ALTERED STATE
"Euphoric, narcotic, pleasantly hallucinant."
"Euphoric, narcotic, pleasantly hallucinant."
A lot of people need something to take the edge off; to deal with the problems they have. We call this a coping mechanism. One turns to food, playing games, shopping or going a night out. But sometimes, that is not enough. That's when darker mechanisms come into play. Drugs, gambling, sex and relationship addictions. When one participates in such act, they get sucked into an altered state.
Not that they are proud of it. They realise it's dangerous, ugly and a taboo. But they crave it, because it's what they need to survive.
Q&A
Story line
Zestien jongeren zitten op een school die alleen is weggelegd voor kinderen met rijke ouders. Op het eerste ogenblik hebben ze alles wat hun hart begeert: succesvolle ouders en allerlei materiele voorzieningen. Ze lijken niets tekort te komen. Maar je weet wat ze zeggen. Als het te goed is om waar te zijn, dan is het dat meestal ook.
De omgeving van de jongeren blijkt alles behalve perfect of gezond te zijn. Achter al dat succes gaat een hoop schuil: verslaving, trauma, ontrouw, et cetera.
De jongeren zelf maken dingen mee die ze nooit meer kunnen vergeten. Welke ongezonde coping ontwikkelen zij?
Basis informatie
Bij Princeton High werken docenten en begeleiders. De docenten verzorgen de lessen, de begeleiders letten op de jongeren (met name de jongere kinderen) en hebben de rol van opvoeder. De meeste begeleiders zijn strict, soms een tikkeltje te strict. Er is een apart klassensysteem dat is afgesteld op de richting waar jongeren uiteindelijk in willen werken.
De verwachtingen op Princeton High zijn hoog gespannen en in het curriculum is geen ruimte om achter te lopen. Als je hier bent afgestudeerd, heb je 95,2% baangarantie. Het is een school die zijn reputatie graag hoog houdt, evengoed als de ouders en de kinderen van de ouders die er studeren.
De ouders hebben belangrijke banen. Denk aan: politici, artsen, psychiater, rechters, advocaten, biologen, et cetera. Dat betekent dat ze vaak weg zijn en amper tijd hebben voor hun privéleven. Iedere ouder gaat hier op zijn eigen manier om. De een ongezonder dan de ander. De jongeren ontwikkelen (gevaarlijke) copingmechanismen om hiermee om te kunnen gaan. Uiteindelijk hebben ze twee keuzes. Kunnen ze dat mechanisme loslaten en worden ze succesvol, of belanden ze op straat, ver weg van het 'luxe' leventje dat hun ouders voor hun hebben gecreeerd?
