Alternatieve tijdlijn - Dinsdag 6 september 2020
Adam
———
Adam probeerde al de hele dag te broeden op een manier om Fox mee naar het bal te vragen. Hij wilde iets leuks doen en tegelijkertijd was hij bang dat dat de verkeerde indruk wekte. Aan zichzelf merkte hij dat hij toch iets liefs wilde doen voor de jongen die deze eerste week zo’n steun voor hem was geweest, zelfs al wist hij nog niet precies wat voor soort gevoelens daar de aanleiding voor waren. Misschien kon hij iets schrijven? Hij was alleen niet zo’n verhalenverteller als Fox. In tekenen was hij beter. Hij was aan zijn bureau gaan zitten en schetste doelloos wat op het papier zonder dat er echt een goed idee in hem naar boven kwam.
Zijn gemijmer werd verstoord toen er getik tegen het raam klonk. Zoals altijd stond het op een kier zodat Fox zelf naar binnen kon komen en ook deze keer duurde het maar even voordat de jongen op de vensterbank zat.
‘Hé!’ zei hij met een vrolijke glimlach. ‘Ik wil je wat laten zien.’
Adam veerde op. Inmiddels had Fox hem al een hoop mooie plaatsen in het bos laten zien en ook nu prikkelde het zijn nieuwsgierigheid. ‘Oké. Even mijn schoenen aandoen.’
Een paar tellen later was hij klaar. Fox was naar beneden gevlogen en wachtte daar op hem. Er zat een opgewonden gevoel in zijn buik. Misschien bracht Fox hem wel weer naar een mooie, bijzondere plaats waar het in ieder geval iets minder afgezaagd zou zijn als Adam hem mee vroeg.
Ze liepen alleen niet in de richting van het bos.
Fox kwebbelde ook niet zo veel als hij normaal deed en Adam vroeg zich had of er misschien iets aan de hand was. Tot zijn verbazing kwamen ze bij de achterkant van de school aan, waar een brandtrap was die naar het dak leidde.
Vragend keek hij Fox aan, die een krul voor zijn ogen wegveegde en op zijn tenen stond te wiebelen.
‘Je kunt het vanaf het dak zien.’
Het klonk kleintjes. Fox oogde zenuwachtig en dat maakte Adam ook zenuwachtig. Was het een valstrik? Zijn gedachten schoten naar Rhyn en Toph. Hadden zij hem overgehaald om dit te doen?
‘Wat is er aan de hand, Fox?’ vroeg hij met gespannen stem.
‘Ik ben gewoon een beetje zenuwachtig.’ Hij glimlachte vluchtig, maar ook dat zag er nerveus uit.
‘Maar waarvoor dan?’ Fox was niet iemand die snel van slag was.
‘Dat zie je zo. Het is niets engs. Ik hoop gewoon dat je het leuk vindt.’
Adam voelde zich iets bedaren en hij schaamde zich omdat hij had gedacht dat zijn vriend misschien iets kwaads in de zin had gehad.
‘Ik vind alles met jou leuk,’ glimlachte hij.
Fox leek iets te ontspannen en lachte ook weer. ‘Klim dan maar naar boven. Vanaf het platte dak kun je met de ladder omhoog.’
Voordat Adam iets kon vragen, veranderde Fox in een vogel en vloog omhoog. Toch wel nieuwsgierig nu begon Adam aan de klim naar boven. Eerst de brandtrap, daarna de ladder totdat hij op het dak van de school kwam. Daar keek hij om zich heen. Het was pikdonker, maar rechts van hem zag hij kaarsjes. Fox was nergens te bekennen.
Zijn hart ging sneller kloppen toen hij in de richting van de kaarsjes liep. Er lag een plaid op de grond, met de kaarsjes er in een hartvorm omheen. Adam voelde zijn zenuwen weer terugkomen. Aan de rand van de kaarsjes bleef hij staan totdat hij voetstappen hoorde. Hij draaide zich om en zag Fox staan, met een bos rozen in zijn handen.
Bij het zien ervan voelde Adam zijn wangen gloeien.
Vlak voor hem hield Fox halt. Hoewel alleen de maan scheen, zag hij dat er ook een blos over Fox’ wangen lag.
‘Ik ehm – ik vind je heel leuk, Adam. Eigenlijk al vanaf het moment dat ik je leerde kennen. En ik weet dat dat pas een week geleden is, maar het wordt alleen maar erger. Dus ik hoopte dat je met mij naar het bal zou willen gaan. Misschien als vrienden – of misschien als een beetje meer, als jij ook zulke gevoelens voor mij hebt.’ Fox stak de boeket rozen naar hem uit. ‘Deze zijn in ieder geval voor jou.’
Voorzichtig pakte hij de bloemen van de jongen aan. ‘Wat lief, Fox.’ Hoewel zijn hart in zijn borstkas hamerde, zocht hij naar zijn blik, wetend dat Fox zich nog veel zenuwachtiger moest voelen dan hij. ‘Ik ga graag met je naar het bal. Ik had jou ook willen vragen, ik wist alleen nog niet zo goed hoe.’
Opluchting gleed over Fox’ gezicht en zijn bekende grijns kwam weer terug. Fox kwam naast hem staan en liet zijn hand in die van Adam glijden. ‘We gaan er een superleuk bal van maken!’ Hij gaf een kneepje en trok hem daarna zachtjes mee naar de plaid, waar ze tussen de kaarsen gingen zitten. ‘Ik heb nog iets voor je.’ Hij gaf Adam een zilver pakketje.
Adam legde de bloemen naast zich neer. Fox zat heel dichtbij, met zijn bovenbeen tegen dat van hem. Het liet de zenuwen niet weggaan, maar vervelend was het ook niet. Hij haalde de verpakking eraf en zag dat het een doosje bonbons was, ook in de vorm van hartjes. Er schoot een kriebel door zijn maag heen en Adam draaide zijn hoofd opzij en gaf Fox een kus op zijn wang.
‘Dank je wel. Wat lief van je.’
Fox glimlachte.
Adam haalde een bonbon uit het doosje en gaf die aan Fox, waarna hij er zelf ook eentje proefde. De chocola smolt op zijn tong en hij sloot even zijn ogen. Hij kon helemaal niet bedenken wanneer hij voor het laatst chocola op had.
Er viel even een stilte waarin Adam zich al te bewust was van de jongen naast hem. Moest hij ook iets zeggen over zijn gevoelens?
‘Ik weet niet zo goed wat ik voor je voel,’ zei hij toen aarzelend tegen Fox. Toen de jongen zijn ogen neersloeg, pakte Adam zijn hand en streek langs zijn knokkel. ‘Ik bedoel… Ik heb er best wel veel over nagedacht de laatste dagen en ik heb aan Merrin gevraagd hoe het voelt om verliefd op iemand te zijn. Dat je dan graag bij diegene bent en hem heel lief vindt… en dat is zeker zo. Ik vroeg me alleen af…’ Hij beet op zijn lip, niet zeker of hij dat onderwerp moest aansnijden. ‘Ik was juist bang dat ik je zou afschrikken als je zou denken dat ik je leuk vond. Omdat je nog zo veel van Kris houdt.’
‘Kris is al heel lang weg,’ zei Fox zacht. ‘Het leven gaat verder, toch? Ik mis hem nog steeds heel erg en dat zal misschien nooit helemaal weggaan. Maar hij is er niet meer. En voor het eerst sinds zijn verdwijning ben ik weer echt verliefd.’
Verliefd… Dat was nog meer dan iemand leuk vinden.
Was hij verliefd?
Zijn gedachten schoten naar Merrin, naar de kus waar hij laatst van had gedroomd. Maar Merrin was al op iemand anders verliefd. Het had geen zin om verder bij die droom stil te staan. Bovendien was het maar een droom… Hij droomde wel vaker gekke dingen. Misschien wilde hij gewoon ook graag een relatie, net zoals Merrin en Yrla, en Jester en Onyx. Misschien wel met Fox…
Hij keek opzij naar de jongen naast hem en dacht weer aan Merrins woorden. Dat die pas van zijn gevoelens overtuigd was geweest toen hij met Yrla had gezoend. Zijn blik gleed over Fox’ knappe gezicht, met de speelse krullen en die mooie glimlach. Zijn hart begon wilder te bonken.
‘Mag ik – mag ik je kussen?’ vroeg hij bijna fluisterend. Verlegen sloeg hij zijn blik neer.
Zijn wangen gloeiden toen hij Fox hoorde grinniken. ‘Wat ben je toch een lieverd.’
Fox vrije hand vond een weg naar zijn kaak. Adam richtte zich ietsje op en voelde toen Fox’ lippen op die van hem. Zijn oogleden zakten toe en er kriebelde iets in zijn buik toen zijn lippen van elkaar weken en Fox’ tong naar binnen gleed.
Adam begroef zijn vingers in Fox krullen en draaide meer naar hem toe, waarna de spanning langzaam wegglipte. Toen de kus was afgelopen, kroop Adam tegen de oudere jongen aan, die zijn armen om hem heen sloeg en zijn slaap kuste. Het was fijn, realiseerde Adam zich terwijl hij tegen de Lion aan leunde. Hij wilde Fox’ vriendje wel worden.
Every villain is a hero in his own mind.
ProngsPotter
