[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 16 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 31 jan 2022 - 21:04 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Traag opende Nomad zijn ogen. 'Ik word afgeluisterd,' zei hij eerst simpelweg, maar hij wist dat hij daar niet mee weg kwam. Hij wíst dat Roman vragen zou hebben, en als Nomad het nu niet vertelde, vertelde Lee het waarschijnlijk wel.
En de waarheid was - hij had Roman gemist. Het had maar een week geduurd, maar die week was eenzaam geweest en vermoeiend. Hij was kapót. En als hij nu alles zou opbiechten, was het makkelijker. Zeker als hij Roman liet beloven er geen woord meer over te zeggen, en afstand van Lee te nemen.
Hij haalde even diep adem. 'Mijn vader - mijn vader houdt me in de gaten. Omdat ik niet te veel met de verkeerde mensen om mag gaan. En als ik dat wel doe...' Een rilling trok over zijn rug. 'Dan gaat het mis,' zei hij enkel op zachte toon, want hij kon de woorden dat hij gemarteld werd niet over zijn lippen verkrijgen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Elsie Bee

'Dat zou gemeen zijn,' zei Elsie geschrokken. Maar hij had wel eens vaker gemene dingen gedaan. Elsie kende hem niet heel goed, maar hij ging met Daphne om en die was meestal niet zo aardig tegen haar. Ze waren inmiddels bij de ziekenzaal aangekomen, waar Lee door madame Plijster onder haar hoede werd genomen. Elsie sprak een zuster aan om te vragen of er nog patiënten van de plantenaanval lagen, maar de zuster gaf aan dat de meesten alweer weg waren.
'Maar meneer Bauer is er wat slechter aan toe, helaas,' zei ze. 'Die wordt nu opgelapt. Als je een kwartiertje wacht, mag je naar hem toe.'
Elsie keek Vivienne aan. 'Ik wil wel wachten,' zei ze. 'Jij ook?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Faye Bergès

'Ja, ik - zie jullie later nog.' Faye bloosde een beetje. 'Ik wil nog even met een - oude bekende bijpraten.' Haar blik ging even naar Cole, die ook een beetje tijd aan het rekken was. Ze schonk de meiden een glimlach.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Justin Trelawney

'Natuurlijk.' Hij grijnsde en stak zijn armen naar haar uit. Toch ietsje voorzichtig, wetende dat ze hem niet kon zien, legde hij zijn armen om haar heen en trok haar naar zich toe. Er trok een warmte door zijn lijf toen hun lichamen elkaar raakten, maar hij liet het niet domineren. Hij had er weinig behoefte aan om zijn zenuwen zich te laten overmannen.
Toen hij haar losliet, zei hij: 'Je mag me straks nog veel langer aanraken, hoor. We gaan een ritje op mijn bezem maken. Hoe gaat het met je voet?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad keek hem niet aan, wat al het eerste teken was dat Roman op zijn hoede was met wat hij zou zeggen of vragen. Zijn vriend was hem een paar dagen uit de weggegaan en Roman had allang door dat er iets aan de hand was.
      ‘Je mag dus niet meer met Lee omgaan,’ begreep Roman. Opeens vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats. Waarom hij de jongen van zich af had geduwd, waarom hij dat zo rot had gevonden dat hij hem daarna stomdronken in de leerlingenkamer had aangetroffen. ‘Omdat hij Dreuzelouders heeft?’
      Nomad had zo weinig over zijn thuissituatie verteld dat Roman nooit had kunnen inschatten of zijn ouders sympathisanten van Voldemort waren, maar daar begon het nu wel op te lijken. Het gaf hem een koud gevoel vanbinnen. Hij wist dat Nomad die idealen niet nastreefde, het leek hem een vreselijke situatie om in op te groeien. Zeker als jij er anders over dacht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad knikte enkel. Hij was niet in staat om iets te zeggen. De tranen stonden hem in de ogen en hij wilde zich verbergen, zijn emoties niet tonen. Emoties die hem overmanden, want nu hij dit met Roman besprak en net met Lee had besproken, was het echt. 'Pa zou hem wat aandoen,' zei hij zacht.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Justin knuffelde haar met zoveel voorzichtigheid dat als ze nog twijfels had gehad dat het Enzo was, die meteen als sneeuw voor de zon verdwenen waren. Ze knuffelde hem dankbaar terug en besefte nu pas hoe erg ze eigenlijk een knuffel nodig had gehad na die rare Herbology les. Bij zijn opmerking wilde ze in eerste instantie een nogal bijdehante opmerking terug maken, maar het feit dat ze gingen vliegen overschaduwde dat.
      "We gaan vliegen?" vroeg ze nogal onzeker. Oh wauw, ze wist niet zo goed wat ze daarvan vond. Ze had al jaren niet meer op een bezem gezeten. Blind vliegen was wel het stomste wat je kon doen. "Uh ja, gaat wel goed. Op zich. Zolang ik er niet teveel op sta."

---

It's never gonna happen, Guys.

Justin Trelawney

'Gelukkig. Straks kun je me uitgebreid vertellen hoe je in die situatie belandde.' Hij had haar terughoudendheid over het vliegen opgemerkt en vroeg daarom: 'Heb je niet weer op een bezem gezeten?' Als ze het niet aandurfde, moest hij zijn hele plan omgooien. Hij had alle vertrouwen in zijn vliegvaardigheden en durfde in alle bescheidenheid best te zeggen dat hij één van de beste vliegers van Zweinstein was. Hij had er dan ook geen moment bij stilgestaan dat ze het misschien spannend zou vinden - wat nogal stom was, want het zou zijn hele plannetje wel verpesten.

[ bericht aangepast op 17 jan 2022 - 22:29 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

"Nou, blind op een bezem gaan zitten, is vragen om ongelukken niet?" Zei ze een beetje beschaamd. Een beetje spannend vond ze het dus wel. "Maar als ik me goed aan jou vast mag houden, komt het vast wel goed toch? Misschien wel even fijn als je zegt wanneer we opstijgen en landen." De grond zag ze ook niet aankomen natuurlijk.

---

It's never gonna happen, Guys.

Madame Plijster was niet erg te spreken over Fayes hulp en gaf hem een standje omdat hij zo lang gewacht had om hier naartoe te gaan. Hoewel Faye met een spreuk het uitwendige bloeden had gestopt, was de bloeding onderhuids wel verder gegaan en zaten er blauwpaarse verkleuringen van zijn nek tot zijn schouder. Hij werd weggestuurd met een ijskompres en mocht de komende dagen in ieder geval niet vliegen, waar hij door de zwerkbal try-outs behoorlijk van baalde.
      Hij probeerde het voor nu uit zijn gedachten te bannen – net zoals het hele voorval met Nomad net. Hij had inmiddels nog maar anderhalf uur om een geweldige date neer te zetten en hij wilde dat wel goed doen. Gelukkig zou hij hulp krijgen van Sefu – dat kwam nu wel echt als geroepen.
      Hij vond de jongen in de leerlingenkamer. ‘Hé! Daar ben ik dan eindelijk! Sorry dat het zo lang duurde, ik had een aanvaring met een hongerige plant. Behalve een vette battle scar leverde me dat alleen ook een bezoekje aan de ziekenzaal op.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Justin Trelawney

'Niet als je zo'n goede bestuurder hebt als ik,' zei hij geruststellend, al begreep hij haar angst en kon hij zichzelf wel voor z'n kop slaan dat hij er niet over na had gedacht. 'Ik zal heel rustig vliegen en je er doorheen praten. Tenzij je het niet ziet zitten, dat mag je gerust zeggen, hoor.' Hij zou dan alleen even de spullen daar weg moeten halen - wat nog een leuk klusje werd, maar dat was niet anders.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Je pa dreigde Lee wat aan te doen?!’ Roman kon zich er net van weerhouden om overeind te vliegen. ‘Is hij nou helemaal besodemieterd!’
      Hij klemde zijn kiezen op elkaar, ook wel beseffend dat Nomad er weinig aan had als hij hier nu op zijn pa ging afgeven. Zuchtend wreef hij over zijn gezicht.
      ‘Jemig, wat een rotsituatie.’ Hij was even stil, probeerde toen Nomads blik te vangen – wat hem niet lukte. ‘Waarom heb je dit een weeklang in je eentje rondgezeuld?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

'Sst!' had Nomad direct gereageerd, zodra Roman was opgesprongen. Hij had weliswaar bepaalde spreuken uitgevoerd, maar hij was bang dat schreeuwen daar wel doorheen zou komen. 'Ik was bang dat jij of Lee - weet ik veel. Iets tegen m'n pa...' Hij schudde zijn hoofd. 'En dat kun je écht niet doen. Dat is veel te gevaarlijk.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Sefu Adomako

Zijn mondhoeken krulden omhoog. 'Jij wordt echt met het uur interessanter,' zei hij. 'Heb je de strijd wel gewonnen?' Hij had al wat geruchten rond horen gaan over een plant die in grootte was toegenomen tijdens een uur Kruidenkunde.

[ bericht aangepast op 18 jan 2022 - 9:47 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Het stelde Roman eigenlijk een beetje teleur dat Nomad zo dacht. Hij was nou niet bepaald iemand die halsoverkop handelde. Tegelijkertijd begreep hij ook wel gewoon dat Nomad eigenlijk ontzettend bang was en geen risico’s had durven nemen. Het was dan ook een nieuwe situatie voor hen beiden.
      ‘Als het helpt kunnen we hem ook wel anders noemen?’
      Namen hadden macht – dat was de reden dat men Voldemorts naam zo min mogelijk voluit uitsprak. Hij had geen idee hoe machtig Lenin was of hoe zo’n spreuk precies werkte, maar voorzichtigheid was inderdaad geboden.
      ‘Een soort codenaam ofzo.’
      Het leek hem zwaar om zomaar iemand uit je leven weg te snijden – zeker als je niet zoveel contacten had. Misschien hielp het om Lee gewoon anders te noemen, zodat er geen oren rechtovereind gingen staan bij het horen van zijn naam.

---

Every villain is a hero in his own mind.