[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 13 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze schrok een beetje van Rhae, maar lachte toen spottend als antwoord op haar vraag. "Daar moet je zelf achter komen," zei ze bot. Kut Jeremy. Isabella keek even opzij naar haar vriendin en besefte toen dat ze wel heel lelijk deed, ook al lag dat niet aan Rhae. Ze zuchtte. "We waren vrienden, ooit..." Isabella pakte even de band van haar tas beet en deed hem net iets beter. Ongemak overviel haar, omdat ze dit soort dingen niet snel eruit gooide. "Toen ging hij weg, op de meest verkeerde timing ever." Ze had het niet eens op kunnen brengen naar zijn afscheidsfeestje te gaan, zo erg had ze ervan gebaald dat Jeremy wegging. Ze waren echt goede vrienden geweest. Maar zo erg zou ze hem nooit meer binnen laten.

---

It's never gonna happen, Guys.

Rhae probeerde te begrijpen hoe dit Isabella’s harde reactie verklaarde. Het was fijn als een vriend terugkwam, toch? Ze kon zich niet voorstellen dat ze zo giftig op Blythe zou reageren, als die een tijdje weg was. Of waren Isabella’s gevoelens dieper gegaan dan vriendschap? Had ze die jongen leuk gevonden en was ze zo heartbroken dat ze daarom niets meer van jongens moest hebben? Rhae vond hem wel knap en hoewel hij het type was dat ze normaal een beetje met argwaan bekeek, was dat een beetje afgezwakt nu hij een goede vriend van Isabella en Blythe bleek te zijn geweest.
      ‘Heeft hij daarna nooit meer wat van zich laten horen?’ vroeg Rhae zich af, nog steeds zoekend naar de reden van haar boosheid. ‘Want dat dat pijn doet, kan ik heel goed begrijpen. Op zo’n vriend zou ik ook niet zitten te wachten. Als het uit het oog, uit het hart is.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mavis Keegan

'Ik jou ook! Je hebt helemaal niet laten weten dat je terugkwam!' Ze hadden überhaupt weinig contact gehad - beide waren ze niet echt mensen die veel brieven schreven. Het was niet omdat ze niet om de jongen gegeven had, maar omdat hij nu eenmaal ergens naar de andere kant van de wereld was verhuisd en ze veertien waren geweest toen dat gebeurde. 'Miste je ons zó erg dat je iedere kans aangreep om met ons te herenigen?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Sefu Adomako

'Mag ik aan jou dan ook vragen om mij rond te leiden door deze school? Jer wil het ook wel doen, maar ik vind het leuker om het gebouw te ontdekken met iemand die de meest recente plekken ook nog kent.' En het gaf hem mooi de gelegenheid om deze knappe - én sociale - jongen beter te leren kennen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Waarzeggerij is nou niet echt mijn sterkste vak,’ grinnikte Jeremy. ‘Ik achtte de kans klein dat ik werd uitgeloot, al stond Hogwarts wel bovenaan mijn lijstje. Leek me wel leuk om jullie allemaal aan Sefu voor te stellen.’ Zijn blik dwaalde even naar de lege stoel af. Isabella was zomaar weggegaan en een beetje ongemakkelijk zocht hij Blythes blik. Hier, te midden van zoveel anderen, wilde hij echter ook niet verder vragen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘In twee jaar is er niet zo veel veranderd in dit oeroude kasteel hoor,’ grinnikte Lee. ‘Maar dat is goed! Ik heb alleen het tweede en het zesde uur les, dus tijd zat!’
      Zijn blik dwaalde even naar de andere nieuwe jongen af, die door Rosalie aan haar vriendinnen werd voorgesteld. Misschien wilde hij ook wel mee! Aan de andere kant – misschien wilde Rosalie hem wel rondleiden. Blijkbaar kenden ze elkaar goed. Ze hoorde Tilly een opmerking maken over de drakenexcursie van een paar jaar geleden en begreep nu waar ze elkaar van kenden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Elena Sonya Petrova

Elena was blij dat ze in Griffoendor terecht was gekomen, maar minder gelukkig dat Ivana daar ook zat. Ze was bijzonder oninteressant, maar ze zou er wel haar voordeel mee doen: een volger die haar adoreerde, was nooit verkeerd voor je reputatie.
Voor ze een plekje aan de tafel van haar nieuwe afdeling zocht, schoten haar ogen door de zaal heen. Ze had hier twee doelen: haar opleiding hoogwaardig afronden met een goed cv (als je de handel in wilde, was ervaring in het buitenland toch wel een pré), en haar maagdelijkheid verliezen aan de knapste jongen van de school. Zíj was ten slotte de knapste meid hier, al zag ze al een aantal concurrenten.
Ach, een extra uitdaging.
Ze had zich tijdens het sorteren al voorgesteld aan één van haar andere nieuwe afdelingsgenoten - Josephine - maar die was wel heel doorzichtig, dat ze direct naast de twee knapste jongens aan tafel ging zitten. Ze onderdrukte een oogrol en liep naar de plek tegenover de jongens, met Ivana achter zich aan. 'Hoi, is er toevallig nog ruimte voor twee nieuwe afdelingsgenoten?' vroeg ze met een glimlach aan het meisje.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Casper had gelijk, hij zou niet gek moeten worden, niet door haar. Hij haalde even diep adem en deed zijn best om rustig te blijven. Ze was een aandachtshoer, daar was hij het helemaal mee eens. Hij besloot de woorden te negeren die ze nog met hem deelde en keek Casper aan, hij knikte richting de deur en stond op, om vervolgens gewoon weg te lopen. Deze hele ceremonie kon hem geen bal meer schelen. Hij liep de gang op, richting de deur naar buiten en keek nog even om, om te kijken of Casper mee liep.

---

- thank you for existing -

Ze werd, zoals verwacht, warm welkom geheten door de heren aan de tafel. De dame die tegenover ze zat, leek het minder naar haar zin te hebben, al had Josephine niet het gevoel dat het door haar kwam.
      'Dat klopt, gezellig toch?' Glimlachte ze zoetjes naar de heren en ook naar de dame die tegenover haar zat. 'Ik ben Josephine, van Ilvermorny.' Zei ze terwijl ze haar hand één voor één uitstak naar de heren naast haar. Iemand die Josephine eerder vandaag had gezien, besloot zich bij haar plan te voegen. Ze keek haar dan ook met een ongemeende glimlach aan.
      'Maar natuurlijk, hoe meer zielen hoe meer vreugd, is het niet?' Ze wees met haar hand naar de plek naast de dame tegenover haar.

---

- thank you for existing -

Blythe Carmichael

Blythe wist niet goed wat ze tegen Jeremy moest zeggen. Isa was ontzettend onredelijk en ze begreep ook wel dat Jeremy er niks van snapte, maar hij was écht op het verkeerde moment weggegaan. Het was daarna zó bergafwaarts gegaan met Isa en ze had een goede vriend toen goed kunnen gebruiken. En het was typisch iets voor haar dat ze het niet los van elkaar kon zien: dat Jeremy's vertrek niet echt zíjn keus was geweest, maar dat van zijn ouders.
Gelukkig had Mavis hem wél een warm welkom gegeven, en Blythe wist ook wel dat hij daar blijer mee was dan een warm welkom van haar.
'Nou, dan ben je net te laat,' zei Mavis. 'Sefu heeft zichzelf al voorgesteld aan ons, en heeft ook laten doorschemeren dat hij Lee wel ziet zitten.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Vivienne had de hele ochtend nog de kat uit de boom gekeken. De dames, en tevens ook de heren, waren allemaal heel anders. De verschillen waren gigantisch. Er was zoveel te observeren. Er waren al kliekjes ontstaan, in één ochtend. Ze vond het ongelooflijk dat zoiets zo snel kon gebeuren, al fascineerde het haar wel. Eenmaal in de grote zaal zag ze een paar mensen met een overduidelijk doel richting de tafels lopen, om hen vervolgens te mengen onder de mensen. Vivienne bleef even staan en liet haar ogen over de rood gesierde tafel glijden. Er was een jongen die compleet in zijn eigen wereld leek te leven. Hij leek geen contact te leggen, met niemand aan de tafel. Vivienne besloot zijn kant op te lopen en nam naast hem plaats, op gepaste afstand natuurlijk.
      'Goeiemorgen,' zei ze zijn kant op terwijl ze hem even bekeek. Het was best een mooie jongen, al zag hij er niet uit alsof hij een ego had dat bij zijn uiterlijk paste.

---

- thank you for existing -

Nomad Morphew

Nomad had weinig interesse gehad in de nieuwe studenten, tot hij ze werkelijk binnen had zien komen en de achterste jongen herkende. Hij was wat volwassener geworden in zijn uitstraling, maar was verder bijzonder weinig veranderd. Had Aleksi zich vrijwillig ingeschreven voor een uitwisseling? Dat klonk eigenlijk niet zo als die jongen.
Hij was hier een paar jaar geleden weliswaar geweest tijdens het Toverschooltoernooi, maar dat was een heel andere situatie geweest. Hij was toen niet alleen geweest, en het was een unieke gebeurtenis om mee te maken. Maar dit...
Nomad's handen werden ietwat zweterig en hij voelde een vlaag van zenuwen door zijn lichaam trekken. Hij had na dat schooljaar geen contact meer met de jongen gehad, maar had hem wel gemist. Hij had zich die zomer eenzamer gevoeld dan de andere zomers en hij wist ook wel dat dat door Aleksi kwam. Zou de jongen terug zijn gekomen voor... hem?
Nee, dat leek hem niet. Hij had ook prima andere vrienden, zo bijzonder was hun vriendschap niet geweest. Ze hadden gewoon een klik gehad, dat was alles. Dat Nomad dat met weinig mensen had, betekende niet dat dat ook voor Aleksi gold.
Hij draaide zich weer om, van Aleksi weg. Hij wilde nog niet nadenken over hoe het zou zijn als ze elkaar weer zouden spreken.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Jordyn liet haar blik over de twee nieuwe meiden glijden, maar zag al meteen dat die niet zo leuk waren als Kyra. ‘Toevallig wel,’ antwoordde Jordyn, die het maar een domme vraag vond. ‘Leerlingen zijn hier doorgaans niet onzichtbaar ofzo.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Elena Sonya Petrova

Elena liet zich niet uit het veld slaan en grinnikte. 'Nou, dat scheelt weer.' Ze zakte naast het meisje neer. 'Ik ben Elena.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Isabella slikte een brok in haar keel weg, die opeens was komen opzetten. Ze had niet goed ermee om kunnen gaan dat Jeremy weg was gegaan twee jaar geleden en het was eerder andersom geweest. Dat zij niets meer met Jeremy te maken had willen hebben. "Nee, dat is het niet," zei ze zachtjes, opeens met buikpijn. Isabella durfde Rhae niet aan te kijken. Hij was gewoon op het verkeerde moment weggegaan, vlak na Roy. Na haar eerste ontmoeting met Thomas. Er waren momenten geweest dat ze had willen vertellen wat Thomas toen van haar had gevraagd, dat ze had willen zeggen wat er met Roy was gebeurd.
      Maar ze had het niet gedurfd en zodra bekend werd dat hij wegging, was ze volledig dicht geslagen. Ze vroeg zich af of dingen anders waren geweest als hij was gebleven. Isabella zweeg verder, niet goed wetend hoe het uit te leggen aan Rhae. Ze wilde gewoon niets met hem te maken hebben, dat wist ze zeker. Hij moest gewoon uit haar buurt blijven.

---

It's never gonna happen, Guys.