[RPG • 0] Experium || 40 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Een eikel is hij ook nog steeds wel,’ vond Fox. 'Alleen ietsje minder.' Zijn uitbarsting zaterdag was dan wel terecht geweest, maar echt aardig was het niet. En ook voor die tijd had hij al scherpe opmerkingen gemaakt. De switch naar Zebediah zorgde ervoor dat zijn maag tolde. Hij begreep nog steeds barweinig van zijn intenties van die avond. ‘Hij deed zich voor als Kris,’ zei Fox zacht. ‘Om me naar het dak te lokken. Ik voel nog steeds alleen maar verwarring als ik terugdenk aan dat gesprek. Ik begrijp niet wat hij nou wilde…’ Zijn blik gleed weg. ‘En waarom hij niet gewoon nam wat hij wilde. Wat dat dan ook mag zijn.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ongelofelijk dat het tóch nog mis was gegaan.
      Dat Tony dood was, was niet zo’n ramp. Dat scheelde haar weer gedoe.
      Het mes dat tegen haar keel werd aangedrukt, was een ander verhaal.
      Ze had geen flauw idee wie die kerel was, maar hij was duidelijk niet echt fan van haar. Ze keek naar het glanzende ijs vlak onder haar.
      Hem ontdooien.
      Kon dat wel, zonder haar vingers te gebruiken?
      Wílde ze dat wel?
      Het stond hem wel goed, zo’n ijspegeloutfit.
      ‘Ik ben bang dat ik weinig kan doen,’ zei ze. ‘Hij heeft me verboden mijn vingers te bewegen.’
      Het mes drukte harder tegen haar vlees en ze vloekte.
      ‘Ik zou er toch maar wat op bedenken, anders kijken we gewoon of je bloed genoeg is om het te laten smelten.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester keek over zijn schouder mompelde, 'Kreng.' Hij draaide zijn hoofd weer naar voren en sloot zijn ogen ter concentratie om zijn gave weer ergens diep vanbinnen op te graven. Nish had haar stevig vast. Hij kon haar dat stukje bewegingsvrijheid vast wel teruggeven. Onyx en Nish waren erbij, dus dan...
      ...kwam het wel goed? Het stemmetje vanbinnen klonk vertroebeld. Geloof je dat echt, Noah?
      Hij moest zich concentreren.
      'Je kan je vingers en je gave weer gebruiken om me te helpen.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het voelde alsof iemand haar hand stevig had vastgehouden en haar nu weer losliet. Ze wiebelde haar vingers en liet ze over het ijs glijden om de kou weg te trekken. Het ijs smolt weg van zijn bovenbenen tot zijn knieën.
      Toen haperde ze.
      Hij moet dood.
      Dit spelletje duurde al veel te lang.
      Ze hield haar blik op het ijs gericht. Als ze hem nu vermoordde – áls het haar al lukte – dan ging ze er ook aan.
      Maar was dat zo erg?
      Jester was dan dood.
      En hij moest dood. Hoe dan ook.
      Als ze dat níét voor elkaar kreeg, dan overleefde ze het ook niet. Ze kon niemand uitleggen hoe ze dat wist, maar ze was er honderd procent zeker van.
      Ze concentreerde zich op het ijs, liet het zich nog een beetje verder terugtrekken.
      Ondertussen bracht ze de kilte ook naar haar hals, zodat het een bescherming zou vormen.
      Ze had het eerder gedaan. Iemand aangevallen met ijspegels, zonder Azumi.
      Ze kon het weer.
      Met een afgewende blik stuurde ze haar gave naar haar rechterhand. Ergens trok de gedachte dat het niet slim was, dat het te riskant was… Maar opeens kon ze niet meer stoppen.
      Dood… hij moet gewoon dood.
      In een flits hield ze een ijspegel ter grootte van een winterpeen in haar hand. Ze sprong overeind en haalde uit naar Jesters borstkas. Het mes van de andere jongen sloeg tegen haar hals, maar knalde tegen het ijs aan.
      Voor ze de ijspegel zich in het lichaam kon boren, klapte er iets hards tegen haar aan. Ze buitelde over de grond, liet de pegel vallen. Een vuist greep haar haren vast, tilde haar van de grond en plotseling verdween het hout onder haar voeten.
      Schreeuwend zocht ze naar houvast – langzaam drong het tot haar door dat ze de hut uit geduwd was. Haar vingers sneden langs het hout van de trap, splinters drongen haar huid binnen.
      En toen klapte ze op de grond.
      Er volgde een explosie van pijn, even was ze ervan overtuigd dat iemand haar ruggengraat uit haar lijf vandaan rukte en toen werd alles donker en koud.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Misschien heeft het meer tijd nodig van jou voor wat hij wil," zei ze zachtjes. "Of probeert hij je vertrouwen te winnen. Als hij direct je een opdracht geeft, kan hij dat wel vergeten." Vienna vond het nog niet eens zo'n gek idee. Ze wist niet wat Zebediah precies met dat vertrouwen wilde, maar hij had er vast geen goede plannen mee. Vienna keek even opzij en merkte dat Zebediah niet echt het onderwerp was waar ze misschien over moesten praten.
      "Ik hoop echt dat Jester je kan helpen. Ik kan me niet eens voorstellen hoe blij je je moet voelen als je hem weer ziet na zoveel jaar." Ze glimlachte even kort naar Fox naast haar.

---

It's never gonna happen, Guys.

De adrenaline gierde nog door zijn lijf doordat Dezi zo plotseling opgesprongen was en naar Jester had uitgehaald. Voor hij goed en wel besefte wat ze wilde doen, had hij haar achteren geduwd – en daarna nog een extra zet zodat ze naar beneden viel.
      Waar ze nu roerloos op de grond lag.
      Hij had iemand gedood.
      En het deed hem niets.
      Meer tijd ging hij ook niet aan haar verspillen. Jes moest hier zo snel mogelijk vandaan. Hij knielde bij zijn versufte vriend neer en bikte met het mes tegen de ijsboeien totdat ze braken. Er kwam een brok in zijn keel bij het zien van de blaren en donkere vlekken op Jesters polsen en handen. Zonder er wat van te zeggen, hielp hij hem uit de mouwen van zijn gescheurde shirt, vest en jack vandaan en trok zijn eigen shirt over Jesters hoofd, waarvan hij de zoom in zijn broek stopte en daarna Jester zijn kleren weer aantrok, inclusief zijn eigen trui.
      ‘In die kist daar zitten dekens,’ zei hij tegen Nish, waarna hij er daar ook een van om Jester heen sloeg.
      Hem naar beneden krijgen was voorlopig de grootste uitdaging. Was het slimmer om Fire hierheen te laten komen, samen met Fox? De gedachte om passief af te wachten stuitte hem tegen de borst.
      ‘Kun je je armen om me heen slaan?’ vroeg hij Jester. ‘Dan til ik je naar beneden.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik kan me er ook niet zo veel bij voorstellen,’ gaf hij toe. ‘Ik heb maandag een filmpje voor hem opgenomen.’ Hij beet op zijn lip. ‘Ik kwam amper uit mijn woorden en heb bijna alleen maar gejankt. Al betwijfel ik of hij het ooit zal zien. Maar Zebediah wilde mijn vertrouwen terugwinnen, dus ik zei dat hij dan maar Kris voor me moest zoeken en dat filmpje moest laten zien.’ Hij wreef zijn vingers langs elkaar, zenuwachtig bij het idee dat Kris het echt zou zien.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna legde even een hand op Fox zijn schouder. "Ik hoop voor je dat hij hem ziet. En ondanks dat je misschien alleen maar gehuild hebt, ik weet zeker dat hij ziet hoeveel je van hem houdt." Het was vreemd om zo over iemand. te praten die ze zelf misschien maar een keer had gezien. Ze bewonderde hem erom. En plots kwam er een vraag omhoog. "Mag ik je een vraag stellen? Als je hem vervelend vind, hoef je hem niet te beantwoorden." Ze glimlachte even kort. "Als ik het goed heb, waren er niet veel mensen die Kris mochten of wel? Hoe was dat voor jou? En hoe ging je daarmee om?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Zo. Koud.
      'Misschien.' Hij keek niet naar zijn handen. 'Ik kan m'n vingers niet meer voelen, Onyx.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De vraag verraste Fox, maar hij vond het niet erg om erover te praten. ‘Het verschilde. Men vond mij ook al een rare – zo’n beetje de sukkel van de school, dus ik was het wel gewend dat mensen snel een mening klaar hadden. Juist daarom voelde het heel onwerkelijk dat uitgerekend Kris me wel leuk vond en dat was zo… overweldigend dat het me niets kon schelen wat anderen van hem of van ons vonden. Toen we verder in onze relatie groeiden, werd het soms wel lastiger. Fire had een hekel aan hem – en ik keek altijd wel tegen Fire op. Zelfs als ik hem vertelde dat Kris heel anders was dan hij dacht, wilde hij gewoon niet luisteren. Andersom was het niet veel beter trouwens, het kwam echt wel van twee kanten. Maar Kris en ik waren gelukkig – en uiteindelijk was dat het belangrijkste. Hij was misschien niet perfect in zijn omgang met anderen, maar voor mij… voor mij was hij wel perfect.’ Fox beet op zijn wang. ‘Met Zebediah was het anders,’ gaf hij toe. ‘Mijn band met Kris maakte het altijd sterker, maar bij Zebediah… wist ik echt wel dat het ergens niet goed zat. Maar ik had een gebroken hart en ik… wilde gewoon weer voelen hoe het was als iemand van je hield. Als jij het belangrijkste in het leven van die ander bent. En bij Zebediah… was ik dat natuurlijk niet.’ Hij sloeg zijn ogen neer. ‘Maar doen alsof dat wel zo was, verlichtte de pijn soms een beetje.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik weet het,’ antwoordde Onyx zacht.
      Het zag er niet goed uit.
      Gelukkig hadden ze een goede genezer, dat drukte de paniek een beetje weg.
      ‘We gaan hiervandaan, dan kunnen Fire en Fayr ons helpen.’ Hij streek door Jesters haren en kuste zijn slaap, daarna keek hij Nish toch een beetje radeloos aan.
      Zijn vriend pakte het touw van de grond.
      ‘Het klimt makkelijker voor je als je hem op je rug naar beneden draagt,’ zei Nish. ‘Dan binden we hem hiermee vast zodat hij niet valt.’
      Onyx knikte stilletjes, zich er maar al te bewust van dat dit allemaal ontzettend verkeerd was afgelopen als Nish en hij vanavond niet bij elkaar waren geweest. Onyx ging op zijn knieën zitten en Nish hielp Jester zijn armen om Onyx’ nek te slaan en snoerde hun bovenlichamen daarna aan elkaar vast. Doordat zijn voeten aan elkaar gevroren waren, kon Jester zijn benen niet tegen zijn heupen klemmen voor extra houvast en Onyx probeerde niet te denken aan de schade die dáár was aangericht. Als hij geen gevoel meer in zijn handen had, had hij ze vast ook niet meer in zijn voeten. Hij durfde het ijs ook niet met grof geweld te breken – straks brak hij een deel van zijn tenen af ofzo.
      Onyx’ knieën knakten toen hij overeind kwam. Het was maar goed dat Jester zo klein was – of hij zo groot – want iemand als Nish had hij zo nooit meegekregen en Jesters voeten raakten de grond niet eens.
Hij streek even langs Jesters onderarm voor hij zich draaide en voorzichtig op de trap ging staan, toch wel heel blij met de touwen die hem nog een beetje een gevoel van zekerheid gaven. Even flitste het beeld van Dezi voor zijn ogen langs die daar met een gebroken nek lag, waarbij haar gezicht dat van Jester aannam.
      Hij ademde diep in en klom verder naar beneden, met Jester als een soort gigantische rugzak op zijn rug. Eenmaal beneden meed hij Dezi’s lijk en liep een stuk van haar weg voor Nish de touwen losmaakte.
      Onyx tilde Jester opnieuw op – deze keer in zijn armen – en zette er stevig de pas in terwijl ze de weg terug volgden.
      ‘Fayr en Fire kunnen ons beter alvast tegemoet komen,’ zei Onyx. ‘Denk je niet? Fox kan ons vast zo vinden.’
      Nish keek peilend naar Jesters gezicht. Hij had zijn ogen gesloten.
      ‘Jij hebt hun nummers?’
      ‘Niet die van Fox. Jes wel.’
      Nish wurmde Jesters iNet uit zijn broekzak en Onyx noemde zijn code.
      ‘Blijf tegen hem praten,’ zei Nish.
      Onyx knikte.
      ‘Jes?’ vroeg hij zacht. ‘Ben je nog bij me?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ja, dacht Jester versuft. Ja, ik ben nog bij je. Maar dat kon Onyx natuurlijk niet horen. ‘Je hebt m’n iNet gestolen,’ antwoordde hij uiteindelijk hardop. Hij dwong zijn ogen even een stukje open, maar ze zakten meteen alweer dicht zodra hij niet uiterst hard zijn best deed om ze open te houden. ‘Nou... ja... zeg.’
      Onyx' stem klonk van ergens heel ver weg en Jester wist eigenlijk niet meer waar dat precies was. Hij was zo moe. Misschien als hij gewoon zijn ogen dichthield en ging slapen, dat het beter zou zijn als hij weer wakker werd.

[ bericht aangepast op 25 feb 2021 - 13:06 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Jester kreeg in elk geval nog redelijk mee wat er gebeurde, dat was een goed teken. Al merkte hij wel dat het zijn vriend moeite kostte om te antwoorden. Vrat het alleen maar energie als hij hem aan de praat probeerde te houden? Of was het juist goed? Hij wist het niet. Een paar passen bij hem vandaan hoorde hij Nish een telefoongesprek voeren en omdat hij toch niet wist wat hij kon doen behalve doorlopen en hopen dat iemand hen snel kwam helpen, begon hij maar tegen Jester te praten. Over positieve dingen – dingen die hij met hem samen wilde doen. Hij vertelde over plekken waar hij naartoe wilde gaan zodra ze van school af waren – dat hij de piramides in Egypte wilde bezoeken, en de Grand Canyon, Parijs en Afrika. Hij beloofde Jester een voorproefje te geven door dromen voor hen te maken en gaf hem allerlei onzinnige details waar Jester anders om gelachen zou hebben.
      Nu was hij akelig stil en de enige manier waarop Onyx dat kon negeren, was door te blijven doorpraten tot zijn stem schor werd en hij diep vanbinnen wist dat Jes het bewustzijn al had verloren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik weet precies hoe dat voelt." Om een of andere reden kwamen de tranen langs de rand van haar ogen te staan. Zoals Fox het beschreef, was het alsof ze zijn pijn aan kon voelen. "Mijn vrienden vonden Thor ook nooit wat. Maar ik was te koppig om naar ze te luisteren. Ergens wist ik ook wel dat het ergens niet goed zat, ik heb een boel gehuild in die relatie. Maar er was elke keer weer die charme of het compliment wat me toch weer even goed liet voelen." Ze keek even opzij naar Fox, niet verwachtend dat ze zo open zou zijn. "Bij mij was het dan geen gebroken hart, maar ik kan soms... best wel onzeker zijn. En Thor wist precies hoe daarop in te spelen, hoe me elke keer weer de belangrijkste te laten voelen, me goed te laten voelen over mezelf. Zelfs zo erg voor zijn karretje te spannen dat ik ruzie kreeg met Yrla. Dat had het moment moeten zijn dat ik wist dat het klaar was of het moment dat hij me wilde laten kiezen tussen Fayr en hemzelf. En toch liep ik die dag naar zijn kamer om te zien of ik er wat van kon maken nog."
      Het was lang geleden dat ze zo met iemand over Thor had gepraat, maar om een of. andere reden luchtte het toch op. En het was fijn om juist met Fox het erover te hebben. Ze had het gevoel dat Fox het begreep, in een manier die Fayr of Yrla niet kon begrijpen. "Ik hou mezelf voor. dat h ij echt wel om me gaf, maar er zijn dagen dat ik me afvraag of ik überhaupt iets voor hem betekent heb.

[ bericht aangepast op 25 feb 2021 - 13:14 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was voor het eerst dat iemand zich herkende in zijn verhaal en eigenlijk was dat best fijn.
      ‘Ze wisten gewoon goed onze zwaktes te gebruiken,’ zei Fox zacht. ‘Zonder dat ze daar met ons aan werkten.’ Dat was in ieder geval een groot verschil met Kris geweest, die had hem veel weerbaarder gemaakt. ‘Maar die onzekerheid snap ik wel,’ mompelde hij. Hij stak zijn handen diep in zijn zakken. ‘Ik vraag me ook vaak af of Zebediah íéts voor me voelde of dat het al die tijd een spelletje was. Zelfs al veranderd dat niet hoe ik nu over hem denk. Maar gewoon… voor je eigenwaarde, of zo. Hij vertelde maandag dat hij me miste, dat hij spijt had van wat hij had gedaan en dat hij van me hield.’ De laatste woorden kwamen er moeizaam uit. ‘En hoewel ik echt niet naar hem terug wil… wil ik ergens gewoon geloven dat er iets echt was aan al die maanden dat we samen zijn geweest. Dan voel ik me… minder stom ofzo.’ Hij zuchtte. ‘Maar goed. Sommige breinen zijn gewoon niet te begrijpen, denk ik. Zeker niet die van de Rhino’s.’

---

Every villain is a hero in his own mind.