[RPG • 0] Experium || 42 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Het feit dat Fersephone alweer terugging op mopperen, liet hem grinniken. Yrla opende zijn ogen en ving als snel de blik van Fersephone. Hitte overviel hem, terwijl hij naar Fersephone keek. Wetende dat ze naakt was en ook in zijn vest, maakte stiekem toch iets los in hem. En hoewel hij de gevoelens weg probeerde te drukken, had hij het niet helemaal onder controle. Blijkbaar was hij er nog niet. "Alles oké?" vroeg hij met een kleine glimlach.
      Het antwoord kwam in een spottende wenkbrauw. "Ik heb het koud, ik ben moe en mijn gave ging net af als een of andere tijdbom, maar voor de rest ben ik oké hoor." Yrla moest lachen om haar harde antwoord. Zo kende hij Fersephone in ieder geval. "Ik ga je spullen wel even halen. Wat kan ik voor je meenemen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

"Wel, ondergoed zou fijn zijn. En een warme broek en trui," zei ze nogal ongemakkelijk. Het idee dat Yrla in haar spullen zou neuzen, beviel haar totaal niet. Maar het was beter dan hier alleen in zijn vest blijven staan. "En mijn spullen staan nog ergens in de gang van de school. Zou je die willen zoeken?"
      Fersephone keek even op naar Yrla. "Hoe is Fayr?" Fersephone was nog altijd niet blij met haar zus. Ze had zichzelf weer gepusht, terwijl dat nergens voor nodig was geweest toch? Jester was buiten levensgevaar geweest, dat had ze zelf die ochtend gezegd. Of was dat misschien weer mis gegaan? "En met Jester?" vroeg ze toch bezorgd. Fayr had vast een goede reden gehad zichzelf te pushen, ze hadden het er namelijk vorige keer over gehad wat er gebeurde als Fayr out was. Nu was het voor de tweede keer bewezen. Phone kreeg dan zoveel energie, dat ze zichzelf niet onder controle kon houden. En dat vond ze maar niets. Misschien moest ze toch iets serieuzer meedoen aan haar gevelessen waar ze het over controle hadden. Ze had gedacht dat ze er was, maar blijkbaar nog lang niet...

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla aarzelde voor een moment. Hij was bang dat Fersephone zou flippen als hij over Fayr zou vertellen. "Met Jester gaat het oké, naar omstandigheden." Daarna zuchtte hij. Hij kon het wel verborgen houden voor Fersephone, maar waarschijnlijk zou de waarheid toch wel snel boven tafel komen. En Phone zou het hem niet in dank afnemen als hij niet het nu al gezegd had. "En we weten helaas niet waar Fayr is, Phone. De anderen zijn haar aan het zoeken." Het stukje Zebediah kwam later wel, dat gaf niet als hij dat nu niet vertelde. Het was namelijk maar een gok geweest van Nish.
      Fersephone zuchtte diep. "Nou, hopelijk vind iemand haar snel. Het is niet dat ik heel erg behulpzaam ben op dit moment." Yrla glimlachte even kort naar zijn vriendin. "Daar kun je ook niets aan doen." Hij knikte haar even vriendelijk toe en zette toen een stap achteruit. "Dan ga ik eerst maar eens even voor die spullen zorgen, voor je hier kou vat. Denk je... Denk je dat je straks mee terug kan?" Yrla zag Fersephone aarzelen.
      "Ik voel Fayr nog steeds niet, Yrla. En mijn krachten zullen zo langzaam weer terugkomen, ik weet niet of ik ze dan wel onder controle heb." Yrla knikte begrijpend. "Wel, dan moeten we het hier een beetje knus maken dan maar he?" zei hij grijnzend. Yrla salueerde naar Fersephone en draaide zich toen om. Hij begon langzaam te rennen en voerde met de seconde het tempo iets meer op. Uiteindelijk kwam hij hijgend aan bij het Panthers house, maar tot zijn verrukking nog niet echt vermoeid. Yrla liep even naar binnen en banjerde door naar de kamer van Fersephone. Hij trok de kast van het meisje open en trok als eerste een tas uit de kast. Daarna trok hij een trui van de plank, een hemd om eronder te doen en een lange spijkerbroek. Ook pakte hij een paar nieuwe sokken en als laatste pakte hij een bh en onderbroek voor haar. Yrla grijnsde. Dit ging hij Fersephone nog lang aan laten horen dat hij dit had mogen doen.
      De jongen sloeg de tas over zijn schouder heen en liep weer de gang op, waar hij Onyx tegenkwam. Hij vertelde dat hun vermoeden bevestigd was, dat inderdaad Fersephone haar gave op hol was geslagen en dat hij onderweg was haar te helpen. Om Fersephone niet heel erg dwars te zitten - en zijn eigen leven zeker te zijn - vertelde hij maar niet wat hij precies hier was komen doen. Met de tas over zijn arm verliet hij de campus weer om daarna weer op een 'rustig' tempo richting de ingang van de school te sprinten. Het was druk in de gangen, aangezien iedereen om zich heen drong om naar de eetzaal te komen. Het duurde dan ook even voor hij Fersephone haar tas gevonden had. Uiteindelijk keerde hij met de spullen terug naar de vuilstort.
      "Hier," zei hij, terwijl hij de tas met kleren aangaf.

---

It's never gonna happen, Guys.

Daar zat wat in. 'Wat is je lievelingskleur?'

[ bericht aangepast op 7 april 2021 - 9:55 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Kris keek het meisje onderzoekend aan. Random vragenspelletjes waren echt Fox’ ding geweest – vooral als hij nieuwe mensen leerde kennen. Om de een of andere reden zorgde dat ervoor dat hij erin meeging, in plaats van met zijn ogen te rollen.
      ‘Groen,’ antwoordde hij.
      Al was dat misschien omdat hij wist dat dat Fox’ lievelingskleur was en het hem herinnerde aan hun eerste zoen. Blijkbaar was dat zo algemeen bekend dat zelfs Zebediah dat had geweten en er misbruik van had gemaakt, afgelopen maandag.
      Zijn schouders verstijfden.
      ‘De jouwe is vast iets zomers. Geel? Oranje?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Safira zat op de restanten van wat ooit een schommel was geweest. Een schommel die ze zelf had gemaakt, samen met Fox. Deze hele ijsvlakte vol vreemde ontwerpen zat vol met herinneringen aan haar beste vriend en de gedachte dat hij die herinneringen niet meer had, zorgde ervoor dat ze zich leeg voelde. De eenzaamheid krulde als een octopus zijn tentakels om haar heen. Natuurlijk voelde ze zich al een hele tijd alleen, doordat niemand meer wist wie ze was. Maar toen was ze in elk geval nog Azumi geweest – Dezi’s draakje. De laatste weken had ze zich zelfs steeds meer een eigen entiteit gevoeld, toen ze bij Fox en Jester op de kamer verbleef.
      Maar nu Dezi dood was, had ze geen bestaansrecht meer. De school zou haar weer willen weghalen, haar hoogstwaarschijnlijk ombrengen of misschien verkochten ze haar wel. Zoveel levende draakjes waren er vast niet. Vanzelfsprekend wilde ze dat niet – ze wilde hier blijven, op de enige plek die ze kende. Op de plek waar háár herinneringen nog wel aan vastkleefden, waar er nog iets van Safira was overgebleven.
      Maar helemaal alleen haar dagen slijten, dat vooruitzicht maakte haar ook somber. Nog steeds was het haar niet gelukt om met de anderen te communiceren. Ze kon Jester niet waarschuwen voor Zebediah, ze kon Fox niet vertellen wie ze was, ze kon niet die leuke meid zijn waar Yrla naar op zoek was. Hoe ze het moest proberen wist ze ook niet meer. Er was een mate van communicatie geweest doordat ze had kunnen knikken of haar hoofd had kunnen schudden, maar daarmee kon ze alleen reageren op een ander. Ze kon niet zélf iets duidelijk maken. En zelfs áls het haar lukte om iemand te vertellen dat ze eigenlijk een mens was, wie kon haar dan uit deze gedaante helpen? Ze slaakte een moedeloos kreetje.
      Ze stond er alleen voor. Nu écht.
      En ze had geen andere keuze dan dat te accepteren, want ze ging niet opgeven.
      Ze keek weer naar de ijsvlakte om haar heen. Zou Fox hier nog weleens komen? Kon ze een boodschap in het ijs kerven? Ze sprong naar beneden en maakte met haar klauw een haal in het ijs. Misschien dat het werkte!
      Enthousiast ging ze aan de slag, totdat er stond: AZUMI IS EEN MENS. ZIT VAST. Met een paar pijlen maakte ze een route naar het nieuwe ijspaleis dat ze voor zichzelf had gebouwd. Hopelijk kwam hier nog eens een bekende die de boodschap zou lezen. Ze maakte het zich weer makkelijk in het nestje dat ze gemaakt had en staarde naar buiten. Het werd alweer donkerder. Weer een dag om. Over een paar uur zou ze nog even om een hoekje kijken bij de Panthers, net als afgelopen nacht, om te kijken of het inmiddels beter ging met Jester.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze keek aarzelend naar hem op, en schudde snel haar hoofd als hij vroeg of ze nog niets anders had gedaan buiten informatie geven.
'Nee, ik zweer het. Wat ik nu net heb verteld, is alles wat ik effectief heb doorgespeeld aan hem.' Waar ze nog altijd dikke spijt van had, maar ze kon niet anders. En de opluchting die ze nu voelde, omdat Fire het haar blijkbaar niet kwalijk nam, was een welkome verrassing.
Ze knikte zwak als hij begon over dat ze informatie moet geven als hij er opnieuw naar zou vragen. Hopelijk was het de laatste keer dat ze hem ooit tegenkwam. De verbazing was dan ook groot als hij plots voorstelde om eventueel bij hem op de kamer te slapen. 'Ehh, het lukt me wel. Maar toch bedankt voor het aanbod.' Dit zou gewoon veel te raar zijn.

Peter stak zijn handen in de lucht, alsof hij zich overgaf. Jemig, wat een vijandigheid.
'Doe kalm aan. Blijkbaar heb jij echt wel serieuze problemen met jouw meissie.' Niet dat het hem heel hard interesseerde, maar roddels zijn natuurlijk altijd boeiend om te weten en vooral handig. Vooral de heel sappige.
Hij worp even een veelbetekenende blik naar de twee dames, alsof hij wou duidelijk maken dat er serieus iets mis is met Vision.

De afwijzing van het aanbod verbaasde Fire. Hij had verwacht dat ze doodsbang was en iedere kans aangreep om veilig te kunnen slapen. Ze deelde op het moment dan wel een kamer met Onna en Heidi – zelfs al was dat nu niet meer nodig nu Dezi dood was – maar die meiden stonden nu ook niet bekend om hun snelle ingrijpen. Deed hij iets verkeerd als leider? Had ze geen vertrouwen in hem? Of vond ze het zo ongemakkelijk om met een jongen op de kamer te slapen? Toegegeven – het leek hem ook awkward, maar dit ging wel om haar leven.
      Hij besloot het te laten rusten – het was haar eigen keuze. Fox had hij ook al gepusht en die sliep nu bij Jester. Blijkbaar joeg hij met zijn bezorgdheid alleen maar mensen weg. Hij vroeg zich af hoe Jester dat dan deed, hij wist dat die net zo begaan was met zijn afdelingsgenoten. Maar van hem konden ze het op de een of andere manier wel hebben.
      Wat ongemakkelijk schraapte hij zijn keel. ‘Goed dan, maar het aanbod blijft staan als je je toch onveilig voelt.’ Hij liet zijn blik op haar gelaat rusten. ‘Hoe gaat het met je gave?’
      Inmiddels zat ze toch al een paar maanden op school; het zou fijn zijn als ze binnenkort haar naam zou halen. De laatste tijd was hij zo druk met andere dingen bezig geweest dat hij haar niet echt had kunnen ondersteunen en daar wilde hij verandering in brengen. Wie weet kon hij haar helpen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vision rolde met zijn ogen. Alsof Peter daar verstand van had. De enige manier waarop die aan zijn trekken kwam, was door anderen aan te randen. Hij wierp een blik op Alice en Medusa, maar zijn vriendinnen waren al ergens anders over aan het smoezen.
      ‘Ik ga maar weer,’ mompelde hij.
      Nu keek Medusa wel op. ‘We bedenken wel wat voor die knappe concurrent van je.’ Ze gaf hem een knipoog. ‘Desnoods kan ik weleens even kijken of hij écht niet biseksueel is. Tegen mijn charmes kan niemand op.’
      Vision gaf een knikje. Hij twijfelde er niet aan dat die Merrin niet alleen op jongens aasde, maar als hij wat andere vrouwelijke aandacht kreeg hield ie Cherry hopelijk met rust. Hij stak zijn hand op naar de meiden en liep weg.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze beet op haar lip terwijl Fire zijn keel schraapte wat voor een ongemakkelijke kuch zorgde. Ze had zich met de seconde minder gemakkelijk gevoeld, omdat de stilte zo lang bleef duren. Wat had hij allemaal zitten denken? Oh nee, hij is toch niet op zijn tenen getrapt? Dacht ze bij zichzelf. Dat is wel het laatste dat ze wou... Een leider tegen zijn schenen stampen.
Ze gooide een onschuldige blik in zijn richting als hij duidelijk begon te maken dat het aanbod blijft staan. Als ze echt niet anders kan, gaat ze het misschien overwegen. Misschien.
'Ik heb wel het gevoel dat ik vooruitgang boek.' Ze haalde een voorzichtige glimlach boven. Wat moest ze daar ook op antwoorden? Nee, mijn gave is echt bagger en ik haat alles hier. In tegenstelling met haar gedachte, knipperde ze even met haar ogen. 'Alleen spijtig dat ik niet veel verschillende dieren vind, om echt volop te kunnen oefenen.' En ze heeft het ook wel wat gehad met die onnozele padden. Die hebben écht niets nuttigs te vertellen. Alsook de spinnen van Peter vermijdt ze als de pest, wie weet wat die beesten wél te vertellen hebben.

‘Anders ga je eens naar het bos, daar zijn vast andere dieren. Fox kent het daar op zijn duimpje en anders wil ik wel met je mee?’
      Echt dol was hij natuurlijk niet op het bos – zijn laatste confrontatie met een reuzenspin had zich bij zijn trauma’s gevoegd en Jester weer tot leven wekken gisteren was óók niet echt een belevenis geweest waar hij met veel plezier aan terugdacht – maar hij snapte ook wel dat een vijftienjarige leerling daar liever niet in haar eentje naartoe ging.
      ‘Ik moet daar toch nog heen,’ zei hij toen hij zich de verbogen spijlen van het hek herinnerde. Die moest hij weer terugbuigen, voordat iemand het zag.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Oh ja, klinkt als een uitstekend idee.' Ze probeerde haar enthousiasme wat te onderdrukken, maar een brede grijns kon ze niet vermijden. Het bos heeft ze altijd al wat vermeden, aangezien er wilde verhalen rondgaan dat het daar niet altijd even veilig is. Of zou dat verhaal van een driekoppige draak niet waar zijn? Ze heeft al altijd een schamper gevoel gehad omtrent dat verhaaltje. Zou ze het aan Fire vragen? Nah, dan komt ze vast heel stom over. Driekoppige draak, tsss.

'Zullen we na het avondeten gaan?' stelde Fire voor, na een blik op de klok te hebben geworpen. Het duurde niet lang voordat ze konden gaan eten en het bos was een flink stuk lopen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla was langer weggebleven dan ze fijn had gevonden, maar ze was toch ergens opgelucht dat hij toch aan was komen zetten met de beloofde spullen. "Ik ga wel even ons avondeten halen, al is dat misschien niet lekker om hier tussen de stinkzooi op te eten." Ons avondeten? Ze wilde ernaar vragen, maar voor ze de kans kreeg had Yrla zich al omgedraaid en was hij rustig van het pad afgelopen. Ergens waardeerde ze het dat hij niet bleef, dat ze gewoon normaal kon gaan omkleden. Ze pakte haar spullen uit haar tas, waar tot haar verbazing Yrla ook nog iets uitgezocht had dat op zich bij elkaar paste. Zo gauw als ze kon schoot ze in haar eigen ondergoed, deed sokken aan haar voeten en trok een broek aan. Pas daarna wisselde ze het vest van Yrla voor een hemd en haar eigen trui.
      Alleen het feit dat haar eigen lichaam al meer bedekt was dan eerder, liet haar een stuk behaaglijker voelen. Ze had waarschijnlijk meer nodig om echt op te warmen, maar dit scheelde al een enorme hoop. Vanuit haar gymtas pakte het meisje een paar schoenen en uiteindelijk duwde ze de ene tas in de ander. Daarna sloeg ze het ding over haar schouder - ze moest Yrla straks toch maar vragen of hij het wilde dragen - en liep de weg van de vuilstort af. Yrla had gelijk. Ze kon hier onmogelijk blijven. Het rook verschrikkelijk hier en Fersephone hoopte maar ergens dat zij niet zo erg stonk als de rest.
      Vlak buiten de vuilstort wachtte ze toch maar op Yrla, die na enige tijd rustig aan kwam lopen met twee dienbladen. "Ik hoop maar dat het nog niet koud is," zei hij met een flauwe glimlach. "Maar sprinten met ons eten leek me nu niet het slimste om te doen." Fersephone nam het dienblad van Yrla over, zich beseffende dat ze best honger had. Yrla had zich al in het gras gesetteld met zijn eten en Fersephone ging op een gepaste afstand van hem zitten. Ze vertrouwde haar gave nog steeds niet, ook al was ze uitgeput. De zoemende energie was er nog ergens.
      In eerste instantie prikte ze een beetje lusteloos in haar eten. "Dank je wel, Yrla," zei ze toch uiteindelijk maar na een korte stilte. "Je had dit niet hoeven doen." Ze keek even opzij naar de jongen en zag tot haar verbazing dat hij een grijns op zijn gezicht had. "Wel, daar zijn vrienden voor toch?" Als antwoord daarop kreeg ze zelf ook een glimlach op haar gezicht. Juist ja, vrienden.

[ bericht aangepast op 7 april 2021 - 22:12 ]

---

It's never gonna happen, Guys.