[RPG • 0] Experium|| 55 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 28 feb 2023 - 15:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Rai schrok op van de hand die opeens aan zijn schouder trok. Hij had even twee tellen nodig om zichzelf te oriënteren. Hoe laat was het? "Az?" Rai zijn ogen gingen naar het raam, maar nergens piepten randjes licht door. "Wat the fuck doe je hier man?" vroeg hij zacht, in een poging Dalit niet wakker te maken. Hij kwam iets overeind en wreef de slaap uit zijn ogen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was een zenuwslopende tocht over het terrein geweest, nu er overal zoeklichten waren. Zijn hart hamerde er nog steeds door in zijn borst, hoewel hij inmiddels in de kamer van Rai stond. Zijn hand rustte op de schouder van het kind.
      ‘Ik heb je hulp nodig. Dit meisje stond opeens in Damons kamer, maar die is ervandoor gegaan. Volgens mij is ze ontvoerd. Morgen wil ik haar meenemen naar mijn mentor, maar ik weet niet goed waar ik haar in de tussentijd moeten laten, dus ik hoopte dat we hier konden blijven. Ik ben bang dat Peter iets naars gaat doen als ik haar op onze kamer laat.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Damon haastte zich blindelings over het terrein. Het was moeilijker dan gedacht om zich in het donker zo te oriënteren en hij rende bijna het pad voorbij, maar gelukkig brak hij bijna zijn nek over een opstaande graspol en vond hij een paar gevaarlijk onvaste stappen later het harde zandpad onder zijn voeten. De glazen bol klemde hij angstvallig tegen zijn borst aan, als de dood dat hij het ding kapot zou laten vallen en zich straks nergens meer aan vast kon houden om niet door te draaien.
      Zeker hier in het donker.
      Damon sloeg naar links af, richting de Panthers. Achter zich zag hij alleen maar een leeg veld. Zouden ze al wakker zijn? Hij had geen idee. Wat als ze zo woest achter hem aankwamen? Zeker met zijn bolletje goud was hij heel niet moeilijk te vinden, bedacht hij zich benauwd. En met dat hij nog eens over zijn schouder keek naar het verlaten terrein achter zich, herinnerde hij zich ineens met een schok de mededeling van die avond.
      Vanaf vandaag geldt er een avondklok. Voor half negen in de avond moeten jullie in je campus zijn, geen uitzonderingen daartoe gelaten.
      De avondklok. Wat als hij straks gesnapt werd? Hij kon nu al voor zich zien hoe zoeklichten zouden aanspringen en één voor één hem zouden vinden tot hij baadde in het scherpe licht, waarna voordat Experium hem te pakken kreeg Zebediah en zijn teleporteur zouden opduiken, hem vast zouden pakken en meenemen naar hel wist waar, want die hadden nou wel een appeltje met hem te schillen.
      Zijn adem brandde in zijn borst, maar Damon klemde zijn kiezen op elkaar en holde verder. Straks was hij bij de Panthers en kon hij naar Nish, en dan zou hij wel uithijgen. En daar doemde ook het Pantherhouse al donker voor hem op. Misselijke opluchting rolde door zijn maag en hij haastte zich de veranda op en trok aan de deur. En hij trok haast zijn eigen schouder eraf, want de deur gaf geen centimeter mee. Onthutst struikelde Damon een stukje achteruit, maar ook toen hij het nog eens en nog eens en nog eens probeerde ging de deur niet open.
      Het klamme zweet brak hem uit. Wat de fuck was dit nu weer? Waarom ging die deur niet open? Die dingen konden hadden niet eens een slot! Paniekerig draaide Damon zich om. Nou was hij hier en kon hij er niet in. Misschien dat hij Nish kon bellen--ja! Damon begon zijn zakken af te zoeken naar zijn iNet. Kontzak, de zak van zijn jack, andere kontzak, broekzak, nog een keer de zak van zijn jack.
      Er flitste een herinnering voorbij van het apparaatje op zijn bed, half onder de kreukels van de deken.
      Hij had het ding niet meegenomen. Hij had-- Oh hell, hij had zijn iNet daar laten liggen. Damon kon zichzelf wel schoppen. Radeloos trok hij nog eens aan de deur, maar niets. Wat moest hij nu dan? Hij durfde ook weer niet teveel geluid te maken, dus staan roepen in de hoop dat iemand hem zou horen zat er ook niet in. Zwaar ademend beet Damon op zijn knokkels. Een plan, hij had een plan nodig. Misschien kon hij aankloppen. Bij de meiden, die vleugel was op de begane grond. Daar kon hij bij. Damon kneep stevig in de glazen bal en liep vlug de treden van de veranda weer af en ging het gebouw rond tot hij de ramen gevonden had.
      Ondertussen stond hij half te trillen, maar hij dwong zichzelf om zijn arm op te tillen en tegen het raam te tikken. Twee keer, drie keer. Ze moesten het wel horen, maar als hij ze liet schrikken was hij straks nog verder van huis. Kom op, dacht hij wanhopig. Kom nou.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Kris was al een tijd geleden weggegaan en Vienna was niet veel later verschenen om te gaan slapen. Ze hadden bijna geen woorden met elkaar gewisseld en Vienna was gaan slapen en had na een tijdje haar oortjes gepakt en muziek opgezet. Fayr zelf had de droom van Onyx aangezet en was meteen weggeweest, maar daar was ze een halfuurtje geleden ook van wakker geworden. Nu lag ze op haar rug, te wachten tot ze echt in slaap zou vallen, toen ze ineens getik op het raam hoorde en verstijfde.
      Wat was dat?
      Aan de andere kant van de kamer sliep Vienna rustig verder, en Fayr draaide zich gespannen naar het raam. En-- Ze schrok naar achteren toen het geluid nog een keer kwam, ongeduldig. S-stond daar iemand? Oh nee. Echt niet dat ze ging kijken. Dat was hoe mensen stierven in horrorfilms, toch? Misschien was het de teleporteur van Zebediah wel die niet wilde riskeren dat Vienna wakker werd als hij in de kamer verscheen.
      tiktiktiktiktik.
      'Verdomme doe nou open,' siste een stem van buiten. Het stemgeluid kwam zo onverwacht dat Fayr haar deken een stukje optrok, en zichzelf daarna uitschold dat ze zo'n watje was. Puur uit protest duwde ze daarna de deken van zich af, en bij het volgende getik kwam ze overeind en duwde het gordijn voor het raam opzij, klaar om haar ogen dicht te knijpen als het Zebediah was of Vienna wakker te schudden als het de teleporteur zou blijken, maar het was geen van beiden.
      De figuur die buiten een stukje achteruit deinsde was tengerder, en bleker. In zijn hand gloeide wat gouds.
      Fayr fronste, en toen Damon naar haar wenkte deed ze het raam voorzichtig een héél klein stukje open. 'Wat moet je?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Rai keek ongelovig naar zijn vriend, naar het meisje en terug naar zijn vriend. Hoe...? Rai zuchtte en besefte dat hij het niet wilde weten. "Laten we naar beneden gaan dan," fluisterde hij zacht. "Voor we Dalit wakker maken." Rai kwam met moeite overeind. Hij had het gevoel alsof hij nog maar net in slaap was gevallen. Een blik op de klok vertelde hem dat hij inderdaad maar weinig geslapen had. Met een grom liep hij achter zijn vriend aan, maar niet voor hij zijn badjas van de deur had gegrepen. Een beetje ongemakkelijk keek hij naar het meisje dat zo braaf met Azrael mee liep. "Kun je haar niet gewoon.. je weet wel... een beetje helpen om te slapen? Dan waken we vannacht wel gewoon over haar." vroeg hij zo zacht, dat hij zeker wist dat het meisje hem niet hoorde.

[ bericht aangepast op 3 maart 2023 - 17:32 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Fayr.' Damon kon zijn geluk haast niet op. 'De deur ging niet open,' fluisterde hij gejaagd terug.
      'De deur?'
      'Ja, de voordeur, ik--'
      'Wat moet je bij onze voordeur in het midden van de nacht?'
      Ongedurig keek Damon over zijn schouder. 'Ik- ik moet Onyx en Jester spreken.' Het klonk stom. Het was stom. Waarom had hij nou niet gewoon zijn iNet meegenomen? 'Mijn iNet ligt nog op mijn kamer dus ik kon Nish niet bellen en de deur ging niet open dus ik klopte maar aan,' probeerde hij snel uit te leggen. De hoeken van het schaakbord duwden ongemakkelijk in zijn ribben en hij verwelkomde de pijn. 'Kan je alsjeblieft voor me open doen? Ik moet ze spreken.'
      'Waarom?'
      'Gewoon,' snauwde hij, voordat hij er erg in had. Hij zag haar terug de kamer in leunen en schoot haastig naar voren. 'Kom op, Fayr. Ik doe niemand iets, beloofd, oké?'
      Het meisje keek hem weinig overtuigd aan en stapte daarna terug en trok het raam dicht. Damon wreef ongedurig met zijn pols langs zijn gezicht en liep onzeker weer om naar de veranda. Ging ze nou de deur voor hem open doen, of niet? Hij wist echt niet wat hij moest doen als ze dat niet deed. De bol in zijn hand flakkerde even. Het licht brandde ondertussen allang zo fel niet meer. Daar durfde hij al helemáál niet over na te denken.
      En toen ging de voordeur open. Fayr verscheen even in de opening en verdween daarna weer in het donker toen hij het trapje op snelde. Damon vond het best. Of ze hem geloofde of niet, in ieder geval was hij nu eindelijk binnen. Zonder überhaupt te kijken of hij het meisje nog ergens zag staan haastte hij zich de trap op. Hij wist welke deur van Jester en Onyx was, maar eenmaal in de gang werd zijn keel droog en zijn benen als lood.
      Eerst Nish.
      Eerst Nish.
      Damon keerde zich naar de dichte muur en zei het toverwoord, en kon haast wel door zijn benen zakken van opluchting toen de stenen weer net zo openscheurden als ze toen voor zijn vriend gedaan hadden. Zijn eerste instinct was om de kamer gewoon binnen te vallen, maar op het laatste moment bedacht hij zich dat Nish zich dan waarschijnlijk dood zou schrikken, dus in plaats daarvan begon hij op de deur te kloppen. 'Nish. Nish. Nish, doe open! Ik ben het.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Met een grom ging Safira overeind zitten. Wie bezocht Nish nou midden in de nacht? Ze herkende de stem niet, ze was niet van plan om open te doen. Sterker nog, ze stond op, liep naar de deur en draaide die op slot. Zo, hij ging maar lekker ergens anders lawaai maken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Damon staarde naar de deur. Hij begreep er niets van. Was dat-- Had Nish die nu op slot gedraaid? Hij stapte naar voren en probeerde de klink, maar het ding gaf niet mee. 'Nish?' vroeg hij nog eens. Kou lekte langs zijn armen naar beneden. 'Alsjeblieft, doe open.'
      Er gebeurde niets.
      'Nish. Nish!' Damon begon opnieuw tegen de deur te rammelen. 'Doe open, verdomme! Nish!' Ondertussen had hij zijn ogen dichtgeknepen want hij kon niet meer ademhalen en niet meer nadenken en-- en-- en-- 'Nísh!'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Helpen slapen?’ Azrael schudde zijn hoofd. ‘Ik ben geen Klaas Vaak,’ siste hij terug. ‘Ik heb nog nooit een kind bewusteloos gemaakt, straks ga ik te ver door en zit er helemaal geen leven meer in.’ Hij keek even naar het bange kind. ‘Ja, laten we naar beneden gaan. Dan zetten we wel een film voor haar op.’
      Hij hurkte voor het meisje neer.
      ‘Vind je dat goed? We gaan een film kijken – jij mag weten welke. Als die klaar is,’ – hopelijk viel ze ondertussen in slaap – ‘kan ik je naar iemand toe brengen die je ouders kan bellen. Dan kun je terug naar je… papa en mama.’ Hij probeerde zijn meest geruststellende glimlach uit, maar ze deinsde evengoed achteruit. ‘Misschien moeten we Cherry halen. Die is vast goed met kinderen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish werd al een week lang van ieder geluidje wakker – dus toen hij iemand hoorde roepen zat hij meteen rechtop. Was dat nou zijn naam? Even trok er een verlammend gevoel door hem heen – was het Zebediah? Toen besefte hij dat het verdacht veel als Damon klonk. Een van de weinige mensen die midden in de nacht bij hém zou aankloppen. Hij sloeg de dekens van zich en glipte de gang op.
      ‘Damon? Ik ben hier.’
      Op het geluid van zijn stem, stapte Damon uit het kleine gangetje naar de verborgen kamers vandaan.

[ bericht aangepast op 3 maart 2023 - 18:15 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"S-s-sorry," mompelde hij naar zijn vriend. "I-i-ik dacht gewoon haar een zetje in de goede richting te geven. Niet bewusteloos maken." Dat kon hij zelf ook wel, simpel haar een schok geven. Al was hij daar ook wel bang voor dat hij dan veel te ver ging. Rai kneep even in zijn neusbrug. Hij was hier veel te moe voor. "En dan Vision ook wakker maken? Nee, daar zit je echt op te wachten."
      Rai liep naar de keuken en maakte een klein glaasje limonade klaar. Hij liep terug naar het meisje en ging vlak naast haar op de grond zitten, vlak voor de bank. "Hier. Een paar slokken drinken zal je goed doen," zei hij met een knipoog. Rai glimlachte even kleintjes en zette het bekertje voor de neus van het meisje op tafel neer, zodat ze het zelf kon pakken. "Maak je maar geen zorgen. Het is zo ochtend en voor je het weet ben je weer thuis." Rai keek even naar Azrael en hoopte dat hij het meisje gerust stelde. Hij vroeg zich af hoe Damon aan dit kind kwam en ergens wilde hij dat verhaal ook helemaal niet weten.

[ bericht aangepast op 3 maart 2023 - 20:01 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

De stem kwam van opzij, niet vanachter de deur waar hij tegenaan aan het bonzen was. Damon draaide zich onvast om, en daar stond eindelijk zijn vriend. Een stukje verderop in de gang van de Panthers, buiten het verborgen stuk. Maar-- Hoe was hij daar dan terecht gekomen? Damon snapte er niks meer van en-- fuck, hij kreeg maar niet genoeg adem, hoeveel lucht hij ook naar binnen zoog. Het werd alleen maar erger.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Damon stond een beetje ineengekrompen, zijn ogen verwilderd, en hyperventilerend. ‘Tjee gast, wat is er met jou aan de hand.’ Nish snelde zich naar zijn vriend toe en legde bezorgd een hand op zijn schouder. Wat kon iemand als Damon in vredesnaam zo van streek maken? ‘Is het Rhino-house opgeblazen ofzo?’ Hij liet zijn blik over Damons vermagerde gestalte heen gaan, maar zag nergens bloed.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze zetten de televisie op een zacht volume aan en gingen naast het meisje – dat met trillende stem vertelde dat ze Lily heette – op de bank zitten. Stilletjes staarde Lily naar Shrek, maar het duurde gelukkig niet lang voordat ze in slaap zakte. Azrael zuchtte opgelucht en richtte zich tot zijn vriend.
      ‘Ik hoorde stemmen en toen ik de gang op liep, stond er een wildvreemde jongen in de gang. Damon was in paniek en in zijn kamer lag dit meisje, evenals een jongen die ik ook nog nooit had gezien.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Nee. Het is--' Damon schudde zijn hoofd en vlug stapte bij de aanraking van zijn vriend vandaan voordat zijn gave naar hem zou overslaan. Hij kneep krampachtig in de glazen bol en het goud flikkerde, maar hij voelde er helemaal niks van. Adem, haal dan toch gewoon adem! Hij moest alleen even op adem komen, verdomme. 'Het is— helemaal— niks,' bracht hij gefrustreerd uit tussen piepende ademhalingen. 'Het is gewoon—' Hij kneep zijn ogen dicht. 'Ehm—'
      Ja, wat ging hij zeggen nou? Zebediah lag knokkie in zijn kamer want, hey, spoileralert Nish, ik ben het kleine broertje van de dude die je verkracht heeft. Leuk he? Mag ik nu een knuffel?
      Gatver.
      Damon botste met zijn rug tegen de muur en door de schok viel het schaakbord tussen zijn arm vandaan en kletterde op de grond, sprong open, en de schaakstukken rolden de gang door. Damon vloekte van schrik, maar hij kon niet nog verder achteruit want daar was de muur al. Hij ademde teveel. Hij kon het zien nu, de wolkjes die voor hem in de lucht bleven hangen. Ergens verderop stond Nish nog, maar Damon zag hem niet meer scherp en als hij wat zei kwam het niet boven het geluid van zijn eigen gierende ademhaling uit. Zijn gave-- Hij moest-- Hij kon niet hier doordraaien, niet met Nish zo dichtbij en de andere panthers! Stop nou! Doe eens normaal!
      Geniet dan nog maar even van je comfortabele leventje hier, broertje.
      Broertje.
      Broertje.
      Elijah Snyder.
      'Stop,' fluisterde Damon tegen zichzelf. De tranen liepen ondertussen lang zijn wangen, maar hij kon er niks aan doen. Ondertussen blies zijn gave verder en verder bij hem vandaan en werd groter en groter, tot hij niet eens meer wist waar hij ophield en zijn gave begon. Hij kon niet ademen, hij kon niets zien, hij kon niet eens meer blijven staan. Damon gleed langs de muur naar beneden tot de grond en dook daar in elkaar. 'Stopstopstopstop.'
      Het hielp natuurlijk allemaal niets. Wat was hij toch ook een misselijk stuk ongeluk, er wás toch helemaal niets? Hij was helemaal oké! Hij zat hier alleen als een zwakzinnige te stikken in zijn eigen adem. Hij bonkte zijn vuist tegen zijn voorhoofd. Haal dan adem! gilde hij naar zichzelf. Stop dit nou idioot, voordat je gave iemand te pakken krijgt! Stóp!
      Maar het lukte niet.
      En daar ging hij.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.