[RPG • 0] Experium || 46 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 1 okt 2021 - 19:07 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij werd wakker van een gil. Een beetje slaapdronken keek hij om zich heen. Er was niets in zijn kamer te zien, het was zelfs erg stilletjes. Op de gang hoorde hij wel stemmen, maar het kwam nog niet allemaal binnen bij Yrla wat er gebeurde. Een blik op de klok vertelde de jongen dat het half tien was, dus hij had best nog even een moment om zich om te draaien. Yrla had net zijn hoofd weer op zijn kussen liggen, toen er iets bromde onder zijn kussen. Hij wilde het al half negeren, toen hij besefte dat zijn iNet op zijn nachtkastje lag en de telefoon die Zebediah hem gegeven had in zijn kussensloop verstopte elke avond als hij ging slapen.
      Hij schoot met zijn hoofd een beetje verward overeind en zocht met zijn ogen nog half dicht naar het zoemende apparaatje. Yrla schudde even met zijn hoofd, proberend zichzelf wakker te krijgen. Daarna drukte hij het groene hoorntje in en nam op. "Morguh," zei hij nog niet helemaal wakker.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was weer geen nacht waarin Zebediah goed had geslapen. Romeo was nog niet aanspreekbaar, maar ook zonder hem gesproken te hebben, zag Zebediah wel in dat zijn hele plan zo’n beetje op losse schroeven stond nu Kris op Experium was en zich bij Jester en Onyx zou aansluiten. Ze stonden nu waarschijnlijk op scherp, dus het was nogal stom om binnenkort weer wat te proberen. Hij besloot de komende periode vooral op de andere school te concentreren. Omdat hij zowat niemand daar kende, vond hij alles wat er daar gebeurde minder interessant en liet hij dat vooral aan Adrasteia over. Om wat meer vertrouwen in zijn plan te krijgen, leek het hem toch een goed idee om daar zelf ook wat lijntjes uit te zetten. Lijntjes die als het even kon ook nog doorliepen naar Experium. In zijn geheugen ging hij de dossiers af die hij het afgelopen jaar gelezen had. Er waren mensen die een band hadden met iemand van de andere school. Wie hadden er ook alweer een familielid op de andere school? De tijdreiziger! Hij had zich zo op Experium gefocust dat hij er niet bij stil had gestaan dat die knul een tweelingbroer had die op Inquistium zat. Telepathie had die knul. Daar kon hij vast wat mee. Hij liep naar zijn bureau en haalde de notities van Adrasteia erbij. Kassander heette de jongen. In zijn gedachten nam het plannetje vastere vorm aan en hij greep zijn telefoon.
      Hij kon mooi Yrla aan het werk zetten.
      Het duurde niet lang voor de jongen opkwam. Hij sloeg de begroeting over en zei: ‘Ik heb een foto van jullie Naamloze nodig.’

[ bericht aangepast op 9 aug 2021 - 17:52 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Een foto?" Yrla zat ineens recht op in zijn bed, nu hij de stem van Zebediah had gehoord, was hij klaarwakker. Een foto.. Dat kon niet zo erg zijn toch? Wat kon iemand nu met een foto? In ieder geval met een normale foto, waar gewoon iemand lachend op stond. "Oké, komt voor elkaar," zei hij verder. Hij durfde nog niet echt aan Zebediah te vragen waar hij die voor nodig had. Zo goed stond hij nog niet bij Zebediah in het plaatje. Maar als hij deze simpele taak deed (waar niemand dood voor hoefde) zonder te morren, zou dat vast gewaardeerd worden.
      De lijn viel dood en Yrla stond direct op van zijn bed. Voor een moment gooide hij even water in zijn gezicht en trok wat simpels uit de kast. Hij stopte de telefoon van Zebediah in zijn zakken en zijn iNet in de ander. Hij gaapte even toen hij de gang op ging. De deur van Jester stond open, maar hij liep er langs heen zonder een blik te werpen. Even klopte hij aan bij Adam en Merrin en stond voor de deur een excuus te bedenken waarom hij aanklopte, tot hij doorkreeg dat er niemand opendeed. Voor een moment aarzelde hij, maar toen trok hij toch de deur open en keek even om het hoekje. Niemand te zien. Om een of andere reden luchtte dat hem ontzettend op.
      Buiten begon hij maar een rondje te rennen. Eerst naar de eetzaal, waar ze niet waren en toen over het terrein. Na een kwartier had hij ze gevonden, toen ze hand in hand uit het bos kwamen lopen. Yrla trok de telefoon uit zijn zak en maakte en foto van Adam met Merrin en eentje van de jongen alleen. Zonder aarzelen stuurde hij het door naar Zebediah en draaide zich tevreden weer om om in de eetzaal aan zijn ontbijt te beginnen.

---

It's never gonna happen, Guys.

De hele ochtend namen ze met zijn drieën het veranderproces door, waarbij 8226 hardop de stappen benoemde en Fox en Safira die doorliepen. Fox was de enige die steeds weer in een menselijke vorm op zijn benen stond. Het frustreerde Safira, dikwijls gromde ze of sloeg ze wild met haar vleugels.
      Ze zat al zes jaar vast, had ze hem verteld.
      Zes jaar…
      Hij kon zich niet voorstellen hoe vreselijk dat moest zijn. Daar kwam nog bij dat ze niet “gewoon” vast had gezeten, maar dat ze ook nog eens aan Dezi had vastgezeten. Hij kon geen afschuwelijker mens bedenken om je tijd mee te moeten verdoen.
      ‘Ik denk dat we het voor nu even moeten laten rusten,’ zei Fox tegen het draakje. Hij zakte in het gras neer en gebaarde haar om tegenover hem te komen zitten. ‘Maar we blijven natuurlijk oefenen. Ik zal ook in de bibliotheek op zoek gaan naar informatie. Zal ik het met Fire en de Panthers delen? Met elkaar komen we vast tot een oplossing.’
      ‘Dat wil ze niet,’ zei 8226. ‘Verder weet alleen Yrla ervan en dat wil ze zo houden. Ze weet niet wie ze kan vertrouwen. Als het bestuur hoort dat ze haar bewustzijn kwijt is, zullen ze haar doden.’
      ‘Waarschijnlijk willen ze dat sowieso doen,’ merkte Fox op. ‘Nu Dezi… verdwenen is,’ vulde hij ongemakkelijk aan, zich beseffend dat 8226 niet wist dat ze dood was.
      Hij wist dat alle Panthers te vertrouwen waren. Kris sliep tenslotte ook in hun campus, in het geheim, en hij geloofde dat er niemand was die hem zou willen verraden. Voor Safira zou dat echt niet anders zijn. Iedereen zou juist medelijden hebben met haar.
      ‘We… bewaren wel meer gevaarlijke geheimen,’ probeerde hij zijn vroegere vriendin over te halen. Veel detail wilde hij echter ook niet geven met 8226 erbij. ‘Denk er maar even over na, terwijl ik op zoek ga naar een oplossing. Maar hoe meer mensen meedenken, hoe eerder we je uit je drakengedaante kunnen bevrijden.’
      ‘Ze denkt erover na,’ zei 8226. ‘En ze zal blijven oefenen.’
      ‘Ik zoek je morgen weer op, goed?’ beloofde hij Safira. Hij wilde Kris niet te lang alleen laten, hij was nog maar zo kort terug…
      Het draakje knikte en ze namen afscheid van elkaar.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het duizelde Azrael toen hij weer in de hal van de campus stond. Hij zocht steun tegen de muur en knipperde een paar keer in de hoop dat de zwarte vlekken verdwenen, al wist hij dat ze daardoor niet weg zouden gaan. Die Panther had echt tegen haar reserves aangezeten. En dan wilde ze er niet eens wat voor terugdoen. Alles kwam d’r zeker altijd aanwaaien, ofzo.
      Hij spande zich even in om er zeker van te zijn dat er niemand in de buurt was. Zwakte tonen had hij al snel afgeleerd. Energie aan anderen onttrekken was dan ook tien keer makkelijker dan het weggeven, maar daar maakte je nou eenmaal geen vrienden mee.
      Hij schuifelde naar de trap toe en hield de leuning stevig vast terwijl hij omhoog klom. Op de rand van zijn bed moest hij even op adem komen. Peter was er gelukkig niet. Na een paar minuten stond hij weer op en knielde voor zijn kledingkast neer. De onderste la zat op slot en met een sleutel die hij om zijn hals droeg, maakte hij de la open waarin een bonte verzameling potjes, flesjes en flacons zat. Hij haalde er een fancy parfumflesje uit dat eens van Medusa was geweest en waar nu zilverwitte substantie in zat. Hij draaide dop eraf en goot de energie naar binnen. Meteen was het alsof er een vlammetje in zijn buik ontwaakte dat zijn hele lichaam verwarmde. De vermoeidheid trok onmiddellijk weg en hij voelde zich weer helemaal energiek.
      Hij sloot de la weer af en ging aan zijn bureau zitten. Veel zin had hij niet om weer aan zijn huiswerk te gaan. Hij stapelde de papieren op en schoof ze naar de hoek van zijn bureau. Met zijn vingers streek hij even over het schildpadschild dat achter op het bureaublad stond. Even bonsde er een doffe pijn in zijn borstkas.
      Het was negen uur geweest.
      Wat ging hij vandaag doen? Hij kon wel even naar de Elephants gaan. Misschien had Rai zin om wat te doen. Of Cherry… Zijn hart begon sneller te kloppen. Vandaag sprak ze vast weer met hém af. Zou het opvallen als hij nu naar haar toe ging? De afgelopen week had hij wel heel veel interesse getoond in haar samenwerkingspartner – al was het een stiekeme opluchting dat ze zich dat de volgende dag vaak niet meer herinnerde. Het was alleen zaterdag vandaag – in het weekend zat haar vriend altijd nóg dichter op haar lip – en hij was Visions beschuldiging dat hij Cherry’s energie stal niet vergeten.
      Azrael had er de laatste tijd extra opgelet, zich afvragend of hij niet inderdaad onbewust energie van haar wegnam, maar hij bemerkte echt geen verandering. Bovendien was ze ook moe op de dagen dat hij niet langskwam, had Rai gezegd.
      Heel veel trok hij zich echter ook weer niet van Vision aan. Hij begreep ook echt niet wat Cherry in hem zag – er waren zoveel leukere jongens.
      Zoals Blue.
      Of eigenlijk heette hij Merrin, had hij vorige week ontdekt.
      Maar hij was zo gewend geraakt aan Blue dat hij nog niet echt aan zijn echte naam kon wennen. Misschien was het maar goed. Áls hij nou eens in zijn slaap “Blue” mompelde, dan wist zijn kamergenoot in ieder geval niet over wie het ging.
      Azrael vond de jongen al maanden leuk – al meer dan een jaar inmiddels. Wel van een afstandje, want hun Houses gingen nou niet heel makkelijk met elkaar om. Het laatste wat hij wilde was dat een van zijn afdelingsgenoten erachter kwam, dus hij had altijd zijn afstand bewaard. In zijn dagdromen was het makkelijker geweest om de jongen een naam te geven in plaats van 7223, en door zijn blauwe ogen had Azrael er maar Blue van gemaakt. Stiekem was het ook een referentie naar de velociraptor uit Jurassic World die hij heel vet vond – al was de jongen verre van gevaarlijk. De ironie vond hij dan wel weer grappig.
      Soms had Azrael gehoopt dat de jongen wat van zich afbeet, want tijdens zijn eerste jaar was hij nogal een pispaaltje geweest van twee van zijn afdelingsgenoten. Azrael had Blue een paar keer gered door de energie uit Jester en de blonde jongen weg te zuigen, maar veel meer had hij ook niet durven doen, bang dat zijn eigen afdelingsgenoten zich er dan ook nog eens mee zouden gaan bemoeien.
      Nu hij wist dat Blue – Merrin – ook op jongens viel, had hij daar echter wel spijt van. Wie weet hadden zij dan wel wat gehad, in plaats van die Naamloze.
      Hij besloot maar gewoon naar de Elephants toe te gaan. Wie weet had hij mazzel en kreeg hij toch kans om echt kennis met Blue te maken. Hij mocht dan wel een vriend hebben, maar dat betekende niet dat zij geen vrienden konden worden, toch? Cherry mocht hem heel graag – zo graag dat Vision erover zeurde – dus Blue was niet alleen in zijn verbeelding een leuke gast.
      Azrael stond op en vertrok naar de campus van de Elephants. Iedereen daar wist dat hij bevriend was met Cherry en Rai, dus niemand zei er wat van toen hij naar boven liep en bij Rai aanklopte.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zebediah keek tevreden naar de foto’s die hij al binnen een halfuur van Yrla ontving. De tijdreiziger was er duidelijk op te zien. Het zien van de twee jongens die hand in hand liepen en tijdens het praten naar elkaar keken alsof er buiten de ander om helemaal niets bestond, riep een zeer ongewenst gevoel op dat hij vlug wegdrukte.
      Focus.
      Hiermee kon hij de tweelingbroer wel wat beloven. Dat was stap één van het plan.
      Inmiddels was hij ervan overtuigd dat mensen beter werkten in teams – zelf had hij er ook een bende van gemaakt zonder Romeo. Hij besloot maar eens aan Adrasteia te vragen wat ze verder nog over die jongen wist.

Hij was goed bevriend met ene Robin – iemand die perfect pijl-en-boog kon schieten. Ook best handig, als je strijd wil voeren. Hij zocht in zijn geheugen naar de dossiers die hij had doorgenomen en vond uiteindelijk die van de jongen. Hij was al langer in het bezit van Experium en had een tijdje in het aan Experium toebehorende internaat gewoond, zoals alle kinderen die al een tijd niet meer thuiswoonden en wachtten tot ze naar Experium of Inquirium High mochten gaan.
      Dat was mooi – dan bestond er kans dat hij daar ook vrienden had gehad die hij wellicht wilde terugzien. Op 22 maart 2019 was hij vijftien geworden, als verjaardagscadeautje had Experium wederom zijn herinneringen gewist. Zebediah klapte zijn laptop open en ging op zoek naar videobeelden van die dag. Hij had ongetwijfeld afscheid genomen van zijn vrienden.
      Uiteindelijk vond hij precies wat hij zocht. Een grijns krulde zijn lippen omhoog.
      Prachtig.
      Het videobeeld liet twee jongens zien die elkaar stevig omhelsden en elkaar daarna aankeken op een manier die duidelijk maakte dat ze elkaar behoorlijk zouden gaan missen. Toen leunde de blonde jongen naar voren en kuste de ander, vluchtig, waarna ze elkaar een beetje aftastend aankeken. Een overduidelijke eerste kus.
      De donkerharige jongen antwoordde door zijn lippen ook tegen die van zijn vriend te drukken – waarna er een wanhopige kus was te zien en ze elkaar helemaal niet meer los wilden laten.
      Zebediah kon wel bedenken wat er daarna was gezegd. Iets als: ‘Ik zal op je wachten.’
      Daar had Experium mooi een stokje voor gestoken door de twee jongens naar een andere school te sturen, ongetwijfeld om geen herinneringen te triggeren.
      Prachtig – dit kon hij zeker gebruiken. Liefde die door Experium gedoemd was. Als dat geen goede motivatie was om de school omver te willen gooien…
      En het mooiste was nog wel dat hij de donkerharige jongen ook goed kon gebruiken.
      Inmiddels was het een Rhino – eentje met een gave die heel veel potentie bood.

[ bericht aangepast op 13 aug 2021 - 13:44 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dalit was net vertrokken. Hij had met Goliath afgesproken voor die opdracht van de zuivering. Rai had nog geen zin (of de moed) gevonden om op zijn partner af te stappen, al was hij allang blij geweest dat hij een Lion had gekregen (en geen Panther of Rhino). Hij had van een afstandje wel naar haar gekeken. 8226 was de vrouwelijke Lion, degene die met dieren kon praten kwam hij achter. Hoewel ze er best wel aardig uit zag, had hij gewoon nog niet de moed gehad om op haar af te stappen. En niet zoveel zin. Rai had het niet zo op mensen, na zijn ongeluk met zijn gave. En het feit dat hij daardoor een halve stalker erbij had.
      Het liefst hield hij het groepje om zich heen klein, met mensen die net als hem heel rustig waren (zoals Dalit en Azrael). Dat was genoeg. Cherry was de uitzondering op de regel, maar hij was vanaf moment een voor haar spontaniteit gevallen. Rai keek een beetje bedenkelijk naar zijn bureau. Dalit had hem op het hart gedrukt dat hij nu echt de Lion moest opzoeken, de opdracht moest gebeuren. Maar Rai had de puf ervoor nog altijd niet gevonden. Toen Azrael dan ook aan de andere kant van de deur stond, greep hij de afleiding meteen aan. Geen Lion voor hem vandaag..
      "Hee Az!" begroette hij de jongen enthousiast.

[ bericht aangepast op 13 aug 2021 - 17:13 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij liet zijn adem voorzichtig ontsnappen. Zijn boog stond al strak aangespannen en met een knikje liet hij de ander weten dat Robin er klaar voor was. "Oké, komt hij!" hoorde hij een stem schallen. Robin spitste zijn oren en focuste zich op het zoevende geluid. Hij reageerde direct, liet zijn pijl gaan en voelde even zijn binnenste opspringen toen hij een doffe klap hoorde. Hij had het ding geraakt. Robin trok zijn blinddoek af en keek tevreden naar de doorboorde frisbee die hij tegen een boom aan geschoten had. Ik word hier steeds beter in, dacht hij tevreden.
      Even keek hij naar Kassander verderop, zijn beste vriend en degene die de frisbee gegooid had. Hij vond de jongen nog altijd razend knap, al wist hij dat het tussen hem en Kassander nooit zou gebeuren. "Je weet dat je hem niet hoeft aan te kondigen he? Dan is de verrassing eraf," zei hij met een glimlach. Robin gaf zijn boog even af aan Kassander en sprong behendig de boom in. Robin klom van tak naar tak en trok uiteindelijk zijn pijl uit de boom. De jongen vond zijn pijlen te kostbaar om ze zomaar te laten zitten.
      Robin klom weer naar beneden en liet zich vlak naast Kassander terug op het gras vallen. "Thanks voor je hulp," grijnsde hij."Zullen we teruggaan en een zien of de eetzaal al open is?" Robin wreef over zijn maag. Hij had al trek als hij eerlijk was!

[ bericht aangepast op 14 aug 2021 - 10:54 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Hé.’ Azrael gaf een knikje naar zijn vriend. ‘Heb je al plannen voor vanochtend?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Terwijl Robin de boom in klom, had Kassander de kapotte frisbee opgehaald, die hij nu recht omhoog gooide en weer opving zonder daar heel erg zijn best voor te hoeven doen. Eten klonk best goed en dus liep hij met zijn beste vriend mee in de richting van de eetzaal. ‘Je zou eens boomerang-pijlen moeten maken die weer terug je koker in vliegen,’ zei hij bedachtzaam. Al geloofde hij dat Robin het ook wel leuk vond om in bomen te klimmen – iets waar Kassander hem wel een beetje om benijdde. De laatste keer dat hij dat zelf had gedaan, hadden er mieren in de boom gezeten en was hij naar beneden gevallen toen hij opeens ondragelijke jeuk kreeg. Hij haatte zijn bijwerking en had veel liever dat hij gewoon tien keer beter kon zien – zoals Robin. Sowieso vond hij zijn gave veel vetter. Telepathie maakte mensen alleen maar argwanend, ze waren altijd bang dat hij gedachten opving. Negenennegentig procent van de tijd dachten anderen echter over de stomste dingen na, dus er was eigenlijk geen bal aan om hun gedachten te horen en hij was ook heel blij dat hij gedachten inmiddels kon buitensluiten. Dat was aan het begin wel heel anders geweest – toen werd hij overspoeld door onzinnige gedachten. Hij was ook wel blij dat zijn gave verder reikte dan dat: hij kon ook telepathisch praten met anderen – wat vooral chill was tijdens saaie lessen (wat er ook flink wat waren), en als hij niet oplette en hem een vraag gesteld werd, kon hij het antwoord vaak wel bij anderen lezen. Daar stond tegenover dat hij een gave-restricter om moest tijdens toetsen, maar het was dan ook wel lekker om niet door het gepeins van alle anderen gestoord te worden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Nope," zei hij, terwijl hij de p liet ploppen. Dalit werd niet blij van hem. Maar dat was van latere zorg. "Had je al een plan wat we kunnen doen?" Vroeg hij grijnzend.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Potje tafeltennis?' stelde hij voor. Dat was iets waar Vision meestal niet aan meedeed, aangezien Rai hem er altijd uitspeelde en de jongen dat niet kon hebben. Een van de weinige activiteiten waar hij Cherry met tegenzin heen liet gaan. Muziek was ook iets waar hij niets mee had, in tegenstelling tot Cherry en hem, maar Rai had daar ook niet zo veel mee. 'Dan past onze brompot in elk geval.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Klinkt goed!" zei hij met een grijns. Vooral het gedeelte: Geen Vision. Rai pakte gauw een vest van de stoel, dook onderin zijn kast op zoek naar zijn tafeltennisbatjes en een bal. Hij vond het netjes verborgen in een schoenendoos in zijn kast en gaf er vast eentje aan Azrael. Hij sloot daarna ze deur van zijn slaapkamer achter zich en liep de gang door naar de volgende deur. Nogal nerveus klopte hij bij Cherry aan, hopend dat Vision er niet was op het moment. (Al was die kans klein.)

[ bericht aangepast op 14 aug 2021 - 10:57 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"En dan in mezelf schieten, omdat de pijl terug komt?" zei hij met een grijns. Het klonk mooi een pijl met boemerang effect, maar Robin had er een beetje argwaan in. Al was hij wel aan het proberen om een pijl te maken die terugkeerde, als hij een fluitje maakte. Alleen dan wel met de achterkant naar hem. "Maar het zou me wel een stuk minder lopen opleveren," gaf hij toe. Robin borg zijn boog op zijn rug en begon in de richting van de school te lopen.
      Hoewel hij niet argwanend wilde blijken, scanden zijn ogen toch automatisch de bosjes af. Hij liet zijn ogen glijden over de bomen en over het pad, op zoek naar wist-hij-veel-wat of wie. De spanning zat er hoog in, op Inquistium High, sinds een of andere Harry Potter freak leuzen op de muren had geschreven en daadwerkelijk woord bij daad had gezet. De hele week was het onderwerp over niets anders gegaan, dan over het meisje wat buiten de school was gevonden door een van haar vriendinnen. Robin had haar niet gekend. Ze was vrij jong geweest en uit een ander house. Hij vond het nogal cru. Had je eindelijk de zuivering overleefd van het vorige jaar en dan nu kreeg je dit. Het had hem echter wel op scherp gezet. In Harry Potter hadden ze de school willen zuiveren van mensen met niet zuiver-bloed. Modderbloedjes. Maar als hij dat op Inquistium zou moeten doortrekken, wist hij absoluut niet wat dat zou moeten betekenen. Er was niets bijzonders aan het meisje, geen gekke dingen. Dus het kon alles zijn. Het feit of je jongen of meisje was. Dat je jong was, welk house je zat, misschien wel je geaardheid. En er waren een aantal hier op Inquistium die niet zo blij waren met de zijne.
      Robin schok op van een geluid in de bosjes en in een reflex hij had zijn pijl en boog gespannen. Toen het een vogel bleek, liet hij zijn boog met een blos weer zakken en keek met een schaapachtige grijns naar Kassander. "Sorry, ik sta op scherp deze week merk ik," zei hij een beetje beschaamd. Robin stopte zijn boog weer weg en keek even niet naar zijn vriend. Kassander zou het vast begrijpen.

[ bericht aangepast op 14 aug 2021 - 10:54 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

De deur ging open en Cherry keek hen vrolijk aan.
      ‘He knapperd,’ zei Azrael met een scheve grijns. Het was altijd de vraag of ze hem nog herkende, maar hij zag aan haar blik van wel. Vandaag wel. Er was niemand die hij verder zou noemde, maar hij wist dat het Vision op de stang joeg, die al was opgestaan, met grote stappen naar hen toe beende en bezitterig zijn armen om Cherry heen liet glijden.
      Hij keek Azrael met onverholen haat aan, die hem een knipoog gaf.
      Hij wist dat de Elephant hem maar wat graag wat aandeed, maar hij durfde het niet. Hij kon Azrael dan misschien wel blind maken, maar Azrael kon van hem een kasplantje maken. Tegenwoordig oefende hij ook met het tijdelijk uitschakelen van de gaven anderen, dus daar werd de jongen ook niet veel vrolijker van.
      ‘Hoi Azrael, Rai.’ Ze knikte met een vriendelijke glimlach naar hen.
      ‘Heb je zin om te tafeltennissen?’ vroeg Azrael.
      Ze wierp een blik op haar horloge. ‘Ik heb hem om tien uur met Merrin in de bibliotheek afgesproken. Als ik daarvoor ga tafeltennissen, ben ik bang dat ik te veel energie gebruik.’
      Azraels hart maakte een sprongetje toen hij Merrins naam hoorde.
      ‘Ik laad je wel weer op,’ reageerde hij schouderophalend.
      ‘Nee,’ reageerde Vision kortaf. ‘Ze wordt alleen maar moeier van jouw bemoeienis, dat is geen natuurlijke energie. Straks raakt ze eraan verslaafd.’
      ‘Dan neem ik wat van d’r donuts. Zijn we aan elkaar verslaafd.’ Hij grijnsde.
      Visions ogen spuwden zo ongeveer vuur. Zijn greep verstevigde om zijn vriendin heen.
      Azrael kreeg een andere ingeving. ‘En wat als je nou ná jullie huiswerkuurtje met ons meedoet? Misschien vindt Bl-errin,,’ verbeterde hij vlug, ‘het ook wel leuk om mee te doen.’
      ‘Blerrin?’ giechelde ze. ‘Merrin heet hij.’
      Azrael voelde zijn wangen warm worden. ‘Ik ben niet zo goed met namen,’ mompelde hij.
      ‘Maar ik kan het aan hem vragen, leuk!’
      ‘Oké!’ Azrael werd op slag zenuwachtig, maar hij probeerde het niet te laten merken. ‘Dan zien we jullie straks. Gaan Rai en ik ons al een beetje opwarmen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.