[RPG • 100] Academy in the Cloakwoods| Speeltopic - Speeltopics

13 april 2024 - 21:35 ziggystardust is offline

ACADEMY
^{^{of Arcane Arts}}

⊹⊱•••《 ✮ 》•••⊰⊹
informatiestory • rollentopic • praattopic
map cloakwoods

Storyline

Welkom bij de prestigieuze Academy van Arcane Kunsten in het weelderige en betoverende bossen ver van Baldur's Gate. Verscholen te midden van de levendige bossen en bloeiende weilanden, staat deze academie als een veilige haven van kennis en kracht voor warlocks, druids en scribes.

Studenten in hun laatste twee jaar aan de Academie bevinden zich voor de meest uitdagende beproevingen tot nu toe. Onder het bewind van een Shadow Druid genaamd Imogen, die sinds vorig jaar schoolhoofd is, is de Academie een plek onzekerheid geworden. De Schaduw Druïden zijn een factie van druïden die hun toewijding aan de natuur tot extremen voeren. Ze geloven dat beschaving inherent slecht is en dat het hun taak is om de natuur te beschermen door steden en dorpen te vernietigen.

De greep van hoofdmeesteres Imogen verstevigt met elke voorbijgaande dag, waarbij ze een reeks dodelijke tests orkestreert die zijn ontworpen om de zwakken en onwilligen eruit te halen. Sinds de overname van Imogen is de cultuur van de Shadow Druids steeds meer de norm. Gebruik van extreme vormen van magie worden aangemoedigd, walmen van het gerookte cloaksleaf hangt voordurend in de schoolen structuur vervaagt. Steden, huwelijken en vooral de zogenaamde 'beschaafden' worden afgekeurd.

Imogen lijkt erop gebrand de Academy te gebruiken om beschaving ten onder te brengen. Bovendien doen er geruchten de ronde over een oud bloedoffer, waarbij gefluisterd wordt dat dit ritueel het dodelijke gevolg is van het niet succesvol afronden van dit jaar en het behalen van alle tests.

Basisinformatie

De Academy ligt in het Cloakwood, een diep bos ten zuiden van Baldur's Gate. Cloakwood staat bekend om zijn grote verscheidenheid aan beesten, monsters en kwaadaardige feeën, waardoor de meeste mensen het bos vermeden. Deze wezens omvatten reuzenspinnen, kampfults, quicklings, satyrs, stirges en andere zeldzame wezens. Doordat het bos niet veelvuldig door buitenstaanders wordt bezocht is het de uitgewezen plek voor de Academy waar jonge geesten worden opgeleidt in magische kunsten.

Jaarlagen
Studenten beginnen grofweg aan hun studie op Academy wanneer zij achttien jaar zijn en zullen afstuderen wanneer zij tweeëntwintig zijn.
Jaar 1 • 18 - 19 • basis opleiding
Jaar 2 • 19 - 20 • keuze specialisatie
Jaar 3 • 20 - 21 • verdere specialisatie en partyvorming
Jaar 4 • 21 - 22 • afstudeerjaar

Schoolregels
Zoals elke school heeft de Academy ook regels waar de studenten zich aan moeten houden. Al worden die regels steeds vager. Voor nu geldt vooralsnog:

Warlocks
Warlocks onderscheiden zich door hun uitgebreide kennis van arcanemagie, die ze verwerven door rigoureuze studie en het beheersen van oude boeken en toverboeken. Warlocks moeten vertrouwen op hun intellect, discipline en educatie om spreuken te leren en te gebruiken. Ze duiken in oude teksten, waarbij ze nauwgezet magische formules overnemen en memoriseren.

Algemeen: spreukgebruik • het kunnen leren van spreuken uit spreukenboeken • het brouwen van toverdranken • rituelen
Specialisatie: necromancy • shaduwmagie • supernatural (visioenen, handlezen, spirits zien)

Druids
Druids zijn nauw verbonden is met de natuur en de elementen. Ze hebben een diepe connectie met de aarde, planten, dieren en elementen zoals water, lucht en vuur. Druïden ontlenen hun magische krachten aan de natuurlijke wereld. Ze gebruiken hun connectie met de elementen om spreuken te gebruiken die gerelateerd zijn aan natuurlijke fenomenen, zoals het controleren van het weer, genezing, het oproepen van planten en dieren, en het beïnvloeden van het terrein.

Algemeen: beperkt spreukgebruik • plantenkennis • connectie met de natuur
Specialsiatie: warging • wildform • naturetongue {het kunnen spreken met bomen, planten en dieren)

Scribes
Een scribe is een gespecialiseerde persoon die verantwoordelijk is voor het schrijven, onthouden en vastleggen van belangrijke informatie. Ze beheren de bibliotheken van het land en adviseren heersers bij het nemen van beslissingen. Scribes worden gekenmerkt door hun spreukgebruik, fotografisch geheugen en bovennatuurlijke intelligentie. Ze hebben vaak specialisaties in vakgebieden zoals geschiedenis, religie en wiskunde. Iedere scribe wordt ondersteund door zijn/haar kat en een uilen.

Algemeen: beperkt spreukgebruik • fotografisch geheugen • bovennatuurlijke intelligentie
Specialsiatie: warfare • history • medicine

Personages

Personages kunnen een warlock, druid of scribe zijn. De races die worden toegelaten tot de Academy zijn mensen, elfen, drows en forestlings. Gelieve nog even af te wachten met het afspreken van relaties zodat iedereen hier tegelijk mee kan starten.

Humans
Het meest voorkomende ras. Mensen staan bekend om hun volharding, creativiteit en eindeloze capaciteit voor groei.

Elves
Met een etherische uitstraling en lange levensduur zijn elfen thuis in de kracht van de natuur, gedijend in zowel het licht als het donker. Elven hebben puntige oren. Huidskleuren varieëren van menselijke huisdkleuren (high elves) tot groentinten (wood elves).

Drows
Drow zijn een subras van elfen, ze zijn vaak afgebeeld als donker en kwaadaardig van aard, in tegenstelling tot hun meer bekende tegenhangers, de oppervlakte-elfen. Ze leven meestal ondergronds in duistere rijken zoals de Underdark en staan bekend om hun vaardigheid in magie, hun meedogenloze maatschappij en hun bedrevenheid in het gebruik van vergif en listige technieken in gevechten. Hun samenleving wordt vaak geleid door machtige priesters die de duistere godin Lolth aanbidden (het aanbidden van Loth is ten strengste verboden op de Academie).

Forestlings
Met hun dierachtige kenmerken zijn forestlings een minderheid in de wereld, behalve in de bossen. Forestlings vallen op door hun dierachtige uiterlijkheden, zoals hoorns, webbed fingers etc. Vleugels komen voor, maar gevleugelden worden als baby geclipped, waardoor gebruik van vleugels onmogelijk is. Huidkleuren variëren sterk, van menselijke huidskleuren tot paars en roze tinten. Vaak zijn forestlings druids, maar dat hoeft niet perse.

Invullijstje

Rollen

Regels van de RPG

• Het woordenminimum is 100 woorden.
• Deze rpg is geïnspireerd op Baldur's Gate 3, maar staat daar wel los van. Niet alles zal overeen komen. Het is niet nodig om het spel te hebben gespeeld.
• De huisregels van Quizlet en daarbij in het bijzonder het RPG-forum gelden uiteraard ook hier.
• 16+ is toegestaan, maar gelieve hier wel voor te waarschuwen zodat anderen het kunnen mijden als zij het liever niet lezen.
• Bespreek gevoelige onderwerpen op voorhand met je schrijfpartner.
• Als drow niet online is, maakt de laatste die reageert een nieuw topic.
• Maximaal 3 characters per schrijver.
• Als ik 21 dagen niets van je hoor, stuur ik je een reminder PB.
• Als je 45 dagen niets post, wordt je char opgeofferd in een blood sacrifice.
• Reserveringen blijven 10 dagen staan.

I was screaming long live all the magic we made

I was screaming long live all the magic we made

Whereabouts characters

[ bericht aangepast op 20 mei 2024 - 17:27 ]

and the spiders from mars

13 april 2024 - 21:35 ziggystardust is offline

ziggystardust 991

SEPTEMBER 1ST
^{^{Skip 1}}

⊹⊱•••《 ✮ 》•••⊰⊹

the Academy of Arcane Arts

September 1 - 21:29 - 15 graden Celsius

De zomer is voor sommige studenten lang geweest en voor anderen niet lang genoeg. Maar de Academy of Arcane Arts houdt geen rekening met de wensen van haar studenten. Traditiegetrouw wordt het schooljaar geopend op 1 september bij zonsondergang.

Vorig jaar, vlak voor de zomervakantie, werd het schoolbestuur overgenomen door de Shadow Druids. Sindsdien is er veel veranderd. De Shadow Druids hebben de vakantieperiode gebruikt om hun nieuwe beleid op te stellen en zijn nu klaar om dat in de praktijk te brengen.

Op 1 september zijn de studenten teruggekeerd naar de school. Iedereen helpt mee met de voorbereidingen voor de openingsceremonie. De studenten die nu hun derde jaar in gaan zullen niet langer in de dorms voor jaar 1&2 verblijven, maar slapen dit jaar in de dorms voor jaar 3&4. Bij aankomst hebben de leerlingen in jaar 3 hun nieuwe dorm toegewezen gekregen. Verder zijn de leerlingen bij aankomst op de hoogte gesteld van een aantal nieuwe regels, waarvan de belangrijkste zijn:
• Om persoonlijk eigendom te ontmoedigen heeft niemand meer een eigen bed. Het is verboden om een bed als de 'jouwe' te claimen.
• Exclusieve relaties binnen een party zijn verboden. Het belang van de party moet altijd boven het belang van een romantische relatie staan.

De taakverdeling van vandaag voor jaar 3 en 4 was als volgt:

Party 524 en Party 522:
• Patrouilleren in Cloakwoods. Deze parties hebben een Druid aangetroffen in het bos, ernstig verzwakt en met een stuk perkament met notities over de bewegingen rondom de Academy en een flyer met anti-Shadow Druid propaganda. De studenten hebben de Druid (eventueel na de nodige discussie onderling) mee terug genomen naar de school en overgedragen aan het schoolbestuur. Ze kregen te horen dat het schoolbestuur deze zaak verder zou oppakken.

Party 521 en 523:
• Voorbereiden van het ritueel. Deze groep heeft het nieuwe schoolbestuur geholpen bij het voorbereiden van het ritueel van die ochtend. Verzamelen van kruiden, uitspreken van beschermende spreuken, roken van cloaksleaf bij het vuur.

Party 525:
• Welkom heten van de eerstejaars, begeleiden naar de slaapzalen en een rondleiding geven. Deze groep heeft zich bekommerd om de nieuwe studenten en hen welkom geheten op de school.

Society of Brilliance
Bovendien zijn enkele studenten, zoals elk jaar, opgeroepen door de Society of Brilliance. Sommigen van de Society hebben de school verlaten sinds de overname door de Shadow Druids, maar dat geldt lang niet voor iedereen.

De opgeroepen studenten worden met meer aandacht geobserveerd door dit genootschap, uit zuivere onderzoeksbelangstelling. De studenten die zich hebben moeten melden bij de Society of Brilliance en vervolgens aan een lichamelijk, psychisch en magisch onderzoek zijn onderworpen zijn:
• Druid Ancunin L, Ianthe, Zarxes, Asterin, en Vesper.

Huidige situatie
Het openingsritueel begon om 20:29. Inmiddels is het een uur later. Wat er zojuist is gebeurd? Na een toespraak van het schoolhoofd, Imogen, is in een groot vuur een forestling geofferd. Niemand kende de man met hoorns die vrijwillig het vuur in liep. Imogen, tezamen met drie andere Shadow Druids, sprak spreuken uit die geen van de studenten begreep. Maar wat er volgde begreep iedereen.

Terwijl de forestling brandde en zijn geschreeuw uitdoofde, voelden alle aanwezigen hun magie versterken. Het bos vulde zich met vuurvliegjes en de atmosfeer veranderde. Met een machtsdronken glimlach op haar gezicht kondigde Imogen aan dat ieders magie dit jaar sterker zal worden. Ze nodigt de studenten uit om van deze nieuwe kracht gebruik te maken, maar voor nu te genieten van hun eerste avond terug op de Academy. Vanavond was slechts een voorproefje voor het komende schooljaar.

Voor nu blijft het vuur branden, rookt het schoolbestuur de cloaksleaf, wordt er een fluit gespeelt door een ingehuurde bard en mogen leerlingen gaan en staan waar ze willen. Normaliter wordt er rondom het rituele vuur gedanst, maar nu zijn de meeste studenten terughoudend. Desalniettemin laten de eerste leerlingen zich langzaam meewiegen op de muziek en wordt het glas geheven.
Welcome back at the Academy.

I was screaming long live all the magic we made

[ bericht aangepast op 13 april 2024 - 21:43 ]

and the spiders from mars

13 april 2024 - 21:38 euphemia is offline

euphemia 870

mt.

darling, you can't let everything seem so dark blue

13 april 2024 - 21:58 Halbrand is offline

Halbrand 27865

help

15 april 2024 - 11:12 Mazino is online

Mazino 5450

Hjalmar Vaernes
^{Keeper of Stories}
════════════════╝

╔
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
╚

Hjalmar was vergeten hoe intens school was. De hele zomervakantie was hij met Olayra geweest, die richting het zuiden was gereisd om bij te praten, maar dat was wel een stuk relaxter geweest dan alles dat ze vandaag al moesten doen. Niks geen rustig inkomen, nee meteen aan het werk. Hij gokte dat het hoorde nu hij derdejaars was, maar dat betekende niet dat hij er gelukkig van werd. Zeker met het nieuwe schoolbestuur waar hij nu al de kriebels van kreeg. Toch wilde hij zijn mentor niet teleurstellen door nu al terug te komen en zijn derde jaar niet eens een kans gegeven te hebben. Hij graag leerde graag en trok zich met alle liefde terug in de bibliotheek hier om boeken te lezen en hun inhoud op te slaan in zijn geheugen en dit was wel dé plek om informatie te krijgen.

Dus voor nu stond aan de rand van de openingsceremonie tegen een boom geleund terwijl hij nog steeds met ongeloof naar het vuur staarde. Zacht hoestte hij tegen zijn hand die zijn sjaal op z'n plaats hield. Had het nieuwe schoolhoofd dit daadwerkelijk toegestaan?! Nee, nog erger, ze had het aangemoedigd, te zien aan haar machtsbeluste blik na het geheel. Die versterkte magie kon voor Hjalmar echt de pot op als er iemand voor geofferd moest worden. Hij was blij dat scribes juist niet zoveel magie kregen gezien dat beetje gebruiken met tijden al vermoeiend genoeg was. De geur van schroeiende huid en haar brandde nog steeds in zijn neus, ondanks de sjaal die hij al de hele avond hoog voor zijn gezicht had getrokken. Hij moest zijn best doen om niet van de geur alleen per direct over te geven. Een korte draai van de wind zorgde voor een nieuwe vlaag aan rook die zijn gezicht in geblazen werd en een nieuwe hoestbui kwam op. Hjalmar had bij aankomst zo goed mogelijk zijn best gedaan om uit de wind te staan, wetende dat grote vuren meestal niet iets was waar hij goed op ging, maar dat hield natuurlijk niet alles tegen. De rook irriteerde zijn keel en zijn longen, maar uit ervaring wist hij dat teveel hoesten hem licht in z'n hoofd zou maken en daar had hij nu ook weinig zin in. Dus bleef hij een poging doen om zoveel mogelijk te onderdrukken. Misschien moest hij Charlie vragen of die iets had dat de kriebels iets konden verzachten, zeker als dit een regelmatig ding ging worden met de rookrituelen die aangekondigd waren. Dat klonk in Hjalmar's oren al helemaal als een ramp om regelmatig bij aanwezig te zijn, de vreemde rituelen zelfs nog daargelaten.

╗
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
╝

Rand van de ceremonie ❅ Anyone?
•❅───✧❅✦❅✧───❅•
Scribe ❅ Year 3 ❅ 22
•❅───✧❅✦❅✧───❅•
Party 521 ❅ Lunar Tower

Do it scared, but do it anyway.

15 april 2024 - 21:53 Kiramman is offline

Kiramman 12021

kindness is never a burden.

16 april 2024 - 16:58 ziggystardust is offline

ziggystardust 991

VESPER
^{^Archembeau}

.·:*¨༺ ༻¨*:·.

Next to the fire · Alone

The flames of the September 1st ritual cast a comforting warmth upon Vesper's skin. With her gaze fixed upon the fire, she sought the forestling’s charred body. Though his screams still rang in her ears, his body had vanished into the flames. Vesper knew that those screams would linger within her for a while.

Death was no stranger to her, but rather a companion that had followed her in the Underdark and the grim war camps of her youth. From her earliest days, she saw grilled dwarves' limbs and severed heads, a testament to the brutality of drow existence. Yet here, in the fairylike forest of the Cloakwoods at the Academy, death's presence felt wrong. The surge in power that followed after the forestling’s screams went silent was even more daunting. Why did her hands tingle? And why could she feel the magic crawling beneath her skin in a way she had never experienced before?

As Headmistress Imogen gracefully let her body sway to the melody of the bard’s flute, Vesper's gaze lingered upon her. The High Elf's long, blonde locks danced around her. Her face was lit up with triumph. But this triumph was tainted, a hollow mockery of victory earned through coercion rather than combat. There was no way that forestling walked into those flames willingly. It must have been mind-control or some other trick the Shadow Druids had up their sleeves. Only for the burned forestling had tonight been a warm welcome back at the Academy, Vesper thought cynically. Never before at the Academy did she long so strongly to have eyes in the back of her head.

The grass of the Academy’s inner garden was sprawled with plush cushions and seats encircling the crackling fire. As Vesper finally tore her gaze away from the headmistress, she sat down on a purple blanket with vibrant pink and green cushions. An unfamiliar fourth-year extended a pipe filled with Cloaksleaf, but wary of the new schoolboard, she declined. If her aunt taught her one thing, it was to stay away from mind games. Instead, Vesper grabbed a bottle of Baldur's Grape and raised it to her lips. Her attention drifted back to the flames once more, pondering the question: could the body truly have been burned entirely by now? Was there no evidence of the murder, other than the eyewitnesses present? A cold chill went up Vesper her spine. This would sure as hell be no ordinary school year.

[ bericht aangepast op 16 april 2024 - 17:14 ]

and the spiders from mars

16 april 2024 - 20:35 Kiramman is offline

Kiramman 12021

IANTHE HARROWHARK
Forestling – Year 4 – History Scribe – Party 523
with Vesper at the bonfire

So. This is what Imogens rule meant.
As she looked around at her peers gathered around the pyre, Ianthe realized she wasn't shocked, per se. Or at least not as surprised as she should be. But how could she be shocked when she and her party had been responsible for helping set up the whole sacrifice. There had been enough signs to connect the dots. In her mind, Ianthe reminded herself she couldn't have known. Yet she was angry. She hated the feeling. The glowing warmth of the fire was nothing compared to the burning fury of her anger. How dare they, she thought. How dare they barge in their school and just take it. The unfairness of it felt duplicitous to Ianthe, whose own motto was something along the lines 'if you want it, take it'. She recognized that's exactly what Imogen and her Shadow Druids had done but she couldn't just let her win.
The upbeat scalding sounds of the bards flute, pulled her back from her thoughts. Ianthe focused back on her surrounding and saw, on her left, a first year girl throwing up behind a tree. The boy next to her kept her hair out of her face. To her right, against a tree, she noticed Hjamar, holding his scarf against his mouth. He also looked like he wanted to throw up.
In her hand, Ianthe held a cup filled with something boozy. She'd been handed the cup an hour earlier but it was still as full as it had been then. She didn't feel like drinking. She didn't feel like being at the bonfire in general, but it strangely had nothing to do with the disintegrated forestling. She longed for the silence of the library ─ and perhaps the comfort of a friend.
Ianthe got up from the log she was sitting on. She dusted of the bits of moss and dirt sticking to her skirts and fixed her necklaces and wrist bangles. Her eyes searched the crowd for a familiar and friendly face. Leiff was her preferred option. She'd missed her friend more than she cared to admit and ached to see her smile again. The thought itself soothed Ianthes anger and she found herself relaxing. She unclenched her jaw and took a sip from her cup. The drink tasted sweet and bitter at the same time, though she wasn't entirely sure that wasn't the Cloaksleaf mixing up her senses.
When she failed to find the blond-haired high elf, she looked for Zarxes instead. But the blue-skinned forestling was also missing from her view. Her eye settled instead on someone familiar but less friendly. Vesper.
Ianthe sighed as she eyed her ex-girlfriend ─ if you could even call her that ─ from afar. Vesper seemed lost in thought, her lips secured to a bottle of wine. Ianthe took this as an invitation.

Vesper Archembeau was ─ in Ianthes opinion ─ a force to be reckoned with. She was dauntlessly beautiful and didn't seem to have a care in the world. That's exactly what drew Ianthe to the Drow in the first place. Sadly, appearances tend to deceive.
She sat down next to Vesper on the purple blanket and extended her ring-heavy hand towards to bottle. ''Penny for your thoughts?''
Ianthes golden eyes looked for eye contact with Vespers. She wasn't proficient in small-talk, but she felt the need to talk to someone about today's events ─ and possibly ideas on how to overthrow the new Headmistress. She smiled a half smile and continued, ''That sacrifice seemed a bit much, didn't it?''

[ bericht aangepast op 16 april 2024 - 20:36 ]

kindness is never a burden.

17 april 2024 - 21:57 littlestorm is offline

littlestorm 425

DUCHESS

𝓜𝓔𝓛𝓤𝓢𝓘𝓝𝓔
OF 𝕾LVERSWORD

HIGH ELF ▭▭ι═══════ﺤ ℭ𝔬𝔯𝔪𝔶𝔯 nobility

♔ outfit ♔ with Arlen ~~Nephiah~~ at the bonfire ♔ 21, fourth-year scribe ♔

𐀔 𐀔 𐀔

Mel zag vuur niet als iets kwaadaardigs. Ze had veel goede herinneringen aan zitten bij het haardvuur. Dat waren nog de tijden dat ze als kind met haar vader bij het vuur zat en hij haar verhalen vertelde over zwaardgevechten met de koning en het redden van prinsessen, ook al twijfelt de jongedame nu over hoeveel ervan daadwerkelijk waar was geweest, maar toen was Mel nog te jong om daarover na te denken. Het kleine meisje genoot van zijn verhalen, die soms gingen over draken en verre landen, zoals in haar boeken. Vaak gingen de verhalen gepaard met een kop warme chocolademelk en knusse dekentjes. Ze mocht dan iets na haar bedtijd opblijven, omdat haar vader zo in het verhaal opging dat hij de tijd vergat en Mel zichzelf natuurlijk niet zou verraden. Ze luisterde naar hem, maar staarde ook naar het haardvuur. De manier waarop de vlammen aan het dansen waren, waren voor haar fascinerend. Nu keek Mel weer naar de vlammen, maar om een andere reden.
De jongedame had namelijk nooit gedacht dat vuur ook iets kwaadaardigs kon zijn. Ze had altijd aan de kant van Prometheus gestaan, omdat hij een goed hart had en hij wist hoezeer de mens vuur nodig had voor voedsel en warmte. Prometheus was de god die de mens het geheim van het vuur gaf, ook al had Zeus tegen alle goden gezegd dat ze dat niet moesten doen. Zeus was woedend dat zijn bevel werd genegeerd. Als straf ketende Zeus Prometheus jarenlang aan een rots. Voor het eerst in haar leven begreep ze Zeus nu, want als de goden toen hadden geluisterd, zou de jongeman die ze zojuist het vuur in had zien lopen misschien nog in leven zijn gebleven. Misschien waren het mensen die vuur in iets kwaadaardigs hadden veranderd. Misschien was het hun gedrag, hoe ze dit gebruikten om te vernietigen in plaats van om te helpen. Misschien had vuur nooit als geschenk mogen worden gegeven aan een wereld die graag met lucifers speelde.

Ze merkte zichzelf zoeken... Naar haar zoeken met een zorgelijke blik in haar ogen. Elk ander mocht nu blind het vuur in wandelen en Mel had geprobeerd hen te stoppen, hen bij de hand gegrepen en hen tot reden gebracht, maar als het om haar ging, had Mel haar vastgeketend aan de aarde. Niet alleen om de gevoelens die de jongedame voor het meisje had, maar ook puur om haar eigen koppigheid. Haar tot reden brengen was net zo makkelijk als een speld in een hooiberg vinden, zo onmogelijk als mogelijk was. Misschien was dat wel waarom Mel zo van haar hield, maar misschien was dat ook waarom het was misgegaan. Toen hun ogen elkaar kruisten en Mel haar zag zitten, rees de jongedame een wenkbrauw op. Vesper was zo prachtig als de brandende vlammen die dansten onder de opkomende nacht. Een jaar geleden hadden haar warme handen Mels koude vingers vastgepakt en verwarmd, maar nu leek dat moment ver weg. Zo'n moment zou Mel niet meer kennen, als ze de reacties op haar brieven moet geloven was het over. De stilte vanaf Vespers kant sprak duizenden woorden. Toen Mel Ianthe zag neerdalen bij haar vriendin, sloeg ze haar ogen weg van Vespers en deed een stap achteruit. Fysiek liep ze verder weg van het vuur, maar in haar hoofd deed Melusia ook afstand van wat ze deze zomer erg had gemist. Nu was het moment om de wijn te pakken en te genieten en dat kon niet als ze zich vasthield aan het verleden.

De jongedame schrok op van voetstappen, die haar uit haar gedachten wekten en draaide haar hoofd naar achteren om te kijken wie haar besloot te vergezellen. ''Jij?'' Een glimlach verscheen om Mel haar gezicht, een echte glimlach die deze zomer voornamelijk afwezig was gebleven. Haar jurk waaide in de lichte avondwind en met haar wijsvingers hield de jongedame haar haar uit haar gezicht. ''Hoe heb jij me zo snel gevonden?'' Haar blik ging nog één keer terug naar Vesper, voordat Mel zich volledig omdraaide en haar armen spreidde om een knuffel te ontvangen. ''Ik hoop dat je zomer rustiger was dan...'' Ze wilde niet terug denken aan de jongen die vrijwillig het vuur in liep. Zijn schreeuwen zouden haar in haar nachtmerries achterna zitten, ''dit.''

[ bericht aangepast op 18 april 2024 - 17:39 ]

Must be emasculating to be replaced by a teenage girl - Beatrix

17 april 2024 - 22:25 ziggystardust is offline

ziggystardust 991

LEIFF
^{^navin}

*:･ﾟ✧*:･ﾟ

High Elf ･ Druid ･ Naturetongue ･ Year 3 ･ Lunar Tower
Academys's courtyard ･ with Atticus & Asterin

Leiff’s hands were trembling.
Coming back to the Academy wasn’t something that had been easy for her this year. Last year she left the school with a pit in her stomach. Returning to the grounds that made her question her entire life and person was as earth-shattering as she’d feared it would be. Although she hoped it would be different. She always hoped things would be different.
Every night, before falling asleep, Leiff imagined herself back at school. Every night, she imagined herself stronger, more confident and secure once she returned. But the summer wasn’t long enough for Leiff to find herself. If anything, she was more adrift than ever before.

Standing in the courtyard, with the scent of burned flesh still in her nose, Leiff regretted returning. Softly she cursed herself for being so naive. How could she have thought that once she’d returned to the Academy she would have all the answers to her questions? How could she have thought that in one single summer, she could change her entire personality?
Oh, for so many nights she wished she was like a caterpillar that could crawl into her cocoon to transform into a butterfly. She had seen it so many times in her garden at home. However, unlike the butterflies, this summer she failed to find her cocoon, and transformation eluded her. So here she was. Good old Leiff. Hands trembling. Stomach aching.

Through her blonde lashes, she glanced at the crowd. The entire Cloakwoods felt hostile and Leiff didn’t know who to turn to. When both others and your own presence feel dangerous, who can you turn to for safety?

It certainly wasn’t Atticus, nor Asterin, but Leiff joined the two warlocks nevertheless.
She shyly tugged on Atticus' sleeve, standing on tiptoes to whisper in his ear, "Do you think they'll burn the Druid we found in the woods next?" Straightening up, Leiff turned to Asterin.
Though the drow was her friend, her assertive demeanour only intensified Leiff's uncertainty. But that feeling was one she kept to herself, pushing it aside as she forced herself to embrace Asterin. Leiff wrapped her arms around Asterin, the hug barely making contact, like a gentle touch of a feather.
"Back from the Underdark?" she asked with a hesitant smile.

I don't get ~~angry~~ when I'm pissed
I'm the eternal optimist
𝐼 𝓈𝒸𝓇𝑒𝒶𝓂 𝒾𝓃𝓈𝒾𝒹𝑒 𝓉𝑜 𝒹𝑒𝒶𝓁 𝓌𝒾𝓉𝒽 𝒾𝓉

[ bericht aangepast op 17 april 2024 - 22:26 ]

and the spiders from mars

17 april 2024 - 23:09 ziggystardust is offline

ziggystardust 991

VESPER
^{^Archembeau}

.·:*¨༺ ༻¨*:·.

Drow ･ Scribe ･ Warfare ･ Year 3
Crystal Cave ･ Party 525
At the bonfire · with Ianthe

'Penny for your thoughts?"
Out of all the students in the school, it was Ianthe who sat down next to Vesper. With her ring-heavy hand, she reached for Vesper's bottle of Baldur’s Grape. Ianthe seemed somewhat out of place at the bonfire, Vesper thought. It was something she had always admired about her ex-girlfriend; Ianthe never blends in, and it was only in the library that she seemed in her element. It enchanted her.

Vesper's face lit up once Ianthe's golden eyes met hers. “Well, look at you,” Vesper said with a playful grin on her glossed lips. Ianthe looked beautiful under the star-filled sky. Vesper pulled Ianthe in close, embracing her and immediately returning to the nights spent together when she smelled Ianthe's perfume. Loth be with her, she had missed that scent. She had missed her.

"That sacrifice seemed a bit much, didn't it?'"
Vesper passed the bottle to Ianthe and shrugged. “I was just wondering about the taste of Forestling,” she said, nodding in the direction of the fire. It was a lie, naturally. But Vesper had no desire to share her apprehension about the Shadow Druids, let alone the touch of fear she felt. “But I, of course, already know…” Vesper let her tongue graze her front teeth, teasingly nudging Ianthe's leg.

After that, she quickly looked over her shoulder, checking to see who was seated nearby. “Did you know him? The one who was ready for his one-man-barbecue?”
With the fire still crackling and the flute playing, Vesper got the strange feeling of being watched. Someone's piercing gaze was burning in the back of her head. She didn't need to be a Warlock specialized in the supernatural to know whose eyes they were. Mel was here.

[ bericht aangepast op 17 april 2024 - 23:16 ]

and the spiders from mars

18 april 2024 - 11:18 euphemia is offline

euphemia 870

_{_NIMUE}
𝒶𝓇𝒾𝓈𝓉𝑜𝓃

WOODELF • DRUID • NATURETONGUE • 2O • NEAR THE CAMPFIRE • WITH AEMON

The trees were whispering.
Nimue had stared at forestling who, seemingly willingly, sacrificed himself into the fire. Though his screams had already been silenced, they still echoed through her head. The palm of her hand rested on the bark of the old oaktree she was leaning against, almost as if she were comforting it. Or maybe she was just comforting herself. The air vaguely smelled like the herbs she had helped gathering, earlier that day. It felt inherently wrong. Using the gifts nature gave them for something like… this. The tips of her fingers prickled.

Soft fur brushed against her bare legs. Her body instinctively knew who it was. “Hello my little rascal.” Nim kneeled down and gently tickled her foxfriend, Aeri. Aeri nuzzled her snout against Nim’s cheek. A mix of concern and worry was radiating off of her. And not just about the ritual that just happened. “It will be okay.” She would be okay. She would always be.
From the corner of her eye, she glanced at Imogen, dancing around the fire. “I want you to stay away from the clearing tonight, alright?”
Aeri tilted her head.
“Yes, you will. And tell the others as well. Off you go.”
Aeri bumped her snout against Nim one last time before she, clearly not agreeing her, wandered off.

She had missed the forest over the summer break, as she always did. She had a fondness for Baldur’s Gate, but at many times, the city was to overstimulating. Too many things happening at once to focus on. The forest had many of its own sounds, but quieter. More at peace. It helped to calm down the storm of thoughts that were always going through her head.
The only thing she hadn’t been looking forward to, was to see Atticus again. I still want to stay friends, though. And yet, she hadn’t heard anything from him, all summer long. Message received. It yet again confirmed things for her. Nim had half a thought to recruit some animals that could serve as spies and warn her whenever he came close.

Her eyes travelled over the mass of gathered students, not in the mood anymore for useless (painful) questions about what her summer had been like. Soon she found someone who wouldn’t ask one of those questions, having spend part of those warm summer days with him. Or tending to his family’s garden, with his youngest sister.
Nim weaved her way through the crowd, offering bright smiles and “hello’s” to everyone who greeted her, until she ended up right in front of the bonfire. The light of the fire bathed him in a warm light, softening his otherwise hard features. She squeezed Aemon’s shoulder and left her hand lingering there.
Fireflies were dancing along side the firesparks. Completely at ease and unaware of what the fire what used for.
A satyr walked by, carrying a tray with elvenwine on it. Nim stole two and handed one over to Aemon.
“Who ever thought it was a good idea to let you welcome the first years, hmm?” she mused in a teasing manner, her eyes gazing up at him. “I hope you didn’t scare any of them away.”

𝓉𝒶𝓀𝑒 𝓂𝑒 𝓉𝑜 𝓉𝒽𝑒 𝓁𝒶𝓀𝑒𝓈
𝓌𝒽𝑒𝓇𝑒 𝒶𝓁𝓁 𝓉𝒽𝑒 𝓅𝑜𝑒𝓉𝓈 𝓌𝑒𝓃𝓉 𝓉𝑜 𝒹𝒾𝑒

darling, you can't let everything seem so dark blue

18 april 2024 - 21:42 euphemia is offline

euphemia 870

_{_ASTERIN}
𝖒𝖆𝖎𝖗𝖎

DROW • WARLOCK • SHADOWMAGIC • 21 • SOMEWHERE AT THE PARTY • WITH NAVIN&DEKARIOS

Asterin was in a mood.
She had been sticked and probed at for most of the afternoon. Nearly everything about her had been measured. She might as well could’ve offered them to write her life’s autobiography for them, with their tens and hundreds of questions. All her alarmbells were ringing. They were overdoing it and it had taking everything her to not just snarl at them or bite their fingers off. No one who wanted to know that much could have good intentions.
Vesper had been there. She wanted to talk about it with her.

And then there was the sacrifice.
She had seen worse in the Underdark. Way worse. But it was the voluntary easy with which the forestling walked in to the fire that bothered her. People didn’t do things like that. Especially not for total stranger. They were too inherently selfish for that. If she’d tell this to her sisters back home, they’d either think she’d gone coo coo crazy or that she’d made it all up. And with the too selfsatisfied smile plastered on Imogen’s face, something was up.
Yet, she couldn’t deny how that surge of power made her feel. Restless under her skin. Yearning to get out. Asterin tilted her head, examining her hands while little shadows danced around her fingers. It offered potential and she wasn’t sure yet what to think of it.
With a steady stride, she marched through the crowd, eyes set on Dekarios. That ambitious boy with his loud opinions must have some thoughts on this.
“Did you feel it?” she asked, not bothering with greeting him first.

Before he could even utter a reply, they were rudely interrupted by Navin, who – before doing anything else – whispered something in Dekarios’s ear. And here Asterin was thinking the two of them didn’t even like each other. Spicy.
Next, Navin gave her an utterly pathetic hug.
Asterin leaned forward, as if she were telling a dirty little secret. “Don’t you know it’s considered rude to whisper in company? So is interrupting conversations.” Asterin raised an eyebrow. “I thought that high elves were taught some manners, Navin.” Blondie should know by now that she didn’t mean any harm with her words.

“Back from the Underdark?” Navin asked hesitantly.
Asterin shook her head. “Nah, I spent most of the summer with Blackthorn in Baldur’s Gate.” Calling him by his surname, rather than his first, should indicate enough that they were on another one of their infamous ‘off-periods’. She glanced over at him, close to the fire, together with Ariston. The druid had spent several days, and nights, with them. For such a small, willowy thing the girl could certainly hold her liquor. Asterin was almost impressed. Her eyes narrowed ever so slightly in concentration. One of the fire’s shadows extended, gaining a smoky, physical form and softly tugged on Blackthorn’s leg. Their eyes met across the meadow and she waggled her fingers at him, smiling innocently.

She rested her elbow on Dekarios’ shoulder, her fingers casually playing with his blonde locks. “Seems like you and I will be sharing a room this year. You better not be stealing my bed. I don’t particularly like to share…” Her amber-coloured eyes shifted over to Navin. “And what about you? Got any fun new roommates? Any cute girls? This might finally be the year you’ll date a girl instead of some… men,” she teased. After every break-up, Navin told her that she was done with guys. The ’I should just date you’’s had been countless.

𝔡𝔬 𝔱𝔥𝔢 𝔤𝔦𝔯𝔩𝔰 𝔟𝔞𝔠𝔨 𝔥𝔬𝔪𝔢
𝔱𝔬𝔲𝔠𝔥 𝔶𝔬𝔲 𝔩𝔦𝔨𝔢 𝔦 𝔡𝔬?

darling, you can't let everything seem so dark blue

19 april 2024 - 22:59 Hexcore is offline

Hexcore 33026

Zarxes

Druid

21 ≋ The bonfire ≋ With Hjalmar ≋ Feeling: UNSETTLED

De eerstejaars ontvangen was niet echt een aangename eerste dag geweest voor Zarxes. Waar zijn party mogelijk veel geanimeerder was dan hij, ging hij over alle feiten zonder er al te veel details bij te gaan verkondigen. Ze mochten ook wel wat ontdekken op zichzelf.
Hij verwachtte sowieso niet al te veel vragen van de eerstejaars. Op een tweetal mensen na, leken de meesten zich geen weg te kunnen banen in de nieuwe omgeving. Sommigen durfden zelfs geen anderen aan te spreken om nieuwe vrienden te maken in de introductiegroepen.
Zarxes had er niet te veel aandacht aan besteed. Hij wilde liefst zo snel mogelijk zijn laatste jaar afmaken om weg te kunnen uit de academie.

De gruwelijke vertoning van zonet zinderde nog na in de gedachten van Zarxes. Hij kon niet begrijpen waarom er iemand geofferd zou moeten worden en al helemaal niet waarom die dat dan nog vrijwillig zou doen. De schreeuwen van pijn zou hij nooit nog uit zijn geheugen kunnen wissen. De forestling maakte ook geen enkele aanstalte om zich uit het vuur te gaan bewegen.
Hij voelde na de traumatische ervaring zijn krachten wel aansterken, maar voor de druïde woog het niet op tegen wat hij had gezien. Zijn gewoonlijke ‘leef en laat leven’, was helemaal door elkaar geschud en het zinde hem niets. De overname van de shadow druids leek voor Zarxes allesbehalve een goede zaak. Ze hadden alleszins geen goede eerste indruk achtergelaten op hem.

Dit alles was voor Zarxes al genoeg opwinding geweest voor een dag en hij zocht naar een rustig hoekje aan het kampvuur. Hij had al enkele keren de cloaksleaf aangeboden gekregen, maar bedankte elke keer terwijl hij het afsloeg. Niet zijn ding.
Zijn oog viel uiteindelijk op Hjalmar, die duidelijk problemen had door de rook die het vuur veroorzaakte. De arme stakker. Hjal hield zijn sjaal voor zijn mond om de rook uit zijn systeem te houden. Zarxes stapte af op de scribe en keek hem lichtjes bezorgd aan terwijl hij een voorzichtige hand uitstak om zijn komst aan te kondigen.
“Gaat het een beetje?” vroeg hij terwijl hij zich bedacht wat hij in zijn tasjes had wat zou kunnen helpen. Ondertussen was de druïde in zijn zakjes aan het rommelen om er een van de kruiden-honing snoepjes uit te halen die hij vaak op zak had omdat hij ze lekker vond smaken. De snoepjes in het buideltje plakten aan elkaar, dus maakte hij ze los door er met zijn vuist op te knijpen.
“Deze zouden kunnen helpen,” bood Zarxes uiteindelijk aan. Hij hield de kruidig geurende snoepjes omhoog, in de hoop zijn vriend te helpen.
Zarxes zijn gezicht bleef echter wel passief. Het was niet dat hij niet meeleefde met de jongeman, maar soms is medelijden ook niet de juiste weg. Terwijl hij wachtte, bewogen zijn ogen automatisch weer naar het vuur en speelde de scène zich opnieuw af in zijn hoofd. Zijn uitdrukking ging opnieuw naar de walging terwijl hij de herinneringen probeerde te onderdrukken.

[ bericht aangepast op 19 april 2024 - 23:20 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

20 april 2024 - 18:51 Mazino is online

Mazino 5450

Hjalmar Vaernes
^{Keeper of Stories}
════════════════╝

╔
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
╚

Het hele tafereel van de avond had Hjalmars gedachten in zijn greep en de scribe gokte dat dat bij het merendeel van de studenten het geval zou zijn. Nog vol in gedachten verzonken had hij gemist dat zijn forestling vriend zijn kant op kwam, maar dat was zeker niet het geval voor zijn familiars. Geritsel in de takken boven haalde Hjalmar op tijd terug naar het heden om te zien hoe Zarxes voor hem kwam te staan. Het was duidelijk dat zijn familiars de forestling al lang hadden opgemerkt, maarja, zij hadden ook wat minder meegekregen van het hele gebeuren. Hij nam de uitgestrekte hand aan en schudde deze als begroeting, maar trok zijn hand snel genoeg weer terug om wat nieuw gehoest af te schermen. De stille groet was genoeg om het gesprek te starten en meteen ter zake te komen, iets dat Hjalmar kon wel waarderen aan zijn vriend.
"Ik vraag me af of het op dit moment met iemand goed gaat," zei hij, zijn stem nog zachter dan normaal door de sjaal. "Behalve dat nieuwe schoolhoofd dan." De scribe hield zijn handen omhoog voor kleine lucht quotaties rond het woord schoolhoofd. Al viel het gebaar bijna volledig weg in zijn ineengedoken en teruggetrokken houding waarmee hij tegen een boom leunde. Hij had een duidelijke mening over de nieuwe ontwikkelingen en hoewel hij niet bang was die met Zarxes te delen, was Hjalmar voorzichtig met het bespreken van dit soort zaken in niet privé gelegenheden. Ondertussen scande hij de omgeving voor de zoveelste keer sinds Zarxes was begonnen met praten. Misschien wat associaal om zijn vriend niet zoveel aan te kijken tijdens hun gesprek, maar Hjalmar gokte zo dat Zar er wel mee kon leven. Hij had vooral nog geen idee wat die nieuwe druïdes allemaal konden en waar ze ogen en oren hadden, maar één ding was zeker. Sowieso ging niks in de natuur veilig zijn.
"Dankje," zei hij toen de forestling een zakje snoepjes aanbood. De kruidige geur zorgde kort voor verlichting van de rook. Voorzichtig pakte hij er eentje om in zijn mond te stoppen. Het zachte gehoest dat af en toe hoorbaar was verminderde aanzienlijk terwijl de honing zijn keel verzachtte. Hjalmar volgde Zarxes' blik richting het vuur. Het was dan ook tijd om het gespreksonderwerp wat bij te stellen, al was hier weg gaan ook een aanlokkelijke optie. Nog voordat Hjalmar iets kon zeggen, verscheen er een kleine uil tussen de bladeren van de boom boven hem die naar beneden dook en tussen Zars horens ging zitten. Hjalmar zuchtte toen hij zag hoe het beestje zich comfortabel maakte in het lichte haar van zijn vriend en tegen een van de hoorns leunde. Rotbeest ook altijd, natuurlijk nergens te bekennen als Hjalmar hem zelf nodig had, maar op het moment dat Zarxes ook maar in dezelfde kamer was, verscheen de uil vanuit het niets om op het hoofd van de forestling te gaan zitten. Iemand zou nog eens denken dat het de familiar van de druïde was in plaats van de scribe. Gelukkig was Runa tenminste wel lief.
"Nog wat leuks gedaan in je zomervakantie?" vroeg Hjalmar uiteindelijk. Het was niet het onderwerp waar hij het nu met Zar over wilde hebben, maar dat aansnijden was nu geen goed plan. Maar het was een begin. Misschien kwamen ze door de vraag snel genoeg op een onderwerp dat hen beter gezind was.

╗
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
║
╝

Rand van de ceremonie ❅ Zarxes
•❅───✧❅✦❅✧───❅•
Scribe ❅ Year 3 ❅ 22
•❅───✧❅✦❅✧───❅•
Party 521 ❅ Lunar Tower

Do it scared, but do it anyway.

21 april 2024 - 17:52 Kiramman is offline

Kiramman 12021

IANTHE HARROWHARK
Forestling – Year 4 – History Scribe – Party 523
with Vesper at the bonfire

''Well, look at you.''
Vesper pulled her in a hug, which Ianthe greatly accepted. She'd missed physical touch, feminine physical touch, and perhaps even specifically Vespers touch – it had been that way since second year – though Ianthe wasn't ready to acknowledge that even now.
She felt Vespers breathe on the skin of her neck and shivered. In an instant, Ianthe had loosened the hug and pulled away, only to regain her posture just a second later and mentioned the weirdness of the sacrifice to her ex-girlfriend.
Ianthe put her mouth on the tip of the bottle Vesper had offered her and took a big sip. She had a changing relationship with alcohol. Mostly, she hated the way it changed her behavior, made her untrustworthy of her own self, and she often regretted a lot of things after a night of heavy drinking. Sometimes, the opposite was true and she could relax at the thought of being more loose-lipped and free with a touch of liquid encouragement. She wasn't sure how she'd feel tomorrow about her decision to indulge tonight, but she'd deal with that later.
''I was just wondering about the taste of Forestling,'' Vesper answered and smirked, ''But I, of course, already know.''
The red wine burned in Ianthes throat – she decided she preferred white wine that very minute – and she pulled a face as she handed the bottle back to Vesper. Her expression was partly due to the taste of the wine and partly due to Vespers answer. Ianthe didn't want to think about the actual taste of Forestling, though she assumed Vesper meant something dirty instead. The anger trembled inside Ianthe, wanting to come up. She had trouble understanding why Vesper would make a dirty joke about the situation now, but decided this wasn't the time nor place to fight over it.
She guessed Vesper sensed her apprehension as she changed the subject slightly by asking Ianthe if she'd known the Forestling.
His face hadn't been familiar to Ianthe, who had photographic memory by being a Scribe, nor had she seen someone of his color or statue at the preparations. ''I don't think so,'' she said and chewed the inside of her mouth pensively. ''I mean, I haven't seen him before, but maybe one of the other Scribes has.''
They turned around to investigate their surroundings and the enclosing students. Besides Ianthe and Vesper – both Scribes – there was Hjalmar, the third year History Scribe talking to Zarxes. Perhaps her fellow Forestling-friend had known the man in the fire. Charlie was missing in action, not that Ianthe minded that very much, as was Elion, but she figured he might've left as soon as his presence wasn't mandatory anymore.
''I suppose not everyone stayed for the party,'' Ianthe decided and turned back to Vesper, but she seemed lost in thought. Ianthe always thought Ves looked younger and softer when she zoned out. She used to wish it could stay like that.
Ianthe nudged the Drow back to reality. ''Did they call you in for the Society of Brilliance Exam yet?''
Each year the Society selected a handful of students to observe for... Ianthe wasn't sure exactly what they were observed for, to be honest. She knew it was considered an honor. Her parents had congratulated her extensively when the letter had come in during the Summer, but Ianthe was a bit wary. The fact that it was all so racially motivated – first High Elves and Forest Elves, now Drow and Forestlings – rubbed her the wrong way. Considering a bunch of Society members had left after Imogens ascension... Bad news was the only way to describe it. Yet, Ianthe aimed to undergo the exams and to follow their protocols until the end. Because the only way to find out was to experience.

kindness is never a burden.

Index RPG Actieve Topics Zoek