[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 13 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Van alle dagen dat hij zich kon verslapen, koos hij deze dag, fantastisch. Waarom hadden Justin en Rafael hem dan ook niet uit bed getrapt. Omdat je hun verantwoordelijkheid niet bent Andreas. Ging er door zijn hoofd. Hij had nog nooit zo snel zichzelf in kleding gehesen en trok een sprint naar de grote zaal. Voorzichtig kwam hij binnen, al hielpen de krakende deuren niet echt. Hij vloog richting de Gryffindor tafel en nam daar heel snel plaats, zonder echt om zich heen te kijken. Toen hij eenmaal zat, viel het hem pas op dat er 3 nieuwe dames bij het kliekje zaten. Vol verwondering bekeek hij de dames, die er allemaal erg goed uitzagen. Hij baalde nu toch wel heel erg van het feit dat hij zijn haren niet had gedaan.
      'Zo, goeiemorgen dames...' Was dan ook het enige dat hij uitbracht. Hij liet zijn ogen rusten op het stillere meisje tegenover hem en glimlachte zoet haar kant op. Hij zat naast Rafael, daarnaast zat een dame en daarnaast zat Justin. Jordyn, die schuin tegenover hem zat, leek niet al te blij met het gezelschap, maar om heel eerlijk te zijn maakte hem dat momenteel vrij weinig uit. Andreas stak zijn hand uit over de tafel.
      'Andreas, aangenaam.' Hij had zijn hand uitgestoken naar het stillere meisje, zij viel hem het meest op. Ze had iets dat hij echt prachtig vond, al kon hij niet plaatsen wat het was. Haar ogen? Of de vlecht die over haar schouder hing?

---

- thank you for existing -

Casper was wel lang genoeg bevriend met Evan geweest om dat knikje te begrijpen. Wat moest hij doen – met hem meegaan? Vroeger had hij daar geen moment aan getwijfeld, maar om de een of andere reden zorgde de herinnering aan vroeger voor een gespannen gevoel in zijn maag. Toch was er weinig om voor te blijven – en het voelde alsof hij Evan nog steeds iets verschuldigd was. De gedachte dat hun vriendschap weer hecht zou kunnen worden vond hij beklemmend, maar het dood laten bloeden voelde niet echt beter. Uiteindelijk stond hij op en liep hij op een meter of twee achter Evan aan, die bij de deuren omkeek.
      Casper stak zijn handen in zijn zakken. ‘Dus… boze ex?’
      Hij kon zich er weinig bij voorstellen – die griet leek zo’n beetje het tegenovergestelde van Nora.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jeremy glimlachte flauwtjes. Dat verbaasde hem niets. Sefu had zo lang zijn gevoelens voor hetzelfde geslacht moeten verbergen dat hij maar wat blij was dat dat nu niet meer hoefde. En Lee was ook een hele leuke jongen – dat vond hij zelf ook.
      ‘Hij is dus niet meer samen met Vinnie?’ vroeg Jeremy, aangezien de twee wel een stel waren geweest toen hij wegging. Hij had ze wel lief gevonden samen, al had hij zichzelf stiekem beter bij Lee vinden passen. Vinnie en Lee waren wel echt heel verschillend. Soms vulde elkaar dat juist aan, maar bij die twee waren de verschillen net een beetje té groot geweest. Lee had hem daar echter nooit over geschreven, dus ergens was hij wat verbaasd.

[ bericht aangepast op 26 nov 2021 - 14:47 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Boos was nog zacht uitgedrukt, ze was uit op wraak. Compleet doorgedraaid die meid. Evan wist niet zo goed wat hij moest doen, maar het leek hem in ieder geval een goed idee om Casper maar gewoon direct de waarheid te vertellen.
      'Ja ehm, ze was eerst wel een leuke meid,' begon hij twijfelend terwijl hij met Casper naar buiten liep. 'Ik had haar alles verteld, ook over mijn moeder.' Evan kwam tot stilstand bij een boom en stompte er gefrustreerd met zijn vuist tegenaan.
      'En toen ging het mis.' Hij zuchtte. 'Het voelde niet meer goed, dus had ik het uitgemaakt. Vervolgens heeft ze tegen de hele school lopen lullen over mijn moeder.' Hij schoof wat heen en weer en twijfelde of hij wel meer moest vertellen dan dat, maar hij moest het kwijt aan iemand, iemand moest het weten. Casper zou hem niet zomaar verraden of het doorvertellen aan iemand, toch?
      'Twee jongens op Ilvermorny eh, confronteerde me op de meest lullige manier ooit, waardoor ik gewoon knapte.' Hij ging weer met zijn handen langs zijn nek, iets dat hij wel vaker deed als hij ongemakkelijk was.
      'En ik heb ze beide het ziekenhuis in geslagen...' Evan sprak zo zacht dat de laatste woorden bijna niet te verstaan waren, maar Casper begreep ongetwijfeld waar hij het over had.
      'Duss... ze is hier denk ik voor wraak.'

[ bericht aangepast op 26 nov 2021 - 15:42 ]

---

- thank you for existing -

Ivana was ontzettend zenuwachtig. Hoewel Elena niet echt een vriendin van haar was, was ze toch opgelucht dat ze in dezelfde afdeling waren ingedeeld, zodat ze in elk geval iemand kende. Een beetje stijfjes ging ze naast het meisje zitten. Elena sprak direct iemand aan en het botte antwoord dat ze terugkreeg, deed Ivana schrikken. Waren ze allemaal zo?
      Ivana durfde niemand aan te kijken. Eten omringde haar en hoewel haar maag zachtjes knorde, durfde ze zich niet te bewegen om iets te pakken. Straks knoeide ze! Er werd veel om haar heen gepraat en het kostte haar moeite om zich ergens op te focussen. Hoewel haar Engels goed genoeg was bevonden om aan de uitwisseling mee te mogen doen, had ze het buiten de Engelse les om nooit gesproken en erg van harte ging het dan ook niet.
      Ze schrok toen Elena haar een stootje in haar zij gaf en keek op. Met haar blik seinde ze naar de overkant van de tafel, waar een jongen met uitgestoken hand zat. Haar hart maakte een wilde salto. Wilde hij zich nu echt aan haar voorstellen? Ze wierp een korte blik in zijn hemelsblauwe ogen. Jeetje, wat was hij knap! Blosjes kropen langs haar wangen toen hij haar aansprak en zei dat hij Andreas heette.
      ‘Ivana,’ zei ze zachtjes. Ze schudde hem de hand en voelde haar huid tintelen – dit was meer contact dan ze ooit met een jongen had gehad en ze beet verlegen op haar lip.

[ bericht aangepast op 26 nov 2021 - 17:44 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Prudence McGinley

Nog steeds lichtelijk gepikeerd, Noah haalde onbewust het bloed vanonder haar nagels, liep ze richting de grote zaal. Ze moest ooit iets eten en hopelijk viel er nog iets te bikkelen.
Met een kleine zucht kwam ze de zaal binnen, en een verwonderde blik ontstond op haar gezicht toen ze een nieuw gezicht opmerkte aan de Slytherin tafel. Nu, op de tafel. Het viel haar zelfs niet op dat Evan en Casper langs haar passeerden, niet dat het haar echt zou boeien wat die twee met elkaar aan het bespreken waren.
Ze haalde snel haar meest charmante glimlacht op haar gezicht en liep steevast op Melody af. 'Prudence is de naam.' Ze stak haar hand uit naar de brunette. Automatisch voelde ze een jaloerse steek, wat een prachtig haar had dat kind. En ze moest ook maar eens dringend vragen hoe ze aan die perfect egale huid kwam. 'Ik zou kunnen vragen of je nieuw bent maar ik ben meer nieuwsgierig naar de producten die je gebruikt voor dat prachtig haar en die huid van jou.'

[ bericht aangepast op 26 nov 2021 - 15:31 ]

Noah Adams

Vermoeid ging hij met zijn handen door zijn ogen terwijl hij in de hal terecht kwam om rechtstreeks naar de grote zaal te gaan.
Sinds Vinnie geen woord meer tegen hem had gezegd, sliep hij echt bagger en zelfs zijn studeervermogen begon er onder te leiden. Dus moest hij echt wel met hem praten aangezien het serieus begon te knagen. Isabella mistte hij ook wel, maar langs de andere kant was de ademruimte tussen haar en Noah welkom zodat hij alles op een rijtje kon zetten. Plus Prudence die plots overal begon op te duiken- Hij trok een gezicht toen hij haar meteen opmerkte bij het binnenkomen van de grote zaal - terwijl hij haar zo goed mogelijk probeerde te ontwijken. Wat was er in godsnaam aan de hand met dat kind? Zat ze met één of andere weddenschap om zijn leven een hel te maken? Hij had er het raden naar. Gelukkig was ze diep in gesprek met- huh? Die meid had hij nog nooit gezien. Hij schudde zijn hoofd vluchtig en begon toen de Hufflepuf tafel af te speuren - zijn adem stokte toen hij Vinnie zag zitten - en schoorvoetend liep hij naar de tafel toe. Vinnie, we moeten praten. Nee, nee, niet zo. Vinnie kunnen we alsjeblief even praten? Hm, een optie. Vinnie, ik mis jou en ik wil het goedmaken. Kunnen we- Oh god, nee, laten we nu ook niet overdrijven. Maar zo voelde het wel aan. Hij mistte zijn vriend heel hard en hij wou het ook effectief goedmaken. Desnoods wou hij nog Vinnie zijn schoenen kussen als dat de mogelijkheid was om het weer in orde tussen hen te krijgen. Aarzelend bleef hij staan op de plaats waar Vinnie zat en hij haalde diep adem. 'Vinnie, kunnen we alsjeblief even praten?' fluisterde hij zo stil mogelijk terwijl hij naar Vinnie boog. Hij wou nu ook niet alle aandacht trekken. 'Ik wil je niet kwijt als vriend. Toe?'

---

---

Feliks zwaaide een beetje ongemakkelijk naar beide meiden die Rosalie aan hem voorstelde. Op Durmstrang waren geen meiden aanwezig, en dit waren er direct zoveel! Feliks voelde een lichte blos op zijn wangen ontstaan en vond het lastig dat hij nu ineens in de aandacht stond van zoveel vrouwelijk schoon. Vooral dat Tilly sprak over dé Feliks, maakte hem ongemakkelijk, alsof hij heel wat was. "Uh ja. Rosalie en ik hebben elkaar daar ontmoet en echte draken gezien! We hebben een echte groene huisdraak gezien. Wist je dat je die heel streng moet opvoeden, anders eet hij zo zijn begeleider op!" Feliks voelde een blos naar zijn wangen schieten. Daar ging hij weer met zijn stomme feitjes. Daar joeg je iedereen op Durmstrang ook al mee weg.

[ bericht aangepast op 26 nov 2021 - 16:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Melody had tevreden toegekeken hoe Evan zielig afdroop, nieuwe vriendje in zijn kielzog. Dat was dus iets wat ook niet lang durend was, als het aan haar lag. Melody grinnikte. Mooie binnenkomer. De zweem van de glimlach lag nog op haar lippen, toen er opeens iemand in haar blikveld sprong. De directe manier waarop het meisje haar benaderde, liet haar haar hoofd iets naar achteren trekken. Wow. Een beetje ongemakkelijk keek ze het zwartharige meisje voor haar neus aan.
      Pas toen de woorden die het meisje sprak bij Melody doorkwamen, lag er een nieuwe glimlach op haar gezicht. Een bewonderaar, altijd handig. Ze nam de hand aan en schudde die even kort. Prudene huh? Wat een ongemakkelijke naam. "Melody. Ik kom van Ilvermorny." Ze leunde iets naar het meisje toe, nog altijd die tevreden grijns op haar gezicht. "En dat laatste is mijn geheim, maar als je me bevalt, wie weet deel ik het dan wel met je."

[ bericht aangepast op 26 nov 2021 - 16:13 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Prudence McGinley

Ze probeerde haar glimlach even krachtig op haar gezicht te laten staan terwijl de meid zich voorstelde. Aha, ze kwam van een andere school. Nu vroeg Pru zich af waarom ze naar deze school was verkast. Zeker in tijden zoals deze. Hm, misschien net om die reden... Wie weet. Het zinde haar niet echt dat ze haar geheim niet wou delen, en onwillekeurig moest ze even denken aan Daphne. Ze kreeg wat Daphne vibes met haar mee en dat vond ze maar wat minder. 'Hm, en wat moet ik doen om ze te ontfutselen?'

Tilly James

'Zijn draken te temmen?' vroeg Tilly verbaasd en ook wel nieuwsgierig. 'Ik dacht dat ze allemaal hun begeleider zomaar konden aanvallen, maar dat is dus niet zo?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Elena Sonya Petrova

Het irriteerde haar dat de knappe blonde jongen meer aandacht had voor Ivana dan voor haar, maar hij zou snel genoeg ontdekken hoe saai dat wicht was. Elena richtte zich liever op het meisje naast wie ze nu zat, die duidelijk niet op concurrentie van haar aandacht zat te wachten. Dan had ze het niet getroffen met zowel haar als Josephine, maar dat hoefde ze nu nog niet te weten. 'Zijn er veel mensen vanuit Zweinstein die vertrokken zijn naar een andere school?' vroeg ze, oprecht benieuwd.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mavis Keegan

Mavis schudde haar hoofd. 'Alláng niet meer,' zei ze. 'Het leven is hier gewoon doorgegaan, zélfs toen we jouw geweldige aanwezigheid moesten missen. Er is veel veranderd.' Nadat ze het had gezegd, probeerde ze te bedenken of het echt zo was. Eigenlijk viel dat ook wel weer mee.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Aleksi zat niet echt op gezelschap te wachten, maar hij was ook wel met manieren opgegroeid en gaf het meisje dan ook een stijf knikje. Ze had een Frans accent, een beetje zangerig vergeleken bij de basstemmen die hij gewend was om te horen. ‘Dobro utro,’ zei hij – ervan uitgaand dat ze dat ook wel zou snappen.

[ bericht aangepast op 26 nov 2021 - 17:50 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

De meid naast haar had haar een duw in haar zij gegeven, omdat ze niet doorhad dat Andreas zich probeerde voor te stellen. Toen ze dan ook opkeek, verscheen er een blos op haar wangen, waardoor de glimlach van Andreas alleen maar breder werd. Ivana, wat een mooie naam.
      'Van welke school kom je, Ivana?' Vroeg hij geïnteresseerd aan de blozende dame tegenover hem.

---

- thank you for existing -