet begrijpen of wat ze dan bij me deden etc. Ik heb geleerd dat je daarmee het spreekwoordelijke emmertje in je zenuwstelsel, waar al die onderliggende pijn ligt opgeslagen, leegt - en daarmee word je op een gegeven moment minder in het heden getriggerd. Dus heel goed bezig <3

    But damn, the road of healing is hard...


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Blurgh. Today is blurgh. And I’m honestly just posting it here because I feel a bit like burden.


    O mia lost elan. Tu isag elythe.

    Catmint schreef:
    (...)

    Damn, maar interessant dat het zo werkt eigenlijk (en ook gelukkig voor jou dat het je beter laat voelen).
    I have some issues with the last part zelf, het toelaten ipv wegstoppen en nu merk ik dat het eigenlijk niet komt op de momenten dat het 'welkom' is. Thanks man, wil liever niet ineens moeten huilen op de wc op werk, maar in de auto van werk weg wil het dan dus niet meer.


    hii

    Als je er niet op zit te wachten dat ik me in dit gesprek meng, negeer mij vooral hoor <3

    In het begin zijn alle emoties heel Groot. Niet alleen omdat het er veel zijn die opgeborgen zijn, zoals Froukje zegt, maar omdat je lichaam nog helemaal niet snapt wanneer het wel en niet welkom is.

    Zie het zo, je koppie heeft eigenlijk al die tijd niet 'de juiste' coping geleerd, dus als je je oude coping weghaalt, wat blijft er dan over? In die zin val je stiekem een beetje terug naar hoe je was als kind, want dat was je startpunt voordat je deze 'schadelijke' coping (wegstoppen) hebt geleerd. Dat is niet zwak/slecht/fout, want een kind is dat ook niet als het veel dingen voelt op momenten die niet uitkomen. Het is gewoon de enige manier die je lichaam kent. In het begin is het dus veel, inconvenient en intens. You're quite literally just a babyyy <3

    Het goede nieuws is! Het wordt minder! Minder groot, minder intens, en vooral beter gereguleerd. Mij hielp het heel erg om op die 'veilige' momenten (zoals in de auto) een beetje voorzichtig die emotie te triggeren. Denk aan muziek, een emotionele film kijken (niet tijdens het rijden), schrijven of journallen. Het is net zoals een kind dat op het potje leert gaan, soms helpt het om het lichaam te laten zien "kijk, hier mag het, zo voelt dat". ofccc moet je hier natuurlijk wel verantwoordelijk en veilig mee omgaan, want emoties triggeren is altijd een beetje... tricky. Be safe <3

    En in de tussentijd? Wees liefdevol naar jezelf. Het is misschien niet welkom op het toilet van werk, maar het is managable. Je staat niet in het kantoor van je baas, bijvoorbeeld. Gun jezelf het begrip dat je een kind ook zou gunnen, want dit heeft nou eenmaal tijd nodig.

    Dit zeg ik allemaal uit ervaring, want ik was ook een pro in emoties wegstoppen - tot er iets op mijn pad kwam waardoor dat niet meer kon. En toen kwam alles. all. at. once. Not my most flattering period, want ik was altijd aan het huilen of really fucking pissed. Honestly I was an asshole :') Anyway, het punt is dus: ik snap het. I've been there (still there sometimes).

    be nice to yourself or I'll hunt you down xxx


    || I told you not to play with the misfit toys ||

    Damn, ik ben slecht met teleurstellingen.


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Ekko schreef:
    (...)

    Dit zeg ik allemaal uit ervaring, want ik was ook een pro in emoties wegstoppen - tot er iets op mijn pad kwam waardoor dat niet meer kon. En toen kwam alles. all. at. once. Not my most flattering period, want ik was altijd aan het huilen of really fucking pissed. Honestly I was an asshole :') Anyway, het punt is dus: ik snap het. I've been there (still there sometimes).

    be nice to yourself or I'll hunt you down xxx


    Aahhh Lieke dit is ook voor mij zo fijn om te horen, ik zit nu in die super intense fase van alles voelen en tegelijk nog steeds niks kunnen in mijn herstel van burnout/long covid en het is zo fucking zwaar :') Ben ook echt de hele tijd zo boos op alles en iedereen (blijkbaar komt die boosheid als verdriet eenmaal geleerd had dat het veilig was) en ik word er helemaal gék van. Ik word nu zelfs 's nachts heel vaak wakker en kan niet verder slapen voor ik even gehuild of in mijn kussens geslagen heb :')

    Maar ik houd me echt vast aan dat licht aan het einde van de tunnel en het is heel fijn om te lezen dat dat komt ♥️ Ik vind het zo'n fijn idee dat het me gaat lukken in de toekomst alles wat op me afkomt somehow te dragen omdat ik deze skills en veiligheid nu leer, waardoor ik steeds minder in paniek schiet als ik iets van emoties voel...

    En also, een kleine (of eigenlijk grote) persoonlijke overwinning: ik had afgelopen weekend heel slecht geslapen, en schoot in de paniek want slecht slapen = terugval = langer ziek met alle gevolgen van dien, in mijn hoofd. Maar ik herkende het dit keer op tijd en toen heb ik heel bewust mijn aandacht naar mijn lichaam verplaatst en het deed echt pijn, heel veel pijn, in mijn lijf (en zo'n heel, heel naar gevoel bij mij in mijn maag). Dus ik bracht de angst eigenlijk naar de kern van wat het was: een emotie in de vorm van een lichamelijke reactie. En ik bleef bij dat rotgevoel, hoeveel pijn het ook deed, en ik moest een beetje snikken en ik denk dat na een minuut of zo het afzakte en draaglijk werd, en toen werd mijn lichaam rustig.

    Een emotie zonder verhaal/triggers duurt dus maximaal maar 90 seconde. Het is ons hoofd dat het vaak blijft stimuleren, dus het was echt supervet om dat aan den lijve te merken en ik ben echt mega trots dat dat nu soms op deze manier lukt :3


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Ik mis mijn mannetjes...


    Mijn brein breint zoals het breint.

    A FUCK ik weet niet wat ik moet doen

    Kreeg vanmiddag een e-mail: ik sta op positie 1 van een nieuwbouwwoning, die VOLGENDE WEEK al wordt opgeleverd.

    Dat betekent minimaal twee maanden dubbele huur. Fuck. En ik weet ook niet of ik het moet doen... Bah ik hààt dit. Ik woon net 11 maanden op m'n plekje 😭


    so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly