[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year • Prequel || 1 - Speeltopics

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 23 dec 2021 - 22:01 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Rosalie werd direct enthousiast van zijn idee. "Ik doe het dreuzel stukje wel," zei ze haast gretig, terwijl ze zijn idee op het perkament pende. "Mijn vader wordt helemaal blij als ik hem een keer om hulp vraag bij mijn huiswerk. Hij weet vast wel ergens een boek te vinden met dreuzelverhalen over draken." Ze kietelde even met de bovenkant van de veer haar pen, toen ze nadacht over zijn woorden. Daarna keek ze op naar Casper. "Ik ben heel benieuwd wat je maakt. Ik weet zeker dat dat wel kan helpen." Ze grijnsde even naar hem. Ze moest nog oppassen, straks werd ze zelf ook nog te enthousiast over deze opdracht.

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper vroeg zich af of haar vader soms een dreuzel was, maar iets weerhield hem ervan dat haar te vragen. Het maakte ook niet uit. ‘Nou, dat klinkt als een goeie deal.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

De jongen had het alleen maar erger gemaakt met zijn spreuk! Hij zat nu onder de troep! Hij wenste dat hij bij zijn koffer kon om er een doek uit te halen, maar die lag nog op de gang en hij wilde zich daar nu echt niet zo vertonen. Hij voelde zich ontzettend smerig en hij wist niet zo goed of de jongen naast hem nu een grapje had willen uithalen of dat dat hij echt had willen helpen. Met de punt van zijn mouw wiste hij de ergste smerigheid van zijn gezicht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Casper zocht altijd een afgelegen plek op wanneer hij aan de tekeningen werkte. Niet alleen omdat hij zich daar beter kon concentreren, ook omdat zijn afdelingsgenoten gehaaid genoeg waren om het idee te jatten. Morgen moesten ze het inleveren, hij was nu de laatste afbeelding aan het afwerken.
      Zijn potlood kraste zachtjes over het perkament. Hij ging zo in de bezigheid op dat hij pas merkte dat hij niet alleen was toen er een schaduw over hem heen viel. Direct greep hij naar zijn toverstaf, maar zodra zijn vingertoppen die aanraakte, klonk er ‘Expelliarmus’ en was hij het ding kwijt.
      ‘Een beetje man tekent naakte wijven,’ klonk Hectors stem.
      ‘Maar we weten allemaal dat onze rattenprins het liever met andere wezens doet,’ grinnikte Douglas – Hectors tweelingbroer. ‘Net als zijn mammie.’
      Casper staarde de twee aan. De opmerking over zijn moeder kwam zo… onverwacht dat het was alsof zijn brein gewoon even stopte met werken. Het sloeg kant noch wal – en toch lag er zo’n tevreden grijns om Douglas’ lippen dat Casper het vermoeden kreeg dat de jongen meer wist dan zou moeten.
      De enige die hij iets over zijn familie had verteld, was Evan.
      Had hij iemand iets verteld? Als wraak omdat hij zijn brieven niet beantwoord had? De gedachte aan Evan alleen al liet al zijn spieren verstrakken.
      Met een ruk werden de tekeningen uit zijn handen getrokken. ‘Wat een mooie plaatjes,’ zei Salvatore. ‘Probeer je hiermee indruk op dat lekkere blondje te maken?’ De tekeningen zweefden om de jongen heen.
      Casper sprong overeind. Hij balde zijn vuisten, maar zonder toverstaf kon hij geen moer.
      ‘M’n broertje heeft een oogje op d’r, wist je dat? Heeft serieuze plannen omdat kluisje te kraken. Of kruisje, eigenlijk.’ De jongen lachte hard om zijn domme woordgrap. ‘Dus echt niet dat jij dan een week met z’n meissie op pad gaat, vriend.’
      Casper klemde zijn kaken op elkaar, maar vanbinnen raasde de woede door zijn lichaam. Hij wist wat ze gingen doen – en hij wist ook dat hij er niets tegen kon doen. Ze waren drie jaar ouder dan hij, ze waren met zijn vijven én ze hadden zijn toverstok.
      ‘Nee? Je hebt niks te zeggen? Je bent net zo mak als dat ratje van je, toen ik hem het vuur in liet wandelen?’
      Een pijnscheut ging door zijn borst bij de herinnering wat ze Hazel hadden aangedaan. Dat was de druppel… Met een schreeuw wilde hij Salvatore aanvliegen, maar Hector liet een touw rondom zijn benen wikkelen zodat hij op de grond viel.
      Gelach steeg op.
      ‘Nee knul, voor jou geen reisje.’
      Na die woorden vatten zijn tekeningen vlam.
      Vloekend rukte Casper aan de touwen om zijn benen. Stukjes zwart papier dwarrelden naar beneden en de onmacht liet tranen in zijn ogen springen.
      Daar ging zijn kans om echte draken te zien – alle uren die hij in de tekeningen had gestoken, vielen uiteen in as en dreven weg met de wind.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie zette tevreden een laatste punt aan hun verslag. Als ze nu niet meer wonnen, wist ze het ook niet meer. Ze had enorm veel moeite gedaan voor het verslag, meer tijd in zitten dan in welk verslag ze dan ook had gestopt. Ze kon niet wachten om het Casper te laten zien. Hun samenwerking was veel prettiger gelopen dan de eerste keer dat ze samenwerkten en stiekem had Rosalie zelf ook wel zin in de trip gekregen. De opdracht was veel interessanter geweest dan ze verwacht had en nu ze zo hard eraan gewerkt had, wilde ze winnen ook.
      Met het verslag onder haar arm ging ze op zoek naar Casper. Hoewel ze elkaar niet vaak buiten de lessen om spraken, behalve voor de opdracht, popelde ze nu gewoon om te laten zien dat ze klaar was. Ze was benieuwd wat hij ervan vond wat ze ervan gemaakt had, al had ze hem tussendoor ook wel laten lezen. Waarschijnlijk was hij nu op zijn vaste plek, bezig met de laatste hand aan hun tekening. "Casper!" zei ze enthousiast, toen ze zag zitten onder de boom. Ze rende op hem af en stak het verslag enthousiast in de lucht. "Hij is af! Ik heb net het laatste woord eraan gelegd. Morgen winnen we sowieso!"

---

It's never gonna happen, Guys.

Morgen winnen we sowieso.
      De woorden waren zo goedbedoeld, maar op dit moment waren ze als messen die in zijn borst werden gedreven. Ze had zo ontzettend veel tijd in dit project gestoken – voor hem. Omdat hij zo graag wilde winnen, terwijl ze hem aan het begin van het jaar niet eens aardig had gevonden. Al was dat misschien nog steeds wel zo.
      En nu was dat allemaal voor niks. Omdat hij in een vlaag van woede eens Hector op zijn bek had geslagen, na een kutopmerking over Evans vertrek, en hij sindsdien het pispaaltje was van de vijf oudste Slytherin-jongens.
      ‘We winnen niet,’ bromde hij uiteindelijk. Hij kon het niet opbrengen om haar aan te kijken. En als ze wél wonnen, was dat volledig van haar inspanningen te danken en zou hij daar echt net op meeliften. ‘Lever ‘m maar onder je eigen naam in.’ Er trok een spiertje in zijn kaak. ‘Dan kun je Enzo meenemen als je wint.’
      Het idee dat ze met die drol aan het daten was – of wat het dan ook precies was wat ze met elkaar aan het doen waren – maakte hem om de een of andere reden misselijk.

[ bericht aangepast op 12 nov 2021 - 19:43 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

-

[ bericht aangepast op 12 nov 2021 - 20:22 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het voelde alsof hij met een grote moker haar enthousiasme de grond in sloeg. Waar was de vrolijke Casper gebleven die echt zin had in de opdracht? Misschien had hij er vrees voor dat ze niet gingen winnen, dat hij zo koud deed. Ze wilde hem net zeggen dat hij echt niet bang hoefde te zijn voor morgen, dat wat er ook gebeurde ze hun best hadden gedaan tot de naam van Enzo viel. "Enzo?" Vroeg ze oprecht verbaasd. "Waarom zou ik die idioot willen meenemen?" Ze keek even verward naar Casper. Er was iets aan de hand, maar wat? "We gaan toch gewoon samen?" probeerde ze zachtjes met een kleine glimlach hem gerust te stellen. "We hebben keihard gewerkt voor dit, dus jij verdient het net zo hard als ik."

[ bericht aangepast op 12 nov 2021 - 22:13 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘De tekeningen zijn mislukt,’ antwoordde hij bruusk. ‘Dus kleine kans dat we nog winnen.’
      Dat was echt wat het verschil met de anderen zou hebben gemaakt – nu was het gewoon een doorsnee werkstuk.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ah, dat was dus het probleem. Ze had Casper er alleen niet voor aangezien dat hij onzeker kon zijn over zijn tekenkunsten. "Dat geloof ik niet," antwoordde ze met een glimlach. "Wat je me de afgelopen dagen heb laten zien was prachtig. We stoppen ze er gewoon bij. Ik geloof echt dat Hagrid er helemaal lyrisch van zal zijn." Ze zette aarzelend een stap naar voren en raakte even kort zijn arm aan. "Het komt goed, oké? Over twee weken zijn wij degene die het wereldberoemde drakenmuseum binnen lopen." Hoewel draken haar niet echt hadden kunnen schelen, had deze opdracht haar enthousiast gemaakt over het winnen van die reis. Of eigenlijk, vooral Casper had haar enthousiast gemaakt. De manier waarop hij sprak over draken, je hoorde dat hij er een passie voor had. Het maakte dat Rosalie de opdracht leuker had gevonden dan ze van tevoren verwacht had.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ze zijn weg, Rosalie!’ Zijn stem trilde en hij balde zijn vuisten. ‘We gaan niet winnen – het was dom om te denken dat ze me zouden laten winnen!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze schrok van het feit dat hij opeens tegen haar uitviel. Onbewust deed ze een klein stapje achteruit. "Hoe bedoel je ze zijn weg? Wat is er gebeurd? Ben je ze verloren?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper kwam overeind, wetend dat hij dan boven haar uittorende. Hij wilde niet toegeven wat er gebeurd was – niemand hoefde dat te weten. En zij al helemaal niet.
      ‘Het doet er niet toe wat er is gebeurd. Ik heb ze niet meer, dus we kunnen ze niet gebruiken en al het werk was fucking voor niks!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze schrok een beetje van het feit dat hij boven haar uittorende en dat Casper lichtelijk dreigend overkwam. Hij was boos, dat was duidelijk en Rosalie had genoeg van Andreas gezien dat ze wist wanneer ze op haar hoede moest zijn. Ze klemde het verslag stevig tegen haar borst aan, terwijl ze voorzichtig de afstand tussen haar en Casper iets vergrootte. "We hebben het verslag nog. We zijn nog niet helemaal kansloos," probeerde ze nog iets redelijkheid in te brengen. Ja, het was erg jammer dat de tekeningen weg waren, maar dat betekende niet dat ze de opdracht niet konden inleveren. Wie weet maakten ze nog steeds wel kans.

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper snoof. Dat was niet genoeg. ‘Ze merken vast wel dat dat door één persoon is geschreven en dan denken ze dat ik er geen flikker aan heb gedaan.’

---

Every villain is a hero in his own mind.