(16+)
21 juni 2014
Nish
In principe werd er geen alcohol geschonken op feestjes die door de school werden georganiseerd, maar daar hadden verscheidene leerlingen wat op bedacht. En aangezien zijn beste vriend toch wel dé smokkelaar van de school was, was Nish zo tegen een uur of elf niet meer helemaal nuchter.
Nish vond dat niet erg.
Hij kon in elk geval nog recht vooruit lopen en was niet misselijk.
Alles was gewoon net ietsje… chiller.
Hij ergerde zich minder aan harde geluiden, aan de warmte, aan het Rhino-meisje dat hem probeerde te versieren en aan de elektrische schokken die over zijn huid dansten wanneer hij per ongeluk zijn beste vriend aanraakte.
Hij reageerde alleen ook wat trager. Grapjes drongen pas tot hem door als anderen allang ergens anders over praatten, hij had al een paar keer een drankje over zijn schouder gekregen doordat hij tegen iemand opbotste en hij had hij ook pas door dat het meisje-wiens-naam-hij-niet-kon-onthouden met aan hem aan het flirten was toen haar lippen op die van hem waren.
Hij had haar weggeduwd en zijn mond afgeveegd.
Al vroeg hij zich nu wel af hoe het was om iemand te zoenen. Om hem heen zag hij dat wel meer mensen doen, dus blijkbaar was het heus niet vervelend.
‘Trek je het nog?’ Kris sloeg een arm om zijn schouders. ‘Je ziet eruit alsof je het bloedheet hebt, man.’
Was dat zo?
Nu Kris zo dicht bij hem stond, had hij wel het idee dat het zweet in stroompjes langs zijn lijf liep. ‘Een beetje?’
‘Ik haal een glas water voor je en dan gaan we even afkoelen.’
Nish knikte een beetje wezenloos. Dat was lief.
Kris was altijd lief. In ieder geval voor hem.
Er golfde iets geks door zijn maag toen hij zich dat realiseerde.
Sneller dan verwacht was hij terug en duwde een glas water in zijn handen. Nish dronk hem in één teug leeg en liet zich daarna mee naar buiten voeren. Rondom de school was het ook druk, blijkbaar waren ze niet de enigen die het warm hadden. Kris had blijkbaar geen zin om met anderen te praten, want hij sloeg de hoek van de school om en liep verder tot er verder helemaal niemand meer was.
Nish glimlachte een beetje loom. Samen met Kris zijn vond hij altijd leuk.
‘Dus. Jij en Melody, hmm?’ vroeg Kris met een grijns. Hij leunde tegen de muur aan en stak zijn handen in zijn zakken. ‘Vind je haar leuk? Ze kon amper van je afblijven vanavond.’
Melody?
Dat moest dan dat Rhino-meisje zijn.
‘Ze wilde me zoenen, denk ik.’ Hij keek zijn vriend aan. ‘Heb jij weleens gezoend?’
Tot zijn verbazing schudde Kris zijn hoofd.
‘Echt niet?’ vroeg hij met grote ogen. ‘Ik dacht dat jij alles al zo’n beetje had gedaan.’
Kris grinnikte kort. ‘Met wie dan?’
Tja, daar wist Nish ook niet echt een antwoord op.
‘Met… meisjes? Zoals Melody?’
‘Ik val niet op meisjes.’
Oh. Nish wreef in zijn nek. Was het gek dat hij dat niet had geweten? En waarom leek het alsof zijn hart opeens tien keer zo snel klopte? ‘Ben je weleens verliefd geweest?’
‘Eén keer, zo’n anderhalf jaar geleden.’
Nish had weleens verliefde mensen gezien. Meisjes, vooral. Die dan de hele tijd zaten te giechelen en te fluisteren. Bij Kris kon hij zich daar niet echt een voorstelling van maken. ‘Maar hij was niet verliefd op jou?’
Kris staarde in de verte. Zijn kaken waren opeens strak. ‘Het liep in elk geval kut af.’
Nish beet op zijn lip. Hij wilde iets zeggen om zijn vriend op te vrolijken, maar hij wist niet wat.
Kris draaide zijn gezicht weer naar hem terug en de spanning trok weg uit zijn gezicht. ‘Hoe zit het met jou? Val je op jongens of meiden? Of allebei?’
Eigenlijk wist hij dat niet zo goed. Soms dacht hij dat Kris iets te leuk vond om hem een vriend te noemen. Maar het was ook zijn enige vriend dus hij had niet echt vergelijkingsmateriaal.
‘Ik weet het niet echt,’ antwoordde hij. Toch kon hij het niet opbrengen om zijn vriend aan te kijken. ‘Hoe kom je daar achter?’
‘Is er iemand met wie je wél zou willen zoenen?’
Nish dacht terug aan het feestje van twee weken geleden. Er was een moment geweest waarop hij zich had afgevraagd hoe het zou zijn om Kris’ lippen tegen de zijne te voelen.
En stiekem vroeg hij zich dat nog steeds af.
In plaats van dat toe te geven, haalde hij zijn schouders op en staarde naar de grond.
Opeens stond Kris heel dichtbij. Zijn vingertoppen streken door zijn haren.
Met ingehouden adem keek Nish op. Zijn ogen waren kristalwit, zoals het sterrenlicht boven hun hoofd. Het was betoverend.
‘Als je wil weten hoe het is om met een jongen te zoenen dan mag je mij daar best voor gebruiken.’ Er trok een grijns langs Kris’ lippen.
Laag onder in zijn buik leek er iets wakker te worden.
‘Wil je dat?’ vroeg hij schor. ‘Met mij zoenen?’
‘Vanavond wel.’ Kris trok zijn hand terug en keek hem aan. ‘Je bent mijn beste vriend. Als jij je geaardheid wil ontdekken, wil ik je best helpen. Ik vind je toch al een lekker jong en ik wil best met je zoenen.’
Nish voelde dat hij een kop als een boei kreeg. Tegelijkertijd wist hij dat hij het wilde. Hij wist niet waar die overtuiging vandaan kwam, maar opeens was die daar, glashelder.
Zijn blik bleef op Kris’ lippen hangen, op dat maffe bolletje eronder. Een broeierige warmte trok door hem heen en verbrandde de schroom die hij had gevoeld.
Misschien was het de alcohol, misschien was hij allang verliefd – hij wist niet wat het was, maar drukte zijn lippen tegen die van zijn vriend aan. Het puntje van zijn tong streek langs Kris’ lippiercing, het volgende moment weken Kris’ lippen van elkaar.
Het was een felle, hongerige zoen – alsof het iets was waar hij maanden naar verlangd had. Hij woelde met zijn vingers door Kris’ donkere plukken en een kreun ontsnapte zijn lippen toen Kris hem vol overgave terugzoende.
Fuck – wat voelde dit goed. Adrenaline pompte door zijn lijf en hij raakte bijna buiten adem toen hij de muur in zijn rug voelde en de druk van Kris’ lichaam tegen het zijne.
‘En?’ fluisterde zijn vriend in zijn oor, terwijl hij kussen langs zijn kaak achterliet. ‘Hoe voelt het?’
‘Ik ben geloof ik fucking gay,’ bracht hij hijgend uit.
En hij wilde meer.
Zo veel meer.
Hij had nog nooit iets als dit gevoeld, maar het liet hem zweven en gaf hem een zelfverzekerdheid waar geen hoeveelheid drank tegenop kon.
Kris grinnikte. ‘Betekent dat het einde van dit experiment?’
‘Nee.’ Nish zoende zijn vriend opnieuw. Zijn hart explodeerde bijna toen Kris’ handen onder zijn shirt gleden en zijn bovenlichaam verkenden. Hij merkte dat hij hard werd en kreunde zacht toen Kris zijn middel tegen de zijne drukte. Hij was net zo opgewonden.
Nish’ handen verdwenen ook onder Kris’ shirt. Een deel van hem wilde terug naar de campus, naar Kris’ slaapkamer en daar dit voortzetten. Tegelijkertijd wilde hij nu niet stoppen, kón hij nu niet stoppen.
Zijn vingers volgden Kris’ buikspieren, zijn rugspieren. Zijn kruis klopte pijnlijk en toen Kris zijn hand liet zakken, duwde Nish hem verder naar beneden totdat zijn vingers over de bobbel gleden. Zonder elkaars lippen van elkaar los te maken, schiepen ze iets meer ruimte tussen hun onderlichamen om elkaar daar te kunnen bevoelen.
‘Weet je zeker dat je wil doorgaan?’ vroeg Kris.
Nish sloeg zijn ogen op. Eigenlijk wist hij niets meer, behalve dan dat hij niet wilde stoppen. ‘Het voelt zo fucking goed. Wil jij verder?’ vroeg hij toch een beetje onzeker.
Het antwoord kwam in de vorm van een nieuwe zoen. Nish frunnikte aan de knoop van zijn broek toen Kris hetzelfde deed. Even was het alsof zijn adem werd afgesneden toen hij Kris’ hand om zich heen voelde. Zelf liet hij zijn hand ook in Kris’ boxer glijden, meteen stuitte hij op zijn opwinding.
Ze voelden zich hetzelfde, ze wilden hetzelfde.
Nish vouwde zijn hand eromheen en bewoog hem heen en weer. Te gespannen om zijn vriend nog te zoenen, liet hij zijn hoofd zakken en rustte op zijn schouder zodat hij zich door deze nieuwe sensaties kon laten overweldigen.
Samen bouwden ze het tempo op totdat Nish bijna niet meer op zijn benen kon blijven staan. Hij keek op, vond Kris’ ogen. Hij wist niet waardoor hij zich beter voelde, het genot dat hij zelf ervoer of de manier waarop zijn vriend op zijn aanrakingen reageerde.
En toen golfde de hitte door hem heen. Kreunend drukte hij zich tegen zijn vriend aan, die op dat moment ook sidderde en hijgend tegen hem aan bleef leunen.
‘Fuck,’ mompelden Kris’ lippen tegen zijn hals. ‘Dat was lekker.’
Nish kon niets uitbrengen. Hij hield zijn ogen gesloten, al trok hij zijn hand wel terug. In een opwelling sloeg hij zijn armen om zijn vriend heen in een stevige knuffel.
Hij wilde niet dat dit maar voor één keer was.
Kris boog zich ietsje terug en bestudeerde zijn gezicht. ‘Voel je je goed?’
‘Beter dan ooit.’
Kris glimlachte flauwtjes, al bleef zijn blik een beetje bezorgd. ‘Ik hoop maar dat we er morgen geen spijt van hebben, als we weer nuchter zijn en de opwinding is weggezakt. Ik zou niet willen dat er iets tussen ons verandert.’
‘Er hoeft niets te veranderen,’ antwoordde Nish. Hij onderdrukte de neiging om nogmaals zijn lippen af te tasten. ‘Al vind ik het niet erg als we dit af en toe nog eens doen.’
Er trok een blos naar zijn wangen toen hij dat opbiechtte.
Kris deed een stapje van hem weg. ‘We hebben het daar morgen wel over, oké?’
Nu Kris van hem weg stapte, kreeg hij het een beetje koud. Er was iets aan zijn houding dat hem een steek in zijn maag opleverde. Had hij er spijt van? Had hij iets verkeerd gedaan?
Nish trok zijn shirt weer wat naar beneden en knoopte zijn broek weer vast. Zijn boxer was drijfnat en plakte tegen zijn huid. Opeens wist hij ook niet meer wat hij moest zeggen. De euforie ebde weg en liet een onzekere leegte achter.
Wat als dit wel iets tussen hen had veranderd?
Every villain is a hero in his own mind.
ProngsPotter
