[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 4 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Emily • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • Kyra • Chaser/Prefect • Cheryl • Arianna • Noa • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Jemina • Cheryl • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Marcus • Beater • Noa • Thomas • Danique • Evan • Demi • Prudence • Katrijn • • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Nora • Cheryl

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Theo • Chaser/Prefect • Noa • Vinnie • Natas • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 25 juni 2021 - 16:16 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mavis Keegan

'Lieverd, ik zou niet te veel leunen op wat er gisteren gebeurde, want toen was je hartstikke dronken,' grinnikte Mavis. 'Ik geloof dat je aan Tilly hebt verteld dat Zoya je type is als je op vrouwen zou vallen, dus dan weet je wat je level was. Dus ga alsjeblieft nog een keer nuchter dat gesprek aan, ja.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad Morphew

Nomad had een croissant met moeite naar binnen gewerkt en had nog een half kopje thee gedronken, maar hij voelde zich slecht en wilde helemaal niet tussen al deze mensen zitten. Hij had net toch Lee's kant opgekeken en dat had zijn slechte gevoel alleen maar versterkt, en nu hij wist waar Lee zat, wilde hij al helemaal weg.
Hij had het eerste uur vrij, dus dat scheelde; misschien kon hij dan nog wat slaap inhalen. En hopelijk voelde hij zich wat beter als hij dan weer wakker werd. Hij stond op en liep richting de deuren van de grote zaal. Hij wist dat het niet gebruikelijk was, maar hij wilde hier gewoon weg.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cole en Roman hadden hun ontbijt een behoorlijk stuk van de meiden van hun jaarlaag vandaan opgegeten. Roman stelde het moment dat hij Rhae onder ogen moest komen met alle liefde uit. Bovendien had hij ook nog andere dingen om zich zorgen om te maken, herinnerde hij zich toen Nomad ook aan tafel kwam zitten maar bewust niet bij Cole en hem. Gisteren moest er echt iets mis zijn gegaan.
      Toen zijn vriend het na een kort ontbijt dan ook weer voor gezien hield, stond Roman ook op. Op zijn rooster had hij gezien dat er het eerste uur Arithmacy werd gegeven; dat hadden Nomad en hij allebei niet. Hij volgde de jongen de zaal uit en ging naast hem lopen. ‘Hé.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lee gniffelde bij de opmerking over Zoya. Vaag herinnerde hij zich daar nog wel wat over. ‘Zoya ís toch ook wel ieders droomvrouw?’ Hij stak zijn tong uit. ‘Maar je hebt gelijk, misschien helpt een nuchter gesprek. Wie weet wat ik nog meer heb uitgekraamd.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Shit.
Nomad had weinig behoefte aan gezelschap, maar het gezelschap van Roman had hij al helemaal geen behoefte aan. 'Hé,' zei hij. Hij stak zijn handen de zakken van zijn mantel en keek zijn vriend niet aan. Soms voelde het alsof hij door hem heen kon kijken.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mavis Keegan

'Veel,' zei Mavis grijnzend. 'Hoe was je aan al die alcohol gekomen, joh? Ik heb je niet vaak zó lam gezien.'

[ bericht aangepast op 24 juni 2021 - 15:42 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mavis

'Dat heeft dan meer te maken met je eigen drankgebruik,' grinnikte Lee. 'Maar de drank kwam van Casper. Die kwam naast me zitten en bood me de fles aan.' Hij wierp een blik op de Slytherin, die gewoontegetrouw in zijn eentje zat en stoïcijns in het niets staarde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mavis Keegan

Mavis volgde zijn blik. 'Ik zie het helemaal niet voor me, joh.' Ze kende Casper nauwelijks - maar dat was juist de reden dat ze het niet voor zich zag, want wie kende hem nou wel? Iedereen wist van zijn beruchte actie jegens Rosalie, en dat hij ooit bevriend was geweest met Evan - maar meer wist ze niet van hem. 'Ik zou niet verliefd op hem worden, trouwens. Hij lijkt me niet de ideale kandidaat daarvoor.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Roman zag wel dat zijn vriend zich niet op zijn gemak voelde. Hij besloot dan ook pas over Lee te beginnen in een omgeving waar Nomad zich in ieder geval een beetje veilig voelde – en dus niet midden in de gang. In plaats daarvan knoopte hij maar een gesprekje over hun roosters aan.
      Ze waren vroeg van het ontbijt weggegaan, waardoor er niemand in de leerlingenkamer was.
      ‘Je was gister nogal kwaad, geloof ik,’ begon Roman maar. ‘Ik begreep er niet veel van. Wat was er gebeurd?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Daar moest Lee om grijnzen. ‘Nee, dat had ik me ook al bedacht. Al heeft hij in elk geval geen problemen met mijn geaardheid. En ik heb hem zijn eerste knuffel ooit gegeven.’ Hij had een krentenbol gepakt en plukte daar de rozijnen uit – trek had hij nog steeds niet. ‘En ik heb het overleefd,’ zei hij toch wel met een vleugje trots. ‘Maar hij was dus stiekem best wel aardig, zolang ik bij bepaalde onderwerpen uit de buurt bleef. Ik denk erover om hem dit jaar mee te vragen voor onze quest. Nu Nomad toch niet wil. Al leek Tilly me ook wel een leuke kandidaat – die ken ik na al die jaren nog amper. Heb jij al bedacht wie je gaat vragen? Misschien moeten we er twee doen, als afsluiter. Al wil Tilly vast niet als Casper meekomt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

'Heb ik jou gisteren gesproken?' vroeg Nomad met opgetrokken wenkbrauwen. 'Weet ik niks meer van. Ik was ladderzat, joh. Waarschijnlijk heb ik een hoop onzin lopen uitkramen.' Hij liet zich neervallen in één van de stoelen - toevallig de stoel waar hij die nacht nog in had geslapen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mavis Keegan

Mavis was blij dat Lee weer wat praatjes had. Ze grijnsde. 'Casper mee op quest. Dat lijkt me interessant. Ik denk dat je best een goeie aan hem kan hebben, want volgens mij kent hij alle stille plekjes van het kasteel wel.' Tilly vond ze ook lastig om te peilen. Die meid was stil, en dan was het altijd moeilijk inschatten of ze gewoon verlegen was, of vooral observerend. 'Ik had Raf overwogen, maar die jongen is nu prefect - geen idee welke idioot dat bedacht heeft - dus misschien is dat dan niet zo'n goed plan. Misschien Brenn... Of Margo. Of Noah. Er zijn zoveel opties.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Roman liet zich in de andere fauteuil zakken. ‘Ja – zou kunnen. Waarom was je zo lam?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze schrok lichtelijk toen ze een persoon achter haar ineens langs haar heen voelde leunen. Voor een moment gingen alle haren op haar lichaam overeind staan. Het weinige contact dat haar schouder met zijn buik maakte, liet een angstige golf door haar heen razen. Tot ze voelde hoe hij het pakketje uit haar handen nam en voor haar weg nam. In eerste instantie overviel een lichte opluchting haar, dat ze het kwijt was. Tot de woorden van het briefje weer in haar hoofd dreunden.
      Voor een moment was ze bang dat Justin haar voor schut zou zetten, dat hij door de hele zaal zou roepen wat voor smerig spelletjes ze zogenaamd wel niet zou spelen. In plaats daarvan maakte hij er echter een verhaal van dat het verkeerd bezorgd was en stond er niets anders dan een vriendelijke glimlach op zijn gezicht. Een glimlach die ze even onhandig probeerde te kopiëren, als in een soort bedankje dat hij het pakketje had weggenomen. Handig moffelde Justin het verschrikkelijke ding weg in zijn mantel. En voor even was het alsof er niets was geweest. Isabella hoorde maar vaag de woorden die Rhae uitsprak. Even keek ze geschrokken om zich heen, om te zien of iemand naar haar keek. "Ik.." Haar mond voelde kurkdroog aan, terwijl ze zocht naar woorden. "Ik ga nog even mijn boeken halen, die liggen nog in de toren en ik heb het eerste uur les." Ze keek niemand in het bijzonder aan, toen ze het zei. Ze wist ook niet eens of er wel iemand luisterde. Maar ze wilde weg hier, weg van al die nieuwsgierige ogen. Zonder nog verder iets te zeggen, kwam Isa langzaam overeind. Ze liet haar ogen voor heel even over Justin gaan, probeerde nog een glimlach voor ze zich voorzichtig omdraaide en op een normaal tempo (hoopte ze, ze wist niet of ze nu te snel of te langzaam liep) in de richting van de deuren liep.

---

It's never gonna happen, Guys.