Caerwyn Teague
son of aphrodite
roses are red,
i'm going to bed.
|
naam
Caerwyn Teague. Wyn heeft een hekel aan zijn naam en stelt zichzelf altijd voor als Wyn. Eigenlijk zijn er niet veel mensen die weten waar die bijnaam vandaan komt. Mensen die dicht bij hem staan, noemen hem Wynnie. Vrienden en 'vrienden' noemen hem meestal gewoon Teague.
Caerwyn | Welsh origin | Fair, blessed, loved (caer) fortress (wyn)
Teague | Welsh origin | Fair, beautiful
leeftijd
Achttien. Wyn werd geboren op zes juni. Hij komt sinds zijn elfde elke zomer naar Kamp Halfbloed, maar is er de afgelopen twee niet geweest.
goddelijke ouder
Aphrodite, godin van de liefde.
persoonlijkheid
A R R O G A N T E N O N V E R S C H I L L I G
Op het eerste zicht komt Wyn over als een onverschillige jongen die door niet veel geraakt kan worden en denkt dat hij beter is dan de rest. Zo is hij eigenlijk ook een beetje geworden tijdens zijn tijd in de jeugdgevangenis. Wyn had veel angsten voor hij daar belandde, en hoewel hij vaak zijn best deed om ze te verstoppen, verdwenen ze nooit. Het was pas in de jeugdgevangenis zelf dat Wyn leerde om zijn angsten te confronteren, om ze om te zetten in een wapen. Het gaf hem een bepaalde soort koelte, een bepaalde soort emotieloosheid.
L I E F D E V O L E N G E P A S S I O N E E R D
Zo was Wyn echter niet altijd. Toen hij jonger was, was hij een jongen met veel passies, iemand die zijn best deed om positief te blijven ondanks de situaties waarin hij terechtkwam. Hoewel de liefde die hij zelf ooit gekend had, ver weg was, was het wel steeds iets waar hij zich aan bleef vasthouden. Wyn heeft een enorme liefde voor de wereld en de mensen rond zich en kan uren spenderen aan babbelen over zijn passies. Het is alleen een deel van hem dat in winterslaap lijkt gegaan te zijn. Hij ziet niet meer in waarom hij überhaupt ooit zo iemand was - en wat het nog voor nut zou hebben om die ingesteldheid terug te krijgen.
S A R C A S T I S C H E N B I J T E N D
Wyn is (meestal) recht voor de raap. Dat is hij altijd geweest - en dat is ook wat hem meer dan eens in problemen gebracht heeft. Hoewel hij nu geslotener is over wat in hem omgaat en wat hij heeft meegemaakt, is die brutale eerlijkheid er nog steeds. Mensen die hem al langer kennen, zouden misschien zelfs zeggen dat het gegroeid is. Hij is niet bang om zijn mening te verkondigen en is niet bang om zijn woorden kracht bij te zetten met daden.
|
H U M O R I S T I S C H E N G O E D L A C H S
Wyn had als kind al één van de meest stralende glimlachen die een mens ooit in zijn leven gezien had. Hoewel het pesten hem de glimlach vaker deed verstoppen, kwam die er wel nog steeds uit bij mensen die hij graag zag. Vandaag lijkt de glimlach permanent verdwenen te zijn. Humor is er enkel nog in snijdend sarcasme en pogingen om hem te doen lachen, maken hem meestal enkel nog grimmiger dan hij voordien al was.
V E R B I T T E R D E N M E E D O G E N L O O S
Al bij al is Wyn slechts een schaduw van zijn oude zelf - of eigenlijk blijft zelfs van die schaduw niet veel over. De Caerwyn die de deuren van de jeugdgevangenis achter zich liet, is er één met een verbitterde uitdrukking op zijn gezicht en is er één die niet bang is om zijn handen vuil te maken. Wyn zit vol wrok; naar zijn vader, naar zijn stiefmoeder, naar zijn moeder, naar zijn pestkoppen - en hij wilt het ze betaald zetten.
uiterlijk
Haar - Wyn heeft donkerbruin haar dat lichtelijk golft. Vroeger hield hij het wat langer en deed hij het vaak in een korte staart. Nu is het korter geschoren in zijn nek en zijn de bovenste lagen meestal naar achter gekamd. In ieder geval ziet het er steeds perfect uit; of het nu warrig gestyled is, of glad aar achter.
Gezicht - Wyn heeft lichtgroene ogen die afhankelijk van het licht eerder naar goud of naar appelgroen neigen. Zijn twee donkere wenkbrauwen zien er steeds perfect uit en hebben vaak de neiging om nogal expressief te zijn. Boven zijn wenkbrauwen heeft hij een litteken van toen Mart hem eens tijdens een training met zijn hoofd tegen een kast gooide.
Lichaam - Wyn heeft een atletisch lichaam en is de afgelopen twee jaar best nog een stuk gegroeid, zowel in de lengte als in spiermassa. Hij is nu ongeveer 184 cm en hecht best wat belang aan zijn lichaam in vorm houden. Hij heeft een aantal kleine littekens over zijn borstkas en armen van waar hij twee jaar geleden door wespen gestoken werd.
geschiedenis
Rhys Teague | 45 | Vader
Marcella Smithers | 35 | Stiefmoeder
kindertijd
Op een warme, regenachtige zomeravond arriveerde een pasgeboren baby aan de deur van het dure appartement van Rhys Teague in upstate New York City. Een prachtig jongetje met een bos donker haar, net zoals zijn vader. Hij lag vredig te slapen in een gouden mandje en Rhys was op slag verliefd, de verwarring omdat er plots een baby aan zijn deur lag meteen verdwenen toen hij een blik wierp op die schattige blozende wangetjes.
Wyn groeide op met het succes van zijn vader, een gerenommeerde danser en choreograaf die zijn zoon alles behalve tijd gaf. Maar dat was oké, want de nanny's vonden Wyn een dropje en zorgden er steeds voor dat de jongen comfortabel en gelukkig was. Het duurde niet lang vooraleer bleek dat Wyn het talent van zijn vader geërfd had, maar vooraleer hij er ook effectief iets mee kon doen, brak de hel los. Rhys werd aangeklaagd voor seksueel misbruik door niet één, maar vijf van zijn danspartners. Kleine, negenjarige Wyn had geen idee wat er aan de hand was, probeerde alleen maar lief te zijn voor zijn vader die het duidelijk zwaar had, die in één omslag alles verloor. Nadat hij de rechtszaak verloor en in de schulden raakte bij het afbetalen van zijn dure advocaten, zag Rhys Wyn plotseling niet meer als hemels geschenk. Eerder als een lastpost, die geld met hopen at. Wyns leven veranderde plots van dure kleren, heerlijk eten, lieve nanny's en chique apartementen naar te-kleine jeansbroeken, diepvriesmaaltijden, een boze stiefmoeder en een stoffige caravan.
|
and suddenly life
wasn't about living
it was about surviving.
|
i wanna be nice
but
everyone annoys me.
|
tienerjaren
Eigenlijk herinnert Wyn zich het luxeleven van zijn succesvolle vader niet meer. Hij herinnert zich enkel de geur van alcohol die zich door de camper verspreidde toen zijn vader thuiskwam, het geschreeuw van zijn stiefmoeder toen hij haar een klap in haar gezicht gaf - of erger. Hij herinnert zich de jaren '80 muziek die hij dan in zijn oren liet stromen, want de oude walkman van zijn vader was het enige stukje technologie dat hij nog bezat. De rest was verkocht, om Rhys' schulden af te betalen.
Wyn kreeg geen liefde van zijn vader meer, en zo herinnert hij zich hem eigenlijk. Hij kreeg de haat van zijn stiefmoeder over zich, omdat zij de klappen moest vangen en Wyn nooit met een vinger aangeraakt werd. Hij was niet haar zoon - wat deed hij hier eigenlijk nog? Kleine Wyn begon het zichzelf eigenlijk ook af te vragen, maar met de muziek in zijn oren en het oude Roald-Dahlboek in zijn handen, sloot hij zichzelf buiten van al het geruzie en deed hij alsof de wereld beter was.
Aan de vooravond van Wyns elfde verjaardag, was er geklop op de deur van de groezelige camper. Een nerveus-uitziende man die vreemd op zijn benen stond, nodigde Wyn uit om naar een zomerkamp te komen. Rhys wilde er niets van horen - totdat bleek dat Wyns moeder ervoor betaald had en er dus helemaal geen kosten aan verbonden waren. ("Kan dat mens eigenlijk geen kinderbijslag betalen?" - Marcella.) Toen kon Wyn niet snel genoeg het huis uit. De jongen was enthousiast om mee te gaan met de man die een sater van Kamp Halfbloed bleek te zijn. Met een grote fantasie en de verhalen in zijn achterhoofd die Rhys hem zo vaak over zijn goddelijke moeder verteld had, vond Wyn het niet moeilijk te geloven dat zijn moeder een godin was. De vraag was alleen - wie? Hij kon het goed vinden met de Areskinderen, maar hij kende zijn vader, dus dat kon niet. Nike, misschien? Daar was hij niet competitief genoeg voor. Toen bleek dat zijn moeder Aphrodite was, voelde Wyn zich beschaamd. Hij wilde cool zijn, wilde coole broers en zussen - niet die kinderen die godganse dagen in de spiegel stonden te kijken of hun nagels lakten.
Het betekende de start van een helse zomer. Wyn onderging een heleboel treiteringen en hoewel hij zich eerst in een gat in de grond wilde verstoppen, deed zijn koppigheid hem toch elke ochtend weer opstaan om aan een nieuwe dag te beginnen. Hij had wel degelijk vrienden; maakte mooie herinneringen - de slechte konden hem niet deren als hij er niet aan dacht. Maar elk jaar opnieuw bleef het doorgaan, en toen hij op zijn vijftiende bijna stierf door een anafylactische reactie op een hele hoop wespensteken, werd de razernij in hem enkel aangewakkerd.
heden
Wyn bleef die hele zomer op Kamp Halfbloed en deinsde niet terug voor zijn pestkoppen. Hij kon ze niet verslaan in een fysiek gevecht, maar had ondertussen wel geleerd om zijn mannetje te staan en om ze te slim af te zijn. Aan het einde van de zomer keek hij ernaar uit om ze terug te zien; wanneer hij meer getraind had, sterker was, in staat om te winnen - al was er toch nog steeds die angst dat dat nooit zou gebeuren.
De volgende zomer startte anders dan Wyn gewild had. Rhys wilde niet dat zijn zoon opnieuw naar Kamp Halfbloed ging en toen Wyn op zijn verjaardag bleef smeken nadat zijn vader en aantal flesjes bier binnen had, ging het mis. Rhys viel zijn zoon aan in een dronken waas, maar Wyn had leren vechten. Het was zelfverdediging; was eigenlijk helemaal niet de bedoeling dat het zo ver zou komen, maar toen Rhys zijn zoon probeerde te wurgen met een gordijn en het enige dat Wyn had om zichzelf te verdedigen, een gebroken fles bier was... Rhys stikte in zijn eigen bloed en het duurde diverse minuten voordat de ambulance arriveerde. Ze slaagden erin om hem te stabiliseren, maar het brein van Wyns vader zou nooit meer wakker worden.
Wyn vluchtte die avond weg terwijl Marcella stond te krijsen. Hij stal haar auto en vertrok, geen idee waarnaartoe. Hij leefde twee maanden in die auto, waar hij een kleine hoeveelheid cash vond. Toen zijn geld opraakte en daarna zijn benzine, dook hij onder op de straten van New York City.
|
De autoriteiten waren naar hem op zoek, maar Wyn slaagde er met zijn magie steeds in om ze op het foute spoor te brengen. Na verloop van tijd werd hij er beter in - maar hij werd ook banger om het te gebruiken. Het was alsof het gebruik van zijn magie de monsters op hem afriep en hoewel hij zijn goddelijk bronzen dolken had om zich te verdedigen, lukte het hem soms amper om levend weg te komen. Hij leefde nog vier maanden op straat, verdiende geld door deel te nemen aan illegale straatgevechten - slaagde erin keer op keer te winnen omdat volwassen mannen nog steeds niet de macht hadden om een halfgod te overmeesteren. Op een gegeven moment vonden de monsters hem weer en toen Wyn door had wat er aan de hand was, was het te laat. De vechtring werd een chaos, de politie arriveerde en Wyn werd opgepakt. Omwille van de ernst van zijn misdaden, was er sprake dat Wyn terechtgesteld zou worden bij de volwassen rechtbank - dus gebruikte hij zijn kracht opnieuw en slaagde erin veroordeeld te worden tot zijn achttiende verjaardag.
Het leven in de jeugdgevangenis was niet minder hels dan die op straat. De pestkoppen waren overal - en de monsters ook. Ze speelden met hem alsof hij een muis voor de katten was - er was weinig dat hij tegen ze kon doen. Er was maar één persoon die doorhad wat Wyn doormaakte en die hem pushte om terug te vechten.
wapens en krachten
Wyn is altijd een erg charismatische jongen geweest die door iedereen (behalve zijn vader en stiefmoeder) geliefd was. Toen hij klein was, was hij dat jongetje waarbij iedereen eens in de wang moest knijpen omdat hij zo schattig was - "dat wordt een echte hartenbreker," was wat iedereen steeds zei wanneer hij amper oud genoeg was om op zijn twee benen te staan. Toen hij erachter kwam dat Aphrodite zijn moeder is, leken die reacties plots een oorzaak te hebben gekregen - al was die oorzaak voor Wyn eigenlijk een teleurstelling. Hij voelde zich fake, een bedrieger, wilde dat zijn kapsel eens rampzalig overhoop kon liggen in plaats van er steeds perfect uit te zien, wilde dat mensen eens gingen protesteren op de momenten dat hij hen iets vroeg, want om de één of andere reden was elk antwoord dat Wyn als kind kreeg, altijd 'ja'. Vaak werd die 'ja' achteraf dan ontkend of tegengesproken.
Rond zijn vijftiende kwam Wyn erachter dat zijn moeder hem een zeldzame gave geschonken had: Charmspeak. Wyn kan om het even wie laten doen wat hij wilt dat ze doen en enkel mentaal sterkere halfgoden of goden zijn ertegen bestand. Achteraf hebben ze echter wel steeds door dat ze gemanipuleerd werden - en de meesten zijn er niet mee gediend. Daarnaast kwam hij er over de jaren heen ook achter dat hij vloeiend is in Frans, Italiaans en Spaans. Waarom zijn moeder per se die talen als 'liefdestalen' heeft bestempeld, is Wyn nog steeds een raadsel.
Wyn is er door de jaren heen ook beter in geslaagd om zijn vreemde fashionista-krachten meer te beheersen. Hoewel hij er nog steeds in elke outfit fantastisch goed uitziet en hoewel kleren die twee maten te groot of te klein zijn hem steeds als gegoten zitten, slaagt hij er toch steeds in er nonchalant uit te zien. Zijn haar gaat enkel perfect gaan liggen als hij dat zelf wilt en blauwe plekken en donkere kringen onder zijn ogen verdwijnen ook niet meer vanzelf. Desondanks straalt hij steeds schoonheid uit - en de aandacht die dat hem schenkt is vaak erg vervelend.
Als zoon van Aphrodite, die in sommige verhalen naar voren stapt als oorlogsgodin aan de zijde van Ares, is Wyn een erg begaafde vechter - iets wat op Kamp vaker wenkbrauwen deed fronsen omdat een heleboel Aphroditekinderen hun handen niet durven vuil maken of bang zijn om een nagel te breken. Hij is behendig en snel en kan ook met de meeste wapens overweg, al ligt zijn voorkeur bij zijn vuisten. Tot zijn zestiende bezat hij twee goddelijk bronzen dolken die hij meestal bij zich droeg voor als monsters hem vonden, maar die heeft zijn stiefmoeder weggegooid. Op Kamp heeft hij nog een goddelijk bronzen staf liggen waar hij erg behendig mee is, maar eigenlijk hoopt hij ooit een wapen te vinden waarmee hij gewoon met zijn vuisten monsters terug naar Hades kan slaan.
extra
Biromantic & demisexual
Allergic to wasps
|
am i a troubled kid?
yeah
you could say that.
|
Bilingual Buiten zijn magische gave om Italiaans, Frans, Roemeens en Spaans te kunnen begrijpen en spreken, is Wyn ook vloeiend in Wels. Hij werd door zijn vader zowel in het Engels als in Wels opgevoed en haalt soms nog steeds woorden door elkaar, of denkt soms in het Wels. Als kind had hij daardoor een opvallend accent, maar op school is dat vrij snel weggevallen.
Likes martial arts, nailpolish, fighting, flowers, deep conversations, hugs, art, dancing, sports, romantic movies, outsmarting others, long walks on the beach, making everyone believe he's tougher than he actually is, collecting seashells, french fries, gossiping, cats, dancing.
Dislikes Aphrodite, everything that has to do with sex and romance, capitalism, alcohol, drugs, loud music, sitting still, losing, getting picked on, his father and his stepmother, Caolan.
Hobby's Training, sparring, any active sport, laying in the grass and staring at the sky by himself, reorganising interiors to balance the Feng Shui, admiring the beauty of things around him, dancing.
relaties
Z E U S
Carter-James King ?
Norah Leilani Achilleos ?
P O S E I D O N
Blue Stellamaris ?
Serena Rae O'Connor ?
D E M E T E R
Violet Ivy Bailey ?
A R E S
Katarina Madden ?
Mart Beckett ?
A T H E N A
Aldara Raelyn Peyton ?
Silas Lincoln Perry ?
A P O L L O
Hazel Evelynn Whitlock ?
Chiara Luseya Solari ?
H E P H A I S T O S
Nicholas Aiden Woods ?
A P H R O D I T E
Milan Valeri ?
H E R M E S
Izelle Riona Barlowe ?
Neil Keaton ?[/i]
H A D E S
Valentijn Francis Vanderlei ?
Caesar Octavian Sallow ?
I R I S
Alicia Stanford ?
H Y P N O S
Augustus Walker ?l
N E M E S I S
Sayah Argyris ?
Hytham Devrim Argyris ?
N I K E
Petra Diane Yaxley ?
H E K A T E
N Y X
Maeve O'Dowd ?
[ bericht aangepast op 5 aug 2023 - 18:50 ]
help