[RPG • 200] Terra Nova • Speeltopic - Speeltopics

1 feb 2022 - 17:00 Culloden is offline

Culloden 689

Terra Nova
“The only hope for our future lies 85 million years in the past.”
rollentopic • praattopic • speeltopic

S T O R Y
Earth is dying.

2149. De aarde kreunt onder over populatie, industrie en chemische uitstoot. Mensen herkennen het gevoel van frisse lucht inademen niet meer en sommigen zagen nog nooit een blauwe lucht. De aarde heeft alles gegeven wat ze kon, maar het einde is nabij.
Wetenschappers vonden een portaal naar het verleden, zo'n 85 miljoen jaar terug. Een kans voor de mensheid om opnieuw te beginnen en het beter te doen. De overheid begon met het opzetten van pilgrimages waarbij een aantal gelukkigen de kans krijgen om naar een nieuwe wereld, Terra Nova, te reizen en daar opnieuw te beginnen.
Ze komen terecht in een tijd waar alles vanaf nul heropgestart moet worden en ze moeten meedraaien in een maatschappij die leeft van een tweede kans. Daarbovenop zullen ze moeten leren anticiperen op de vele uitdagingen die Terra Nova met zich meebrengt.

Gebaseerd op de gelijknamige TV-serie.

A B O U T T E R R A N O V A
Zo'n tien jaar geleden vond de eerste pilgrimage plaats waarin de overheid slechts één man naar Terra Nova stuurde: Nathaniel Taylor. Hij moest ondervinden of Terra Nova leefbaar was en wist in zijn eentje zo'n 118 dagen te overleven in de wildernis. Na zijn goedkeuring begonnen meer mensen te arriveren en werd Nathaniel Taylor omgedoopt tot Commander Taylor, leider van Terra Nova.
Sindsdien vonden er al negen pilgrimages plaats waardoor Terra Nova al een hechte gemeenschap heeft kunnen opbouwen. De tiende pilgrimage staat echter alweer voor de deur waardoor er weer nieuwe mensen zullen arriveren. Voor hen zal alles nieuw zijn en ook zij zullen zich moeten aanpassen en hun plekje in het dagelijkse leven moeten vinden.

Read more:

E X T R A I N F O R M A T I O N

✘Om deel te kunnen nemen aan een pilgrimage moet je als gezin (of individu als je geen gezin hebt) uitgeloot worden OF je wordt uitgekozen door de regering omdat je iets belangrijk kan bijdragen aan Terra Nova. (Denk aan: dokters, agenten, wetenschappers, biologen, ...) Natuurlijk kan je je ook wagen aan omkoperij.

✘Het portaal werkt voorlopig maar in één richting. Het is onmogelijk om terug naar 2149 te reizen. Volgens een vast schema worden er ook goederen, medicijnen en voedsel door het portaal naar Terra Nova gestuurd.

✘ Ieder gezin dat in Terra Nova aankomt krijgt een eigen woonst. Co-housing is mogelijk voor bijvoorbeeld jongeren die aankomen zonder ouders. In 2149 was het verboden om meer dan 2 kinderen te hebben, maar in Terra Nova is daar voorlopig geen limiet op gesteld.

✘ Terra Nova bevindt zich in een tijd waarin dinosaurussen nog floreerden. Het is voor de kolonisten van Terra Nova dan ook een extra uitdaging om samen te leren leven met deze wezens. De kolonie wordt dan ook volledig omringt door een barrière, volledig opgetrokken uit houten balken en uitgerust met technische snufjes om de beesten op afstand te houden.

✘ Buiten de kolonie houdt zich een groep schuil die zichzelf de Sixers noemt. Dit zijn mensen, voornamelijk afkomstig uit de zesde pilgrimage, die zich hebben afgescheurd van de kolonie en werken voor de overheid in 2149. Het is hun bedoeling om Terra Nova van haar grondstoffen te strippen en ze terug naar 2149 te sturen.

✘ In Terra Nova zijn kinderen leerplichtig tot en met 18 jaar. Hierna kunnen ze voor een internship kiezen om hier later een beroep in uit te oefenen. Of ze kunnen natuurlijk direct beginnen werken.

✘ Het is absoluut verboden om OTG (Outside the Gates) te gaan zonder toestemming of begeleiding. Wanneer je voor je werk OTG moet gaan, zullen er altijd leden van de security forces meegaan om de veiligheid te voorzien.

✘ Criminaliteit wordt niet getolereerd in Terra Nova en zal altijd bestraft worden. Afhankelijk van de ernst kan de straf gaan van een taakstraf tot verbannen worden uit Terra Nova. De schuldige zal dan zijn eigen plan moeten trekken in de wildernis.

Beschrijving Terra Nova:

C H A R A C T E R S

Women
♀ Pilar Lucia Likeke - 19 - medical internship - Diana Korkunova - Lerwick
♀ Poppy Mavis Taylor - 24 - winkelmedewerkster - Poppy Drayton - Tahani
♀ Micaela Isabella Rodriguez - 25 - security force agent - Khelan Hajo - Niragi
♀ Neva Jade Hill - 26 - verpleegster - Laurel Thoma - Syaoran
♀ Sade Järvinen - 21 - paleonthologie internship - fc - Ringwraith
♀ Alice Delilah Stewart - 23 - security force internship - Naomi Scott - VexAhlia

Men
♂ Rhys Swanson - 42 - security force agent - Matthew Goode - Lerwick
♂ Raphael Maurice Ovesen - 28 - paleontholoog - Matthew Gray Gubler - RadioTapok
♂ Epsilon Lane - 27 - dierenarts - Renan Pacheco - Beansidhe
♂ Tuomas Järvinen - 29 - botanicus - fc - Ringwraith
♂ Benjamin Morgan - 34 - bioloog - Tyler Hoechlin - Sombre
♂ Kaden Andreas Vale - 26 - mechanic - Steven Kelly - Armadillo

R U L E S
✘ Probeer minimaal 200 woorden te schrijven per post.
✘ Maximaal 2 rollen per persoon. Mocht je er écht meer willen, doe dan even een berichtje en dan kijken we er samen even naar.
✘ Quizlet huisregels.
✘ 16+ en trigger warnings even boven je post aangeven.
✘ Probeer minstens 1 keer per week te posten, but no pressure als het niet lukt. Laat het wel even weten als je door omstandigheden even niet kan posten of voor een langere periode weg bent.
✘ Geen geruzie. Tenzij het tussen personages is natuurlijk.
✘ Voor vragen, opmerkingen, suggesties, praatjes sta ik altijd open. ^^
✘ Alleen Lerwick maakt nieuwe topics aan.
✘ Dit is de eerste rpg die ik zelf open dus be kind, please.

[ bericht aangepast op 15 maart 2022 - 20:17 ]

Nothing is impossible in my own powerful mind.

20 feb 2022 - 15:36 Valkyria is offline

Valkyria 3960

EPSILON "EP" LAINE

27 // Dierenarts // 10th pilgrimage // avondmarkt // Kaden & Tuomas

Zoals Epsilon gevreesd had was zijn opmerking allerminst in goed aarde gevallen, en ook het halfhartige grapje waarmee hij vervolgd had bleek niet bepaald een succes.
"Ik zou nooit een moersleutel gooien," mompelde hij binnensmonds.
Al gauw kwam een derde persoon hem redden, tenminste dat hoopte hij, van de eigenaardige wending dit dit gesprek genomen had. Ep wilde zichzelf net gaan voorstellen aan de vreemde, tot Kaden sneller bleek te zijn met zijn antwoord,
"Nou – ik weet niet of je het zo kan noemen." Normaliter zou de dierenarts zijn best doen een positieve spin aan het gebeuren te geven, alleen kon hij die niet zo gauw bedenken en besefte hij dat hij het ergens wel eens was met de technieker. "Wel heb ik hem kennis laten maken met twee van de leukste bewoners hier." Epsilon slikte de opmerking dat Valerie heel aardig was maar hij Zane amper ontmoet had weer in.
"Nieuweling-"
"Epsilon," verbeterde hij de krullenbol kordaat.
" - hierbij, de derde leukste bewoner. Tuomas hier, weet over het algemeen wel spullen heel te laten, misschien valt er nog iets van hem te leren."
Zo goed als het hem lukte liet Ep de opmerking over zich heen gaan, al kreeg hij zichzelf dan ook weer niet zo ver er om te lachen. Hij bedacht zich dat als Kaden een goed woord over hem had, Tuomas wellicht wel het kennen waard zou zijn en strekte dan ook zijn hand richting de langharige man ter kennismaking.
Tijd voor iets uitgebreider was er niet, gezien Kaden er ondertussen lustig op los ratelde.
"Ik zweer het je, wat is dat toch met lang haar? Werkt dat nou echt bij de vrouwen?" In de eerste instantie had Ep zijn blik naar Tuomas laten glijden, om enkele seconden later tot de ontdekking te komen dat de technieker hém aankeek en dus ook van Epsilon een antwoord verwachtte.
"Uh -" was het enige dat over zijn lippen kwam. De waarheid was dat hij nooit de tijd had gemaakt om achter de vrouwen aan te gaan. Bovendien deed de manier waarop dat klonk hem eerder gruwelen dan dat het hem motiveerde zoiets wel te doen. "Ik denk dat ik het eerder moet hebben van mijn welbespraaktheid en mijn behendigheid," besloot hij dan maar de spot met zichzelf te drijven, gezien geen van beide vernoemde eigenschappen hem toebehoorden. "Ofwel is het nog niet lang genoeg," gooide hij erachteraan, terwijl hij met enige bewondering de lokken van Tuomas bekeek.
"Wat is er gebeurd?" vroeg hij vervolgens voorzichtig aan de man, doelende op het verbandje dat hij om diens hand gespot had.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

20 feb 2022 - 19:35 Culloden is offline

Culloden 689

RHYS SWANSON
42 - Security Force Agent - at market - with Neva

Het verbaasde Rhys niks dat Kaden alweer gelijk betrokken was bij de kleine opstoot. In de jaren dat hij in Terra Nova was, had Rhys de jongen al verschillende keren op de vingers moeten tikken. Gelukkig ging het nooit om grote dingen, maar inmiddels had hij wel de gewoonte om de jongen toch een beetje in de gaten te houden. En zo waren er wel meerderen. Misschien was het ook een klein beetje beroepsmisvorming, maar hij had al snel ondervonden dat hij nooit echt volledig "uit" stond. Dat was niet altijd even handig.
'Sorry,' verontschuldigde hij zichzelf bij Neva. Gelukkig leek ze er niet zwaar aan te tillen en kwam hij er met een simpele "Het is oké" van af. Een warme glimlach verscheen op zijn gezicht terwijl hij inging op haar eerdere vraag over zijn dag. Haar wenkbrauwen schoten omhoog toen hij vertelde dat hij achter iemand aan had moeten gaan. 'Ik word een dagje ouder, maar ik kan heus nog wel een sprintje trekken hoor,' liet hij haar geamuseerd weten. Zo oud was hij nu toch ook weer niet? 'Dus ik ben wel wat toe aan ontspanning. Daar kan ik wel wat hulp bij gebruiken trouwens.'
Hij herkende de blik in Neva's ogen en wist dat ze nu al verkocht was. 'Is dat zo, hm?' Rhys rolde dramatisch met zijn ogen bij haar woorden.
'Zullen we op drankjesjacht gaan?' vroeg hij vervolgens dan maar gewoon aan haar. Zijn woorden waren nog maar net koud of ze greep al grijnzend naar zijn hand. Haar eigen hand voelde zacht aan, zoals altijd. Waar hij het zelf gewoon was om ruwere handelingen uit te voeren, leek Neva de zachtheid zelve te zijn.
'Ik dacht dat je het nooit zou vragen,' gooide ze achterom terwijl ze hem meetrok in de richting van een kraampje. Ze leek duidelijk te weten waar ze heen wou. 'En aangezien het mijn — zo goed als — vrije avond is, trakteer ik.' Rhys stootte een vrolijk lachje uit.
'Jij moet precies vaker een vrije dag hebben,' plaagde hij haar. Al hoorde je hem natuurlijk niet klagen over het drankje dat ze hem zou trakteren. Ondertussen zette hij een grote stap vooruit zodat hij haar lichtjes naar rechts kon duwen en niet tegen een andere vrouw zou botsen. De vrouw leek niks in de gaten te hebben.
'We zouden dit vaker moeten doen. Een avond als deze heeft toch iets bijzonders, vind je niet?' Haar enthousiasme werkte aanstekelijk voor hem. Daarbij vond hij het ook gewoon leuk om haar zo vrolijk te zien.
'Probeer je nu een date te scoren?' vroeg hij haar met opgetrokken wenkbrauwen en een lichte, plagende hint in zijn stem. Het was niet iets waar hij op tegen was ofzo, maar het was nooit echt eerder ter sprake gekomen. En daarbij droeg hun relatie ook niet echt een label. Ze deden gewoon waar ze zich beide goed bij voelden.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

22 feb 2022 - 10:04 Ringwraith is offline

Ringwraith 32778

TUOMAS JÄRVINEN
29 — Botanicus — Avondmarkt — Epsilon & Kaden

"Ik zweer het je, wat is dat toch met lang haar? Werkt dat nou echt bij de vrouwen?"
Tuomas was nou niet bepaald iemand die het fantastisch bij de vrouwen deed – iets wat zijn vriend ook wel wist. De opmerking misschien doe ik het wel voor de mannen lag al plagend op zijn tong, tot hij zag dat Kaden zich tot Epsilon had gericht. Misschien maar beter ook, hij wist helemaal niet hoe Kaden daarop zou reageren. Zijn liefdesleven was zo saai en die van Kaden ook niet zo enorm bruisend dat dat nooit echt ter sprake was gekomen, al had hij weleens wat over zijn ex verteld.
Even trok er een steek door zijn borst, al drukte hij die gauw weg en focuste zich weer op het gesprek. Hij trok een mondhoek op bij het horen van Epsilons antwoord. Hij dacht daar enige zelfspot in te bespeuren en kon dat wel waarderen.
‘Pas als je haar voorbij je schouders is, heb je bodyguards nodig,’ zei hij met een scheve grijns. Toen de man een blik op zijn hand wierp en vroeg wat er gebeurd was, aarzelde hij even. Vinger tussen de deur, had hij waarschijnlijk op de meesten geantwoord. Maar liegen tegen iemand die nieuw was en met wie hij best een klik dacht te kunnen krijgen, voelde niet heel oké en omdat hij wist dat Kaden niet zo overbezorgd was dat die hem meteen terug naar de ziekenboeg zou slepen, zei hij: ‘Kwam een vervelende plant tegen buiten het hek. Nare brandwonden. Ideaal voor als je hier een pesthekel aan iemand krijgt.’
Er schoot een onhandige grijns over zijn lippen – hij wist niet zo goed hoe dat grapje zou vallen en werd er nerveuzer van dan hij wilde.

Every villain is a hero in his own mind.

22 feb 2022 - 18:48 VexAhlia is offline

VexAhlia 64

Alice Delilah Stewart

Het gegrinnik van Raphael had iets rustgevend. Raphael was een echte geleerde waarbij je domme vragen kon stellen en daadwerkelijk een goede uitleg kreeg. Vele oude docenten van Alice konden hier nog wat van leren. Al zouden zij daarop gezegd hebben dat de jongedame minder moest praten tijdens de lessen en gewoon had moeten opletten om het antwoord van haar vraag zelf te kunnen beantwoorden. Met die gedachten in haar achterhoofd probeerde ze daarom haar eigen vraag te beantwoorden, maar na haar tweede vraag uitgesproken te hebben wist Alice direct dat ze fout zat. Haar eigen antwoord leek totaal niet op de naam die Raphael genoemd had. Het schuddende hoofd van de paleontoloog bevestigde dat ze er naast zat. ‘Triceratops zien we pas over zo’n twintig miljoen jaar,’ begon Raphael met zijn uitleg. Alice haar focus ging van de snijplaatjes naar de wetenschapper toe en probeerde aandachtig te luisteren om de juiste naam op te kunnen slaan. 'Maar alle dino's die zijn recente voorouders zijn, noemen we ceratopsians. Ze lijken veel op elkaar, dus ik denk dat je de ceratopcians hier daarom verward met Triceratops. Er valt een hoop van ze te leren, ook over de evolutie van Triceratops!' Een kleine lach sierde het gezicht van de brunette. Ze vond het prachtig om te horen hoe enthousiast Raphael van zijn eigen verhalen kon worden. ‘Ceratopsians?’ herhaalde ze aarzelend de benaming, niet wetende of ze het juist had uitgesproken. Ze had geprobeerd goed op te letten, maar was verbaasd over het tijdsbestek wat Raphael zojuist had benoemd. ‘Ik waardeer het enorm dat je me zo intelligent inschat, maar jij weet net zo goed als ik dat dit puur geluk was. Ik ben blij dat ik de juiste keuze maakte met mijn Triceratops en niet voor de Tyrannosaurus rex was gegaan.’ Lachte Alice vrolijk.
‘Om heel eerlijk te zijn had ik vandaag enorme pech. Ik had de poortwacht vandaag.’ Antwoordde ze op zijn vraag of er bij haar nog iets spannends was voorgevallen. Ze had een hoopje gehad dat ze misschien sixers zou spotten of een grote dinosaurus voorbij zag gaan, maar het was uitermate teleurstellend geweest. Het enthousiasme nam nu bij Alice toe, terwijl ze vrolijk vertelde dat ze samen op ontdekking zouden gaan op de avondmarkt en de beste kraampjes gezamenlijk zouden moeten ontdekken. Het enthousiasme maakte plaats voor grote verbazing toen bleek dat Raphael helemaal niet wist waarom er een avondmarkt was. Al lachend vroeg ze aan de jongen of hij geen grapje maakte, waarna ze hem had uitgelegd dat de tiende pelgrimage vandaag was aangekomen op Terra Nova. ‘Je bent duidelijk druk geweest,’ bevestigde Alice. ‘Alleen je projectje is er morgen ook nog. De avondmarkt daarin tegen niet. Straks denken die nieuwe mensen nog dat jij de nieuwe bent , omdat ze je niet gezien hebben op de markt.’ Voegde ze er plagend achteraan. Alice nam plaats in een stoel en wachtte geduldig af totdat Raphael alles had opgeruimd. Ze had hem graag willen helpen, maar vermoedelijk zou het dan alleen maar langer hebben geduurd. Raphael wist immers zelf waar alles hoorden en Alice wilde niks van zijn werk kapot maken. Hij was er immers zo blij mee.
Nadat Raphael klaar was met zijn spullen te hebben opgeruimd sprong Alice direct overeind en trok ze hem nog net niet mee het laboratorium uit. ‘Doelstelling nummer één van deze avond is wat te eten bemachtigen. Mijn maag rammelt van de honger en ik heb zo’n idee dat die ceratopsian ervoor gezorgd heeft dat jij je avondeten ook bent vergeten.’ Bij het uitspreken van ceratopsian had ze Raphael een kleine por gegeven met haar elleboog om te laten blijken dat ze het nog altijd wist. ‘Waar heb je trek in. Ik trakteer.’

Enjoy a 'world' where the fantastic is fact and magic realy works!

5 maart 2022 - 13:26 Armadillo is offline

Armadillo 9080

KADEN ANDREAS VALE
26 — Mechanic — Avondmarkt — Epsilon & Tuomas — Outfit

Kaden’s ogen bestudeerde die van de nieuweling toen hij iets mompelde in de zin van ‘nooit – gooien’. Hij had ook niet anders verwacht, er waren hier niet veel mensen die gereedschap in de rondte zouden gooien. Ik denk dat het aantal op een hand te tellen is en helaas categoriseerde Kaden zichzelf onder deze mensen.
Het bracht zijn gedachte voor een moment bij zijn adoptie ouders die hij had achtergelaten toen hij naar Terra Nova vertrok. Hij weet nog goed hoe de brief in zijn handen brandde, die hem informeerde over zijn biologische ouders en dat ze waren geselecteerd voor de reis. Kaden heeft zijn agressie nooit op hen afgereageerd, maar zijn werkplaats heeft zijn pijn wel geweten. Een aantal dagen later had hij de rotzooi opgeruimd en een gedeelte van zijn gereedschap beschadigd en zelfs gebroken aangetroffen. Een van zijn minder trotse momenten.
Kaden werd weer in de realiteit gezogen toen zijn vriend aan kwam lopen. Hij stelde Tuomas voor aan de nieuweling en pauzeerde kort wanneer de jongeman hem onderbrak met zijn naam. Kaden trok zijn wenkbrauw naar hem op om vervolgens verder te gaan alsof er niks was gebeurd.
Kaden was de ontmoeting alweer nabij en was begonnen over de lange manen van beide heren.
’Uh, ik denk dat ik het eerder moet hebben van mijn welbespraaktheid en mijn behendigheid, ofwel, is het nog niet lang genoeg.’ antwoorde Epsilon na een moment van twijfel.
Oké, deze man had een grote glimlach én een grinnik verdiend. Kaden waardeerde de gevatte opmerking en gaf de nieuweling zeker pluspunten.
‘Pas als je haar voorbij je schouders is, heb je bodyguards nodig,’ sprak Tuomas met een scheve grijns die Kaden van nature had overgenomen.
’Bewapen mij tegen die tijd met een moersleutel en je zit goed,’ grapte Kaden waarna hij Epsilon bemoedigend op zijn schouder klopte.
Kaden volgde Epsilon zijn blik richting de hand van zijn vriend, en bespeurde enige aarzeling op zijn gezicht als reactie op Epsilon’s vraag. Kaden bekeek Tuomas met ietwat dichtgeknepen ogen en wachtte nieuwsgierig op zijn antwoord die naar zijn weten nét iets te lang duurde.
’Kwam een vervelende plant tegen buiten het hek. Nare brandwonden. Ideaal voor als je hier een pesthekel aan iemand krijgt.’ Sprak Tuomas.
Hoewel Kaden een ander antwoord had verwacht, verbaasde het hem niet. Dit waren incidenten die regelmatig voorkwamen. Er werden nog altijd nieuwe plantensoorten ontdekt met hun eigen kenmerken. Het was dus geen verrassing dat Tuomas weleens een plant zou tegenkomen die zichzelf tegen onder andere de mens probeerde te beschermen.
Het veroorzaakte echter wel een lichte steek in zijn zij. Kaden had dit moeten weten voordat de nieuweling hier naar vroeg. De afgelopen tijd heeft hij Tuomas niet veel gezien of gesproken – hij ontliep het onderwerp waar hij het niet over wilde hebben. Zijn zusje.
’Tuomas, als jij de nieuweling eens vertelt waar hij deze plant kan vinden. Weet hij meteen hoe hij de volgende keer van me af moet komen,’ grapte Kaden en liet zijn ogen iets langer op Tuomas zijn gezicht rusten.
Hij had geen idee of Tuomas er van op de hoogte was, maar hij was ook niet dom. Het zou hem zeker zijn opgevallen dat de twee de afgelopen maand minder tijd met elkaar hadden doorgebracht. Kaden had weinig behoefte om bij hem thuis te komen, dus had hij hem enkele keren op zijn werk opgewacht om een rondje te lopen of richting zijn huis te gaan. Zo kon hij hem toch spreken en had hij zo min mogelijk kans om zijn zusje tegen het lijf te lopen.
Blijkbaar had Valerie Tuomas zijn woorden opgevangen, want ze bevond zich nu aan Tuomas zijn zijde. ‘Hier,’ glimlachte ze en haalde Tuomas zijn hand omhoog om vervolgens een zilveren potje in zijn handpalm te leggen. ‘Een keer per dag aanbrengen en het is zo weg,’ legde Valerie uit voor ze een hand op zijn schouder legde en een blik naar Kaden wierp. ‘Als je dat eerder had gezegd, had ik het je meteen meegegeven.’ Sprak ze en hij meende een afkeurende ondertoon te horen.
Soms vroeg hij zich af hoe Valerie zijn zus kon zijn. Twee werelden van verschil. Misschien is dat het gevolg van opgroeien in een ander gezin.
’Ja, ma.’ mompelde Kaden sarcastisch.

[ bericht aangepast op 5 maart 2022 - 13:27 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

6 maart 2022 - 11:08 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Raphael Ovesen

28 — Paleontoloog — 7th pilgrimage — with Alice — at his lab

Met alle liefde legde hij aan Alice uit aan wat voor dino hij nu precies zat te werken, al bleef veel voor hem en de andere wetenschappers toch onduidelijk. Zo had nog niemand de moeite genomen om het dier de classificeren en een naam te geven. Daarom dat ze voor nu nog het algemene Ceratopsian gebruikten. Maar zelfs al zouden ze het dier daadwerkelijk een naam geven, waarschijnlijk zouden alleen de wetenschappers hier ervan weten en kwam die kennis nooit terecht op de moderne aarde. Best wel jammer eigenlijk, want kennis delen was belangrijk.
'Ceratopsians?' herhaalde ze de benaming, waarop hij enthousiast knikte. Ze klonk wat aarzelend, maar ze zat wel goed. 'Ik waardeer het enorm dat je me zo intelligent inschat, maar jij weet net zo goed als ik dat dit puur geluk was. Ik ben blij dat ik de juiste keuze maakte met mijn Triceratops en niet voor de Tyrannosaurus rex was gegaan.' Raphael lachte met haar mee. Ze had inderdaad wel ongeveer goed gezeten, alleen in een verkeerd tijdperk, maar dat kon hij haar vergeven. Niet iedereen was zo weg van dino's als hij en wist precies welke dino wanneer leefde.
'Nou, ik ben alsnog trots op je dat je zo dichtbij zat,' complimenteerde hij haar. 'Daarnaast mag ik hopen dat iedereen wel weet dat de Tyrannosaurus een grote enge vleeseter is.' Het woord enge benadrukte hij wat overdreven, al was hij het zelf niet volledig eens met deze benaming. Het waren top predatoren, maar dat betekende niet perse dat ze eng waren, je moest gewoon uitkijken dat je niet als lekker hapje gezien werd. Al dachten de meeste mensen hier absoluut anders over. Nu moesten ze hier wel uitkijken voor de oudoom van de Tyrannosaurus, die was misschien niet zo groot, maar waarschijnlijk net zo gevaarlijk.
'Om heel eerlijk te zijn had ik vandaag enorme pech. Ik had de poortwacht vandaag,' vertelde Alice over haar dag. Het klonk inderdaad niet erg spannend, want veel was er de afgelopen tijd niet gebeurd. Het was rustig in Terra Nova en hopelijk zou dit ook zo blijven.
'Ach, je hebt alsnog wel een belangrijke taak!' stelde hij haar gerust. 'Stel dat er problemen komen, kun jij ons ervan redden.' Hij grinnikte even, al wist hij ook wel dat dit serious bussiness was. Ze leefden nou eenmaal in een tijdsperiode die niet erg gunstig was voor mensen, met gevaar dat in elke hoek schuilde. Hij was dan ook blij dat hij veilig in zijn lab zat en dat er mensen zoals Alice waren om hen te beschermen van het gevaar.
'Je bent duidelijk druk geweest,’ merkte Alice op toen hij aangaf totaal gemist te hebben dat de 10e pelgrimage vandaag was aangekomen. 'Alleen je projectje is er morgen ook nog. De avondmarkt daarin tegen niet. Straks denken die nieuwe mensen nog dat jij de nieuwe bent , omdat ze je niet gezien hebben op de markt.' Raphael keek haar wat verontwaardigd aan. Zo ernstig was het nu ook weer niet.
'Ja, ja,' mopperde hij, waarna hij begon met opruimen. Het was belangrijk dat hij zijn lab netjes achterliet, zo stoorde hij zijn collega's niet en zou hij zichzelf de volgende ochtend niet hoeven vervloeken. Daarnaast was hij blij dat Alice rustig afwachtte en niet probeerde te helpen. Ze had waarschijnlijk wel door dat ze toch niet erg behulpzaam kon zijn en juist hier was het belangrijk dat alles zijn eigen plek had. Daarnaast zag hij haar ervoor aan zichzelf per ongeluk te verwonden aan één van zijn apparatuur terwijl ze het op probeerde te bergen. Hij bezat één van de scherpste messen in de kolonie om zijn snijplaatjes te kunnen maken en iemand zou zich daar erg lelijk aan kunnen verwonden.
'Nou, ik ben klaar om te gaan. Laten we maar zorgen dat niemand zich in mij vergist.' Hij had de woorden nog niet uitgesproken of Alice was al opgesprongen. Ze greep zijn arm vast en het was dat hij netjes met haar meeliep, anders had ze hem wel zijn laboratorium uitgetrokken. Duidelijk, hij moest er dus toch echt op uit.
'Doelstelling nummer één van deze avond is wat te eten bemachtigen,' begon ze. 'Mijn maag rammelt van de honger en ik heb zo’n idee dat die ceratopsian ervoor gezorgd heeft dat jij je avondeten ook bent vergeten.' Nu ze het zei, zijn maak begon inderdaad wel wat te knorren. Het was zowel een vloek als een zegen dat hij geen last had van hongergevoel als hij aan het werk was. Zo werd hij niet gestoord, maar hij vergat ook vaak zat om iets te eten. 'Waar heb je trek in. Ik trakteer.' Oh, dat was een lief aanbod. Raphael glimlachte dan ook even dankbaar naar haar.
'Euh, ik kan inderdaad wel wat te eten gebruiken,' gaf hij toe. 'Sowieso wat warms!' Hij wist dat een hoop mensen hier zich bezig hielden met het bereiden van eten, waaronder Poppy. Helaas voor haar had hij nu toch echt meer trek in een fatsoenlijke maaltijd dan één van haar verrukkelijke baksels. Misschien dat hij nog voorstelde om daar langs te gaan als ze later nog een toetje wilden. 'Verder maakt het mij niet uit wat, dus stel maar wat voor.'
Ondertussen waren ze bij de markt aangekomen en Raphael keek zijn ogen uit. Overal stonden stalletjes die van alles en nog wat verkochten en de hele straat was volgehangen met lampjes. Het had absoluut een gezellige sfeer en nu hij er eenmaal was, kon hij niet wachten om alles te gaan ontdekken. 'Ik moet zeggen, ik ben blij dat je me uit mijn lab hebt getrokken,' vertrouwde hij Alice nog toe. 'Dank je.'

8 maart 2022 - 9:56 Syaoran is online

Syaoran 12961

Neva Jade Hill
I don’t trust easily. So when I tell you I trust you, don’t make me regret it.

⇝ 26 ⋅ Nurse ∞ The market ⋅ w/ Rhys ⇜

”Ik word een dagje ouder, maar ik kan heus nog wel een sprintje trekken hoor,” weet Rhys er tussen de woorden door uit te brengen. Een zachte lach weerklinkt vanuit de brunette aan zijn zijde. Neva twijfelt er niet aan of hij dat inderdaad nog kon, ze had zijn leeftijd tenslotte nooit overal in meegenomen en wist eveneens dat hij nog altijd in een uiterst goede conditie verkeerde. Desondanks kan ze het niet laten Rhys er zo nu en dan eens mee te plagen, gewoon omdat het kon én ze er mee weg kwam op dat moment.
”Oh, dat weet ik wel, maar ergens is de gedachten wel grappig om je een sprintje achter iemand aan te zien trekken.”
Met een grijns op haar lippen trekt Neva hem vervolgens met zich mee, overduidelijk eens met het voorstel om op jacht te gaan naar een lekker drankje op deze mooie avond. Moeiteloos weet de jonge verpleegster haar weg te vinden terwijl ze Rhys’ hand in de hare houdt. “Jij moet precies vaker een vrije dag hebben,” klinkt het al plagend onderweg. Zonder problemen lukt het Neva om achterwaarts te lopen, zodat ze haar blik op Rhys gericht kan houden — zijn reacties lezend in zijn uitdrukkingen. Doordat ze te gefocust is op de man voor haar heeft Neva niet door dat ze bijna tegen een andere vrouw aanloopt, waar Rhys haar voor weet te behouden door een flinke stap naar voren te zetten en de brunette iets naar opzij te duwen.
”Zodat ik vaker kan trakteren zeker, hm?” prevelt Neva ondertussen zacht, waarbij ze een van haar wenkbrauwen miniem iets naar omhoog beweegt. Een geamuseerde, speelse twinkeling schittert in haar poelen onderwijl ze kenbaar maakt dat dit soort avonden vaker plaats zouden moeten vinden. Een teken van ontspanning, met vrolijke en vriendelijke mensen om hen heen. Even vergeten wat voor problemen er plaats vinden, of hen nog te wachten staan. Neva had er veel voor over om wat vaker zorgeloos te kunnen genieten, wetende dat dit helaas vaker niet dan wel het geval is. Er was een reden waarom ze zich diep verstopte in haar werk en maar weinig de ziekenboeg verliet de laatste tijd.
”Probeer je nu een date te scoren?” vraagt Rhys, de plagende ondertoon diep verborgen in zijn stem wanneer hij naar Neva kijkt. Op haar beurt stoot de verpleegster een lachje uit, waarop ze haar pas iets te vertraagd en de afstand tussen haar en Rhys in zichtbaar nog wat meer verkleind. Na haar verbroken relatie had Neva zich voorgenomen om dingen als daten en relaties te mijden, precies een van de redenen waarom ze de band tussen haar en Rhys nooit meer gelabeld heeft als slechts de vrienden die ze zijn. De dingen die tussen hen gebeuren gaan als vanzelf, zonder druk of verwachtingen — volledig op het gevoel wat op dat moment in hen opkomt. Zo ook het antwoord dat ze hem nu geeft, waarbij ze niet al te lang stilstaat.
”Ik heb geen idee, werkt het dan?”
Nog voor er een echt antwoord kan komen raakt Neva afgeleid door het herkennen van het kraampje waar ze naar op zoek zijn. Wederom pakt ze Rhys zijn hand beet en trekt ze hem zachtjes met zich mee. “Kijk, hier is het.” Direct laat Neva haar blik rondgaan, hopende haar favoriete drankje te spotten tussen al het andere wat aangeboden wordt, alvorens ze eerst de vrouw achter de kraam begroet heeft. “Weet jij al wat je hebben wil?” vraagt ze tussendoor aan Rhys, waarop ze schuins een keer naar de man opkijkt — een zweem van een glimlach rond haar lippen gevormd.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

14 maart 2022 - 19:57 Culloden is offline

Culloden 689

RHYS SWANSON
42 - Security Force Agent - at market - with Neva

Het stoorde Rhys eigenlijk helemaal niet dat Neva een lachje liet horen ter antwoord op zijn vraag. Hij had het namelijk ook meer als grapje bedoeld, maar ontkennen dat hij niet nieuwsgierig was naar haar antwoord kon hij niet. Daten was voor hem inmiddels een vreemd concept geworden. Sinds Eve had hij eigenlijk niet echt naar andere vrouwen omgekeken waardoor er ook geen behoefte aan dates en dat soort dingen was geweest. En misschien vond hij het ook wel gewoon goed zo. Daten was awkward en hij vond het veel leuker om gewoon spontaan iets leuks te doen met Neva dan wanneer het allemaal binnen een bepaald hokje moest passen.
'Ik heb geen idee, werkt het dan?' was haar simpele antwoord waarna ze de afstand tussen hen weer vergrootte, hem niet de kans gevend om een zinnig antwoord te bedenken. Haar hand sloot zich al gauw weer om de zijne heen zodat ze hem mee kon trekken. 'Kijk, hier is het.'
Het kraampje had zoveel verschillende opties zodat hij ze op twee handen niet meer kon tellen. Sommige mensen waren echt creatief in het uitvinden van nieuwe dingen binnen de kolonie. Daar had hij wel bewondering voor. 'Weet jij al wat je hebben wil?' Rhys zuchtte even terwijl hij zijn ogen over de verschillende kleurtjes, fruit en al de rest liet glijden. In tegenstelling tot hem leekNeva al snel te weten wat ze wou hebben.
'Ik krijg nog keuzestress van al die opties,' bracht hij uit, wetende dat hij maar gewoon voor iets random moest gaan en dan moest hopen dat het lekker was. 'Ik ga gewoon die proberen denk ik,' besloot hij terwijl hij naar iets geel wees. Het zag er wel oké uit naar zijn mening.
Zijn blik belandde weer op de jonge vrouw naast hem en hij bleef toch een beetje zitten met zijn opmerking van daarnet. 'Hé, even over dat daten,' begon hij rustig. 'Het was niet mijn bedoeling om dit in een hokje te stoppen...' Hij wees even tussen de lege ruimte tussen hen in, alsof dat het zou verduidelijken. 'Geen verplichtingen, gewoon hoe we het zelf voelen.' Dat wilde hij toch nog even gezegd hebben zodat ze wist dat ze op dezelfde lijn zaten.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

19 maart 2022 - 15:34 VexAhlia is offline

VexAhlia 64

Alice Delilah Stewart

Met een oprechte geïnteresseerde houding en gezichtsuitdrukking had Alice aandachtig geluisterd naar Raphael, die zijn kennis over de voorvaderen van de dinosaurussen met haar deelde. De wijze waarop hij zo enthousiast kon vertellen over zijn vak was een gave van de jonge paleontoloog die Alice enorm bewonderde. Tevens leek hij goed te weten hoe hij de jongedame haar aandacht vast kon houden. Af en toe een complimentje haar kant opgooien, ondanks dat ze er gedeeltelijk naast zat met haar kennis. Echter had Alice nog een reden om de verhalen van Raphael aan te horen. Hij wist enorm veel van dinosaurussen en die kennis wilde ze maar al te graag overnemen voor haar avontuurtjes Outside of the Gate. Zijn kennis had haar al meerdere malen uit benaderde situaties weten te halen en het was voor haar een gehele geruststelling dat ze momenteel in een tijdperk zaten waar de Tyrannosaurus Rex nog niet leefde. Al moest ze wel een beetje toegeven dat ze zoiets jammer vond. Het zou haar een enorme kick geven om zo’n machtig wezen in het echt te zien.
Met wat gemompel had ze de jongeman verteld over haar saaie taak als poortwachter. Ze had zo erg uitgekeken om deel uit te nemen aan de taskforce om de tiende pilgrimage op te halen dat ze al het andere werk negatief inzag. De woorden van Raphael brachten daar verandering in. Zo had ze er zelf helemaal niet naar gekeken. Het was misschien dan rustig geweest, maar ze had inderdaad daadwerkelijk nog een belangrijke taak gekregen. Zijn woorden zorgden voor een sierende lach op haar gezicht. ‘Dankje,’ glimlachte ze op zijn woorden. Ze had gedacht dat ze gestraft werd voor haar gedrag de afgelopen weken, maar als dat daadwerkelijk zo was geweest had ze waarschijnlijk de dag door mogen brengen in de barakken om de uitrustingen schoon te maken of in het ergste geval had ze de voertuigen mogen schoonmaken.
Met moeite wist Alice “geduldig” af te wachten, totdat Raphael al zijn gereedschap en zijn werkproject veilig had opgeborgen. 'Nou, ik ben klaar om te gaan. Laten we maar zorgen dat niemand zich in mij vergist.' Bij het horen van het woordje “klaar” was Alice al opgesprongen en trok ze Raphael al mee richting de uitgang van het laboratorium. Enthousiast deelde ze haar eerste doelstelling van deze avond. Eten bemachtigen. Het verbaasde de jongedame ook helemaal niet dat hij instemde om wat eten te zoeken. ‘Wat warms, hmmm…’ Alice trok een bedenkelijk gezicht en dacht na wat voor warme maaltijd ze zouden kunnen nemen. Met haar pupillen speurde ze de avondmarkt over. Vrijwel direct spotte ze Rhys samen met Neva. Het leek erop dat haar mentor ook een avondje vrij had, maar dat zou niet betekenen dat hij geen oogje in het zeil zou houden. ‘Bingo.’ Ze wees naar een kraampje waar een korte wachtrij stond. Daar aangekomen bestudeerde ze het gerecht wat er werd geserveerd. Het had iets weg van een soort stoofpot. ‘Twee maal, alsjeblieft.’ Verzocht ze op een vriendelijke toon naar de persoon achter het kraampje. 'Ik moet zeggen, ik ben blij dat je me uit mijn lab hebt getrokken,' Wederom sierde een glimlach haar gezicht bij het horen van de woorden van Raphael. ‘Uiteraard en tot je dienst. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om je daar achter te laten. Ik ben blij dat ik je nog vrijwillig meeging.’ Ze pakte de twee maaltijden aan en overhandigde er eentje aan Raphael. Voorzichtig blies ze naar het gerecht om het ietsjes af te laten koelen, waarna ze een heel klein hapje nam. Ze knikte goedkeurend en keek nieuwsgierig naar de paleontoloog om zijn reactie te peilen. ‘Wat mij betreft is doelstelling één voltooid deze avond. Wat zeg je van doelstelling twee, onszelf introduceren aan de nieuwkomers?’

Enjoy a 'world' where the fantastic is fact and magic realy works!

23 maart 2022 - 20:49 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Raphael Ovesen

28 — Paleontoloog — 7th pilgrimage — with Alice — at the market

Blijkbaar had Alice het nodig gehad om weer even verzekerd te worden van haar taak. Gelukkig werd haar sippe blik hierdoor vervangen door een glimlach, gevolgd door een bedankje. Hoewel Raphael niet altijd even handig was in de omgang met anderen, deed het hem wel goed om hen te zien stralen, al helemaal als het kwam doordat hij toevallig de juiste woorden had weten te vinden. Wel stond hij er volledig achter dat ze absoluut niet mocht vergeten hoe belangrijk haar taak was, hoe saai deze dan ook mocht lijken op het moment zelf. Hij knikte dan ook even glimlachend naar haar, blij dat hij iets meer zelfvertrouwen had kunnen geven.
Het duurde niet lang voordat Alice hem uit zijn laboratorium had weggetrokken. Het lag deels aan zijn eigen snelheid met het opruimen, maar de hoeveelheid seconden dat het haar kostte om hem naar buiten te trekken eenmaal hij had toegezegd klaar te zijn, kon hij waarschijnlijk net op zijn beide handen tellen. 'Wat warms, hmmm…' humde ze toen ze eenmaal buiten stonden. Raphael had oprecht geen idee wat er allemaal te halen viel, maar blijkbaar had Alice ook niet zo snel goede ideeën. Ach, in het ergste geval wandelden ze gewoon wat rond tot ze iets hadden gevonden dat hen aanstond.
'We kunnen ook gewoon rondlopen tot we iets lekkers zien,' stelde hij dan ook nog gauw voor, terwijl Alice de markt aan het afspeuren was. Zelf nam hij ook even de tijd om om zich heen te turen, kijkend hoeveel onbekende gezichten hij in de menigte zag. Al moest hij ook toegeven dat de populatie hier op Terra Nova ondertussen zo groot was geworden dat hij lang niet iedereen kende. Dus tussen de onbekende gezichten zouden ook een hoop mensen zitten die hier al langer waren. Dus keek hij maar rond naar mensen die eerder wat verdwaald leken, zoals je zou verwachten van een nieuweling.
'Bingo,' klonk echter al gauw naast hem. Raphael volgde Alice's arm met zijn ogen en zag nu ook het kraampje dat eten leek te verkopen zonder dat ze lang zouden hoeven wachten op hun eten. Ideaal en gezien hij het meeste lekker vond, zou het vast ook prima eten zijn. Hij volgde haar dan ook, terwijl ze enthousiast op het kraampje afliep en al gauw kon ze het eten bestellen. Terwijl ze wachtten op het eten, nam Raphael het moment om haar te bedanken. Zonder haar had hij nu nog in zijn lab gezeten en had hij zich waarschijnlijk veel te laat gerealiseerd dat hij nog zou moeten gaan eten.
'Uiteraard en tot je dienst.' Een glimlach verscheen op haar gezicht. 'Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om je daar achter te laten. Ik ben blij dat ik je nog vrijwillig meeging.' Het deed hem even grinniken, gezien ze uiteraard enigszins aan het overdrijven was. Zo ernstig was het heus niet met hem gesteld, zo'n beetje iedereen zou hem met gemak uit zijn lab kunnen trekken als ze een goede reden hadden.
'Hé, nu klink je alsof ik een zielig diertje ben dat achtergelaten is,' protesteerde hij. 'Ik vermaakte me prima daar, al is wat vertier ook altijd leuk.' Hij haalde zijn schouders even op, maar stopte hier al gauw mee zodra hij zag dat Alice hem een kom met eten aanreikte. 'Ah, thanks,' bedankte hij haar terwijl hij de kom aanpakte. Het leek een soort stoofpot te bevatten en rook goed. Nieuwsgierig nam hij een hap, al moest hij hiervoor wel even wachten om te voorkomen dat hij zijn mond verbrandde. De eerste aanraking van zijn lippen met het eten vertelde hem dat het nog goed heet was. De eerste hap die hij wel binnenkreeg was echter goed en ook hij knikte tevreden.
'Wat mij betreft is doelstelling één voltooid deze avond. Wat zeg je van doelstelling twee, onszelf introduceren aan de nieuwkomers?' stelde ze vervolgens voor. Weer knikte Raphael, gezien hij zijn mond nog vol had met het stoofpotje.
'Klinkt als een goed plan,' ging hij op haar voorstel in zodra zijn mond leeg was. 'Ik ben wel benieuwd naar alle nieuwe mensen hier. Denk je dat we bekenden zouden kunnen tegenkomen? Ik bedoel, bekenden van onze oude wereld.' Hij verduidelijkte zichzelf nog gauw toen hij zich realiseerde dat ze hier op Terra Nova natuurlijk ook zat bekenden hadden. 'Dank je voor het heerlijke eten trouwens!' gooide hij er ook nog gauw uit toen hij zich realiseerde dat hij dit nog helemaal niet had gedaan.

25 maart 2022 - 16:37 Syaoran is online

Syaoran 12961

Neva Jade Hill
I don’t trust easily. So when I tell you I trust you, don’t make me regret it.

⇝ 26 ⋅ Nurse ∞ The market ⋅ w/ Rhys ⇜

Met een zachte zucht liet Rhys zijn blik rondgaan nadat Neva hem gevraagd had of hij al wist wat hij voor drankje wilde. Zelf had ze iets minder moeite met de verschillende keuzes die uitgestald stonden, deels doordat de brunette vaak geneigd was om datgene te pakken wat ze altijd had en dus bekend voor haar. Wellicht dat ze later eens iets nieuws probeerde, als ze dat niet alweer vergeten was. Het was stiekem een vastgeroest gegeven worden om zelden af te wijken van wat nieuw of anders was, waar Neva zich met sommige dingen nog veelal vastklampte aan wat vanouds was. Iets dat ze niet heeft moeten veranderen sinds ze op Terra Nova is gearriveerd.
”Ik krijg nog keuzestress van al die opties,” reageert Rhys, waarop hij uiteindelijk alsnog zijn beslissing weet te maken. “Ik ga gewoon die proberen denk ik.”Met zijn wijsvinger wees hij naar een geel gekleurd drankje. Samen met het haren besteld Neva de drankjes, waarbij ze er zorgvuldig op weet te letten dat Rhys haar niet voor kan zijn en ze de drankjes beide voor hen weet te betalen. “Ik denk dat je nog best eens een goede keuze gemaakt kan hebben,” humt Neva tevreden, alvorens de vrouw achter het kraampje bedankt voor het opnemen van hun bestelling.
”Hé, even over dat daten,” begint Rhys dan toch. Voor heel even had Neva gehoopt dat het onderwerp achterwege zou blijven. Het was niet dat ze er volledig iets op tegen had, maar ervaring had de brunette geleerd dat wanneer de dingen een stempel kregen ze al gauw als iets groots gezien werden. Wat zij en Rhys hadden samen, hoe onschuldig (of misschien niet), was perfect zoals het is, zonder er een specifiek plaatje aan te hangen. Neva genoot ervan hoe de dingen liepen tussen hen in en ze wilde dat niet zomaar verpesten. Haar laatste relatie was al niet geweldig geëindigd, en nog meer hartzeer wilde ze zichzelf vanaf dat moment volledig besparen. Althans, dat probeerde ze. “Het was niet mijn bedoeling om dit in een hokje te stoppen…” gaat Rhys ondertussen verder, waarbij hij gebaart naar de lege ruimte tussen hen in, doelend op hen samen. “Geen verplichtingen, gewoon hoe we het zelf voelen.”
Neva glimlachte lichtjes. “Maak je geen zorgen daarover,” antwoord ze vervolgens, terwijl ze schuins naar Rhys op kijkt. De man een heel stuk groter dan haar, maar dat is iets waar ze zich nooit aan gestoord heeft. Zijn lange lengte alleen maar iets waardoor ze zich veilig en geborgen voelt op de momenten die ze zo samen zijn. “Het is goed zoals het nu is, toch? Zolang wij er ons beide goed bij voelen dan is dat het enige wat er toe doet.” Bij het opkijken naar Rhys glimlacht Neva iets breder, waardoor haar neus lichtjes rimpelt. Dan wordt hen de drankjes aangeboden die ze slechts minuten geleden besteld hadden, waarop Neva deze aanneemt en dat van Rhys naar hem uitsteekt.
”Op naar een gezellige avond vanavond,” zegt ze dan, proostend. Zachtjes laat Neva haar bekertje tegen dat van Rhys aan komen, alvorens ze een slokje neemt en de alcohol haar lichaam laat verwarmen. Voor luttele seconden vraag Neva zich af of ze misschien moet aankaarten dat ze, ondanks dat ze niets in hokjes willen stoppen, best een avondje uit kunnen plannen als ze dat beide willen. Echter, Neva is te onrustig over het feit dingen wellicht alsnog gecompliceerd te maken, waarop ze besluit het onderwerp te laten rusten en door te gaan naar het volgend. Neva had geen kennis met het verleden van Rhys zijn liefdesleven, iets wat zijzelf tevens ook niet in geuren en kleuren aan hem verteld heeft.
”Waar wil je heen gaan? Heb je nog iets nodig van de markt zelf?” vraagt ze hem in plaats daarvan ook maar, terwijl ze een arm door de zijne steekt en langzaam aanstalte maakt om verder de avondmarkt op te slenteren.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Index RPG Actieve Topics Zoek