Soms voelt het alsof ik doodga. Het gevoel dat het laatste beetje hoop uit mijn lichaam word gezogen, doet pijn. Jullie snappen vast wel wat ik bedoel. Weten dat je idool zoveel meisjes ziet, maar niet weet van jou bestaan. Het doet zoveel pijn om te weten dat hij ieder moment zijn ware kan tegenkomen terwijl jij gewoon thuis zit, denkend aan hem. Niet dat je hem het niet gunt, maar stiekem droomt iedereen ervan om zijn ware te zijn. Vergeet je dromen en denk aan de realiteit. Dit is de realiteit, geen droom. En zeg me, hoe kan ik mijn dromen vergeten, als ze zo mooi zijn? Hoe kan ik vergeten dat mijn idool mijn vriendje was in mijn droom? Dat kan ik niet. Elke dag verlies ik weer een stukje hoop. Maar alleen als alle hoop uit mij is, zal ik opgeven.
Goed?
Shakin' their ass like they just don't care.