[RPG • 100] Academy in the Cloakwoods| Speeltopic - Speeltopics

Het was goed om te weten dat Zarxes ook voorzichtig was met wat hij vertelde. De forestling ging niet verder op het onderwerp na een korte instemming met Hjal's vorige woorden. Voor Hjalmar was alles waar Zar nu niet op in ging haast nog wel veelzeggender dan wat hij wel zei.
"Och dat rotbeest is altijd overal en nergens, maar nooit waar ie moet zijn," zei Hjalmar chagrijnig toen Zar over zijn uil begon. De forestling had zelfs een bijnaam bedacht voor dat pleures beest. Het was wel duidelijk De chagrijnige toon bracht beweging in zijn sjaal te weeg en het duurde niet lang voordat Runa zich los gewurmd had uit de stof en er een klein kattenhoofd tegen zijn kin zat.
"Ik weet het, ik weet het, ik moet niet zo boos op 'm worden," fluisterde Hjalmar tegen zijn rode kat terwijl hij haar wat over haar hoofd streelde. Nuisance leek ondertussen prima content in Zarxes haar en zich helemaal niks aan te trekken van Hjalmar.
Blijkbaar was het onderwerp van zomervakanties niet het goede onderwerp om over te beginnen. De blik die Zarxes hem schonk bij het onderwerp vertelde genoeg. De scribe was niet bepaald geraakt door de blik en wuifde de opmerking van de druid erover makkelijk weg. Zarxes zomervakantie klonk inderdaad niet bepaald leuk. Achteraf had Hjal hem best kunnen uitnodigen om mee te gaan, maarja achteraf weet je altijd dat er een draak in de grot zat. Daar had hij alleen niks meer aan dus verder vragen naar Zar's vakantie leek niet het beste plan. Een windvlaag kwam in hun richting en Hjalmar trok zijn sjaal nog dichter tegen zijn gezicht terwijl hij het meeste van zijn gehoest wist te onderdrukken.
"De mijne was wel rustig. Olayra was naar het zuiden gekomen dus ik heb vooral mijn tijd met haar besteed, ze had nieuwe boeken in haar bibliotheek die ik heb kunnen lezen." Het was niet vreemd voor de scribe om meerdere dagen niet buiten te komen omdat hij ergens een boek gevonden had dat hij interessant vond en toch echt uitgelezen moest hebben. Zijn journal stond in ieder geval weer vol met nieuwe aantekeningen.
"Ik denk dat ik met alle liefde met je had willen ruilen vandaag. Al die rookrituelen en alle beschermende magie die erbij komt kijken is echt niks voor mij om de hele dag mee bezig te zijn." Hjalmar blies vermoeid een adem uit toen hij terugdacht aan alles wat hij had moeten doen. Wat Zarxes had moeten doen wist hij niet, maar voor Hjalmar waren een heel aantal opties beter geweest. Hij was niet voor niks een scribe geworden, zijn leven hoorde zich in een bibliotheek af te spelen en dat bedoelde hij alleen in de bibliotheek.
"Mja, ik ook wel," zei Hjalmar instemmend terwijl hij langs zijn vriend naar de andere studenten rond het vuur keek, hopende dat hij wat van hun ideeën over het gebeuren opving.

Hjalmar dacht terug aan de boeken die hij deze zomer gelezen had. Het was niet dat hij ze zich niet kon herinneren, in tegendeel, hij kon zich juist elke zin uit die boeken herinneren. Een korte samenvatting geven waar ze over gingen was dan ook veel lastiger.
"Hmm," zei hij afwezig terwijl hij zijn herinneringen afging, het duurde even voordat hij een makkelijke samenvatting gevonden had. "Voornamelijk mythes over de fey. En een aantal nieuwe reisverhalen." Ja dat was wel het meest overkoepelende dat hij zo snel kon verzinnen. Al wist Hjalmar ook wel dat Zar serieus geïnteresseerd was, dus wat extra info was niet misplaats. Hij zou zijn vriend in ieder geval niet afschrikken met een langere uitleg.
"De interessantste ging over een man, Josef, die in de oudheid vervloekt was om voor eeuwig over de material plane te zwerven, geteisterd door de eindeloze pijn van een rottend lichaam dat niet dood kan. Over de eeuwen probeert hij zich te verdiepen in vormen van necromancy om zijn lichaam te vervangen met nieuwe onderdelen in de hoop de pijn weg te halen." Hjalmar dacht nog wat langer na. "Een leuk reisverhaal ging erover hoe een groep avonturiers een misplaatst drakenei vonden in een half vergaan schip van een afgelegen eilandengroep nadat ze een corrupt geworden draak in zijn lair verslagen hadden. Ze hebben het ei uiteindelijk terug gebracht en daarmee het dorp dat onder de bescherming van de moederdraak was, en het eiland als geheel, gered hebben gezien de pijn en de droefheid van de moederdraak na zoveel jaren het dorp en alle inwoners had aangetast. De bard die dat geschreven had was echt heel goed met liederen en heeft er nog meer over de reizen die hij beleefd had met die groep. Zelfs eentje over een levende inn in het bos die Dave heet, die was ook wel grappig." Hjalmar leefde helemaal op terwijl hij vertelde over wat hij gelezen had.

"Hmhm," zei Hjalmar instemmend toen Zarxes vroeg of hij al de hele dag in de rook stond. Zijn enthousiasme dimde snel toen er van onderwerp veranderd werd. Het was niet dat hij dit niet interessant vond, hij vond praten over boeken gewoon zoveel leuker om te doen. Hij moest zacht lachen toen Nuisance geïrriteerd tegen Zar's hoorn tikte nadat de forestling zijn hoofd geschud had, maar het beest bleef natuurlijk zitten. Zo werd Zarxes' haar langzaam veranderd in een nestje voor de uil om zich comfortabel te maken.
"Oh ik had zo willen ruilen" Zarxes' dag klonk zoveel beter voor de scribe dan wat hij zelf gedaan had. Het aanbod van de druïde om te verplaatsen was er eentje die Hjalmar zeker kon waarderen en de hint was duidelijk. Hoewel Zar vast geen moeite had met praten over boeken en hun dag, was er iets dat veel belangrijker was om nu te bespreken.
"Graag," zei de scribe en na een laatste blik naar het vuur volgde hij zijn vriend het bos in. Niet zijn eerste keuze om naartoe te gaan, maar hij kon het de druïde niet kwalijk nemen dat hij andere voorkeuren had dan een scribe. Momenteel was alles beter dan vlak bij het kampvuur. Ze liepen best een stuk voordat Hjalmar het idee had dat ze ver genoeg weg waren om niet meteen gestoord te worden door een stelletje dat om andere reden ook wat privacy wilde hebben. Het licht van het kampvuur was al even niet meer te zien, maar gelukkig had Zar hun pad verlicht terwijl ze liepen. Hjalmar nam plaats in een zacht stuk mos tegen een grote eik. Runa verscheen vanuit zijn sjaal en nam plaats in zijn schoot. Even rustte hij zijn hoofd tegen de boom, sloot zijn ogen en liet een diepe zucht ontsnappen. Alsof hij alle moeite van de dag kwijt wilde raken. De zucht eindigde in bekend gehoest. Zijn lichaam was duidelijk vermoeid na alles dat hij vandaag al gedaan had.
"Sorry," zei hij onbewust. "Het is handig als je dichtbij blijft." Met die woorden begon Hjalmar met het uitspreken van een silencing spell. Hij was zich er heel bewust van om geen enkel deel van de bomen of de grond mee te pakken in het stiltegebied en was zelf weer een stukje van de boom af gaan zitten om het zichzelf wat makkelijker te maken. Het duurde niet lang voordat de geluiden van het bos vervaagden en hun eigen stemmen niet meer hoorbaar waren buiten de bubbel die Hjalmar gecreëerd had. Ze waren eindelijk echt alleen.
"Dus, wat was dat voor grote onzin?" Hjalmar was duidelijk chagrijnig op alles wat er tijdens de openingsceremonie gebeurt was. "Gaat het een beetje?" De scribe moest er niet aan denken hoe hij zich zou voelen als er een mens het kampvuur in gelopen was.

Onzin was misschien inderdaad een onderschatting. Hjalmar wilde de druïdes het voordeel van de twijfel geven, maar hoe meer hij van Zarxes hoorde, hoe meer zijn initiële vermoedens bevestigd werden.
"Gelukkig," fluisterde hij onbewust toen zijn vriend vertelde dat hij de forestling niet had gekend. Het had er nog bij moeten komen dat het iemand was die ze gekend hadden.
"Nee het zal inderdaad om het even zijn geweest wie er precies-" Met een handgebaar liet Hjalmar zijn zin afsterven, Zarxes snapte vast wel waar hij op doelde. Hij wilde er niet eens over nadenken wat hij zou doen als er een student het vuur in zou lopen.
"Hoe vrijwillig denk je dat het daadwerkelijk was?" Hjalmar kon zich gewoon niet voorstellen dat iemand er serieus van overtuigd kon worden om zoiets te doen. Onbewust gingen er allerlei verhalen door het hoofd van de scribe, verhalen over oorlogen en cults, verhalen over legendarische spreuken en gebeurtenissen. Er moest in de geschiedenis iets te vinden zijn dat hem informatie kon geven.
"Ja wat een schurft idee." Hjalmar was serieus chagrijnig over alle rook met die rituelen, snapte die druïdes niet hoe slecht dat voor iedereen was? Onbewust kuchte hij meer, de meer hij erover nadacht. Alsof alleen de gedachtes eraan het al erger maakte. "Die ga ik serieus skippen, dat kan ik gewoon niet aan." Vermoeid liet Hjalmar zijn hoofd rusten op de warme kat in zijn schoot terwijl hij zijn armen om het diertje heen sloeg. Zoals altijd leek het beest alles dat hij deed prima te vinden.
"Hoezo snappen die trolpox druïdes niet dat een leefbare omgeving daadwerkelijk handig is als ze volgelingen willen krijgen op deze school? Anders gaan we op een gegeven moment gewoon dood..." Hjalmar kon er met zijn verstand gewoon niet bij hoe ze aan die regels waren gekomen. Hij zou even goed flink hoesten rond zijn bed vanavond als iedereen er was, hopelijk zou de rest dat genoeg afschrikken om in de buurt te komen. Zijn notitieboek en zijn tas ging hij in ieder geval ook altijd bij zich houden.
"Ik ben nu al moe Zar, en we zijn pas een dag bezig. Weet ik veel wat ik ga doen. Hetzelfde als jij? Voorzichtig kijken wat de rest denkt?" Hjalmar liet weg dat hij een jaar langer moest dan de forestling. Maar als hij de situatie aan Olayra zou uitleggen, vond ze het vast prima als hij eerder terugkwam. Een ding wist de scribe wel, hij ging zichzelf absoluut niet dood laten gaan door een groepje incapabele en machtsbeluste lui.