[RPG • 0] Experium || 43 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Een beetje verontwaardigd sloeg Safira met de punt van zijn staart tegen zijn achterhoofd. Dat was nou niet echt het enthousiasme waar ze op gehoopt had. Het uitzicht op een nieuwe vriendin zou toch best fijn moeten zijn, nu Dezi dood was en Jester hem voor Onyx verruild had. Ze miste de vrolijke Yrla van een paar maanden geleden wel een beetje, deze jongen zag eruit alsof hij maar één nacht in de week sliep en zijn smaak in vrienden was er nou ook niet bepaald op vooruitgegaan. Ze was er nou nog niet echt uit of Nish nou zo’n verrijking van zijn leven was, al leek het Onyx in elk geval goed te hebben gedaan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nog niet zo lang geleden zou Zebediah beweerd hebben dat hij berekenend was en dat hij geen ondoordachte dingen deed.
      Dat klonk nu als een grote grap.
      Het was begonnen door naar het kostuumfeest te gaan, Fox op te zoeken en hem te beloven Kris voor hem te zoeken. Drie dagen later had hij niet een veel vastomlijnder plan. Integendeel. Hij kon niet echt voorspellen hoe het komende uur zou gaan verlopen, toen hij de cel in stapte waar Kris en Fayr in zaten.
      Helemaal onvoorbereid was hij ook weer niet. De rolstoel stond om de hoek – no way dat hij daar in ging zitten, die grijns gunde hij Kris niet – en hij had Yrla gebeld en gezegd dat hij ervoor moest zorgen dat Fersephone vanavond niet in de campus was. Daar had hij wel even over getwijfeld, want hij had geen idee hoe die erop zou reageren dat hij zijn afdelingsgenoot had geleend. Hij had het er toch maar op gewaagd, gezegd dat hij Fayrs diensten voorlopig nodig had, en Yrla had er verder weinig over gezegd en alleen toegezegd dat hij Fersephone mee naar buiten zou nemen. Het beviel hem wel, dat de jongen geen vragen stelde en gewoon deed wat hem opgedragen werd. Het scheelde een hoop gedoe – blijkbaar was het toch een goed idee geweest om de Panther erbij te betrekken. Tot dusver leek hij nuttiger dan Dezi, die hij nogal eigengereid vond. Hij betwijfelde sterk of ze haar taak inmiddels al had uitgevoerd. Dat was ook de reden dat hij overwogen had om Fayrs tweelingzus midden in de nacht met energie te overrompelen; met een beetje geluk zou het hele gebouw dan neergaan en was hij meteen van Jester en Onyx af. Daar stond tegenover dat dat óók voor Yrla en de jonge tijdreiziger gold, en die kon hij nog wel gebruiken – om nog maar te zwijgen over het feit dat Fox daar tegenwoordig scheen te slapen.
      Uiteindelijk had hij dat idee dus laten varen – al hoefde het helertje dat niet te weten. Ze mocht best even zweten; tot slot had ze een nogal teleurstellende prestatie geleverd, want hij verging nog steeds van de pijn en kon niet eens aan de andere kant van de gang komen zonder pijnstilling en een adempauze halverwege.
      Zebediah liet zijn blik door de kleine ruimte gaan. Het stonk. Inmiddels zaten de twee hier al een paar uur.
      ‘Is dit nou beter, hmm?’ Hij keek op Kris neer. ‘In je eigen stront zitten, in plaats van de kamer die ik je gaf?’
      De jongen negeerde hem.
      Zebediah klemde zijn kaken op elkaar. Hij hield er niet van om genegeerd te worden. Hij hurkte voor de jongen neer, greep zijn kin en rukte zijn gezicht opzij. Kris’ ogen vlamden ijzig.
      ‘Zeven jaar lang jaar had ik chronisch pijn door een kutgeintje van jou. Ik had je hier kunnen laten wegrotten, maar dat heb ik niet gedaan.’
      Kris snoof. ‘En nu wil je een schouderklopje? Een complimentje omdat je zo’n sociale jongen bent?’ Zebediah deinsde achteruit toen de jongen in zijn gezicht spuugde. ‘Flikker op man. Je bent en blijft een sociopaat, af en toe iets menselijks doen verandert daar niks aan. Dat doen apen ook.’
      Woede borrelde in hem op, een felle haat brandde in zijn borst. Ruw veegde hij zijn gezicht schoon. Hij was sadistisch, maar dat maakte hem geen sociopaat. Hij was niet zoals zijn vader. Er waren mensen om wie hij gaf.
      Fox. Noah.
      Nee, niet Noah.
      De naam was zo abrupt naar boven gekomen dat hij hem niet kon wegdrukken.
      Noah was dood. Al vanaf het moment dat Experium zijn geheugen wiste. Zíj hadden hem gedood.
      Maar jij deed het een tweede keer.
      Omdat hij geen keuze had. Omdat hij tegen die tijd al zoveel vijanden had gemaakt dat die zich als hongerige gieren op zijn zwakke plek zouden storten. Net zoals hij zelf gedaan had, al die jaren ervoor. Hij wist maar al te goed hoe het brein van zijn afdelingsgenoten werkten. Zonder twijfel zouden ze hem door middel van Noah onder druk hebben gezet, als ze wisten wat hun band was.
      En inmiddels was Noah echt dood. De jongen had tegen hem gesproken, twee dagen terug. Er was helemaal niets meer over van die kinderlijke spontaniteit – er had juist een berekendheid in zijn blik gelegen. Die onderzoekende blik had hem zelfs een beetje aan zichzelf doen denken – en dat had zijn besluit gesterkt. Die Jester wás in staat om hem tegen te houden – als enige. Hij moest doen wat nodig was. Soms moesten er offers gebracht worden.
      Hij richtte zijn blik weer op Kris.
      Nog een offer die hij moest brengen.
      ‘Noem me zoals je wilt, maar je bent vrijwillig bij me aan tafel gaan zitten, je hebt met me geschaakt en we hebben heel wat gegamed. Zo vreselijk vond je het hier niet.’
      Kris rolde met zijn ogen. ‘Af en toe een beetje misbruik maken van jouw sneue behoefte om wat gezelschap te willen, maakt ons nog geen vrienden.’
      Nee, natuurlijk waren ze geen vrienden. Die klotewond in zijn buik maakte dat maar al te duidelijk.
      ‘Vrienden misschien niet nee,’ antwoordde hij droogjes. ‘Maar ik zal niet ontkennen dat ik je straks ga missen.’ Hij trok een mondhoek op, stak zijn hand uit en streelde Kris’ gezicht. Die boog meteen zijn hoofd weg, maar hij kon nergens naartoe. ‘Het is wel een schrale troost dat ik eindelijk van je kan nemen wat ik al maanden wil, zonder dat ik bang hoef te zijn dat je mijn edele delen in steen verandert.’ Hij haakte zijn vinger achter de halsband en rukte het ding dichterbij. Hij zag Kris’ gezicht vertrekken toen de band in zijn nek sneed. ‘Want dit ding haal ik er pas af als je zo dood als een pier bent en ik van je heb genomen wat ik wil.’ Zijn lippen krulden in een grijns. ‘Maar met zo’n halsband om en met boeien om je polsen en enkels, wordt het wel een stukje kinky’er dan gedacht. Al heeft Foxie me al eens blozend toevertrouwt dat je daar niet vies van bent.’ Hij zag hoe Kris’ schouders zich aanspanden, zoals altijd wanneer hij refereerde naar zijn geschiedenis met Fox. Hij sprak zijn gave aan, liet zijn blik naar Kris’ lippen dwalen en keek de jongen toen weer aan. ‘Kus me eerst maar eens.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester knikte. Hij had eigenlijk ook niet anders verwacht en keek de rest vragend aan. Hij baalde wel dat ze niet bedacht hadden te proberen de failsafe op te nemen met een iNet ofzo. Het idee van Nish had ontzettend veel potentieel en dit was wel een heel fijn moment geweest om het in te kunnen zetten. Maar dat hadden ze niet gedaan en ondanks het feit dat hij zich na Azrael's hulp een flink stuk beter voelde, wilde hij niet het risico nemen zichzelf uit te putten door zijn gave alweer te gebruiken. Morgen zou hij alles nodig hebben om Zebediah tenminste recht aan te durven kijken.
      'Dan begin ik- nouja, niet bij het begin, want dan zitten we hier vannacht nog. Dezi heeft vanacht geprobeerd me te vermoorden en heeft die poging zelf niet overleefd. Ze is dus niet weggerend op mijn bevel, of het bos in gevlucht of ontsnapt. Ze is dood, en komt niet meer terug.' Jester moest zichzelf dwingen daar een pauze in te lassen. Hoewel zijn stem nog redelijk kalm klonk, merkte hij zijn hart ondertussen ongemakkelijk alert tegen zijn ribben slaan. Hij had er nooit moeite mee gehad om voor een groep te staan, maar vertellen hoe je de nacht ervoor het loodje had gelegd was ongeveer even ontspannend zoals je dacht.
      'Datzelfde hoeft gelukkig niet voor mij gezegd te worden, want zoals je ziet heb ik een hele hoop vrienden die ik gerust met mijn leven kan vertrouwen. Onyx vertelde dat sommigen van jullie er ook bij waren in het bos toen ze probeerden me terug te halen. Ik... Bedankt voor jullie hulp. Dat was niet vanzelfsprekend en bracht ook zeker de nodige risico's met zich mee voor jullie zelf.' Hij glimlachte, even. 'Fayr was er ook bij. Omdat ze haar gave daar zoveel en intens gebruikt heeft, is ze vandaag hier gebleven om wat rust in te halen en om iedere twee uur bij mij te komen checken hoe het ging. Maar sinds drie uur deze middag is ze door niemand meer gezien. Fox heeft geprobeerd haar te zoeken, maar haar spoor hield in haar kamer op. We kunnen nu niet met zekerheid zeggen waar ze is.'
      Volgende pauze. Dit ging best oké, toch?
      'Wel hebben we een vermoeden. Eerder vandaag hadden we ineens contact met Kris, de ex van Fox. We weten nu dat Zebediah hem ergens vasthield. Met de manier waarop er contact werd opgenomen en rekening houdend met zijn gave, hebben we reden om aan te nemen dat hij Zebediah heeft aangevallen en verwond heefd. Dat was rond halfdrie. Yrla heeft Fayr een halfuur later nog gesproken, daarna kwamen we er om vijf uur achter dat ze weg was. Hierdoor denken we nu dat Zebediah ernstig gewond is geraakt na Kris, en daarom zijn teleporteur naar onze campus heeft gestuurd om Fayr te halen om hem te helen. Dit komt ook overeen met het verhaal van Phone, die rond kwart voor drie de school uitgevlucht is omdat haar gave ineens ontplofte. Dit gebeurt vaker als Fayr haar gave overbelast, en een tweede leven moeten redden binnen vierentwintig uur valt wel in die categorie. Dit is eveneens de reden dat ze hier nu niet bij is, haar gave is daar niet stabiel genoeg voor.' Hij keek de groep even rond. 'Dat is de huidige situatie. Ik weet dat het slecht klinkt. Maar we hebben een plan.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fayr was heel stil tegen de muur van hun cel aan blijven zitten en was druk bezig met te doen alsof ze niet bestond. Het was tevergeefse hoop en dat wist ze zelf ook wel. Toen hij binnenkwam had ze een glimp van zijn gezicht opgevangen—en als dat niet genoeg was geweest om haar te vertellen in wat voor humeur Zebediah was, losten de giftige woorden die hij met Kris wisselde dat wel op.
      Ze wist niet eens hoe hij er nu in slaagde te lopen, of te doen alsof. Waarschijnlijk met liters aan geleend bloed en een Galen die er niet veel beter aan toe was dan zij. Niet wat hij verwacht had waarschijnlijk, toen hij die teleporteur naar haar gestuurd had om haar te halen. "Heel me", had hij gezegd. Nou, daar had ze ook niet heel veel van gebakken. En ondanks dat ze Kris' gezelschap stiekem best op prijs gesteld had, beloofde het niet veel goeds dat ze in dezelfde cel gegooid was als de persoon die Zebediah bijna vermoord had.
      Die trouwens op de een of andere manier nog het lef had om net zo giftig terug te sissen. Fayr's maag kromp ineen bij Zebediah's woorden en bij dat commando al helemaal. Bijna zou ze wensen dat ze helemaal niets gedaan had en hem gewoon had laten sterven. Of dat ze nu de energie kon terugnemen—of in ieder geval een deel ervan. Zodat hij Kris tenminste met rust zou laten. Die zat hier immers al dríe jaar. Meer zelfs.
      Ze moest wat zeggen. Ze wist heel goed hoe Jester's gave werkte en dat die van Zebediah nog een beetje erger zou zijn. Als Zebediah zijn gave gebruikte, dan moest Kris wel. Hij zat aan alle kanten vast en had zelfs zijn gave niet meer om zich te verdedigen. Fayr wilde er niet eens aan denken hoe het zou zijn als Romeo haar gedwongen zou hebben hem te kussen, en misschien was dat wel het laatste duwtje dat ze nodig had om te zeggen, 'Laat hem met rust.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'We hadden al langer een sterk vermoeden dat Zebediah wist waar Kris was en we waren ook al bezig met een plan om hem terug te halen naar Experium.' Jester ving de blik van Fox en schonk hem een scheve glimlach. 'Dat plan gaan we doorzetten, voor zowel hem als Fayr. Het is geen of-of situatie en we gaan ook niet tussen hen kiezen. Als ze allebei nog leven, brengen we ze allebei weer veilig terug. Zo snel zijn we echt niet uit het veld geslagen en wij hebben ook een troefkaart achter de hand. Herinneren jullie je Romeo nog?' De anderen knikten en Vienna trok zelfs even een lelijk gezicht bij het horen van zijn naam.
      'Slijmerige klootzak, een Rhino en de vorige die probeerde met zijn tengels aan ónze Fayr te zitten. Nadat hij haar bijna van het dak van de school af heeft geduwd en haar bedreigde, is hij geheel spontaan die avond van de aardbodem verdwenen. De afgelopen weken heeft hij opgesloten gespendeerd, tot we iets beters konden bedenken voor hem. And chance has it dat Zebediah ook achter die toevallige timing gekomen is en zijn oude maatje terug wil. Eén plus één is twee. Morgenochtend ga ik hem bellen met de telefoon van Romeo voor een uitwisseling. Fayr en Kris, tegen Romeo. Eventuele tegenwerpingen zijn met mijn gave gemakkelijk uit de weg te ruimen. Dat is het plan. En daar kunnen we jullie hulp verdomd goed bij gebruiken.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Haar ergste vermoeden was zojuist door Jester bevestigd. Fayr was bij Zebediah. Terwijl Jester het verhaal vertelde, was Vienna steeds bleker geworden en ze vroeg zich af waar haar vriendin op het moment doorheen ging. Zebediah kon zo mogelijk nog erger zijn dan Romeo en na haar laatste ontmoeting met Romeo was Fayr al niet meer de oude geweest.
      "Je gaat Romeo ruilen voor Fayr en Kris?" vroeg Vienna geschokt na de laatste woorden van Jester. Maar dan was Romeo terug bij Zebediah. Zou het dan kunnen dat hij straks ook terugkeerde? Natuurlijk begreep Vienna ook wel dat dit waarschijnlijk een van de weinige opties was die ze hadden. Maar Romeo vrijlaten? Ze wist niet wat dat voor effect op Fayr zou hebben als ze eenmaal terug was. En ze wist ook niet of haar vriendin er wel blij van werd dat die engerd weer rondliep, ook al was het om haar uit de klauwen van Zeb te bevrijden.
      Misschien als Fayr in zag dat ze echt geen andere keuze hadden gehad, dat het dan allemaal wel mee zou vallen. Maar Vienna had ergens het gevoel dat de angst van haar vriendin groter zou zijn. De Fayr waar ze nu al weken mee op een kamer sliep, was niet meer dezelfde als voor Romeo. En Vienna was bang voor wat dit uitstapje met Fayr zou doen. Als Zebediah nog erger was...

[ bericht aangepast op 29 april 2021 - 20:58 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Dat is het idee. En als ie z’n rotkop nog een keer laat zien, graven we gewoon een gat en leggen we hem daarin,’ antwoordde Onyx nonchalant. ‘Krijgt ie gewoon een final warning cadeau.’ Hij wierp even een blik op zijn vriend. ‘Of Jes laat hem Fayr vergeten, als ik nog steeds vredelievend moet blijven.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Geagiteerd draaide Zebediah zich om. ‘Zwijg,’ blafte hij. ‘Kijk maar aandachtig toe, dan weet je wat je moet doen als Romeo terugkomt.’
      Hij draaide zich weer naar Kris terug en keek hem ongeduldig aan. ‘Kus me.’
      Kris keek langs de jongen heen en probeerde Fayr met zijn blik gerust te stellen. Het was ongetwijfeld Zebediahs bedoeling dat nu bang zou worden, maar hij werd eerder hoopvol. Dit was misschien wel de enige kans die hij nog kreeg. Zo geketend kon hij niet veel. Een zoen nog wel – maar zo te horen was Zebediah meer van plan. Vertrouwend op zijn gave, maakte hij dan vast de ketens los zodat hij meer bewegingsvrijheid had. De jongen was flink verzwakt, hij zou er niet op berekend zijn dat Kris zijn opdracht kon negeren. Ook zonder gave kreeg hij hem wel neer, dan kon hij samen met Fayr ontsnappen.
      Hij drukte zijn lippen tegen die van Zebediah, vastberaden hem zijn beste zoen te geven. Het was maar een zoen. En Zebediah bleek toch echt niet zo’n denderende zoener. Zelfs de snelle kus die hij Onyx had gegeven was, inclusief de dreun die daarop gevolgd was, was nog beter geweest.
      Het duurde langer dan hem lief was en de houding was ook niet echt ideaal, maar zijn mondhoek boog omhoog toen de wond in Zebediahs buik dusdanig pijn begon te doen dat hij hem hoorde kreunen.
      Kris trok zijn hoofd iets terug en keek hem spottend aan. ‘Arme Fox. Als dát het beste was wat je hem een jaar lang hebt kunnen geven… Nou weet ik wel dat ik de lat hoog voor je heb gelegd, maar dit was wel heel beroerd.’
      Er trok een spiertje in Zebediahs kaak. ‘Je weet maar al te goed dat Fox niets tekortkwam. Of moet ik je geheugen opfrissen? Ik heb een laptop vol met filmpjes.’
      Kris’ ogen schoten naar Fayr toe.
      Zebediah lachte honend. ‘Mag ze dat niet horen? Hoe je vriendje het uitschreeuwde van genot toen ik hem nam? Dat je daar uren naar hebt moeten kijken, je mijn naam in je oren hoorde galmen?’
      Deze keer wendde Kris wel zijn gezicht af.
      ‘Ben je bang dat ze Foxie vertelt hoe de ontastbare Kris liep te janken? Nou – ik kan wel meer verhalen vertellen die hem niet zullen zinnen. Hoe jij het ene leven boven het andere hebt verkozen, hoe je een onschuldige jongen met een steen zijn hersens insloeg, hoe je met een stalen gezicht toekeek hoe anderen voor hun leven vochten. Wat als Foxie dat zou horen, hmm? Als hij zou weten hoeveel mensen je zou laten sterven, voor hem?’
      Kris’ keel werd dik. Hij wist dat de jongen gelijk had.
      Dat Fox nooit meer op dezelfde manier naar hem zou kijken als hij dat wist.
      Zebediah greep zijn kin vast en draaide die weer met een ruk terug. ‘Gelukkig dan maar dat dit grietje niet meer teruggaat. Doe ik je toch weer een favor, hè? Je zou haast denken dat ik een zwak voor je heb.’
      ‘Dat heb je ook,’ bromde hij. ‘Maar aangezien jij zo socially fucked up bent dat je degene om wie je wat geeft juist de tering in helpt, is dat niet echt wat om je over te verheugen.’
      Dit ging niet goed. Zo kwam hij nooit uit die boeien vandaan.
      ‘Dus wat is nu het plan?’ vroeg hij uiteindelijk maar. ‘Je gaat me verkrachten, en dan? Draag je me op om mijn keel door te snijden?’ Hij knikte naar Fayr. ‘Waarom is zij hier? Heeft ze niet net je leven gered?’
      ‘Nauwelijks,’ snoof Zebediah. ‘En verkrachten… Dat klinkt ook weer zo zwaar. Ik dacht; misschien brengt het je dichter bij Fox als je weet hoe de laatste lul smaakt die hij in zijn mond heeft gehad.’ Hij grinnikte. ‘Of Nish. De enige twee maatjes die je ooit hebt gehad vonden mij in elk geval onweerstaanbaar. Van Nish heb ik ook nog wel een filmpje, mocht je nog wat oude tijden willen herbeleven. Ik moet zeggen dat Fox wel beter was, dus je hebt wel een goeie keuze gemaakt destijds.’
      Kris balde zijn vuisten. Er waren geen woorden voor hoe erg hij die klootzak haatte.
      ‘Maar goed, je hebt gelijk,’ ging Zebediah onverstoorbaar verder. ‘Jullie zitten hier natuurlijk niet zomaar met z’n tweetjes. Fayrs prestatie was nogal… ondermaats, dus ze kan nog wel wat training gebruiken.’ Hij trok een mes tevoorschijn en voor Kris doorhad wat er gebeurde, sneed de jongen zijn shirt open en onthulde zijn met littekens bezaaide bovenlichaam. ‘De dood door duizend sneden, die ken je vast wel toch? Een Chinese vorm van de doodstraf – want laten we eerlijk zijn; je vertrouwen kan ik niet meer na je geintje van vandaag. Nu zal ik eerlijk toegeven dat ik nooit van plan ben geweest om Fox wat aan te doen, maar het was een goede manier om je onder de duim te houden. In tegenstelling tot wat jij denkt, ben ik heus in staat om van iemand te houden. Als ik hem straks vertel dat ik je wel heb gevonden, maar dat je door Experium gedood bent toen ik je probeerde te bevrijden, wil hij vast wel in mijn armen uithuilen.’ Hij zette het mes tegen Kris’ borstkas en maakte een haal schuin naar beneden. ‘Maar ik dwaal af. Let goed op, doktertje.’ Hij keek over zijn schouder. ‘Je kunt hem nog redden. Als je nou laat zien wat je waard bent en zorgt dat hij niet doodbloedt voor de ochtend aanbreekt, laat ik hem vergeten wie hij is en is hij vrij om te gaan. Is dat geen mooie deal? Daar tegenover staat dan wel dat je zusje waarschijnlijk half Experium afbreekt.’ Hij toonde haar een wrange glimlach. ‘Vind je dat geen interessant dilemma?’

[ bericht aangepast op 29 april 2021 - 22:52 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zebediah had Kris.
      Zebediah, die maandag wéér glashard tegen hem gelogen had en deed alsof hij geen flauw idee had waar Kris was. Fox voelde zich oerstom dat hij dat filmpje toen had opgenomen, dat hij een soort deal met zijn ex had gesloten. Toen Jester verder sprak, vaagde een nieuwe vlaag hoop die gevoelens weg.
      Ze hadden een plan om Kris terug te halen.
      Zijn Kris. Die echt nog leefde. Die geprobeerd had om te ontsnappen – misschien wel om naar hem toe te kunnen. Alleen die gedachte liet een enorme zwerm vlinders door zijn lijf razen.
      Zijn handen trilden door emoties die nu zo heftig los geschud waren. Naast hem was Vienna duidelijk geschokt door de mededeling dat haar vriendin bij Zebediah was, maar Fox kon alleen maar aan Kris denken.
      Zou het echt kunnen?
      Zou hij zijn vriend morgen echt weer vast kunnen houden?
      Hij wilde het zo vreselijk graag dat het pijn deed. Vluchtig veegde hij langs zijn wangen toen hij merkt dat daar geluidloze tranen overheen rolden. ‘Wat – wat is het plan?’ vroeg hij met een door de emoties gekleurde stem. ‘Hoe kan ik helpen?’
      Het maakte niet uit wat hij moest doen – er was niets wat hij niet zou doen om zijn vriend terug te krijgen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Ergens had het het niet moeten doen, maar het antwoord van Onyx stelde haar toch iets gerust. Als Romeo terug zou komen, dan waren de Panthers er klaar voor. Zo liet hij het overkomen. Vienna, maar vooral Fayr, zouden er niet alleen voor staan. En ze wist wat dat betekende, aangezien Onyx al eerder had geprobeerd haar te beschermen.
      En hoewel de vredelievende oplossing oké klonk, zat een Dezi die zojuist een moord had proberen te plegen ook zeurend in haar hoofd. Waarschijnlijk zou wissen niet eens helpen. Het had Dezi ook niet geholpen. Zou iedereen nog een beetje hebben van hoe hij voor Experium was? Konden ze hun geheugen wel wissen, maar niet wie ze waren? Dat klonk aan de ene kant als een opluchting, maar dat zou dus ook inhouden dat Romeo laten vergeten niet zou helpen.
      Vienna keek even op met een kleine glimlach naar de jongens. Als iemand het zou vragen, zou ze het ontkennen. Maar voor het eerst was ze met Onyx eens. Hoe verschrikkelijk ze zich daar ook over voelde en hoe erg ze het ook vond. Maar ze wist niet of er een betere oplossing was voor Romeo en vluchten uit de school kon niet. Misschien konden ze daar eens iets op bedenken..
      Fox doorbrak haar gedachten. Ze kon zien dat hoop van hem afstraalde, iets wat ze wel begreep. Maar ze was ook een beetje bang. Als Kris daar had gezeten voor wisten zij hoe lange tijd, hoe zou hij dan terugkomen? Uit de verhalen begreep ze dat hij sterker mocht zijn dan Fayr, maar hij zat er ook langer. Even legde ze haar hand op Fox been.
      Ze moest gewoon nog even niet nadenken over de gevolgen. Vienna moest gewoon eerst Fayr daar weg zien te krijgen. En ze zou alles doen voor Fayr, dus als ze kon helpen, graag.

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester vertelde alles zo rustig en Onyx en hij ademden zoveel zelfvertrouwen uit dat Adam haast zou vergeten hoe serieus de situatie was. Iemand was hun húís binnengedrongen, Fayrs kámer nog wel, en had haar simpelweg meegenomen. Zomaar. Het had een flinke tijd geduurd voordat iemand erachter was gekomen dat ze weg was en het feit dat de dader Nenya, Merrin en hem dóód wilde hebben, zorgde voor een enorme knoop in zijn maag.
      ‘Niet om het een of het ander hoor,’ zei Adam aarzelend. Hij had de hoop in Fox’ stem gehoord en wilde het echt niet voor hem verpesten. ‘Maar straks is Romeo inderdaad vrij – en dan wat? Hoe voorkomen we dat die teleporteur Fayr morgenavond niet weer gewoon weghaalt? Of Kris?’ Hij keek Fox vluchtig aan. ‘Of jou?’
      Zebediah had afgelopen maandag duidelijk tegen Fox gelogen, had zichzelf beter voor willen doen dan hij was, had zelfs naar vergeving zitten vissen en Romeo de schuld gegeven van hoe hij Fox destijds behandeld had. Nu Fox wist hoe Zebediah écht was – en dat hij zijn vriendje al drie jaar gevangenhield – zou Zebediah zelf ook wel inzien dat hoe naïef Fox ook mocht zijn, hij écht niet opnieuw in zijn leugens zou trappen. Wat als zijn motto nu was “niet goedschiks, dan maar kwaadschiks” en hij Fox nu gewoon ontvoerde? Ze konden Romeo maar één keer uitleveren – en het was de enige troef die ze hadden.
      'Wordt het niet tijd dat we toch een beetje informatie aan het bestuur loslaten? Als Fayr meldt dat ze door een teleporteur ontvoerd was, zullen ze dan niet wat aan de beveiliging gaan doen? Werken aan een soort barrière? Zij zullen er toch ook niet blij mee zijn dat iemand het terrein binnen kan dringen en leerlingen weghaalt.'

[ bericht aangepast op 30 april 2021 - 9:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Dan moeten we ook uitleggen hoe we haar hebben teruggekregen en hoe we überhaupt weten van Zebediah. Romeo blijft een experiment van de school, ik betwijfel of ze het met ons eens zijn dat iedereen beter af was als hij ergens wegrotte,' wierp Jester tegen, maar ging ondertussen de scenario's af die hij zich kon bedenken waarin de school aan hun kant stond. Eigenlijk kwam dat best lekker uit.
      Behalve als ze met een gaar idee kwamen om vervolgens bij iedereen gezellig een tracker in te spuiten, want op die manier kon je natuurlijk nooit meer iets illegaals doen. En in het verleden bleek Experium niet heel gehecht aan hen, hoewel het toch in hun voordeel moest zijn als hun kostbare experimenten niet bij bosjes van het terrein verdwenen. Naar het bestuur stappen was open kaart spelen, en na de geheugentrucjes die Experium al had uitgehaald voelde Jester daar niet heel veel voor. Hoewel niemand per se hoefde te weten dat de waarschuwing van hen kwam. Hij kon ze gewoon laten vergeten dat hij het ze had verteld en hen er zogenaamd zelf achter hebben laten komen ofzo.
      Maar dan zou Maxwell er gegarandeerd ook lucht van krijgen en dat voorkwamen ze liever. Jester humde zachtjes, in gedachten verzonken. Misschien dat ze zijn vader konden proberen. Cackle. Die zou in ieder geval naar hem luisteren. En die had ook geholpen om een mooie, illegale bypass te vinden voor die prachtige koppijn-rem die ze in zijn hoofd gestopt hadden. Vertrouwen konden ze hem zeer zeker niet, maar als ze dan toch naar een docent moesten stappen, was hij misschien wel de beste optie. Afhankelijk van hoe ze hun verhaal neerzetten klonk het niet eens alsof ze van veel te veel wisten. Jester was de leider van zijn afdeling, hij maakte zich zorgen en dus ging hij naar zijn mentor. Dat klonk best logisch, toch?
      Hij keek op naar Onyx. 'We zouden Cackle kunnen proberen. Misschien zelfs iets droppen over Maxwell's dubbelrol ofzo, zodat Zebediah er geen lucht van krijgt.' Hoe ze anders konden voorkomen dat het nog eens gebeurde wist hij niet. Jester betwijfelde het zeer of hij zelf hun campus teleporteer-proof kon maken, en zelfs als dat lukte schoten ze er nog niet veel mee op. Dezi had hem immers ook buiten overrompeld. De meest voor de hand liggende oplossing was om ervoor te zorgen dat Zebediah het wel uit zijn hoofd zou laten dat geintje nog eens te herhalen. Maar behalve zijn gave hadden ze daar ook niet echt een pressiemiddel voor. Jester ging iets rechterop zitten en knikte naar Adam. 'Goed punt, gaan we mee bezig. Verder inderdaad wat Romeo betreft; als hij hier nog eens opduikt gooien we hem doodleuk weer achter slot en grendel.' Hij haalde zijn schouders op. 'Hij moest het eens proberen.'
      Nu was de enige die hij nog geen antwoord had gegeven Fox, en dat was ook de moeilijkste. Wat kon hij doen om te helpen? Nouja... geen onvoorspelbare factor zijn. Achterblijven. Zorgen dat hij niet meegesnatched zou worden. Niks doen. 'Dan wat hulp voor ons plan betreft. Fox, fijn dat je meteen wil helpen. Had ook niet heel veel anders verwacht,' glimlachte hij. 'We hebben een plek nodig voor de uitwisseling. Het liefst ergens waar Zebediah geen hinderlaag voor ons neer kan leggen zoals een open vlakte, maar ook ergens waar Experium niet met hun neus bovenop onze illegale praktijken staat. Hoe meer overzicht, hoe beter. Dat voor de voorbereiding, denk dat je dat wel makkelijk moet lukken. Beter in ieder geval dan het volgende wat ik van je ga vragen.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox wilde opperen dat hij ook best degene kon zijn die naar een leraar stapte om te vertellen dat Zebediah hem bij het feest had opgezocht en dat hij nu bang was, maar Jester praatte alweer verder en hij was veel te benieuwd naar het plan om Kris terug te krijgen om verder over Zebediah na te denken.
      ‘Misschien het dak van de school?’ opperde Fox. ‘Experium ziet daar sowieso niets en ze kunnen er zo naartoe teleporteren.’ Hij keek naar Jester en voelde een blos van schaamte langs zijn wangen trekken toen hij zich herinnerde dat zijn vriend in een rolstoel zat. ‘Misschien eh, kan Vienna jou omhoog zweven?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Kijk aandachtig toe? Voor het eerst sinds het Halloween feest voelde Fayr in de plotselinge vlaag van woede en afschuw ineens weer haar gave onder haar huid gonzen. Het was geen bevel met zijn gave, want zodra hij zich weer tot Kris richtte en hem opnieuw vertelde hem te kussen, kon ze haar hoofd gewoon afwenden. En dat deed ze ook. Ze hoefde niet te zien hoe hij Kris vernederde en tot dingen dwong. Haar handen hadden zich tot vuisten gebald in haar schoot.
      Als ze nu toch gewoon genoeg energie gehad zou hebben om rechtop te staan. Als ze nu een dag rust had gehad, of twee en zich weer een beetje normaal had gevoeld, dan had ze wat kunnen doen om het te stoppen. Zebediah keek niet eens naar haar en ze zat nergens aan vast. Als ze niet nog steeds zat te trillen van vermoeidheid, had ze haar hand uit kunnen steken en haar gave naar deze afschuwelijke jongen kunnen sturen en hetzelfde met hem kunnen doen als die stomme gieter. Ze had hem nooit moeten helen. Gewoon hebben geweigerd.
      Zou je dat gekund hebben dan?
      Het gonzen verdween weer en de kille kou keerde weer terug in haar vingers, hoe erg ze ook probeerde het weer terug te brengen. Haar gave reageerde gewoon niet. Zebediah hield ondertussen Kris' kin vast. Haar leek hij weer vergeten, want hij praatte alsof ze niet eens in dezelfde ruimte was. Vertelde Kris dat ze niet meer terug zou gaan. Zijn stem galmde in haar oren en het was alsof een ijskoude hand zich om haar maag klemde en hem fijnkneep. Wat bedoelde hij dat ze niet meer terug zou gaan? N-nooit meer?
      Maar—
      Maar ze- ze had gedaan wat hij wilde. Zo goed als ze maar kon, hij zou toch niet—
      Alles duizelde een beetje.
      Toen haalde Zebediah een mes over Kris' borst en werd alles nog erger. 'Wat?' stamelde ze ontzet. De glimlach rond Zebediah's lippen maakte haar misselijk. 'Nee, nee, wacht, je begrijpt het niet. Ik heb gedaan wat ik kon, ik zweer het.' Ze had het tegelijkertijd opeens ijskoud en bloedheet, en schudde zwakjes haar hoofd. 'Ik heb alleen wat extra tijd nodig, dan kan ik weer helpen, echt. Mijn gave was al...'
      Ergens diep vanbinnen was er ineens een beetje gezond verstand dat door de paniek heen brak en haar zin afkapte. Ze had willen zeggen dat haar gave al overbelast geweest was toen hij haar had laten halen. Maar nu deze jongen recht in zijn kille ogen aankeek durfde ze dat opeens helemaal niet meer te zeggen. Wat als Zebediah erachter kwam wat er gebeurd was vanacht? Jester had al veel langer van hem geweten en had hen gewaarschuwd, teruggehaald tijdens Halloween... Wat zou Zebediah doen als hij wist hoe Jester er nu aan toe was?
      'Mijn gave was alleen...' probeerde Fayr haastig haar fout te herstellen, maar ze kon niks bedenken om haar zin nog enigszins geloofwaardig af te maken. Wat ging ze nou zeggen? Hij had duidelijk haar dossier gelezen dus hij wist best wat ze normaal allemaal kon. '...Alleen nogal overbelast geraakt tijdens mijn les met mijn mentor. Daarom kon ik niet meer doen, maar ik kan je straks weer verder helen als je dat wil. Mijn gave moet alleen weer op peil kunnen komen, dat is alles.' Helderrood bloed liep over Kris' borst naar beneden.
      Ze kon hem niet eens helen, en zelfs als ze ergens op de een of andere manier nog wel iets voor elkaar kreeg, zou Fersephone's gave ontploffen. En Zebediah wíst het. Deed het erom zelfs. In haar verbeelding zag Fayr hun campus al knappen door de schok en grote brokken steen die overal neer regenden, en haar keel kneep zich dicht. Ze wilde wel naar Kris toe om hem te helpen, maar wat kon ze dóen? En Zebediah zat nog altijd naast hem, en- en...

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Tja, gewoon omhoog klimmen of er naartoe vliegen werd het niet voor hem, inderdaad. Jester knikte even. 'Dat zou kunnen, maar ik hoopte dat eigenlijk aan jou te kunnen vragen, Adam.' Hij richtte zijn blik op hun (eigenlijke) naamloze. 'Met jouw gave zou je technisch gezien ook ergens heen kunnen teleporteren toch? Door naar die plek te gaan, maar een paar seconden terug in de tijd? Als je daar nog nooit geweest bent dan heb je ook het risico niet jezelf tegen te komen.' Jester trok een mondhoek op. 'En als ik dan toch in een rolstoel met de Bond-villain moet onderhandelen, kunnen we een beetje flair wel gebruiken.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.