Wist je dat...
Lo graag rondsnuffelt in tweedehandswinkels op zoek naar interessante snuisterijen?
Vandaag viel haar oog op een ouderwetste kroontjespen met een inkpotje erbij. 'Oohhh, dat is leuk!' dacht ze, 'en er zit zelfs nog inkt in!' En dat voor twee vijftig? Die deal kon ze uiteraard niet weerstaan. Schrijft ze vaak met kroontjespennen? Nee. Heeft ze veel gelegenheden om met kroontjespennen te schrijven? Niet echt. Maar het was een interessante snuisterij, dus hij moest mee.
Tevreden keerde ze terug naar het hutje in het bos (een Drents heel mooi bos). Daar aangekomen zette ze een kopje thee, knabbelde wat koekjes en ging er vervolgens eens even goed voor zitten om haar nieuwe aanwinst uit te proberen. Ze pakte een doekje om eventuele inktdruppels op te vangen en zocht een kladpagina in haar notitieboek, en draaide het inktpotje open.
Althans, dat probeerde ze. Echter zat er geen enkele beweging in de dop. Met een frons zette ze wat extra kracht bij - ze zou zich heus niet zo snel gewonnen geven - maar ook dat mocht niet baten. De ribbels van het dopje sneden in haar handpalm, dus probeerde ze het met een theedoek ertussen. Ook geen effect.
Toch enigszins onthutst bestudeerde ze het inkpotje in iets meer detail en zag toen een dikke zwarte klodder opgedroogde inkt tussen de dop en de rand van het glas. Aha! Daar zat het probleem. Lo pakte een aardappelschilmesje en begon het zorgvuldig weg te schrapen. Na enkele minuten probeerde ze hem opnieuw open te draaien, en met enig wrikken lukte dat! Waarna ze voor het volgende obstakel kwam te staan: álle inkt was opgedroogd en zat vastgekoekt in het potje. Verdorie.
Met wat water werd de inkt helaas niet meer vloeibaar, waarna Lo besloot om het potje dan maar helemaal schoon te maken. Ze plukte de klodders waar ze bij kon eruit en stond vervolgens voor de vraag hoe ze de binnenkant wilde aanpakken. Ze probeerde het met warm water. Dat had enig effect, maar niet genoeg. Daarna probeerde ze erin te porren met haar pink. De bovenrand kreeg ze daarmee schoon, maar meer dan dat ook niet. Een stukje keukenpapier erin proppen dan maar, en het draaien zodat het langs de randen schraapt. Die techniek gebruikt ze immers succesvol bij het droogmaken van drinkflessen met een theedoek. Zolang het keukenpapier niet zou scheuren, zou het wel eens goed kunnen werken.
Eén probleem: het inktpotje was niet rond, maar vierkant. Daarnaast was de inkt te taai om zomaar weggeveegd te kunnen worden. Het enige resultaat was een gitzwarte binnenkant. Door het opnieuw uit te spoelen verdween een deel van de inkt het afvoerputje in, maar lang niet alles. Het was helemaal aangekoekt aan één zijde. Lo porde wat in het potje met een grote vleesvork, probeerde nogmaals met haar pink wat gedaan te krijgen, en propte uiteindelijk een nieuw stuk keukenpapier in het potje.
...en dat scheurde. Daar keek Lo lelijk op naar neus. Een pincet had ze namelijk niet. De vleesvork bood ook geen uitkomst; het keukenpapier gaf geen krimp.
Lo realiseerde zich dat ze twee opties had: óf ze nam het potje mee naar huis en peuterde het keukenpapier eruit zodra ze wel beschikking had tot een pincet, óf ze goot het potje vol water om het keukenpapier los te weken en het vervolgens stukje bij beetje eruit te vissen. Een heel karwei, en totaal niet tijd-efficiënt, en gegarandeerd en enorm rotzooitje.
Uiteraard koos Lo voor optie 2. Hop, zo wat heet water in het potje en porren maar met die vleesvork. Ze moest wel even wegduiken voor de spetters zwart inktwater die opspatten. Dat was eveneens het moment waarop ze zich plots erg bewust was van het feit dat ze zwarte inkt aan het schoonmaken was... in een wit hemdje. Haar handen zaten al tot over haar polsen onder de smurrie. Oh. Tja. Minder tactisch.
Maar ze had al zo veel tijd in deze klus geïnvesteerd dat ze het ook niet op wilde geven. Winnen zou ze! Dus begon het bloedstollende proces van peuren met de vleesvork, snippertjes doorweekt keukenpapier opvissen, bijvullen met meer water, schudden, en weer peuren. Ruim een uur later was het moment daar: het inktpotje was schoon! Haar thee was inmiddels koud geworden, maar wonderbaarlijk genoeg is haar witte hemdje daadwerkelijk wit gebleven. Nu staan haar nieuwe aanwinsten te drogen en zit Lo met gerimpelde vingers dit reisverslag te typen.
Dus welke lessen hebben we geleerd vandaag? Bedenk een plan de campagne voordat je aan een klus begint, en overweeg gedurende het proces of er slimmere alternatieven beschikbaar zijn. Oh, en kleed je naar de werkzaamheden die je verwacht te doen (:
Inmiddels heeft het water weer gekookt, dus ga ik genieten van mijn welverdiende kopje thee. Lo out!
ReisverslagNummerTien
Dramatic
ProngsPotter
