[RPG • 100 ] Quoth the Raven “Nevermore!'' • Speeltopic - Speeltopics

25 sep 2024 - 19:18 Kiramman is offline

Kiramman 12021

Nevermore Academy

Founded in 1791, Nevermore Academy is an academic institution that nurtures outcasts, freaks and monsters. Our mission is to help each student master their extraordinary abilities through world-class academics and unique extracurriculars.

Nevermore is a safe haven for our students to learn and grow no matter who or what they are. For over 200 years we have welcomed Outcasts of all kinds -- werewolves, vampires, sirens and gorgons. As Principal it is my honour to announce that Nevermore is now accepting applications from everybody. I extend my personal invitation to each and every one of you to apply to our very unique school!

- Larrisa Weems (principal of the school).

T H E S T O R Y
rollentopic • praattopic • speeltopic (hier zijn we) • infostory

Jericho, Vermont, United States of America • a year before the events of the show ''Wednesday'', the RP also has small adaptions.

Nevermore Academy is een school, omringd door een duister bos dat haar gebeimen en leerlingen afschermt van de rest van de wereld. Het doel van de academy is namelijk leren, tolereren en voornamelijk: beschermen. Voor de rest van de samenleving, zijn de “outcasts” namelijk “raar” en “gevaarlijk” en worden ze afgestoten om wie ze zijn, maar op Nevermore hoeven deze zich niet meer te verbergen. De “fangs” (vampieren), “furs” (weerwolven), “Scales” (sirenen), “stoners” (Gorgons) en nog veel meer worden met open armen verwelkomd op Nevermore Academy en voor heel lang bewaarde de school dan ook de vrede. Met dagen zoals “Outreach Day” leerde de rest van de wereld, en voornamelijk het bijgelegen stadje Jericho, hoe zij ook langzaam de “outcasts” moesten tolereren. De school biedt de leerlingen een kans om anderen zoals hen te ontmoetten en voornamelijk te leren in een veilige omgeving.

Maar het feit dat de leerlingen “oucasts” zijn, is absoluut geen geheim. De geheimen zitten dieper in de school verborgen. Na de moord op een medeleerling vorig jaar zijn de spanningen te voelen. Vingers worden gewezen en roddels verspreid over wie het wel niet gedaan zou kunnen hebben. Naar voren komen verscheidene namen, maar ook de zogenaamde terugkomst van de Nightshades. Nadat een masker van de studentenvereniging werd gevonden, lijkt het erop dat de jaren geleden verboden, beruchte en vooral geheime vereniging weer uit zijn as is herrezen. Hebben zij de dood van de leerlinge veroorzaakt?

Dit jaar moeten al deze discussies en angsten opzij worden gezet, want aangekondigd is dat er dit jaar ook “normies” worden toegelaten op de academie. Sinds deze zich ook buitenstaander kunnen voelen van de rest van de samenleving en vaker het slachtoffer worden van pesten, zijn deze mensen ook toegelaten dit jaar op de academy, ondanks het sterke oneens zijn van veel andere leerlingen.

Een onopgeloste moord, een geheime studentenvereniging & de komst van een vijandige groep op de school? 1 Ding is zeker: dit jaar zal een jaar worden om nooit te vergeten…

Quoth the Raven “Nevermore!''

T H E M U R D E R
Inez Margrave was 19 jaar oud toen ze dood werd gevonden, liggend in de gang van Ophelia Hall, net buiten haar slaapkamer. Haar moord werd beschreven als meedogenloos, omdat Inez gevonden werd met meerdere steekwonden in de borst. Wie of wat heeft haar vermoord en vooral hangt de vraag: waarom? Waarom heeft iemand het weerwolven meisje vermoord? Het heeft het afgelopen schooljaar enorm beïnvloed, veel leerlingen waren in rouw, maar er gingen ook veel speculaties de ronde, naar andere leerlingen, maar ook naar de "normies" uit Jericho. De achterdeur van Ophelia Hall stond namelijk die nacht open, iedereen had de gang kunnen binnenkomen en onopgemerkt kunnen verlaten, waardoor de vraag wie het gedaan heeft een groter, onoplosbaar probeem werd. Wie heeft het gedaan? Waarom? Met welk motief? Dit jaar zullen de verdenkingen onder leerlingen misschien nog wel toenemen, aangezien de moord nog steeds niet is opgelost en de komst van de ''normies'' op school onontkoombare problemen met zich mee gaat brengen.

CLAIMED RELATIONSHIPS WITH INEZ
Role V: roommate.
Beck: boyfriend.

With such name as “Nevermore.”

T H E R U L E S
- Minstens 100 woorden per post, mag ook meer.
- Geen perfecte personages, geef iedereen ook zwakten.
- Geen ruzie buiten de RP, betrek iedereen bij je relaties & zorg ervoor dat niemand zich voelt buitengesloten.
- Behandel de ander hoe je zelf behandelt wilt worden.
- Deze RP is bedacht door V aan de hand van de netflix-serie Wednesday van Tim Burton. De veranderingen en de verhaallijn behoren aan mij toe en mogen niet gekopieerd worden zonder toestemming.
- Als ik 21 dagen niets van je hoor, stuur ik je een reminder PB, na 45 dagen is je karakter de volgende die vermoord wordt op de school.
- Max 3 karakters per speler.
- Iedereen heeft alle vrijheid in het bedenken van een karakter. Ga los!
- Bespreek gevoelige onderwerpen op voorhand met je schrijfpartner.
- 16+ is toegestaan, maar gelieve hier wel voor te waarschuwen zodat anderen het kunnen mijden als zij het liever niet lezen.
- Als daenystargaryen niet online is, maakt de laatste die reageert een nieuw topic.
- ENJOY!!!

Special thanks to @greenfeld for reading the topic for me!!!

T H E L I S T
- Naam
- Leeftijd (18+)
- Soort (weerwolf / siren / vampire / other + eventuele extra krachten (sterktepunten en zwaktes))
- School (studentenrichting + mogelijke school clique && buitenschoolse activiteiten + studiejaar) , let op: elk student kiest één bachelor, maar kan een minor volgen in een andere studie. Elke student moet ook één buitenschoolse activiteit kiezen en succesvol hebben voltooid (aanwezigheidsplicht, inzet) om te slagen!
- Connectie met Inez Margrave (mogelijk motief, als je niet wil dat anderen je karakters motief weten / je houdt het liever een geheim die later kan uitkomen in de RP, kan je dit ook vermelden en hoef je dit dus dit niet te beantwoorden.)
- Voorkeur voor Slaapvertrekken > top 3 (zie de Infostory)
- Nationaliteit
- Persoonlijkheid (mag ook in steekpunten)
- Uiterlijk + Faceclaim
- Geschiedenis (mag ook in steekpunten)
- Extra

A N D ...
Als je graag zou willen dat jouw karakter de moord van Inez Margrave op zijn of haar geweten heeft, stuur me een pb'tje. Wanneer alle karakters voltooid zijn, zal ik één karakter uitkiezen die de moord van Inez heeft gepleegd, zodat degene mogelijke medeplichtigen kan zoeken en mogelijke getuigen kunnen worden gevonden.

T H E O F F E R E D S T U D I E S
Nevermore exists out of two buildings in this RP. Nevermore High School and Nevermore Academy. After graduating, students get the oppurtinity to continue their outcast studies in the academy. A seperate building, but some classes still given in the shared facilities, like the greenhouse. The students remain in the same sleeping building they have been assigned to from High School, but their roommate will also be an academy student their age. If a students disagrees, they can sent in a request to switch buildings or change rooms.

STUDIES
1. Medical studies with a twist
1.1 Poisonous Plants in Medicine > Met basiskennis van de medicijnenstudies bij ''normies'', maar hier leren studenten ook hoe planten gebruikt kunnen worden bij dit verhaal, sinds de magische werking van de natuur vaak bij normale artsen wordt vergeten of niet geloofd. Geleerd wordt hoe oude civilisaties ooit ook deze planten met een ''magische werking'' gebruikten in helende rituelen en hoe we deze nu nog steeds kunnen gebruiken voor helende doeleinden. Inclusief scheikunde dus, veel van deze lessen worden dan ook gegeven in the greenhouse.
1.2 Monstrous Operation & Resurrection > zoals Frankenstein. Meer gericht op de chirurgische hoek. Het heeft nog steeds de basis medicijnen kennis van de ''normies'', maar je leert hier ook hoe je iemand kan doen herrijzen met een ander brein bijvoorbeeld. Een beetje bloederiger... This study also includes Mortuary Science. Mortuary science is the study of deceased bodies, also including receiving in-depth knowledge of the funeral service industry.

2. A Dream Within a Dream
2.1 Poe-Writing > De school is vernoemd naar een gedicht van Edgar Allan Poe, dus natuurlijk worden er creatieve schrijflessen gegeven. Deze studie is perfect voor toekomstige auteurs, gedichtenschrijvers of toneelschrijvers zoals Shakespeare!
2.2 The Living Dead Art Forms > Studie gericht op kunst, kunst maken, maar ook kunst kunnen geven. Alle kunstvormen worden hier behandeld, waarbij vooral beeldende kunst het hoofdonderwerp is. Mensen met deze studie worden vaak zelf kunstdocent, maar beginnen soms ook hun eigen attelier met donkere, horror kunst...
2.3 Beetlejuice! Beetlejuice! Beetlejuice! > Acteren, theater, zang en dans. Deze studie is voor degene die houden van de spotlight en dromen van een plekje op het podium. Deze studie focust zich helemaal om leerlingen voorbereiden op een leven in theater.
2.4 Coffin-Fashion > This study focuses on fashion. Sewing, cutting and working with different fabrics, from making dresses to suits and tankinis. The students of Nevermore are extensively prepared for future fashion shows and how they can one day lie beautifully in their coffin.
2.5 Toy Design> Grew up playing with GI Joes but never grew out of it? We have just the right college degree for that! A bachelor’s in designing toys will teach you the ins and outs of this multi-million dollar industry. Classes range from child psychology to engineering to digital design so that you are armed with the skills to design toys that children will enjoy playing with. Who knows: maybe you’ll design the next Frankenstein-Barbie or Chucky-doll!

3. The Ways of the Weird
3.1 A Surprising Combination (Sociocultural anthropology) > Sociocultural anthropology is a term used to refer to social anthropology and cultural anthropology together. It is one of the four main branches of anthropology. Sociocultural anthropologists focus on the study of society and culture, while often interested in cultural diversity and universalism. This also includes cultural diversity between ''outcasts'' and ''normies'' and how they see each other in our current society.
3.2 Not-Ordinary History > De geschiedenis, zoals deze ook wordt gegeven aan de ''normie'' beschaving, maar deze heeft speciale vakken gericht op ook de geschiedenis van ''outcasts''. Denk hierbij aan opdrachten over bijvoorbeeld de witch-trails en de evolutie van lycanthropie door de jaren heen. Deze vakken worden gegeven vanuit de blik van een ''outcast'' en niet de westerse beschaving.
3.3 Folkore Studies > We've all heard the phrase “That's just a myth”. And we’ve also no doubt heard phrases like it with myth swapped out for legend or fairy tale. These words are all often used as synonyms for fiction or falsehood in everyday English conversation. Yet scholars active in folklore studies use the terms quite differently. To folklorists, each is a different category of folk narrative. And to the categories of myth, legend, and fairytale - called genres by folklorists - we can add many more, including ballad, fable, and tall tale. We can also add genres rooted in belief - ritual, superstition, charm, and curse, among others - and we can add genres rooted in material culture and performance, like traditional foodways and traditional music, respectively. Each genre encompasses a wide variety of expressive culture, but folklorists understand that genres themselves can be imperfect methods of categorization and strive to understand the nuances of everything they study. Folklore Students study legends, myths, stories and things that are seen as “fiction”, to find out a deeper meaning behind societies and how much they valued their folklore.
3.4 Vampire: Science, Sexuality and Alterity in Acient and Modern Culture > Deze studie focust zich op Vampire Studies. Met deze studie kan een leerling alles leren over vampieren. De geschiedenis en mythen met bekende figuren bijvoorbeeld, maar ook zitten er biologisch gerichte vakken bij. Sinds vampieren niet behoren tot de “levenden” of de “doden” krijgen de leerlingen een apart vak gericht op vampierbiologie. Ook zit er een vak bij hoe vampiers worden gezet in de media, in series zoals Twilight en The Vampire Diaries.

4. Outlaws (Rechten) > Rechtenstudies, met de basiskennis van de ''normies'', maar met ook een gedeelte over verschillende regeervormen met opdrachten over bijvoorbeeld de Franse Revolutie dat leidde tot het expressieve gebruik van de guillotine.
5. Economy for Mummies (Economie) > Economie, met weinig verschil met andere universiteiten buiten Nevermore. Deze wordt alleen gegeven met andere outcast-leerlingen.

6. Biology
6.1 Cryptozoology > Cryptozoology is a pseudoscience and subculture that searches for and studies unknown, legendary, or extinct animals whose present existence is disputed or unsubstantiated, particularly those popular in folklore, such as Bigfoot, the Loch Ness Monster, Yeti, the chupacabra, the Jersey Devil, or the Mokele-mbembe.
6.2. Lycanthropy: Mental Illness, Supernatural Beliefs & Folklore > Unlike vampires and zombies, a werewolf's circulatory system and body temperature remain largely unchanged from when they were human—aside from a drastic increase in organ size and blood volume to supply its larger body mass. And although it is comparatively rapid throughout the transformation process, fully-grown werewolves experience a decreased resting heart rate of around 40-50 bpm (similar to that of a large bear). This is something you can learn at Nevermores Lyncantrophy Studies. Mostly the studies will focus on biology of the werewolves themselves, but also those of prey animals. It also looks at how people view werewolves and the "lyncanthropy syndrome" in psychology, where one thinks he or she is a werewolf, but is not.
6.3 Ordinary Biology? > Dit is de basisbiologie studie, zoals deze ook wordt gegeven aan ''normie'' universiteiten, met was buitengewone aspecten eraan toegevoegd. Er zit een beetje vampier-biologie, een beetje weerwolf-biologie et cetra bij in een apart vak, maar het focust zich meer op het worden van een bioloog in de rest van de samenleving.
6.4 Astrobiology > Astrobiology is the study of life in the universe, and it’s one of the fascinating majors you can study. This interdisciplinary field combines astronomy, biology, chemistry, and geology to examine the origin and evolution of life on Earth and elsewhere in the cosmos. If you’re interested in exploring some of the big questions about life and its place in the universe, this may be your major. Does extraterrestrial life exist? What is the future of life on Earth?These are some of the questions you will be answering in an astrobiology course. Astrobiology combines mathematics, physics, biology and planetary science to also seriously explore the possibility of alien life.
6.5 Herbology > Herbology was the study of magical plants and fungi. Outcasts and now normies who specialised in this field were known as Herbologists. The study of Herbology encompassed a vast array of topics, ranging from the mundane to the magical. Herbologists explored the growth patterns of magical plants, their preferred habitats, cultivation techniques, and the effects of magical properties on their surroundings. They also studied the uses of these plants in potion-making.

7. Centre of Attention (Media Studies) > Je krijgt kennis over en diverse theoretische inzichten in de manier waarop verschillende mediaplatformen opgebouwd zijn, hoe ze werken en hoe ze zich tot elkaar verhouden, hoe mediasystemen politiek en economisch onderbouwd zijn, en hoe patronen in het gebruik, de productie en de inhoud van media zich ontwikkelen en veranderen. Je leert verschillende wetenschappelijke onderzoeksmethoden toe te passen en kritisch te reflecteren op diverse onderwerpen. Bovendien maak je kennis met de beroepenvelden die te maken hebben met media en ontwikkel je de professionele vaardigheden die je in mediagerelateerde stages en banen nodig zult hebben.
8. Snooping Wolf (Journalism) > Jij leert wat nieuws is en hoe je dat deelt met je publiek. Tijdens de studie journalistiek leer je verhalen maken en informatie delen. Je bent kritisch en zoekt een onderwerp tot op de bodem uit. Jouw verhaal deel je op allerlei manieren: in een artikel of interview, in een tijdschrift of op tv.

9. The Studies Of Thoughts and Feelings
9.1 Psychology > The science of psychology benefits society and enhances our lives. Psychologists examine the relationships between brain function and behavior, and the environment and behavior, applying what they learn to illuminate our understanding and improve the world around us. The Bachelor of Psychology is an accredited undergraduate coursework degree that will build your specialisation in in psychology, studying topics like behavioural neuroscience, social psychology, personality theory, perception, intelligence, mental health and developmental psychology.
9.2 Animal Psychology > Animal psychology, often known as Comparative Psychology, is a multidisciplinary study that analyses animals' behaviour and cognitive processes. This field's philosophy is derived from several related fields of study. Ethology, General Psychology, and Evolutionary Biology are among the topics of investigation.

Then the bird said “Nevermore.”

R O L E S
NAAM • LEEFTIJD (SOORT) • STUDIE • SCHRIJVER • PAGINA

Lone Córdova • 24 (?) (kitsune) • Coffin-Fashion • daenystargaryen • 1.3 (Jennie Kim)
Clio Galatea Ledford • 19 (sirene) • Economy • Tahani • 1.3
Olivia Kaitlyn Bellini • 20 (mermaid) • Animal Psychology • Vespera • 1.3
Khaliah Thorne • 20 (vampire) • Folklore Studies • amberkishatu • 1.3
Min Ari Geurimja • 22 (banshee) • The Living Dead Art Forms • Vermithor • 1.4 (Han So-Hee)
Esmeray • 21 (nymph) • Herbology • lustforlife • 1.4

Artemys II ''Sky'' Leofric Margrave • 22 (normie) • Outlaws • daenystargaryen • 1.4 (Daniel Millar)
Anthony 'Ant' Briggs • 19 (~~spirit seer~~ normie) • Poisonous Plants in Medicine • Dioneo • 1.3
Richard 'Beck' Alden • 21 (sirene) • Sociocultural anthropology • Dioneo • 1.3
Lykos Duko Witaker • 21 (werewolf) • Snooping Wolf (journalistiek) • LordJohn • 1.3 (Noah Centineo)

Of ‘Never—nevermore’.

kindness is never a burden.

25 sep 2024 - 19:20 Kiramman is offline

Kiramman 12021

1 SEPTEMBER

Het nieuwe schooljaar begint met een weemoedige sfeer. Alle studenten verzamelen zich op het schoolplein voor de toespraak van Principal Weems. In haar toespraak vraagt ze een minuut stilte om Inez Margrave te eren, wiens moord nog onopgelost blijft. Ze zweert alles in haar macht te gebruiken om de moordenaar op te sporen en die voor de rechter te brenger, in samenwerking met de sheriff van Jericho.
De Principal eindigt met een vrolijke noot. Ze verwelkomt de nieuwe 'normies' op de school en vraagt aan iedereen, 'normie' en Outcast gelijk, om elkaar te steunen en te omarmen, ondanks alle verschillen.

Op het schoolplein vindt er een welkomstfeest plaats met muziek en wat hapjes. Alle clubs van de school hebben een tafel gekregen om zo hun club te vertegenwoordigen en nieuwe leden aan te trekken.

kindness is never a burden.

25 sep 2024 - 21:03 Syaoran is offline

Syaoran 12946

MINE!

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

26 sep 2024 - 11:38 LordJohn is offline

LordJohn 10830

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

26 sep 2024 - 21:36 amberkishatu is offline

amberkishatu 205

"I wonder if life smokes after it fucks me"

29 sep 2024 - 11:20 Kiramman is offline

Kiramman 12021

^{RICHARD ALDEN}
^Beck
Siren | 21 | Year 4 | In the courtyard

Beck staarde afwezig voor zich uit. Hij leunde met zijn rug tegen het muurtje achter de tafel van het roeiteam en in zijn handen hield hij een stapeltje flyers dat elk moment dreigde te vallen. Het was lastig geweest deze morgen om uit bed te komen, en nog lastiger om vorige vrijdag met volle koffers naar de Academy te komen. Afgelopen schooljaar was er veel gebeurd en Beck had nog niet volledig te tijd genomen of kúnnen nemen om alles te verwerken.
Hij werd uit zijn gedachten getrokken toen iemand voor zijn neus verscheen - een tweedejaars gorgon die hij vaag herkende van het vorige schooljaar. De jongen keek met opgetrokken wenkbrauw naar Beck en hield voorzichtig een hand uit naar de flyers.
''Uh- hoi?''
Beck glimlachte en duwde zich van het muurtje af. Een aantal flyers vielen uit zijn handen, dus bukte hij snel om ze op te vangen en een nieuwe net stapeltje te maken die hij op de tafel legde. ''Welkom! Jij ziet er iemand uit met doorzettingsvermogen! Heb je interesse in het roeiteam?'' Hij gaf de jongen een flyer. De briefjes waren last-minute door Beck gemaakt. Door de aankondiging van het toelating van de normies en de nog steeds onopgeloste moord op Inez, was hij de laatste week van de vakantie volledig vergeten infoflyers te maken om leden aan te trekken voor het roeiteam. Ze hadden plaats voor drie nieuwe leden, maar zoals alle andere sportclubs waren ze genoodzaakt een open call te doen en iedereen een kans te geven. Beck wist nog niet goed hoe hij zich voelde tegenover de nieuwe gewone mensen op school. Hier en daar kon hij ze er zo uitpikken: ze stonden in hoekjes bang rond zich te kijken en misten de uiterlijke kenmerk die bepaalde weirdos hadden zoals schubben, lange tanden of slangenhaar.
De jongen bloosde en mompelde iets die Beck niet begreep. Hij nam de flyer aan en spoedde een beetje verder weg naar een groepje vrienden.
Beck zakte terug achteruit tegen het muurtje. Hij was zo moe. De wondermiddeltje van zijn moeder om de wallen onder zijn ogen te verminderen, had niet gewerkt en het pilletje tegen hoofdpijn dat hij die ochtend had genomen nog minder. Hij hoopte dat het welkomstfeest snel voorbij zou zijn - en hij zich terug kon trekken in een slaapzaal of Ari kon opzoeken.
Zijn ogen gleden over de gezichten van de aanwezigen op het schoolplein, maar hij kon Ari's donkere ogen niet vinden.

[ bericht aangepast op 2 okt 2024 - 17:18 ]

kindness is never a burden.

1 okt 2024 - 19:03 Syaoran is offline

Syaoran 12946

Min Ari Geurimja
^{^{^{Not all monsters do monstrous things.}}}

⇝ 22 ⋅ Banshee ⋅ In the courtyard w/ Beck ⇜

Ari had het gevoel dat haar hoofd vol watten zat, alsof ze de avond van te voren flink had gedronken en daar nu de gevolgen van ondervond. De werkelijkheid zat echter iets anders in elkaar. De kracht van de spreuk die gebruikt werd om een deel van haar wezen te onderdrukken was tastbaarder dan anders wanneer Ari een voet op het terrein van Nevermore zette, al helemaal na een onrustige nacht met weinig slaap.
”Ik ga even..” begon Ari zich te excuseren bij een van haar mede clubgenootjes terwijl ze halfslachtig een richting op wees met de wijsvinger van haar rechterhand. Met de vingertoppen van haar andere hand masseerde ze zachtjes een keer over haar slaap.
”Ariii,” klonk het jammerend en nog net niet met een bijpassende stampvoet van de roodharige weerwolf met wie Ari samen het eerste deel van de promotie voor de club had opgenomen. Ze was tevens een van de weinige vriendinnen die Ari echt had, hier op Nevermore. “Lou is nog nergens te vinden en de andere twee zijn nog niet terug van de spullen halen. Daarover gesproken, ik weet zeker…” ratelde Jillian aan een stuk door.
”Ik ga maar een klein rondje doen en als ik Lou onderweg tegenkom stuur ik hem direct deze kant op,” mompelde Ari tussendoor terwijl Jillian rommelde in wat dozen onder de kraam, zoekend naar iets dat ze maar niet gevonden kreeg. Ondertussen kwam een klein groepje gewone mensen nieuwsgierig wat dichterbij en waagden twee van de vier zich er aan om een flyer van de stapel te pakken. Ari hoorde de vragen niet die vervolgens gesteld werden, maar sloot haar ogen kortstondig bij de lichte toename van druk in haar hoofd. Zodra Jillian dan ook afgeleid genoeg was, glipte Ari er alsnog tussendoor en negeerde ze de paar zijdelingse blikken van het groepje simpele zielen.
Met de capuchon van haar hoodie over haar hoofd getrokken en haar handen diep in de buidel van de trui gestoken, liep Ari naar de rand van het schoolplein toe. Daar leunde ze tegen een houten pilaar aan die gebruikt werd om een vlaggenlijn te spannen naar weer een andere pilaar toe, een paar meter verderop (en zo het hele schoolplein rond). Traag gleed haar blik over een paar ‘normies’, die wat schuifelend heen en weer liepen, zichtbaar onwennig nog. Het was vast niet gemakkelijk om te starten op een plek als deze, waar soms niets was wat het leek en je haast letterlijk en figuurlijk moest gaan uitkijken op wiens staart je soms trapte wanneer je niet aan het opletten was, maar het feit dat er een moord gepleegd was spande al helemaal de kroon. Die gebeurtenis lag als een dikke deken over het terrein van de school en Ari kon voelen dat het nog lang niet afgelopen was.
In de afgelopen weken had Ari er een paar droombeelden over gehad, de een waziger dan de ander, of volledig gemixt met herinneringen die er niet eens in thuis hoorde waardoor ze badend in het zweet wakker werd, maar behalve de kreet die ze die bewuste nacht had geslagen, was er niets binnen haar wezen naar voren gekomen waar Ari iets mee kon. Het frustreerde de donkerharige enigszins, mede doordat het zoveel vragen opriep waar niemand tot op heden een antwoord op had.
Wanneer de geluiden om haar heen een overprikkelend effect kregen, de stemmen reeds meer en meer overheersend raakten en daardoor scherper binnen kwamen, schudde Ari licht met haar hoofd en draaide ze tegen de pilaar aan weg van de volle menigte voor haar op het plein. Donkere lokken streken langs haar wangen af, die ze met een vlugge beweging van haar hand terug achter haar oor duwde. Dit was precies de reden waarom ze eigenlijk niet op het schoolplein had willen helpen, hoe graag Ari ook iets wilde betekenen voor de clubs waaraan ze meedeed. De hoeveelheid mensen, geluiden en gebeurtenissen ー het feit dat ze niet helemaal zichzelf was deze morgen ー maakte het dat ze al gauw weg wilde rennen omdat het op sommige momenten simpelweg te veel voor haar werd. De Banshee in haar wilde de donkere koorden van haar bewustzijn strakker trekken alsof er iets onheilspellends op de loer lag en haar keel opengooien voor een geluid dat door merg en been sidderde.
Ari slaakte een diepe zucht terwijl ze haar ogen weer opende en met een frons subtiel tussen haar wenkbrauwen in keek ze nog een keer rond, zoekend naar die ene persoon waarvan ze wist dat hij haar wel kon helpen, als e hem maar kon vinden. Het duurde even voor Ari uiteindelijk zijn lange gestalte vond ー achteruit gezakt tegen een muurtje, aan de andere kant van het plein. Een zweem van een glimlach vormde zich rond haar lippen. Voor een paar tellen bleef de donkerharige geleund tegen de pilaar staan en nam ze iedere beweging die Beck maakte in haar op, alvorens ze besloot om naar hem toe te gaan. Naarmate Ari steeds dichterbij kwam werden de geluiden rondom haar doffer en zachter, prikkelde ze minder en minder haar zintuigen en de drang om er voor op de vlucht te slaken, tot het slechts een achtergrondgeluid was waaraan ze zich niet meer stoorde. Ari raapte een paar vergeten flyers van de grond af, waarop de uitnodiging voor het roeiteam met opvallende letters stond gedrukt, en stak ze deze uit naar Beck toen ze eenmaal voor hem stond.
”Ik denk dat je er een paar ben verloren,” sprak ze zacht en met een glimlach lichtjes rond haar mondhoeken terwijl ze haar blik naar de zijne richtte. Aan de manier waarop Beck de stapel met flyers vasthield kon Ari zien dat er een paar blaadjes tussenuit geglipt waren. “Hey jij,” begroette Ari de jongen vervolgens terwijl ze haar hoofd een klein stukje kantelde. Gaat alles goed? Hoe is het met je? Houd je het een beetje vol? Ik heb je gemist.. “Lukt het een beetje?” vroeg ze in plaats van al het andere dat door haar hoofd schoot.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

9 okt 2024 - 18:15 Kiramman is offline

Kiramman 12021

^{RICHARD ALDEN}
^Beck
Siren | 21 | Year 4 | In the courtyard with Ari

''Ik denk dat je er een paar bent verloren.''
Beck keek op van zijn gedachten bij het horen van Ari's stem. Ze stond voor hem; in haar hand hield ze een aantal verloren flyers uitgestrekt. Zijn ogen vonden de hare. Hij blies een adem uit waarvan hij niet wist dat hij die inhield en glimlachte. Het verlangen om haar meteen in zijn armen te nemen overspoelde hem, maar hij wist beter dan daar hier en nu naar te handelen. In plaats daarvan nam hij de flyers aan, en liet zijn vingertippen langs de hare strijken voor een fractie van een seconde.
''Hey jij, lukt het een beetje?''
Hij zuchtte nogmaals en ging met zijn handen door zijn haar. ''Gaat wel.'' Hij hoopte dat het oprecht klonk. ''Begin van het schooljaar is altijd lastig.'' Hij glimlachte, maar het voelde geforceerd, alsof iemand twee onzichtbare touwtjes aan zijn mondhoeken had geknoopt en die naar gelieven bediende. De gebeurtenissen van vorig jaar wogen zwaar op Beck, en het schuldgevoel dat hij zelf had gecreëerd en nu niet meer wist uit te schakelen, deed er nog een goede schep bovenop.
Beck legde de flyers neer op de tafel en maakte een uitnodigend gebaar om achter zijn tafel te komen. Hij wilde haar aanraken, ook al was het maar heimelijk uit het zicht van iedereen. ''Maar genoeg over mij. Hoe was je zomer?'' Hij wilde graag afleiding en deze het liefst op een positieve noot. Naar Ari luisteren was Becks favoriet tijdverdrijf geworden in de laatste maanden, naast het zwemmen en roeien dan.
Hij bestudeerde haar gezicht nauwkeurig, op zoek naar details die veranderd waren sinds ze elkaar voor het laatst zagen, maar hij vond niks. Voor Beck was Ari nog een mysterie. Het weinige dat hij al wist over haar krachten, bleef raadselachtig in zijn hoofd zinderen. Hij begreep dat ze heel vaak en heel snel overprikkeld kon worden, dat hat hij geleerd op een feestje vorig jaar toen hij haar alleen en overspannen had gevonden weg van iedereen. Het verbaasde hem een beetje dat ze was gebleven na de speech van de Headmaster, gezien drukte en luidheid vreselijk waren voor haar.
''Hoe gaat het met jou?'' vroeg hij zachtjes en tikte met zijn schoen tegen de hare. ''We kunnen ergens anders heen, als je wil? Ik kan Orion of Freya vragen om de rest van de namiddag te flyeren?''

kindness is never a burden.

13 okt 2024 - 14:06 Syaoran is offline

Syaoran 12946

Min Ari Geurimja
^{^{^{Not all monsters do monstrous things.}}}

⇝ 22 ⋅ Banshee ⋅ In the courtyard w/ Beck ⇜

Ari volgde iedere beweging die Beck maakte. Van de subtiele glimlach die rond zijn mondhoeken verscheen, naar het uitsteken van zijn hand om de flyers aan te nemen en daarbij zijn vingers langs de haren te strijken, wat een tinteling liet ontsnappen die door heel haar wezen voelbaar was ーnaar vervolgens de manier waarop hij met beide handen door zijn haren ging. Beck zag er vermoeid uit. “Gaat wel,” reageerde hij vervolgens. “Begin van het schooljaar is altijd lastig.”
”Ahja, dat is het zeker,” stemde Ari stilletjes in terwijl ze de glimlach nabootste die op zijn gelaat verschenen was. Het was niet moeilijk in te schatten wat er nog meer speelde en waarom Beck niet zichzelf was. Waarom de vermoeidheid tezamen met een verslagen gloed van hem afstraalde, iets dat helemaal niet zo vreemd was. Ari keek toe hoe Beck de flyers op tafel legde en haar vervolgens gebaarde om achter de tafel te komen. Het was een onuitgesproken vraag die ze hem geen tweede keer liet stellen.
Hier achter de tafel, dicht bij de persoon waarmee ze het afgelopen jaar zoveel hechter was geworden, wie een bron van rust voor haar werd zonder dat hij dit misschien wel in gaten had, voelde Ari zich het meeste op haar gemak. Vooral in een drukke omgeving, waar de scherpe prikkels hun best bleven doen om haar te teisteren en ze de steken van een opkomende hoofdpijn van veraf al voelde naderen. Het hielp niet mee dat Ari ergens de grimmige sfeer van de dood kon voelen, iets waar ze maar geen vinger op kon leggen.
”Maar genoeg over mij. Hoe was je zomer?” vroeg Beck.
”Mijn zomer? Hmm.. ” herhaalde Ari de vraag terwijl ze hem aankeek. Hiervan dichtbij kon ze de sproetjes op zijn gezicht veel beter zien, bijna tellen zelfs ー of de gok maken met hoeveel ontelbare keren ze haar vingertoppen al eens over de paar vlekjes onder zijn ogen had laten gaan, waar nu een vage waas van wallen te zien was. “Mijn zomer was oké..”
Alsof er een onzichtbare vinger aan een van de zwarte koorden in haar bewustzijn trok, welke haar banshee wezen inhield, voelde Ari hoe de grimmige sluimering plotsklaps een heel stuk dichterbij was, bijna alsof deze rakelings langs de tafel met flyers liep en tussen de menigte door poelde. Een zacht briesje streek langs haar wangen af en speelde met een paar donkere plukken van haar haren, waarna het flauw langs haar gezicht viel. Het enige dat Ari nog kon zien van de persoon die voorbij kwam, toen ze voor een paar tellen van Beck weg keek, was slechts zijn rug en een donkere bos haar die haar veel te vaag bekend voorkwamen. Een frons drukte tussen haar wenkbrauwen in. Vreemd.
”Hoe gaat het met jou?” vroeg Beck ondertussen. De subtiele tik van zijn voet tegen de hare bracht Ari’s aandacht weer volledig terug naar hem, maar ook bij de gedachten dat ook al stond ze nu naast Beck en was hij de rust zelve, de drukte van het schoolplein zou een afleiding blijven die ze nu niet wilde hebben. “We kunnen ergens anders heen, als je wil? Ik kan Orion en Freya vragen om de rest van de namiddag te flyeren?”
”Weg van hier klinkt perfect, dan kan ik je beter vertellen hoe mijn zomer was,” stemde Ari vrijwel meteen in. Weg van het plein met veel te veel mensen. Weg van de geluiden en harde stemmen. Weg van de vreemde blikken die zo nu en dan hun kant op werden geworpen, of de angstige uitdrukkingen van het onbekende. Weg van het toeziende oog, waardoor Ari zich niet op Beck kon storten zoals ze anders gedaan zou hebben en iedere aanraking niet klein of onzichtbaar hoefde te blijven omdat hun onderlinge band op een ongelukkig moment leek te hebben plaatsgevonden. En weg van het gevoel dat haar nekharen maar overeind bleef zetten, waardoor ze er kriebels van kreeg.
”Ik zie dat Jillian inmiddels Lou ook gevonden heeft,” zei Ari met een knikje in de richting van haar eigen kraampje, een heel stuk verderop. “Dus ik denk niet dat ik op dit moment heel erg gemist ga worden.” Met een zweem van een glimlach keek Ari weg van haar vriendin en terug naar de jongen naast haar. Ari wilde haar hand naar de zijne uitsteken om haar vingers kort langs de zijne te laten gaan, alvorens ze te verstrengelen, maar in plaats daarvan koos ze voor een veiliger optie en stak ze haar handen terug in de zakken van de hoodie die ze droeg. Ari kantelde haar hoofd een klein stukje terwijl ze nog altijd naar Beck keek. “Ik kan alvast vooruit gaan, als je wil? Naar het dak, of liever een andere plek?”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

17 okt 2024 - 17:53 Kiramman is offline

Kiramman 12021

^{RICHARD ALDEN}
^Beck
Siren | 21 | Year 4 | In the courtyard/on the roof with Ari

Becks ogen volgden Ari's blik. Ze leek weggezonken in gedachten, terwijl ze een jongen nastaarde die Beck nog niet eerder op de school had gezien. Hij leek te oud voor een eerstejaars - hoewel eerstejaars aan de Academy alle leeftijden konden hebben - dus ging Beck ervan uit dat het één van de normies was. Een doodnormale jongen, dacht hij, behalve dat die nu hier naar school gaat.
Hij fronste en richtte zijn ogen terug op Ari, maar die leek nog mijlenver. Beck voelde een steek in zijn borst. Niet één van jaloezie, eerder... onrust? Angst? Instinctief plaatste hij een hand op zijn zij en duwde, alsof hij de pijn terug naar binnen wilde duwen; diep, diep, naar binnen. Hij wou dat het zo werkte.
Beck vroeg hoe het met haar ging en liet zijn hand weer naast zijn zij vallen. De pijn was weg.
Ze antwoordde meteen: ''Weg van hier klinkt perfect, dan kan ik je beter vertellen hoe mijn zomer was.''
Haar antwoord toverde een spontane glimlach op zijn gezicht, hoewel zijn ogen niet meelachten. Gaat het altijd zo blijven? Zo voelen?
Beck keek omhoog. Hij hunkerde naar een beetje zon, maar die zat verstopt ver achter de dikke sluimer van wolken. Daarna plaatste hij een hand dichter bij het hare. Nu ze achter het kraampje was gekomen, voelde hij zich dapperder. Bijna dapper genoeg om haar hand te nemen... Hij stopte halverwege de beweging, en liet enkel zijn pink langs te hare strelen. Een klein schokje ging door zijn lijf geen en hij kon zweren dat hij bijna de vonken van hun handen zag afkomen - de vonk verwarmde zijn koude vingers.
''Ik zie dat Jillian inmiddels Lou ook gevonden heeft, dus ik denk niet dat ik op dit moment heel erg gemist ga worden.'' Ari sprak opnieuw en knikte naar een overdekte tafel waar haar vrienden stonden. Beck moest met schaamte toegeven dat hij was vergeten tot welke club Jillian en Lou - en dus ook Ari - behoorden. Boogschieten? Hij trachtte terug te denken aan een moment vorig jaar waar hij haar heeft zien boogschieten. De herinnering is vaag, maar komt uiteindelijk toch naar boven drijven; Beck was één van de roeiboten uit het meer aan het trekken, maar liet de boot op zijn teen liet vallen omdat hij te druk bezig was naar de boogschutters te kijken. Nu ja, één boogschutter in het bijzonder. Ari, met haar haren in een hoge paardenstaart getrokken, die pijl na pijl afschoot en amper de roos miste. Zijn vrienden in het roeiteam hadden gelachen en hem de rest van de week geplaagd met het voorval.
Ari stak haar handen in haar zakken, en de elektriciteit in de lucht verdween.
Hij trachtte niet te teleurgesteld te kijken en schonk haar nog een glimlach om zijn teleurstelling te verbergen. Beck knipoogde: ''Gelukkig voor mij.''
Toen ze aanbood om alvast vooruit te gaan, stemde hij in en zei dat hij haar op het dak zou ontmoeten binnen vijf minuten. Dat hoefde ze echt geen twee keer voor te stellen, Beck was al helemaal klaar met deze namiddag en die was nog maar pas begonnen.
Nadat ze vertrok, regelde hij snel met Freya dat zij de rest van de namiddag het stalletje zou overnemen - en in ruil zou hij haar strafvordering paper schrijven, want verdorie, Freya doet nooit gewoon iets voor een ander.

Door de plotse onderhandelingen met Freya, stormde Beck vijftien minuten na Ari door de deuren naar het dak. Hij was semi buitenadem, maar nam de tijd niet om op adem te kijken. In plaats daarvan overbrugde hij met grote passen de afstand tussen hem en Ari, en sloeg meteen zijn armen rond haar schouders. Zijn gezicht begroef hij in het stukje tussen haar kaak en haar schouder. Ari's donkere haren kriebelden in zijn neus, maar hij wilde het moment nog niet beëindigen - hij wilde haar nog niet loslaten.
Na een paar minuten, rechtte hij zijn rug, zonder zijn armen van Ari's schouders te verwijderen. Zijn ogen gleden over haar gezicht. Hij had alles aan Ari gemist. Haar rechte neus, haar bruine ogen, het tipje van haar neus die lichtjes omhoog ging, de manier hoe ze naar hem keek en de volheid van haar lippen. Zijn blik bleef enkele seconden langer hangen bij haar lippen. Hij wilde haar kussen, maar wist niet of hij mocht - dus deed hij het niet.
''Ik heb jou zó hard gemist,'' zei hij uiteindelijk. Met zijn hand wikkelde hij een aantal van haar lokken rond zijn vinger, liet die dan weer los en herhaalde de beweging opnieuw. ''Italië is maar saai als je het met niemand kan delen.''
Zoals elke zomer hadden Beck, zijn ouders en zijn broer een bezoekje gebracht aan Donatella's familie in Italië. Beck wist dat dit voor velen de ideale droomvakantie zou zijn, maar zo ervaarde hij het zelf niet. Terwijl zijn familie op boottochtjes ging en wandelroutes verkende, spendeerde Beck het merendeel van de tijd in zijn kamer in de villa van zijn grootmoeder - of in het zwembad bij de villa, waar hij out and proud zijn werkelijke gedaante kon waarnemen, zonder te veel pottenkijkers. Hij had vrienden van school uitgenodigd - en Ari - om langs te komen, maar niemand had tijd gehad, of de middelen om een oceaan over te steken. De brieven en berichten die hij had uitgestuurd naar diezelfde vrienden en Ari, hadden de eenzaamheid van de zomer niet verholpen.
Beck liet de haren waarmee hij speelde los, en nam Ari's hand vast. Zachtjes trok hij haar mee naar één van de balustrades op de dak - van daaruit had je een mooi zicht op de bossen rond de Academy, maar Beck was momenteel te druk met naar Ari kijken, om de herfstachtige kleurschakeringen van de bomen op te merken. Hij veegde een lok haar achter haar oren en zei: ''En nu ga jij me alles vertellen over je zomer en je laat geen enkel detail achterwege.''

kindness is never a burden.

23 okt 2024 - 18:00 Syaoran is offline

Syaoran 12946

Min Ari Geurimja
^{^{^{Not all monsters do monstrous things.}}}

⇝ 22 ⋅ Banshee ⋅ The roof w/ Beck ⇜

Een warm gevoel spreidde zich uit in Ari’s borstkas toen Beck haar een glimlach schonk, vlak voordat ze hem aanbood anders alvast richting een van de voorgestelde plekken te gaan. Ze wilde zo graag weten wat er in zijn hoofd omging, wat de precieze betekenis was achter de sombere gloed die ze telkens in zijn ogen zag ー hoe goed hij zijn best ook deed om deze te verbergen. Het was een antwoord dat Ari diep van binnen al kon raden. De dood van Inez had vele doen schrikken en verdrietig gemaakt, maar vooral Beck had het dieper weten te raken en Ari vond het vreselijk dat ze niets kon doen om een beetje van deze pijn weg te halen.
Zodra ze samen besloten hadden om het schoolplein te verlaten, glipte Ari er als eerste vandoor. Nog eenmaal blikte ze over haar schouder heen. Eerst om te kijken naar Beck, die direct in beweging kwam zodat hij zich later bij haar zou kunnen voegen, en vervolgens naar Lou en Jillian, die ze achterliet te midden van al het flyeren. Ze zouden het haar wel vergeven, gokte ze, en anders moest Ari maar eens op zoek naar iets waarmee ze haar vrienden later op veel betere wijze mee kon helpen, zonder dat ze zelf opnieuw aan drukte moest zien te ontsnappen. Voordat Ari het schoolplein volledig verlaten had en de een vlugge route naar het dak vond, keek ze ook nog een laatste keer rond in de hoop nog een glimp op te vangen van de persoon die ze eerder gezien had. Of gevoeld. Wat het ook was, het bezorgde haar kippenvel.

Het was uiteindelijk het geluid van openslaande deuren dat Ari minuten later uit haar mistige gedachten bracht. Terwijl ze op het dak aan het wachten was, leunend tegen een van de zijmuurtjes aan van de trappenhal die haar naar boven had geleid, namen haar gedachten het vanzelf van haar over. Eerst was het slechts terugdenken aan de zomer geweest en wat ze Beck kon vertellen, maar al gauw veranderde dit in de overheersende schaduwen die haar deze hele zomer al dwars zaten. Net als de gaten in haar geheugen, waarvan ze een ongemakkelijk gevoel kreeg naarmate ze er langer over nadacht. Dobberend in een poel aan flarden van herinneringen werd Ari desondanks veel te gemakkelijk afgeleid toen ze iemand hoorde naderen. De klap waarmee de deur open vloog galmde over het dak heen, de open lucht in. In een vlugge beweging kwam Ari los van het muurtje, haar lichaam volledig gekeerd naar de jongen toe die in grote passen op haar kwam afgestormd.
Beck trok Ari in zijn armen nog voor ze hem kon begroeten. Ze voelde zijn warme adem in haar hals, waar hij zijn gezicht verborgen hield toen hij haar eenmaal vast had, en sloeg haar armen zonder twijfel rond zijn middel. Nu pas besefte Ari hoezeer ze hem echt gemist had. Hoe sterk ze de afgelopen zomer er naar had uitgekeken om hem weer te zien en bij hem te zijn. Ari voelde de steek in haar hart nog steeds toen ze zijn brieven voor de geest haalde, maar waar het haar niet gelukt was om naar hem toe te gaan omdat haar familie terug naar de wortels van haar bestaan wilde gaan. Omdat ze meer antwoorden wilden. Omdat ze, net als Ari zelf, nog veel te zoekende waren in wat haar wezen precies inhield. Het was een zoektocht waar maar geen einde aan leek te komen terwijl haar krachten zich bleven ontwikkelen.
”Ik heb jou zó hard gemist,” zei Beck nadat hij weer wat rechter ging staan en naar Ari keek. Deze glimlachte op haar beurt, warm en liefdevol. Zijn vingers speelde met haar lange donkere lokken terwijl Ari eindelijk een hand naar hem kon uitsteken zodat ze met haar vingertoppen de scherpe lijn van zijn kaak lichtjes kon aanraken. “Italië is maar saai als je het met niemand kan delen.”
”Het spijt me,” mompelde Ari zachtjes terwijl ze haar hoofd naar zijn hand bewoog, zodat haar wang zijn bewegende vingers kon voelen. Haar hart kromp opnieuw ineen. “De volgende keer zorg ik dat ik er bij ben. Nee wacht, de volgende vakantie plannen we samen. Nog zo eentje als deze…” Miniem tikte haar mondhoeken omhoog. Een kleine glimlach die desondanks verried hoe ongelukkig ze ergens was zonder Beck aan haar zijde.
Wanneer Beck de donkere lokken tussen zijn vingers door laat glijden en ze deze keer niet meer opnieuw vastpakt, vond zijn hand in plaats daarvan dat van Ari. Zachtjes liet de donkerharige schone zich mee trekken naar de rand van het dak toe, naar de balustrades die een uitzicht boden dat nooit zou gaan vervelen en waar Ari op ieder ander moment uren in de verte kon staren, maar wat nu simpelweg de prioriteit niet kreeg die het anders misschien verdiende. “En nu ga jij me alles vertellen over je zomer en je laat geen enkel detail achterwege,” zei Beck, nadat hij een lok achter haar oor stopte.
Ari glimlachte opnieuw. ”Ja, ik ga je alles vertellen en ik ga je vervelen met ieder detail van mijn eigen veel te saaie zomervakantie, maar eerst.. Eerst moet ik ー wil ik..” Subtiel duwde Ari zichzelf een klein stukje omhoog op haar tenen. Met haar linkerhand greep ze de stof van Beck zijn shirt vast terwijl ze de ander via zijn hals omhoog liet glijden naar zijn nek toe. Haar vingers grepen zacht in zijn donkere haren, friemelend aan de korte lengte terwijl ze hun gezichten dichter bij elkaar bracht. “Ik heb jou ook gemist, zo verdomd veel,” fluisterde Ari zacht terwijl ze met haar lippen plagend langs de zijne veegde. “Dit wilde ik al doen vanaf het moment dat ik je op het plein zag,” mompelde ze vervolgens, waarna ze haar lippen op de zijne drukte voor een kus die al veel te lang op zich had laten wachten.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

3 nov 2024 - 21:50 Kiramman is offline

Kiramman 12021

^{RICHARD ALDEN}
^Beck
Siren | 21 | Year 4 | On the roof with Ari

In Ari's handen smolt Beck telkens een beetje meer. Hij voelde hoe ze met haar ene hand zijn shirt vastgreep, terwijl het andere hand zich in zijn haren nestelde. Hij sloot zijn ogen en een zweem van een glimlach bleef op zijn lippen geplakt, terwijl die van Ari over de zijne streken.
''Ik heb jou ook gemist, zo verdomd veel,'' fluisterde Ari. Het horen van die exacte woorden deden Beck bijna huilen. Of zijn hart ontploffen. Hij voelde de warmte langs zijn nek naar zijn oren en wangen stijgen. ''Dit wilde ik al doen vanaf het moment dat ik je op het plein zag.'' Toen ze hem kuste, kon Beck bijna zweven. Hij plaatste een hand op haar onderrug, de ander rond haar nek onder haar haren. Hij voelde de neiging om er zachtjes aan de trekken, maar hield zich in. Het leek haast onmogelijk om zo veel te voelen voor één persoon.
En toen. Een fractie van een seconde was voldoende voor Inez' gezicht die opkwam in zijn gedachten. Hij schrok en beet op Ari's lip. Met een zacht duwtje creëerde hij plaats tussen hen - figuurlijke plaats voor Inez. Hij kon bijna haar stem in zijn hoofd horen: 'Waar de fuck ben jij mee bezig?'
''Fuck,'' ademde Beck. Met grote ogen keek hij Ari aan. Hij wist niet of het het slaaptekort was of iets anders, maar hij kon zweren dat haar gezicht samen verdraaide in dat van Inez. ''Fuck, Ari. Sorry.'' Beck knipperde met zijn ogen. Één, twee keer. Drie keer. Zwarte haren, donkere ogen. Ari leek in de verste verte niet op zijn ex-vriendin, wat de schaamte enkel groter maakte. Hij ademde diep in en uit, maar voelde de nood om zich ogen van haar af te wenden. Hij wist niet hoe hij dit ooit aan haar zou kunnen uitleggen - en had het nog nooit eerder geprobeerd.
De eerste weken na Inez' dood, had ze frequent in zijn gedachten rondgespookt. Hij wist dat de hallucinaties niet echt waren, want geesten bestaan en die zien er helemaal anders uit. Dat hij het allemaal kon relativeren, wilde niet zeggen dat hij het leuk vond. Maar hoe leg je uit aan de persoon waarop je verliefd bent, dat je hallucinaties hebt over je ex-vriendin? Of, huidige vriendin? Beck was er niet trots op dat hij zijn relatie met Inez niet had gestopt voor hij iets met Ari begon. Hij zou zich nooit willen verschuilen achter slappe smoesjes, maar hij gaf zichzelf ook een beetje respijt gezien de spanningen met Inez sowieso al hoog opliepen. Hoe zou alles gelopen zijn, had hij de moeilijke gesprekken niet uitgesteld?
De hallucinaties vervormden na verloop van tijd in enkel Inez' stem die in zijn hoofd bleef spoken. Ze gaf commentaar op dagdagelijks voorvallen - of ze gooide beschuldigingen naar Becks hoofd. Toen hij er de schoolverpleegster over aansprak, stuurde die hem door naar Dr. Kinbott, wiens praktijk zich in het dorpje Jericho bevond. Na een aantal sessies bij haar, verdween Inez' stem uit zijn hoofd. De zomervakantie was stil en rustig geweest.
Tot nu. Beck keek Ari opnieuw aan. ''Sorry,'' zei hij nogmaals en deed een stapje dichterbij. Hij nam haar handen in de zijne en trok haar een stukje dichter bij. ''Ik dacht dat-'' begon hij, maar aarzelde en maakte zijn zin niet af. ''Maakt niet uit.''
Beck keek naar hun handen, en wiegde die lichtjes heen en weer, op het ritme van de fanfare trommels die op het plein het schoollied speelde.

kindness is never a burden.

14 nov 2024 - 16:17 Syaoran is offline

Syaoran 12946

Min Ari Geurimja
^{^{^{Not all monsters do monstrous things.}}}

⇝ 22 ⋅ Banshee ⋅ The roof w/ Beck ⇜

Ari smolt in Beck zijn armen, met zijn lippen tegen de haren en zijn warmte om haar heen. Haar vingers grepen zich vast aan de stof van zijn shirt, ergens bang dat hij wellicht tussen haar grip door vandaan zou glippen en ze duwde zichzelf op haar tenen nog een stukje verder naar omhoog zodat ze Beck wat meer tegemoet kon komen. Voor heel even zouden ze zo alles kunnen vergeten en enkel ingaan op elkaar. Ari had het nodig. Ze had hem nodig. Het moment was echter veel te snel voorbij. Een scherpe pijn sneed door haar lip heen en met een zachte duw werd ze door Beck naar achteren gedrukt.
Sissend drukte Ari de bovenzijde van haar hand tegen haar mond aan.
”Fuck,” bracht deze op zijn beurt uit. Met grote donkere ogen keek hij haar aan terwijl Ari haar tong over haar lip liet gaan. Toen ze bloed proefde, zoog ze haar lip tussen haar tanden door en schudde lichtjes met haar hoofd. Een frons subtiel tussen haar wenkbrauwen in — niet wetende wat er nu precies gebeurd was. “Fuck, Ari. Sorry.”
“Het is oké,” mompelde de zwartharige stilletjes. Intussen had Ari zijn shirt alweer losgelaten en streek ze met haar wijsvinger over haar onderlip heen om te kijken of het bloeden net zo snel weer gestopt was. Een kleine zwelling was langzaam zichtbaar aan het worden.
Ondertussen knalde het in haar hoofd los met allerlei gedachten. Was ze toch te snel gegaan? Aan de manier waarop Beck haar in eerste instantie terug gekust had, was daar niets aan af te lezen geweest. Was het de verkeerde plek? Tijd, wellicht? Of misschien niet het juiste moment? Ari wist dat ze haar band met Beck, de relatie die tussen hen gaande was, zonder dat daar nog enige stempel op gedrukt was, ongelukkig uit kwam. Misschien niet voor hen, maar vooral voor de buitenwereld. Wekenlang had Ari gevochten tegen de aantrekking die ze voor Beck voelde, de gevoelens die ze voor hem kreeg nadat hij haar opgevangen had en ze steeds meer tijd samen spendeerde, waardoor ze dichter naar hem toe groeide. Ze kon er niets aan doen, het ging geheel als vanzelf en Ari werd als een magneet naar de jongen toegetrokken. Beiden waren bewust van de grens die ze overschreden toen ze toch toe gaven aan wat er speelde, wetende dat aan zijn huidige relatie met Inez een einde ging komen omdat er daar geen gevoelens meer speelden.
Inez haar dood was echter iets dat niemand had zien aankomen.
”Sorry,” doorbrak Beck de stilte die was verschenen. Ari keek toe hoe hij een stap terug dichterbij zetten en haar handen in de zijne nam, om haar zo weer naar hem toe te trekken. “Ik dacht dat-” begon hij vervolgens, maar onderbrak zelf hetgeen hij zeggen wilde. “Maakt niet uit.”
Op het trommelende geluid dat afkomstig was van het schoolplein ver onder hen, bewoog Beck hun handen heen en weer. Zijn blik was overal te vinden geweest, maar vanaf dat de kus gestopt werd had hij Ari niet meer recht aan gekeken. Ook nu staarde Beck naar omlaag, naar hun handen samen.
’Hey,” fluisterde Ari zacht. Ondertussen trok ze een van haar handen voorzichtig los en tilde deze op om zijn wang zachtjes aan te raken. Om hem zo stilzwijgend te vragen haar aan te kijken terwijl haar blik verzachtte. “Het is oké,” herhaalde Ari haar woorden van eerder nogmaals. Wat er ook gebeurd was, wat de reden van zijn terugtrekken ook moest zijn, Ari keek Beck er niet op aan. Dat kon ze simpelweg niet. Niet nu ze een glimp had gezien van wat er zich verschool in de diepte van zijn ogen en het een weergave was van de onrust en pijn die hij voelde. Het enige wat ze hoopte was dat hij het ook tegen haar vertelde wanneer het niet goed met hem ging. Vooral in tijden zoals nu.
”Je weet dat ik er voor je ben, toch?” vroeg Ari aan Beck. Een kleine glimlach trok aan haar mondhoeken in een poging de jongen voor haar op te beuren zodat hij zich niet langer schuldig bleef voelen. “En dat je alles tegen me kunt zeggen — wat het ook is?” Ari liet haar hand weer omlaag zakken en gaf een klein kneepje in de zijne toen ze deze weer beetpakte. “Praat met me, alsjeblieft?”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Index RPG Actieve Topics Zoek