[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 16 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 31 jan 2022 - 21:04 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Elsie Bee

Terwijl ze wachtten, vertelde Elsie enthousiast over de school, de docenten en haar favoriete lessen. Vooral over Verzorging van Fabeldieren was ze enthousiast en ze vond het heel leuk om te horen dat Vivienne dat ook volgde.
Voor ze het wisten, mochten ze naar Mosh toe. Elsie kende hem niet zo goed en had niet altijd een goed beeld van hem, maar hij was flink stevig te pakken genomen - meer dan de rest - dus hij verdiende ook een mooie bloem.
De heler schoof een gordijn opzij voor hen. Mosh' gezicht was behoorlijk bleek, en Elsie voelde wel wat medelijden. 'Hallo,' zei ze zachtjes. 'We kwamen je even een bloemetje brengen.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad Morphew

Nomad keek geschrokken op. Was dat aan hem te zien?! Konden meer mensen het zien? Had Lee het gezien? Hadden Elsie en dat andere meisje het gezien?
Het bloed trok uit zijn gezicht weg. 'Hoe w-' zei hij alleen. De woorden 'weet je dat?' slikte hij nog net in. Hij wilde het niet toegeven, bang dat als Roman het zou zien, dat dan de hele school het kon zien.
Maar dat is niet zo. Roman is je beste vriend. Daarom kan hij het zien.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Ik zal een demonstratie geven!’ zei Lee met een grote grijns. Zou Sefu de fopartikelen leuk vinden? Het was nooit echt Nomads ding geweest, wat hij nog steeds wel jammer vond. ‘Nou, we moeten een hoop doen. Loop je mee naar de keukens? Dan weet je meteen waar je wat lekkers kunt halen als je eens voor ons een romantisch diner wilt organiseren.’ Hij stak zijn tong uit. ‘Ik ben wel vegetariër, dan weet je dat alvast.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Met zijn blik volgde Aleksi het papieren vogeltje dat uiteindelijk in de vlammen belandde. Blijkbaar had iemand hem een belediging gestuurd. Niet iets wat zijn zaken waren, waardoor hij hij zich maar op Andreas' vraag richtte. Hij schudde zijn hoofd. ‘Ik heb het de eerste drie jaar wel gespeeld, maar het was toch niet zo mijn ding.’ Hij hield liever vaste vloer onder zijn voeten. ‘Speel jij wel?’ Van Elena wist hij al dat dat niet het geval was.

[ bericht aangepast op 20 jan 2022 - 19:00 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik wist het niet,’ antwoordde Roman toen Nomad niet eens meer uit zijn woorden kon komen. ‘Ik vroeg het me gewoon af. Het leek me iets wat alles nóg gecompliceerder maakte.’ Peinzend beet hij op zijn wang, niet goed wetend wat hij moest zeggen. Het was vreselijk dat ze elkaar leuk vonden, maar dat ze gewoon niet samen kónden zijn. ‘Wat denk je dat je vader doet?’ vroeg hij zacht. ‘Als hij denkt dat jullie elkaar wel blijven zien?’

[ bericht aangepast op 20 jan 2022 - 19:05 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mosh was in zo’n grafstemming door de verwonding die hij had opgelopen dat hij nauwelijks een glimlach kon opbrengen. Het liefst wilde hij gewoon verdwijnen. Hopelijk wisten ze niet precies wáár hij gebeten was, al kon je er de duvel op zeggen dat dat verhaal straks wel als een lopend vuurtje door de school zou gaan.
      ‘Ah, da’s lief,’ zei hij met een blik op het blonde grietje. Haar naam wist hij niet. Het meisje dat erbij stond, kende hij evenmin. Gelukkig was ze niet bepaald woestaantrekkelijk, dat maakte zo’n lompe eerste kennismaking wat minder erg.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vivienne Lyon Ziekenzaal Elsie & Mosh       Zodra het beschermende gordijn opzij ging, lag de jongen genaamd Mosh daar, volledig overgegeven aan de hulp die hij wel moest ontvangen. Hij leek er niet erg blij mee, dat hij hier lag. Vivienne leunde tegen het voeteind van het bed waar de jongen in lag en keek hoe Elsie hem de bloem gaf. Ze glimlachte vriendelijk zijn kant op.       'Heb je al een idee wanneer je weer uit bed mag?' Vroeg ze geïnteresseerd. Het leek haar verschrikkelijk om zo lang op bed te moeten liggen. Ze besefte zich ineens dat Mosh waarschijnlijk geen idee had wie Vivienne was.       'Ik ben Vivienne, trouwens...' glimlachte ze nog.

---

- thank you for existing -

Josephine Pierce Gryffindor girls room - Ivana Pfft, of Josephine het erg zou vinden? Nou, ze had misschien wel betere dingen te doen dan oppas spelen, maar het kon geen kwaad. Ivana was wel een interessant meisje.       'Nee joh, ga maar mee.' Ze haakte haar arm door die van Ivana en liep richting de slaapvertrekken. Waar ze haar koffers en spullen bij een bed zag staan. Het bed was al mooi opgemaakt, maar die kussenhoes moest omgewisseld worden voor haar satijnen kussenhoes. Ze liep er dan ook direct heen, trok de hoes van het kussen en haalde uit één van de voorvakjes van haar koffer een satijnen kussenhoes, om die er soepel overheen te trekken.       'Zo, dat is beter.' Ze draaide zich weer om naar Ivana en keek even naar haar gezicht. 'Zal ik jou ook een beetje opfrissen? Gewoon een beetje blush? Misschien wat highlighter?' Ze hield haar hoofd even schuin en tikte zacht met haar vinger op Ivana's neusje.

---

- thank you for existing -

Nomad Morphew

Nomad liet zich achterover vallen op zijn bed en staarde naar het plafond. De flashbacks naar de hallucinaties schoten weer door zijn hoofd. Heel kort voelde hij weer de pijn van de marteling. 'Hij - doet me pijn. Hij kan - hém - pijn doen. Of...' Hij wilde het niet uitspreken. Hij wilde niet zeggen dat zijn grootste angst was dat Lenin iemand om wie Nomad gaf zou doden.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad was niet kleinzerig, het ging niet zomaar over een klap in het gezicht. Het ging veel verder, misschien wel zo ver als de cruciatusvloek. Hij dacht aan Lee, die hulpeloos door die vloek werd geteisterd, en daarna aan Nomad, die dat misschien al eens had doorgemaakt. Hij durfde het niet te vragen.
      'Ik snap het,' zei hij zacht. 'En... Ik weet dat het rigoureus is... Maar wat als jullie nu je herinneringen aan elkaar kwijtraken? In ieder geval voor nu? Als jullie dan nog als vage kennissen zijn, doet het jullie geen pijn meer en kan er niet per ongeluk toch wat gebeuren...'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad klom overeind. 'Bedoel je - een vergetelheidsspreuk?' Dat was een behoorlijk lastige spreuk waarbij de gevolgen groot waren als het fout zou gaan.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Roman knikte langzaam. 'Als die herinneringen zich rond één persoon concentreren, zal het niet zo héél moeilijk zin om die te blokkeren.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Het was nog niet eerder in hem opgekomen. Het zou de pijn weghalen, de angst... Het zou Lee in veiligheid brengen en zorgen dat hij die druk op zijn borst en de pijn in zijn maag kwijt zou raken. Het beeld van een dode Lee zou dan verdwijnen en hij zou niet meer misselijk worden bij de gedachte dat hij niet meer met Lee kon praten. De pijn zou verdwijnen.
En dus knikte hij. 'Als jij vertrouwen hebt in je spreuk...' begon hij.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Dat heb ik.' Het was een spreuk die hij bij het toetreden van de orde had moeten bewijzen, zodat hij herinneringen kon laten vervagen wanneer iemand iets over de Orde ontdekt wat hen in gevaar zou kunnen brengen. 'Dan moeten we vanavond maar met Lee praten en hem ervan overtuigen dat dit het beste is.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Hij knikte. 'De kamer van Hogenood,' zei hij zacht. In combinatie met wat bezweringen zouden ze daar waarschijnlijk wel veilig kunnen praten.
Hij kon niet zeggen dat hij er naar uit keek om dit voor te stellen, maar Lee zou het vast ook fijn vinden om die pijn niet meer te voelen. Dat hoopte hij tenminste.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain