Ik vind dit ook een moeilijker. Natuurlijk als mens zijnde wil ik ja zeggen hierop, maar de zorg ligt echt constant onder vuur, maar als we blijven doorgaan met de regels, zie je maar weer hoeveel kleine ondernemingen onderuit gaan. Veel kleine bedrijven zijn failliet, veel restauranten moeten hun deuren voorgoed dicht gooien, omdat het geld op is.
Ik ben nog steeds trots op de mensen die in de zorg werken, maar ik ben niet trots op de zorg zelf. Al die bezuinigingen die daar zijn genomen door de regering heeft het vanaf dag een een strop om de nek gelegd bij de zorg. En nu lijden de mensen die daar werken erom.
... De vraag is eerder waar we de balans leggen, waar het acceptabel is dat mensen die zonder werk dus niet rond kunnen komen, de mensen in de zorg die zich tot de grond werken... Ik denk dat er niet echt een goed antwoord hier op is.
Je kan dan wel gaan zeggen dat "the needs of the many outways the needs of the few", en met de "few" wordt waarschijnlijk naar de zorg gekeken, en dat is juist hetgeen wat we nodig hebben, want als er geen zorg is, zitten we straks alsnog tot het einde van ons stokje.
Dus wat dan mijn mening zou zijn... Ik heb geen idee. Ik wil ja zeggen, maar het is beter tot we zekerheid hebben dat de zorg het aan kan.
"If there’s one thing that life has taught me, it’s that people fear what they don’t know."