[RPG | 15O] Pure times are over — Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

9 april 2021 - 21:31 Aynur is offline

Aynur 2380

Pure Times Are Over

Rollentopic ♢ Praattopic ♢ Praattopic 2

Inter Orbis Terrarum
Metanoia Academy

Volitares

Salhi ♢ The Wanderer ♢ Jayus
Evelynn ♢ The Girl That Went Rogue ♢ Enjoy_20
Nesrin ♢ The Feisty Fireball ♢ Jayus
Lilith ♢ The Night Owl ♢ Blodreina
Alyssa ♢ The Optimistic One ♢ Enjoy_20
Florence ♢ The Queen of Hearts ♢ Iotte
Amarina ♢ Memory ♢ LittleRomana
Kali ♢ The Little Rascal ♢ Morrigann
Ramsey ♢ The Troublemaker ♢ calice
Elijah ♢ The Kindhearted ♢ Sisu
Donovan ♢ The Mysterious One ♢ Iotte
Elias ♢ The Half-blood ♢ Fika
Martell ♢ The White King ♢ Jayus
Luca ♢ The Truth Slayer ♢ Sisu
Darrian ♢ The Darkest One ♢ LittleRomana
Jeriah ♢ The Golden One ♢ LittleRomana
Fenix ♢ The Fire Aficionado ♢ Dool
Ruhn ♢ The Moon ♢ Paracosmal

Docenten

Asteria ♢ Leer van het Sterfelijke en Onsterfelijke ♢ Jayus
Lysias ♢ Taken van een Adviseur ♢ LittleRomana
Jacob ♢ Engelenleer ♢ calice
Belial ♢ Zelfverdediging & Invaller Boogschieten ♢ Sisu
Darion / Ziam ♢ Beeldende Vorming & Muziek / Schaken ♢ LittleRomana
Evicka ♢ Taken van een Aartsengel & Invaller Schermen ♢ Jayus
Kyle ♢ Dans & Invaller Muziek ♢ LittleRomana

Regels

— Quizlet huisregels
— Zowel Engels als Nederlands is toegestaan
— 16+ is toegestaan, wel aangeven aan begin van de post
— Minimale woordenaantal staat op 150 woorden
— Alleen ik, Nikita, maak de nieuwe topics aan
— Vermelding post; naam, locatie en gezelschap
— Laten we met z'n allen weer wat leven brengen op Q!

Kamerindeling

Ira : Alyssa, Amarina, Dinah, Jonah
Castitas : Luca, Ramsey, Kali, Lilith
Acedia : Ruhn, Elijah, Martell, Donovan
Industria: Florence, Salhi, Evelynn, Darrian
Humanitas : Elias, Jeriah, Fenix, Nesrin

[ bericht aangepast op 11 april 2021 - 16:28 ]

I have seen my own sun darkened

9 april 2021 - 21:34 Aynur is offline

Aynur 2380

We bevinden ons aan de start van een nieuw schooljaar. Op het Mentanoia is het gebruikelijk dat iedere laatstejaars een nieuwe vertrek toegewezen krijgen, weg van alle jonge volitares die in de gemeenschappelijke slaapzalen de boel op stelten zetten en zo dicht mogelijk bij docenten die hen de hulp kunnen bieden die ze nodig hebben. De docenten zelf hebben een woonruimte in hetzelfde gebouw als de laatstejaars en kunnen deze naar gelang inrichten.
De slaapzalen van de volitares zijn als volgt opgedeeld: één gemeenschappelijke woonruimte en twee aparte slaapkamers voor twee personen. Iedere woonruimte heeft één aparte wc en één aparte douche. Er kan van de keuken in de kantine gebruik gemaakt worden om eten te koken. Doordeweeks wordt het ontbijt altijd om 9:00 geserveerd en iedere volitare is verplicht om dit bij te wonen. Wat verder belangrijk is om te onthouden, is dat er geen gebruik wordt van telefoons, tv’s en al het moderne elektronica.

♢ ♢ ♢

Hoe de planning er voor de start van het RPG uitziet, is als volgt: we beginnen met een speech van de lieftallige Asteria die kort de nieuwe docenten voorstelt, daarna een aantal algemeen bekende huisregels bespreekt, de indeling voor de mentorgroepjes vertelt en de voltaires veel succes wenst. Haar prachtige toespraak wordt gevolgd door koffie of thee dat wordt uitgedeeld (het is namelijk nog ‘vroeg’ in de ochtend, ongeveer 11:00) waarna de volitares de mogelijkheid krijgen kennis te maken met hun mentor.
Als deze kennismaking voorbij is, vervolgen we de planning en is het de bedoeling dat de volitares nietsvermoedend de kamer binnenkomen die ze hebben toegewezen. Ze weten nog niet vantevoren met wie ze ingedeeld zijn en dat er maar twee slaapkamers waarin twee bedden staan. Het is aan hen om zelf te beslissen wie bij wie op de kamer komt te slapen. De rest van de dag zal voornamelijk bestaan uit een grote verhuizing en aan het einde van de avond een gezamenlijk avondmaal om de start van het laatste jaar in te luiden.

[ bericht aangepast op 10 april 2021 - 19:26 ]

I have seen my own sun darkened

9 april 2021 - 21:45 Iotte is offline

Iotte 952

MT _O_

someone out there feels better because you exist

9 april 2021 - 21:46 Smiths is offline

Smiths 5032

How far is far

9 april 2021 - 21:47 Novalunosis is offline

Novalunosis 670

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

9 april 2021 - 21:47 reguluswife is offline

reguluswife 37248

MT.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

9 april 2021 - 21:58 Aelin_Jackson is offline

Aelin_Jackson 580

MT ^^

9 april 2021 - 22:09 darkurge is offline

darkurge 3074

MT (blush)

9 april 2021 - 22:11 Paracosmal is offline

Paracosmal 228

MT.

Whatever causes night in souls, causes stars too.

9 april 2021 - 22:13 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Mt!!

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

10 april 2021 - 1:29 Aynur is offline

Aynur 2380

Asteria

⊱ 728 years ||| Leer van het Sterfelijke en Onsterfelijke ||| Gemeenschaps / recreatieruimte ||| Alleen ||| Outfit ⊰

"And in that moment, she was broken,
But she was fearless and she was utterly alive."

⊱ Na mijn uitleg liet ik mijn blik dwalen door de aanwezige gezichten. De meeste keken weg, durfde me niet recht in mijn ogen aan te kijken en ik perste mijn lippen op elkaar. Ik hief mijn kin op en geruisloos daalde ik van de verhoging af waardoor de zomen van mijn jurk omhoog dwarrelde met elke stap die ik zette. Zonder de andere docenten een blik waardig te keuren, zette ik doelbewuste stappen op de tafel af aan de zijkant van de gigantische hal en schonk een papieren beker in met heet water. De theezakjes liet ik links liggen en ik vervolgde mijn weg iets verder naar achteren, waar lekker zittende stoelen en banken neer waren geplaatst.
Mijn handelingen leken een startsein te geven aan anderen om ook koffie of thee voor zichzelf in te schenken en op zoek te gaan naar hun mentor. Tenminste ik hoopte dat dat het geval was, want ik had geen zin om op de onofficiële eerste lesdag al straffen uit te delen of om vuurtjes uit te gaan blussen. “Echt, ik hou van mijn werk,” mompelde ik sarcastisch terwijl ik een slok nam van mijn hete water. Mijn humeur werd er in ieder geval niet beter door. Niet dat deze veel veranderingen had gekend in de 350 jaar dat ik al les geef maar toch voelde ik onbewust mijn blik naar Darion glijden. Hij had zich door mijn muren weten te dringen en liet bepaalde vergeten eigenschappen weer omhoog drijven. Zelfs na onze 150 jaar had ik hem nog niet toegestaan volledig mijn hart binnen te lopen, bedacht ik me terwijl ik mijn ogen van hem losmaakte en mijn drie mentorkinderen opzocht: Jeriah, Luca en Jonah.

[ bericht aangepast op 10 april 2021 - 11:43 ]

I have seen my own sun darkened

10 april 2021 - 9:39 Paracosmal is offline

Paracosmal 228

Ruhn

Volitare • The Moon ☾ • 21 • Outfit • @ Gemeenschaps/Recreactieruimte • & Dinah

Ruhn haalt zijn kijkers weg van de roodharige verminkte engelendocent, welke hem nog steeds de rillingen geeft — zijn eigen vleugels krampachtig samentrekkend. Vanwege zijn ietwat late binnenkomst, staat hij momenteel alleen tussen zijn schoolgenoten. Rondom hem beginnen jongeren rond te lopen, zoekend naar versnaperingen of vrienden. Ruhn ziet zijn mentor van verre staan, maar besluit te wachten hem te benaderen. Darion en hij zijn bekend, immers — later zou er tijd voldoende zijn om zijn nieuwe mentor aan te spreken. Maar, nu eerst koffie. Ruhn wrijft in zijn kijkers, waarna hij zuchtend op zoek gaat naar de zwarte verlossing.
Wanneer hij de menigte door is gekomen, schuift hij zijn pet achterwaarts — zichzelf concentrerend op het vullen van de onvaste papieren beker. De eerste slokken zijn hemels, laten hem steeds verder ontwaken. Ondanks het tijdstip, staan er zwarte kringen onder zijn kijkers — een teken van zijn slapeloosheid, een constante plaag.
Vanaf een afstand denkt hij een glimp van zijn beste vriendin Kali op te vangen — hoe klein de jongedame ook — maar ook nu zoekt hij geen toenadering. Gedurende de afgelopen periode heeft hij de jongedame enigszins losgelaten, of in ieder geval zijn onbeantwoorde gevoelens — iets waar hij niet aan wil denken, zeker niet nu. Het is vast beter zo. Daarbij zou Ruhn zichzelf moeten concentreren op de aankomende keuze: goed of kwaad. Hoofdschuddend neemt hij een nieuwe slok koffie, ook dat onderwerp direct uitbannend.
Plotseling ziet hij een bekende goudbruine lokken in zijn blikveld, waardoor hij naar voren schiet — opgelucht. 'Dinah!' Hummend ontwijkt hij enkele vleugels, waarop hij voor de bekende jongedame terecht weet te komen. Grijnzend laat hij zijn kijkers over haar gestalte heen glijden.
'Hadden we afgesproken dat we zouden matchen?' vraagt hij lachend, doelend op hun beiden kledingkeuze. 'Alhoewel het mij beter staat, overduidelijk.' Ruhn laat een vlaag van zelfvertrouwen doorschemeren op zijn gezicht, waarop hij haar vleugels bekijkt — de koperen einden van haar zwarte veren. Hij zou moeten vragen naar haar broers, maar kiest uiteindelijk voor een makkelijkere weg. 'We hebben dit jaar dezelfde mentor gekregen, toch? Ik zou Darion moeten waarschuwen voor jou,' knipoogt hij dan, plagend.

•••

Whatever causes night in souls, causes stars too.

10 april 2021 - 11:27 Aynur is offline

Aynur 2380

A strong woman may remain silent when people talk behind her back. But that doesn't mean she doesn't notice. It simply means she chooses not to waste her energy on foolishness. She has more important things to do.

EVICKA●●●●●●

247.000 jaar ─ Taken van een Aartsengel / Schermen ─ Gemeenschapsruimte ─ Met de andere aanwezige docenten ─ Outfit

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

Met een rechte rug en mijn armen losjes gekruist voor mijn lichaam luisterde ik aandachtig naar de geluiden om heen. De toespraak van Asteria klonk mij allang bekend in de oren. Hetgeen waar ik meer aandacht voor had, waren de geluiden van de volitares. Hun gezamenlijke gezucht, steelse blikken in de richting van hun bekende en onbekende leraren en het geruis van hun vleugels die zich ontvouwden. Zoals elk jaar te veel donkere veren. Het was nu eenmaal veel makkelijker jezelf over te geven aan de duisternis dan om continu het goede in alles te zien — daar was ik me als geen ander van bewust.
Zodra Asteria met heldere stem de namen van de nieuwe docenten liet vallen, schudde ik kort mijn sneeuwwitte vleugels uit bij het horen van de mijne. Ik keek naar de grond zodat de volitaires de kans kregen om een eerste indruk van mij te vormen zonder dat hun beeld gekleurd werd door mijn oogopslag. Het was een algemeen bekend feit dat hoe ouder een engel of demon werd, des te krachtiger zijn of haar aura overkwam.
De roodharige gekortwiekte engel daalde statig het podium af na de laatste huishoudelijke mededelingen. Ze keurde ons geen blik waardig en liep vrijwel onmiddellijk door om iets te drinken voor haarzelf te pakken. Ik zuchtte kort en fronste bezorgd mijn wenkbrauwen. Het was vergeefse hoop geweest te denken dat ze over haar trauma heen was gekomen in haar tijd op Metanoia en ik kon het haar niet kwalijk nemen. Echter was het nu niet de juiste tijd en plek om daarover in te zitten.
Resoluut zette ik een stap naar voren waarna ik me omdraaide naar de andere docenten die zich aan mijn zijde bevonden. Te veel inzitten over het verleden zou me dwingen weg te moeten kijken van het heden en mijn focus moest liggen op het hier en nu. “Kan ik iemand blij maken met koffie of thee?” vroeg ik dan ook met een warme glimlach op mijn gezicht.

[ bericht aangepast op 10 april 2021 - 11:42 ]

I have seen my own sun darkened

10 april 2021 - 12:09 reguluswife is offline

reguluswife 37248

KALI

nineteen • outfit + dark denim jacket • donovan, ramsey & nesrin • gemeenschapsruimte

Zelfs vanaf deze afstand kon ze zien hoe vele mensen Asteria ontweken, ook onder de zogenoemde engelen. Irritatie borrelde op in Kali en voor enkele seconden verstrakten haar kaken. “Stelletje klootzakken dat het zijn,” murmelde ze, meer tegen zichzelf dan tegen Florence die naast haar zat. Met een zachte zucht gleed ze van haar stoel af. “Ik heb koffie nodig na Don’s training op dat ongoddelijk uur.” Kali drukte een vriendschappelijk kus op de blondine’s wang. “Ik zie je straks weer, kleine duivel.”
Terwijl ze naar de koffie-en thee tafel liep, zocht ze opzettelijk oogcontact met Asteria. Eenmaal ze deze gevonden had, zwaaide ze naar haar met een glimlach op haar gezicht. Er belandden drie suikerklontjes in haar koffie, waarna ze zich weer omdraaide naar de zaal. Eigenlijk moesten contact zoeken met hun mentor – zijzelf was toegewezen aan één van de nieuwe docenten – maar op dat moment had ze er nog weinig behoefte aan. Daar was later ook nog wel tijd voor. In het laatstejaar wilde ze ook de tijd met haar vrienden koesteren.
Met een lengte als de hare had ze zelden problemen, echter was het in grotere groepen als deze wel een pain in the ass om iemand te vinden. Soms vroeg ze zich af of het een vereiste was om minstens een geschatte eindlengte één meter zeventig te hebben en dat Nesrin en zijzelf per ongeluk waren toegelaten. Na enkele minuten had ze nog steeds geen bekend gezicht gevonden, of beter gezegd, geen bekend gezicht waar ze meewilde praten. Zonder schaamte klom ze op een van de vele stoelen, negerend dat ze nog steeds niet heel veel langer was dan enkele medeklasgenoten. Haar ogen bleven voor even hangen op Belial. Een lichte grijns speelde om haar lippen bij de gedachte aan de dag ervoor. Ze was zichzelf er al mentaal op aan het voorbereiden dat ze als demonstratiepop gebruikt zou worden tijdens de eerst volgende zelfsverdedigingles, maar dat was de uitdrukking op zijn gezicht zeker waard. Uiteindelijk viel haar blik op Ramsey en Donovan, aan de rand van de zaal. Op goed geluk dat ze straks niet ineens verdwenen waren bewoog ze hun kant op, iets wat wel geheel makkelijker ging.
“Hallo daar, stelletje vreemdelingen.” Kali wurmde zichzelf tussen de twee jongens in. Haar groene kijkers vielen net een seconde langer op Don. Nu pas viel het haar op dat Nesrin er ook bij stond, eerder niet opgevallen door alle lange mensen om haar heen. Ze schonk haar een kleine glimlach. “Dus zowel een aartsengel als een adviseur als docenten dit jaar. Zou er iets rommelen?” Haar ogen lichtten op bij de kans op chaos, terwijl ze sipte van haar overzoette koffie.

she'd rather be the villain that set the world on fire to save her loved ones

than be the hero that would sacrifice her loved ones for the world

[ bericht aangepast op 10 april 2021 - 12:16 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

10 april 2021 - 13:06 darkurge is offline

darkurge 3074

♆ ℟𝕒𝕞𝕤𝕖𝕪 ♆
Volitare • 20 years old • The Troublemaker • Gemeenschaps/Recreactieruimte • w/ Donovan, Fenix, Nesrin & Kali

"I AM READY FOR ANOTHER YEAR
OF CHAOS AND ALCOHOL"

ℍet was nog vroeg. Of, voor Ramsey, Donovan en Fenix was het laat, erg laat. Ramsey stond buiten in het gezelschap van zijn beste vrienden, in de hoop dat de frisse ochtend lucht hem goed zou doen. Hij keek op zijn horloge en kreunde. "Bijna tijd om naar binnen te gaan..." zei hij chagrijnig. Ze hadden de nacht doorgehaald, een standaard avondje drinken, zoals hij die al zoveel had meegemaakt met zijn mysterieuze metgezel en vurige vriend. Ramsey nam een laatste trek van zijn sigaret en drukte hem toen uit tegen de muur van het kasteel van Metanoia. Een school waar je je bewijst tegenover de Duivel... wat een zielig concept. Duidelijk bedacht door de zwakkelingen die God volgden. Waarom zou je een school nodig hebben om je tegenover de Duivel te bewijzen? Braaf in een klaslokaal zitten? Het hele concept was lachwekkend...
Het was dat ze op deze ochtend hun nieuwe kamers kregen toegewezen, anders had Ramsey de moeite niet genomen om aanwezig te zijn.

Met Donovan en Fenix aan zijn zij betrad Ramsey de Recreatieruimte van de laatstejaars. Ze gingen bij Nesrin staan, die zich zo te zien afzijdig hield van de rest de Volitares.
"Goedemorgen Nesrin, wat zien je vleugels er bijzonder donker uit op deze ochtend." complimenteerde hij de kleine brunette.
Ramsey zijn verdere voornemen om een gesprek met Nesrin op te starten werd onderbroken, Asteria nam het woord.
"Freak.." mompelde Ramsey, terwijl hij de docente met verminkte vleugels verafschuwd aankeek. Het was een standaard praatje. Ramsey dacht iets op te vangen over mentoren... Hij was dit jaar niet van plan om zijn mentor te ontmoeten, hij had geen behoefte aan bemoeienis van een docent.
“Hallo daar, stelletje vreemdelingen.” Kali drukte zichzelf tussen Ramsey en Donovan in.
"Goedemorgen schoonheid." begroette Ramsey zijn ex-vriendin.

Na de toespraak van Asteria begonnen de leerlingen zich door de ruimte te verplaatsen. Ramsey moest de ruimte in zich opnemen. Beginnend bij zijn Dark Five. Hij had graag zijn clique onder controle.
Ramsey keek kort naar Kali en Donovan. Deze twee personen vormden de basis van zijn bestaan op Metanoia. Donovan was zijn eerste vriend die hij maakte als kind. Sindsdien zijn de twee onafscheidelijk geweest. Kali en Ramsey hebben een wispelturig verleden, maar hun vriendschap is altijd blijven bestaan.
Vervolgens keek Ramsey naar Nesrin, de nieuwste aanwinst voor zijn groep. Als hij terug dacht aan de manier waarop Donovan en hij Nesrin hadden gerekruteerd vulde een vreugdevol gevoel zijn lichaam. Het was een van hun beste plannen tot dus ver geweest. Nesrin heeft een watje van een broer, Elijah. Donovan en hij hadden het zo gespeeld dat Elijah opgesloten raakte in een kleine ruimte in het kasteel. (Die gast is dus bang voor kleine ruimtes...) Tegelijkertijd hadden ze een jongerejaars de taak gegeven Nesrin te waarschuwen; dat er iets ergs was met haar broer. Jammer genoeg kwam Nesrin op tijd aan. Er zou nog een gifgas worden verspreid in de ruimte.. gewoon om de situatie nog net wat spannender te maken voor deze Kind-Hearted jongen. Ramsey kon een maniakale lach nog net onderdrukken. Oh het had allemaal nog zoveel mooier kunnen uitpakken. Maar goed, het resultaat was er; Nesrin flipte en kon haar duistere kant niet langer onderdrukken. Sindsdien is ze onderdeel van hun groep.
Fenix was zoals altijd vreemd gekleed, iets waar Ramsey niet zoveel mee had. Graag had hij Fenix betrokken bij het plan tegenover Elijah. Hoe hilarisch was het geweest als ze de kleine ruimte in vuur en vlam hadden gezet? Maar wanneer het om Elijah ging, vertrouwde Ramsey Fenix niet.
Ruhn stond te praten met een meisje met bruin haar, haar gezicht kon Ramsey niet zien. Het maakte hem niet veel uit wat Ruhn deed. Hij zat voornamelijk bij hun groep, omdat hij goede vrienden was met Kali. En tegen Kali kon hij geen nee zeggen.

The Dark Five waren niet de enige leerlingen die hij in de gaten moest houden. Al snel zochten zijn ogen de Queen of Hearts. Florence was by far het populairste meisje op Metanoia en dus moest ze van Ramsey zijn. Iedere gast vond haar leuk en hij durfde te zweren dat hij die pervert van een Engelenleer-docent wel eens naar heeft zien kijken. Ramsey knipoogde naar Florence, niet wetende of zij het gezien had.
Vervolgens zocht hij zijn andere vlam. De vreselijk knappe en de interessantste chick die aanwezig was: Evelynn had lang golvend rood haar, die geweldig stonden bij haar steeds roder wordende vleugels. Hij had nog nooit iemand zo interessant gevonden als Evelynn.

“Dus zowel een aartsengel als een adviseur als docenten dit jaar. Zou er iets rommelen?” vroeg Kali.
Ramsey wendde zich tot haar en brak zijn blik los van Evelynn. "Deze hele school rommelt. Ze zoeken het maar uit, ik ben vooral benieuwd bij wie ik op de kamer belandt... Als het maar niet van die slaapverwekkende types zijn, zoals Luca of Martell."

[ bericht aangepast op 10 april 2021 - 13:14 ]

10 april 2021 - 15:56 Aynur is offline

Aynur 2380

☾ Dinah ☽

It is hard to sleep when your heart is at war with your mind

20 years ⋆ The Devilish Angel ⋆ The Common Room > near the coffeetable ⋆ w. Darrian, Jeriah > Ruhn ⋆ Outfit

Ik wierp een zijdelingse blik op Jeriah en Darrian nadat het eindeloze gewauwel van Asteria eindelijk tot het einde was gekomen. “Dus hiervoor ben ik zo ruw mijn nest uit geschopt?” Mijn ogen knepen zich tot spleetjes terwijl ik Darrian verwijtend aankeek en uiteindelijk plagend mijn tong naar hem uitstak. Hier genoot ik van. Deze kleine momenten met mijn broers. Momenten die langzamerhand steeds zeldzamer zouden gaan worden tot het punt dat ik nooit meer met hen samen zou kunnen zijn als nu het geval was. Deze realisatie wierp een schaduw over mijn gezicht.
Nee, Dee, hier hebben we nu niets aan. Later heb je meer dan genoeg tijd om erover gaan zitten janken of sterke drank achterover te gooien tot je zonder problemen knock-out gaat, sprak ik mezelf streng toe. Met hernieuwd gevonden optimisme schudde ik mijn vleugels uit. “Gelukkig hoorde ik wél iets over koffie. De rest is een beetje langs me heen gegaan, geloof ik,” zei ik grappend terwijl ik mijn lach weer opplakte. In de hoop dat ze er niet over zouden beginnen, bood ik aan koffie of thee voor ze te gaan halen. “Willen jullie ook iets drinken? Dan neem ik dat gelijk mee terwijl ik mijn leven waag om ongedeerd bij die koffietafel te komen.”
Met de nodige moeite baande ik me een weg in de richting van de koffietafel. Net op het moment dat ik het hete water voor Jeriah aan het inschenken was, hoorde ik een bekende stem mijn naam roepen waardoor ik uitschoot met de waterkoker. “Auw, fuck... damnit,” gromde ik terwijl ik gehaast de waterkoker terugzette en mijn koele vingers tegen de lichtelijk rode vlek op mijn huid druk. Hoewel dit soort ongelukjes geen enkele volitare blijvende schade kan aanrichten, voelen we wel gewoon de pijnprikkels zoals ik dat nu ook deed.
“Ruhn, hi,” wist ik er onbeholpen uit te persen terwijl de ergste pijn langzaam wegebde. Zijn jongensachtige grijns werkte aanstekelijk en ik voelde mijn lippen zich tot eenzelfde grijns vormen. Beide namen we een kort moment waarin we elkaar van top tot teen bekeken en ik schoot in de lach vanwege het feit dat ze eenzelfde outfit aan hadden. Ruhn was de eerste die er een opmerking over maakte. “Hadden we afgesproken dat we zouden matchen? Alhoewel het mij beter staat, overduidelijk.”
“Jazeker, overduidelijk, hmmhmm.” Het sarcasme in mijn stem was haast voelbaar, hoewel er een kern van waarheid in zat. Tenminste, ik vond dat hij er goed uitzag. Alhoewel hij er in mijn ogen goed uitzag in alles en waarschijnlijk ook zelfs in niets. Bij die gedachte voelde ik mijn hoofd haast rood worden en om dit te verbergen, ging ik op mijn tenen staan om de pet van zijn hoofd te halen en op mijn eigen haar te planten. “Ik denk dat het gewoon komt door je pet. Dan zie zelfs ik er beter uit met mijn slaperige hoofd.” Ik poseerde als iemand met overdreven veel ‘swag’ waarna ik beschaamd lachend de pet weer van mijn hoofd haalde met de bedoeling hem aan zijn rechtmatige eigenaar te geven. Mijn missie om drinken te halen voor mezelf, Jeriah en Darrian leek plots vergeten te zijn. Ruhn trok automatisch al mijn aandacht naar hem toe, en ergens ergerde ik me aan mezelf voor het zijn van zo’n verliefde bakvis.
“We hebben dit jaar dezelfde mentor gekregen, toch? Ik zou Darion moeten waarschuwen voor jou,” vervolgde Ruhn het gesprek. Ik knikte om zijn woorden te beamen en schonk vlug twee zwarte koffies in, hoewel ik in de mijne nog melk erbij goot, en een beker vulde ik met heet water. Vanwege mijn concentratie die nu gericht was op het inschenken van de hete dranken duurde het iets langer voordat Ruhn een reactie terug kreeg. “Waarschuwen? Waarvoor dan? Ik ben de onschuld zelve en ik weet zeker dat Jeriah dat kan beamen. Of denk jij daar misschien anders over?” Ik liet mijn tong suggestief langs de rand van mijn boventanden glijden en ik hief uitdagend mijn kin naar hem op.

[ bericht aangepast op 11 april 2021 - 0:31 ]

I have seen my own sun darkened

Index RPG Actieve Topics Zoek