• Camp Halfblood
    "The journey of changing one's mind, heart, self or way of life"

    Half-Blood Hill, Farm Road 3.141
    Long Island, New York 11954


    Het zonlicht glitters uitnodigend over de roodkleurige aardbeien van de Delphi strawberry service. Een rustige oninteressante plek voor de meeste mensen, maar een veilige haven voor de jonge halfgoden. Want, op deze velden, houd zich een kamp schuil, namelijk Camp Halfblood.

    Verscholen onder illusies en beschermd dankzij het gouden fleece weet Camp halfblood als jaren een veilige thuis te bieden aan de sterfelijke kinderen van de goden, een plaats waar ze kunnen trainen of gewoonweg hun zomers kunnen spenderen. Sinds enkele jaren weten zich twintig cabins zich te huizen in Long Island. Eveneens een Archery field, zwaardvecht arena, klimmuur met lava een amphitheater, paardenstallen, een armory en 'The bog house'. Onder het strenge oog van Dionysus en Chiron worden deze jonge helden opgetraind om de wereld een veiligere plek te maken.


    However, there is a traitor between our mids, threathening to destroy the world as we know.







    Young Demigods


    Zeus The Greek god of the sky, thunder, lightning, kingship, honor and justice
    Since his oath with his Brother Hades and Posseidon, he was forbidden to have any more demigod children since they where very powerfull. However, Zeus didn’t keep that oath and beared a few more children. ( In deze Rpg geven we de big three elk maar Maximum 1 kind. So be fast)

    Zeus' Cabin is described as a marble building looking like a mausoleum, with heavy columns. The big bronze double doors are polished in such a way to provide a 'holographic' effect of lightning bolts passing across. It also thunders all the time. It is described as looking like a bank.
    Inside: The interior has a dome-shaped ceiling that is decorated with moving mosaics of a cloudy sky and thunder bolts. A statue of Zeus in a traditional Greek chiton is centered in the room.

    Hera The Greek Goddes of motherhood, marriage, family and women.

    The cabin of Hera is there as an ode to the goddesn however, since she’s the goddess of marriage, she never disproven her loyalty towards her husband Zeus.

    Hera's Cabin is a marble, formal-looking building, graceful with slim columns garlanded with pomegranates and flowers. It is done in a similar way to her husband, Zeus' cabin except smaller. However, Hera's cabin is more graceful, having slimmer columns with pomegranates and flowers around them. The walls also have images of peacocks carved on them, as well as the doors.
    Inside: The interior has a large statue of Hera in the center with a fire pit at its feet, like a temple. There is no furniture inside due to no one will ever stay in that cabin and is honorary (Hera is the goddess of marriage and "doesn't run around having affairs with mortals. That is her husband's job").

    Poseidon The Greek god of of the sea, storms, earthquakes, droughts, floods and horses. ( In deze Rpg geven we de big three elk maar Maximum 1 kind. So be fast)

    Poseidon's Cabin is a long, low building with windows facing the ocean. The cabin is made from rough sea stone, pieces of coral and seashell embedded into the outside walls, and a trident with a big bronze number 3 over the door.

    Inside: The interior has walls made of abalone. There are six neat bunk beds with silk sheets and a salt water fountain that was made out of gray sea rock, had a fish that spouts the water from its mouth, and had a coral decoration. The bottom was filled with golden drachmas for Iris message, although it is unknown if the coins will ever run out. Percy later sliced the fountain in half. There is also a sort of mobile of hippocampi or "fish-ponies" as Tyson calls them. He also added unknown underwater plants and corals, sitting in the window sill, "more beautiful than the Demeter kids could whip up," Percy commented.

    Demeter The Greek goddes the harvest, fertility, and agriculture

    Demeter's Cabin is covered in flowers and tomato plants grow on the walls and doorway. Wild flowers and roses grow on the porch. It has a real grass roof. The cabin is colored a light shade of brown.
    Inside: The interior has a grass floor and an oak tree in the center to hold up the ceiling.

    Ares The Greek God of war
    Ares' Cabin is badly painted red and has a large boar's head over the door with barbed wire on the roof. Annabeth mentioned it did have land mines, but she might have been joking. Rock music is constantly blaring from it. It's unknown what it looks like on the inside.

    Athena The Greek virgin goddess of wisdom, civilization, mathematics, strategy, defensive warfare, crafts, the arts, and skill

    Athena's Cabin is a gray building with plain white curtains and a design of an owl over the door.
    Inside: The interior has a workshop and a library. The library is filled with thousands of books and old scrolls, as well as tables and chairs for demigods to study and read. The workshop is crammed with tables and work benches, and the cupboards are filled with materials to build things. There are also several 3-D models of buildings, blueprints, old war maps, and armor. It was later said that the cabin was also filled with SMART boards and other things typically found in classrooms, with all the bunks shoved together against one wall, "as if sleep was not important". Percy described it as a "braniac's workshop."

    Apollo The Greek god of the sun, light, healing, disease, plague, music, art, poetry, archery, reason, knowledge, truth, and prophecy.

    Apollo's Cabin is made of solid gold and made to glow during the daytime - it's hard to tell if the gold is reflecting light or generating it.
    Inside: The interior has bunk beds on either side with a cot in the middle of the cabin for the injured. Rough cedar beams that rib the ceiling and the white plaster walls are bare except for a few hooks for coats and weapons. It smells of clean linen and dried sage. The cabin is described as modest by Apollo. The only decorations are some flowerpots on the windowsill, filled with cheerful yellow blooms from the island of Delos. They only grow in and around the cabin. Will has a bookshelf where to kept reference materials about his father Apollo to share with new campers. One of the flowerpots is filled with red and purple hyacinths.

    Artemis The Greek virgin goddess of the hunt, archery, wilderness, forests, the Moon, radiance, maidenhood, and childbirth
    Since Artemis is the maidengoddes, she has sworn to be a virgin goddes. Therefore she has no childeren.
    The cabin however is a place for 'Artemis' Hunters, young people who succomed themselves into the maidenhood.

    Artemis' Cabinis an all silver building with silver curtains, similar to the outfit of the Hunters. It also glows silver during night time as if reflecting the moon, but looks like a normal cabin in the day. It is decorated with paintings and carvings of wild animals, but mostly the stag. Because Artemis does not have children of her own and the cabin is honorary; however it is used by the Hunters, the adopted children of Artemis when they visit camp. It's unknown what it looks like on the inside.
    Hephaestus The Greek god of forges, fire, technology, craftsmen, sculptors, volcanoes, and blacksmiths.

    Hephaestus' Cabin looks like a small factory, with brick walls and smokestacks like the forges and lots of gears around the entrance.
    Inside: The interior has folded steel bunks against the walls that Leo describes to be like "high-tech Murphy beds". Each bed has a digital control panel, blinking LED lights, glowing gems, and interlocking gears. It has shiny metal walls and metal slated doors. It is noted for being unclean and messy, filled with junk most of the time. A fire pole comes down from the second floor. A circular staircase leads down into some kind of basement. The walls are lined with every kind of power tool imaginable, and a huge assortment of weaponry. A workbench overflows with scrap metal, screws, bolts, washers, nails, rivets, and a million other machine parts. There is also a tunnel underneath. It is associated with Bunker Nine. The most famous demigod son of Hephaestus was Archimedes.

    Aphrodite The Greek Goddess of beauty, love, desire, passion, sexuality, pleasure, and fertility.

    Aphrodite's Cabin is a wooden cabin with a painted blue roof, pillars, checkerboard deck with steps and gray walls. It also has a pink door and potted carnations by the window. It also smells heavily of designer perfume. Piper describes it as "a giant Barbie house where supermodels go to die."
    Inside: The interior has pink walls with white window trim. There is also lace curtains that are pastel blue and green which match the sheets and feather comforters on all the beds. The guys have one row of bunks separated by a curtain, but their section of the cabin was just as neat and orderly as the girls'. The cabin is always clean except for under the beds, which have chocolate wrappers, love notes, and other things under them. Every camper has a wooden camp chest at the foot of their bunk with their name painted on it. The only other bit of individualism was how the campers had decorated their private bunk spaces. Each have slightly different pictures tacked up of whatever celebrities they thought were hot. A few have personal photos, too, but most were actors or singers.


    Hermes he Greek god of roads, travel, loads, gymnasiums, athletes, diplomacy, orators, thieves, commerce, trade, and invention. He is the messager of the gods.
    Hermes' Cabin has peeling brown paint and a caduceus over the door. It is probably in such bad shape because it was so over-populated. Once more demigods started getting claimed and the minor gods' cabins were built, space conditions improved.
    Dionysus The Greek god of grape-harvest, wine, madness, parties, religious ecstasy, and theater
    Dionysus' Cabin has its roof and walls lined with grape vines. It is unknown what it looks like on the inside.

    Hades The he Greek god and ruler of the Underworld, the dead, and richesSince his oath with his Brother Hades and Posseidon, he was forbidden to have any more demigod children since they where very powerfull. However, Zeus didn’t keep that oath and beared a few more children. ( In deze Rpg geven we de big three elk maar Maximum 1 kind. So be fast)

    Hades' Cabin is a windowless cabin made of solid obsidian, with heavy columns and torches that burn green like Greek fire twenty-four hours a day and has a skull over the door.
    Inside: The interior has beds that resemble coffins, with mahogany frames, brass railings, and bloodred velvet blankets and pillows. According to Nico, "Apparently somebody thought that the children of Hades were vampires, not demigods." Hazel had partitioned off her side of the cabin with sheets so that "it looked like a quarantine zone," although they were most likely taken down by now.

    Iris the Greek Goddess of the Rainbow and the messager for the gods
    Iris' Cabin: The children of Iris stay here, but it is unknown at this time what it looks like.

    Hypnos the Greek god of sleep

    Hypnos' Cabin is described by Jason as an old-fashioned prairie house. It has a rush roof and mud walls. There is a wreath of red poppies on the door.
    Inside: The interior has a hearth with a crackling fire. Above the mantel hangs Hypnos' symbol: a poplar tree branch dripping water from the river Lethe, into a collection of tin bowls. Soft violin music is always playing, and the air always smells like fresh laundry. There are always plenty of warm, empty beds, all with feather pillows, fresh sheets and fluffy quilts.


    Nemesis The Greek goddess of balance, retribution, and vengeance.

    There is a broken wheel above the door that resembles Pac-Man. Ethan Nakamura would have been the only known member of this cabin, but he died before it was built. It's unknown what it looks like on the inside.


    Nike Greek goddess of victory

    The children of Nike stay here. Designed by the architect, Annabeth Chase, the cabin has magical paint that can change the exterior color just by touching it. The cabin is four modules, back-to-back with two on each side, and has four entrances. The cabin also has a slanted roof and high ceilings. The cabin can be rearranged and moved as desired; this module can be as big or small as it needs to be. More campers can fit into the same amount of space as a regular cabin with more privacy and better accommodations.
    Inside: The interior has four main sitting rooms with two built-in cushioned benches that double as beds, in each, and storage space underneath for their clothes, armor, and weapons. There is also built-in, programmable furniture that can be collapsed, moved, and reshaped; with the snap of their fingers, the living area can be turned into a bedroom, gym, dining room, or military command center. There is also a dozen preprogrammed interior-decorating schemes. There is also state of the art private bathrooms with large shower. A narrow staircase leans against the back wall that leads up to the lofts with two more twin beds and extra built-in storage underneath the stairs. The loft can also be used as a meeting area, game room, whatever the campers want.

    Hebe the Greek goddess of youth and forgiveness

    The children of Hebe stay here. Designed by the architect, Annabeth Chase, the cabin has magical paint that can change the exterior color just by touching it. The cabin is four modules back-to-back with two on each side, and has four entrances. The cabin also has a slanted roof and high ceilings. The cabin can be rearranged and moved as desired; this module can be as big or small as it needs to be. More campers can fit into the same amount of space as a regular cabin with more privacy and better accommodations.
    Inside: The interior has four main sitting rooms with two built-in cushioned benches that double as beds, in each, and storage space underneath for their clothes, armor, and weapons. There is also built-in, programmable furniture that can be collapsed, moved and reshaped; with the snap of their fingers, the living area can be turned into a bedroom, gym, dining room, or military command center. There is also a dozen preprogrammed interior-decorating schemes and state of the art private bathrooms with large shower. A narrow staircase leans against the back wall that leads up to the lofts with two more twin beds and extra built-in storage underneath the stairs. The loft can also be used as a meeting area, game room, whatever the campers want.

    Tyche the Greek goddess of luck, chance, and fortune

    The children of Tyche resides here. According to Rick Riordan, the cabin looks like a minature Las Vegas casino. The cabin has magical paint that can change the exterior color just by touching it. The cabin is four modules back-to-back with two on each side, and has four entrances. The cabin also has a slanted roof and high ceilings. The cabin can be rearranged and moved as desired; this module can be as big or small as it needs to be. More campers can fit into the same amount of space as a regular cabin with more privacy and better accommodations.
    Inside: The interior has four main sitting rooms with two built-in cushioned benches that double as beds, in each, and storage space underneath for their clothes, armor, and weapons. There is also built-in, programmable furniture that can be collapsed, moved, and reshaped; with the snap of their fingers, the living area can be turned into a bedroom, gym, dining room, or military command center. There is also a dozen preprogrammed interior-decorating schemes and state of the art private bathrooms with large showers. A narrow staircase leans against the back wall that leads up to the lofts with two more twin beds and extra built-in storage underneath the stairs. The loft can also be used as a meeting area, game room, whatever the campers want.

    Hecate the Titan goddess of magic, the Mist and crossroads

    Hecate's Cabin looks normal but is built from blocks of stone with magic inscriptions written on them. If the blocks are dropped, they could explode or turn anyone within half a mile radius into trees. The cabin is four modules back-to-back with two on each side, and has four entrances. The cabin also has a slanted roof and high ceilings. The cabin can be rearranged and moved as desired; this module can be as big or small as it needs to be. More campers can fit into the same amount of space as a regular cabin with more privacy and better accommodations.
    Inside: The interior has four main sitting rooms with two built-in cushioned benches that double as beds, in each, and storage space underneath for their clothes, armor, and weapons. There is also built-in, programmable furniture that can be collapsed, moved, and reshaped; with the snap of their fingers, the living area can be turned into a bedroom, gym, dining room, or military command center. There is also a dozen preprogrammed interior-decorating schemes and state of the art private bathrooms with large showers. A narrow staircase leans against the back wall that leads up to the lofts with two more twin beds and extra built-in storage underneath the stairs. The loft can also be used as a meeting area, game room, whatever the campers want.











    Cabin 1 Zeus

    Name Daughter/Son DarkOne

    Cabin 3 Poseidon

    Tobias "Toby" Riley Summers 19 Son Dinkley


    Cabin 4 Demeter

    Nylah Lily Castro 19 Daughter Fika

    [R] Cabin 5 Ares

    Ronan Kearney 20 Son Rainbowtrout

    Cabin 6 Athena

    Silas Lincoln Perry 19 Son Goldentrout

    Cabin 7 Apollo

    Lesley Allan Son Dinkley
    Dorcas Allan 18Daughter Ristridin


    Cabin 10 Aphrodite

    Amor Chesterfield 17 Son Goldentrout

    Cabin 11 Hermes

    Anna Markovich 17 Daughter Klaus

    Cabin 13 Hades
    Hayden Bennet 19 Son Klaus

    Cabin 16 Nemesis

    Name Daughter/Son DarkOne


    Cabin 19 Tyche

    Evangeline Bell 19 Daughter xLiberosis

    Cabin 20 Hecate

    Ophelia Anderson 19 Daughter Heliophelia





    What if I'm not the hero? What if I'm the bad guy?



    Het is zaterdag 13 Juni 8;30. Een week voor de Zomer Solstice en ook de eerste week dat alle leden van Kamp Halfbloed terug op het terrein zijn. De meeste kampers hebben al ontbeten en zo ook de speech van Mr.D aangehoord over de flaggenjacht voor deze avond. Het kamp dient zich in twee teams te verdelen. Team rood, geleid door de Ares Cabin en Team blauw dat onder leiding van de Athena Cabin staat. De jacht winnen is zeker van belang ! HEt bepaald namelijk welke Cabins de comende maanden de stallen moeten schoonmaken. En niemand wilt achter de centaurs opkuisen...
    De festiviteiten zullen gevierd worden met een groots campvuur en feestmaal ! Maar voor nu is het belangerijk de ochtend te overleven -of voor de slaapkoppen uit hun bed te komen-. Er is namelijk veels te doen vandaag! Ga jij zwemmen of trainen? Of heb je een geheime agenda om je mee bezig te houden?



    CAMP RULES



    Zonder toestemming van HC mag je niet iemand anders Cabin binnen.
    Nooit alleen het bos betreden.
    Je zit altijd aan je eigen tafel tijdens alle maaltijden.
    Je mag het kamp niet verlaten zonder toestemming.
    Na 11 uur mag je je Cabin niet verlaten, of de Harpies zullen je opeten.
    Je bent verplicht deel te nemen aan de verplichte activiteiten.


    RULES

    Niet meer dan 3 personages per persoon.
    Eén kind van de Big Three per persoon.
    Eén Head Counselor per persoon.
    Niet meer dan één kind met een speciale kracht per persoon (dit liever ook niet).


    In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet.
    Je schrijft een post van minimaal 300 woorden.
    Je probeert minstens 1 keer per week te posten mits je het druk hebt, gelieve het ons dan te melden.
    Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt.
    Een reservering blijft 72H staan. Geef aan als je dit niet red vanwege omstandigheden.
    Maximaal 3 personages per persoon.
    Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's.
    Alleen Sallyface of [qGoldentrout[/q] maken nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.
    16+ is toegestaan, meld het echter liever wel boven een post.
    Sluit niemand buiten, geen ruzies.
    Vragen kunnen altijd gesteld worden en ideeën zijn ook altijd welkom.
    Naamsverandering graag doorgeven.
    De Percy Jackson francise behoort tot Rick Riordan.





    [ bericht aangepast op 27 juli 2020 - 12:47 ]


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Hayden Bennett
    19 • Son of Hades • Kiwi Loner • All by myself • Hades Cabin • Alone

    Ik zat er even helemaal doorheen. De woede zakte langzaam, maar het hielp niets. Ik was teleurgesteld in mezelf. Ik had niet kunnen winnen. Ik had Silas niet een week vrij kunnen geven, die hij zeker wel verdiend had. Nu hoefde hij niet verdedigd te worden, dat wist ik ook wel, maar toch. Ik had gefaald en ook nog eens die klootzak een ego-boost gegeven. Ik had gewoon zijn nek door moeten halen. Dan zou Silas ook niet meer met me praten, maar dan was hij in elk geval van die zak af. Ik zuchtte en liet me in het water achter de Hades Cabin zakken. Water hielp me altijd kalmeren en mezelf terugvinden. 's Nachts was deze reactie nog sterker, maar daar kon ik niet op wachten. De koelte hielp, maar niet genoeg. Een week alleen kon ik prima aan, geen probleem, maar dat betekende ook dat mijn vriend er alleen voor zou staan. Het voelde al een soort verraad dat ik hem een week niet mocht spreken. Nu kon ik de afspraak breken, maar zo iemand was ik niet. Ik zou me netjes aan de afspraak houden, in elk geval zolang Ronan hetzelfde deed. Een diepe zucht rolde over mijn lippen, voor ik me even helemaal kopje onder liet zakken. Menigeen had het vreemd gevonden dat ik zo hield van water terwijl mijn vader toch wat problemen had met Poseidon. Vreemd was het voor mij niet. Ik was opgegroeid in het water, dus het was voor mij meer een gevoel van thuis dan wat dan ook, zelfs al was dit heel ander water.
    Ik was net gedouched en afgedroogd toen ik opeens Kara weg hoorde hobbelen. Ik keek verward om me heen, waarom ze zou gaan, terwijl ik nog bezig was met mijn kleren aantrekken. Ik trok een shirt over mijn hoofd en ging op zoek naar een broek. Die moest ik nog ergens hebben. Ik lag net wat oncharmant onder mijn bed om er een broek onder vandaan te trekken, toen ik weer het bekende getrippel hoorde. Natuurlijk kwam ik net te vroeg omhoog en stootte hard mijn hoofd aan mijn bed. "Bugger!" Ik schoof er verder onder vandaan en wreef over mijn achterhoofd, terwijl ik zocht naar mijn pup. Toen ik haar zag viel me meteen op dat ze een briefje bij zich had. "Wat heb je daar?" Ik ging op mijn bed zitten, nog altijd in mijn boxers. Het waren twee briefjes. De een was duidelijk een plan aan de hoeveelheid text en diagrammen te zien. De ander was kleiner en kreeg toch meer van mijn aandacht. Mijn ogen gleden over het papier. Ik herkende meteen Silas's handschrift en ik kon hem dit horen zeggen. Toch kwam het pas bij de tweede keer lezen binnen. "Fuck. Dit gaat voor zoveel problemen zorgen als iemand erachter komt." mompelde ik zacht tegen mezelf. Ik haalde een hand door mijn krullen en aaide erna over Kara's koppie. "Je lijkt nu wel een geheime boodschapper, Kara." Er speelde toch een klein glimlachje om mijn lippen bij het idee dat ik Silas toch niet hoefde te laten hangen door deze stomme deal. Daarbij verscheen er ook weer een kleine blos op mijn wangen bij het lezen dat hij mijn gebaar waardeerde. Dit zou niet zo'n groot effect op me moeten hebben, maar toch was het zo.
    Na het briefje te lang te hebben bestudeerd, pakte ik het plan en nam het door. Het was een goed plan, zoals altijd. Toch waren er een paar kleine dingen die mogelijk voor problemen konden zorgen, in elk geval naar mijn idee. Ik pakte een blaadje van mijn bureau en begon te schrijven. Ik deed mijn best om netjes te schrijven, maar het bleef erg krullerig. 'Ik hoop maar dat dit je geen problemen oplevert' Nee, zo wilde ik niet beginnen. 'Dank je voor je brief. Het betekend veel' No way, hij was mijn oma niet. Ik zuchtte en liet even mijn hoofd in mijn handen hangen. Hoe kreeg ik de warboel in mijn hoofd op papier zonder dat ik mezelf weggaf? Dat was natuurlijk de grote vraag. Na een minuut of 3 pakte ik dan toch mijn pen weer en begon weer even krullerig als altijd te schrijven.

    'Alleen jij kan een manier vinden om toch om Ronan z'n bullshit heen te komen, Silas. Ik had me niet zo mogen laten gaan. Het spijt me. Hopelijk geeft het niet te veel problemen.
    Het plan ziet er super uit zoals altijd. Ik kon alleen niets vinden over mogelijke reacties op boogschutters aan de oever. Deze kunnen we vrij gemakkelijk onschadelijk maken met een een-tweetje van twee kleine groepjes jonge kinderen. Verder is het denk ik het beste als Kara thuis blijft en ik vooral dekking geef, al dan niet over de belangrijkste voorhoede, al dan niet over de vlag. Zo weet Ronan niet dat ik er ben, en kan ik hopelijk toch goed helpen. Wat denk jij?
    Je komt trouwens niet onder die training uit. (: Volgende week sta ik weer klaar, jij ook?'

    Ik rolde het papiertje op en gaf het aan Kara. "Je weet waar deze heen moet." Ze rende snel weg, eigenlijk net toen ik me bedacht dat ik die laatste zin het best niet had kunnen schrijven. Ofwel leek het alsof ik dacht dat hij expres een gevecht aan was gegaan om niet te hoeven trainen, ofwel hij dacht dat ik aan het flirten was. Dat laatste zou meer waar zijn, al miste ik ook gewoon quality time met mijn beste vriend, en over een week nog wel meer. Ik zuchtte nogmaals en trok toen toch maar mijn broek aan. Ik had niet zo'n zin om hier straks zonder broek te staan als iemand per ongeluk binnenkwam.


    Bowties were never Cooler

    Nylah Lily Castro


    Daughter of Demeter - At the River - With Kostas & Leslie
          Een kleine frons verscheen tussen zijn wenkbrauwen bij het noemen van de monsters een wapens wat haar mondhoeken nog meer deed opkrullen. Ze herkende een vroegere versie van zichzelf enorm in de jongeman. Haar mond had ook opengelegen toen de kamp leden doodleuk spraken over monsters en spelletjes met wapens. Destijds had ze iedereen in het kamp voor gek verklaard. Inmiddels behoorde ze zelf bij die groep gekken. "Monsters en wapens? Like the real deal?" Vroeg Kostas met een ondertoon die een hint van angst leek te bevatten, gevolgd door, ‘'Is er een optie om veilig op uitkijk te staan?" Als reactie erop trok Nylah even een nadenkend gezicht. ‘'Je zou de vlag kunnen bewaken. Al weet ik niet wat erger is; de monsters of de tegenstanders.’' Hoewel de uitspraak met een grijns was gebracht zat er weldegelijk een kern van waarheid in. Voor sommige was het vlaggenspel echt een spel van leven of dood. Dood mocht dan wel niet toegestaan zijn, maar verwondingen vonden zeker weten plaats. De eerste keer dat een vlijmscherp zwaard tegen je keel gedrukt wordt is niet een moment dat snel in de vergetelheid raakt.
          Maar over die monsters,’' Begon ze waarbij ze met een snelle beweging een pluk haar uit haar gezicht veegde. ‘'De bossen is het terrein van de monsters en laat dat nou net de locatie zijn van het vlaggenspel. Zie het als een training voor de echte wereld. Voor mensen zoals wij bestaat die wereld nogal vaak uit monsters.’’' Haar blik dwaalde even af naar het glinsterende water. Een blik die haar tevens op een idee bracht. ‘'Oh, een andere positie zou bij het water kunnen zijn. Poseidon kinderen doen het goed op die plek.’' Zei ze terwijl ze hem met glunderende ogen weer aankeek. Al wist ze niet zeker of je jongeman al op de hoogte was van zijn capaciteiten. Meestal kwam dat immers toch te voor schijn in noodsituaties. Zo kwam ze er zelf ook pas achter dat ze naast het tot leven brengen van planten, ze ze ook kon laten verderven. Een eigenschap die goed van pas kwam toen een Dionysus kind een hedera rond haar enkel had gebonden.
          Lichtelijk verbaasd had ze opgekeken toen er een zachte Wow over Kostas’ zijn lippen gleed. Het was voor haar zo gebruikelijk om planten te laten groeien dat ze er eigenlijk al heel lang niet meer bij had stilgestaan hoe bijzonder het eigenlijk was.
          "Mis je je familie dan niet?" Vroeg hij waarop ze direct instemmend knikte. ‘'Ja dat wel, zeker als ik in de zomer niet naar huis kan, maar als mijn verblijf hier betekend dat zij veilig zijn dan heb ik het ervoor over.’' Ze liet haar blik onderzoekend over zijn gezichtsuitdrukkingen glijden. Miste hij zijn familie? Of was hij juist blij weg te zijn?
          Kort nadat Kostas haar laatste vraag beantwoorde, werd haar aandacht getrokken door zachte voetstappen. Met haar lichaam in standje op-haar-hoede draaide ze zich naar het geluid toe om direct weer te ontspannen bij het zien van het slungelige postuur van Leslie. Ze groette hem met een glimlach en een ‘hey’ net als vroeger. Al waren er tijden waarop dat niet zo ging. Lange tijd had ze zich vastgehouden aan het wrok dat ze voor de jongeman koesterde die het voor elkaar had gekregen om in een relatie te komen met een van de weinige jongemannen waar Nylah voor was gevallen. Ze had zich vastgeklampt aan de woede en pijn, maar ze wist haar niet lang tegen te houden. Vergiffenis lag op de loer en de ware boosdoener bleek niet de blonde jongen te zijn maar de charmante zoon van Aphrodite. Achteraf gezien was het goed dat ze zich niet had kunnen vastklampen aan de woede, maar dat het door haar vingers was gesijpeld als bloed. Zonder dat had ze nu niet die vriendschap meer op kunnen pakken. Een vriendschap die ze enorm dankbaar was.
          Uitnodigend schoof ze wat op, zodat er genoeg plek was voor de drie van hen. ‘'Maak je geen zorgen om het wapending, het went.’' Stelde ze Kostas gerust. ‘'Heb je al eens getraind met wapens?’'

    [ bericht aangepast op 15 sep 2020 - 23:36 ]


    Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

    RONAN.
    ▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

    SENTIMENT IS A

    CHEMICAL DEFECT
    FOUND IN THE LOSING SIDE
    ▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁


    HIJ had de match gewonnen — Ronan had Hayden verslagen. Hij had zichzelf bewezen tegenover iedereen die aanwezig was. Niemand zou zomaar met hem kunnen sollen, dat was wel duidelijk gemaakt. Althans — zou. . .
          Want hoewel de Demigod zou moeten zegevieren over deze glorieuze winst, en het daarbij flink in Silas zijn gezicht had moeten wrijven, was er een geheel ander gevoel die zich van hem meester maakte. Een sensatie waar hij op dat ogenblik, in die setting, niet de vinger op kon leggen. Geheel gefrustreerd sloeg hij ruw een hand door zijn zwartbruine haren die daardoor net zo verward als zijn meester alle kanten op staken. Het wezen in hem protesteerde zwaar toen hij in eerste instantie achterom wilde kijken, waardoor hij in plaats daarvan rechtstreeks door marcheerde naar de Ares Cabin.
    De luidruchtige kreten van zijn zussen en broers klonken al op meters afstand, net zoals het onstuimige stemgeluid van een zanger die vergezeld werd met de intense klanken van een elektrische gitaar. Negen van de tien keer werd er rock muziek afgespeeld door de betrokken cabin. Wat hem in dit geval handig uitkwam, gezien zijn agressie ofwel afgevoerd kon worden hierdoor ofwel het een geweldige motivator kon zijn.
          De enige draad van triomf werd elke keer de kop ingedrukt bij het zien van Silas’ expressie op zijn netvlies. Met elke vezel in zijn lichaam weerhield hij dit mogelijke resultaat. Als er iets was wat hij verafschuwde, was het dit wel. Het paste niet, het kon niet, het klopte niet. Een onzichtbare blokkade stond tussen hem en de ultieme eindzege in, en hij had geen flauw idee hoe daar te komen. Het eruit slaan leek hem nu de juiste oplossing, daar de boksbal voor hem opdoemde als een mogelijke tegenstander.
    Enkel meer vragen doken nu de kop op — onder andere waarom hij in Ares naam nog altijd met Silas trainde? In al deze jaren was er geen enkel moment geweest dat ze met elkaar op één lijn hadden gezeten, laat staan dezelfde pagina. Hij durfde er zelfs om te wedden dat, had hij zijn gedachten kunnen horen, hij één of andere bijdehante opmerking had gemaakt over hoe Ronan vast niet eens kon lezen. Het was iets dat hij de Athena—telg zo hoorde zeggen — wat nogmaals bewees dat ze geen normale conversatie konden houden zonder gebekvecht. De blonde jongeman scheen het namelijk een favoriete tijdverdrijf te vinden om de donkerharige onophoudelijk neer te halen, of het nu over zijn uiterlijk of intelligentie ging — hij wist op alles wel wat te verzinnen.
          Met elke gedachte over het onderwerp scheen de standaard het heviger te verduren. De pijn die tijdens het gevecht met Hayden was aangebracht, voelde hij nochtans niet binnenkomen — daar iets anders de overhand had genomen. Als hij had gewonnen, waarom voelde het dan alsof hij verloren had? If they want a fight — he’ll bring a war.

    ✦      ✦      ✦

    ALICIA.

    『      I'm my own boss,
    I'm
    remindin' you of it.
    Somethin' that you just can't get.      』


    GEËRGERD was lief verwoord bij hetgeen dat zij ervoer wanneer de agressieve holbewoner naar binnen was gestormd voor Amor. Iets over een match en een supporter nodig hebben? Eerlijk gezegd, had het haar geen hol gescheeld gezien haar schoonheidsslaapje nu verstoord was. Het was één ding dat hij voor haar broertje was gekomen, het werd persoonlijk mocht iemand haar van d’r nachtrust verstoren. Ze had net een kussen tegen meneer zijn kop aan willen gooien ware het niet dat hij (met Cupido in zijn armen, mind you) al verdwenen was. Met een lichte zucht trachtte ze terug in slaap te vallen, en haar kijkers sloten zich opnieuw — totdat de cabin voor de tweede keer betreden werd. Ditmaal was de desbetreffende persoon niet veilig gesteld voor de toorn van een zekere Aphrodite—nakomeling, en nadat ze het slachtoffer het huisje had uitgewerkt, schoof ze verschillende dingen voor de deur om niet meer gestoord te worden.
          Na zeker een uur of twee bijgeslapen te hebben, werd ze al een stuk kalmer wakker. Met de hele aanvaring gemist te hebben, die tussen meerdere partijen uitgespeeld was en hoogstwaarschijnlijk al door Camp Half—Blood was getrokken als het nieuws van de dag, sprong ze onder de douche. Ze nam alle tijd die ze nodig had om zich klaar te maken voor de dag, om daarna pas richting het ontbijt te vertrekken — die nog net geen brunch genoemd kon worden.. Met een sierlijke zwaai van haar suikerspin—roze, satijnen ochtendjas betrad ze de eetzaal, alsof de spotlight elke minuut van de dag op haar gericht was.
          “Goedemorgen, Camp Half Blood,” begroette ze ieder in een melodieuze, zangerige toon. Vervolgens pauzeerde ze kort om even te poseren en haalde een willekeurige jongeman aan. “Wees een lieverd en haal wat fruit voor me, wil je? Oh — en vergeet ze niet te pellen.” Alsof ze een vlinder was, fladderde ze van het één naar het ander voor ze uiteindelijk plaatsnam bij Amor en Annie, die ze beide een oprechte glimlach toestuurde voor ze een slok koffie nam uit Amor’s mok. Alicia, die nog net het laatste gedeelte van het gesprek had gehoord, kroop heimelijk dichterbij. “Over welke roddel hebben we het? Wie is Goldilocks?”
          Dit was het moment waarop de desbetreffende jongen van eerder aan kwam zetten met een bord fruit, deze voor haar neerzette en het meisje verzot aanstaarde. Ze stuurde hem weg met een zoete glimlach, een knipoog, en het zachte geprevel van een "dank je", maar verzuchtte wel vervolgens over het feit dat ze zichzelf dan maar de druiven moest voeren. Amor had althans Ronan nog, die deed zowat alles voor hem. Bijna had ze één van haar meest beminnelijke blikken naar Annie gegooid, tot ze zich aan de roddel herinnerde.

    [ bericht aangepast op 20 sep 2020 - 16:26 ]


    [ heaven knows ]




    AMOR CHESTERFIELD

    Son of Aphrodite - Being a Cheerleader - With Annie at the Arena



    Mijn bibs had zich op het koude marmeren bankje geglaceerd en mijn vingers had ik lekker om de warme mok koffie gevouwen. Een goeddoend ontbijtje voor ik besliste over mijn eigen einde... "Dus..." Begon Annie die wist dat ze sappige info uit me kon sleuren. Ook zij nam haar kopje koffie en nam er een goeie slok uit.
    "Wat voor roddels hou je voor me achter over de ijskoning?" Ik nam ook een slok waarna ik de mok wat voor mijn lippen hield in de hoop dat Annie niet zag hoe ik bedenkelijk op mijn onderlip aan het knauwen was. Ik deed het wel vaker als ik twijfelde. "Ik zou bijna gaan denken dat hij echt de hots heeft voor Goldilocks als ik niet beter wist." Lachte Annie waardoor mijn bruine kijkers weer op haar gezicht gleden, wait... wist ze er van af en testte ze nou of ik het tegen haar zou zeggen of had ze gewoon een vermoeden? "Heh Goldilocks." grinnikte ik iets afwezig om haar verwijzing met de Athena telg. Ik wiebelde wat ongeduldig met mijn benen en wilde net mijn mond openen tot ik een andere bekende stem hoorde. “Goedemorgen, Camp Half Blood,” Ik hoefde me niet om te draaien om te weten dat mijn geliefde zusje uit haar schoonheidslaap ontwaakt was. Met een knippering van haar wimpers wist ze menig man om haar vinger te winden, ik kon het ook best al wis Alicia het altijd op zo'n gracieuze manier te vertonen, dat ik er een lomp geitje bij leek naast haar. In haar roze gewaad kwam mijn liefse zusje naast me zitten en schonk ze ons haar liefste glimlach vooraleer ze mijn mok stal. Nu ik niet echt meer iets om handen had om mijn gedachten te verzetten was de drang om alles eruit te flappen gevaarlijk groot. “Over welke roddel hebben we het? Wie is Goldilocks?” Aah daar hadden we het, nu kon ik mezelf er niet meer uitlullen. Een kleine zucht verliet mijn lippen waarna ik lichtelijk dramatisch een hand door mijn krullen haalde voor ik een veels te honingzoete en dus gevaarlijke grijns om mijn lippen wist te krullen. When this happens you know the gossip is going to be good. "WEl gezien jullie me smeken om het te vertellen." begon ik met een overdreven zucht, waarna ik een druifje nam en deze in mijn mond schoof. " Onze goldilocks is niemand minder dan die saaie boekenwurm Silas." verklaarde ik Alicia terwijl ik op de sappig drijf knabbelde. "Maar hij is niet de persoon waar het nu op draaid." met een gemak haalde ik mijn schouders op waarna een kleine glinstering in mijn ogen tevoorschein kwam. " Tijdens het gevecht in de Arena kwam onze levende dode namelijk aanzetten, je moest het gezien hebben." zei ik tegen Alicia gezien ze het laatste nieuws nog niet wist. "Hij verloor tegen Ronan, en moet nu een week uit Silas zijn buurt blijven." haf ik een korte recap. "Maar as both of you know, ben ik een wandelende gaydar. Ik weet gewoon wie op wat valt en suprise suprise Hayden valt niet enkel op rottende lijken." ik grimaste breed. "Vorige zomer heb ik ontdenk dat Hayden dus toch een hartje heeft en deze sneller lijkt te kloppen voor mannen." Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen. Het was absoluut geen schande om homosekueel te zijn, I mean look at me ik lustte van beide walletjes wat. "Maar die kerel ging dus door het lint toen ik hem ernaar vroeg, dreigde me de hell in te sleuren als ik het verklapte. " met de rug van mijn hand tegen mijn voorhoofd aan beeldde ik uit hoe dramatisch dit wel niet was. "Maar kijk aan , de jongen hoefde het niet eens te zeggen om aan te tonen op wie hij hoteldebotel is, of ligt dat aan mij?" ik grijnsde breed naar Annie, gezien zij degene was die er eerst over begonnen was. "Maar joh niet doorvertellen, ik mijn mijn mooie koppie nog niet kwijt. Met deze woorden stak ik nog een druifje in mijn mond en keek even naar de twee dames om hun ongezouten mening hierover te weten.


    KOSTAS EMIL FLOROS

    Son of Posseidon - The new guy - At the River with Joel & Nylah.



    Dat ik niet bepaald enthousiast was over het vlaggenspel leek wel duidelijk te worden, Nylah dacht ook even na over welke opties er voor mij klaar stonden. ‘'Je zou de vlag kunnen bewaken. Al weet ik niet wat erger is; de monsters of de tegenstanders.’' sprak de jongedame met een grijnsje waardoor een klein bezorgd lachje mijn lippen verliet. " Ik denk dat ik daar vast snel achter kom ..." sprak ik, het leek ook geen activiteit waar je je voor uit kon schrijven... gezien ik me niet eens ingeschreven had." Maar over die monsters,’' Begon ze terwijl ze één van haar krullen achter haar oor schoof, mijn blauwe kijkers richtten zich weer op haar gezicht. ‘'De bossen is het terrein van de monsters en laat dat nou net de locatie zijn van het vlaggenspel. Zie het als een training voor de echte wereld. Voor mensen zoals wij bestaat die wereld nogal vaak uit monsters.’’ Vertelde Nylah. "Echte wereld? Zoals monsters in de stad?" ik trok mijn wenkbrauw op, ik zag nog niet meteen een minotaurus in New york ronddolen... Mijn stiefvader had me wel veel geleerd over de Griekse Mythen, maar dat was net het probleem. Voor mij waren ze altijd mythen geweest. Om nu in een drital dagen te moeten aanvaarden dat alles echt was, dat...dat was nogal moeilijk. ' ‘'Oh, een andere positie zou bij het water kunnen zijn. Poseidon kinderen doen het goed op die plek.’' Ging Nylah verder over het spel en knikte ik iets afwezig. Zou die brand toch geen onschuldig ongeval geweest zijn? "Ik kan wel iets met water." merkte ik op terwijl mijn vingers even naar de oever reek. "Ik weet niet precies hoe, maar -" met mijn woorden die zacht afstierven wist ik een kleine waterbubbel omhoog te krijgen. Al spatte het ding na 5 centimeter boven het wateroppervlak uiteen in een boel kleine druppels. Tijdens de brand had ik het vuur weten te doven, maar hoe precies wist ik niet. Het was alsof ik één was geweest met de regen en oceaan, het viel lastig te omschrijven. Het denken aan mijn familie liet me nieuwsgierig worden over die van haar. Een vraag die ze met een knikte beantwoordde. ‘'Ja dat wel, zeker als ik in de zomer niet naar huis kan, maar als mijn verblijf hier betekend dat zij veilig zijn dan heb ik het ervoor over.’' sprak ze ik sloeg mijn blik iets neer maar knikte wel begrijpend. Als ik het had geweten... Misschien was het nooit zover gekomen als ik hier eerder naartoe was gegaan. ‘'Maak je geen zorgen om het wapending, het went.’' Klonk Nylah plots weer over the capture the flag, misschien maar goed ook dat het onderwerpt weer veranderde. ‘'Heb je al eens getraind met wapens?’' Vroeg de jongedame me waardoor ik even verrast lachtte en mijn hoofd schudde. "Nee- alhoewel, ik kon vroeger aardig goed met stokken zwaaien." grapte ik. " En bullebakken wegjagen heb ik ook wel eens gedaan met niet met een zwaard or speer." sprak ik lichtelijk geamuseerd. "Misschien in gedachten kon ik wel iemand neersteken van die pestkoppen, maar nee meer dan iemand een blauw ook geslagen te hebben heb ik niet gedaan." verklaarde ik tegen Nylah waarna ik kennis maakte met de jongeman Leslie en wat opschoof. "Naast de bossen en het mooie meer, zijn er nog plekken die ik moet gezien hebben?"


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH


    SILAS LINCOLN PERRY

    Son of Athena - Headcounselor of the Athena Cabin - Probably making things worse - With Ronan again



    In kleermakerszit op mijn bed overliep ik mijn plan nog eens hier en daar waren er dingen die nog niet helemaal correct zaten gezien ik vrij haastig het plan had geschreven maar nu ik even zat nam ik de tijd om alles door te nemen. Ronan dacht mijn team te saboteren? Ik ging hem mooi het tegendeel bewijzen. Ik duwde mijn blonde krullen wat uit mijn gezicht- gezien deze iets te lang werden- en tikte driemaal bedenkelijk op mijn notablokje voor ik opkeek van een bekend getrippel. Ik kon het niet laten om breed te glimlachen bij het zien van Kara met een briefje aan haar halsband, mijn plan had gewerkt. "Kijk jou eens, onze geheime boodschapper." grinnikte ik waarna ik haar een aaitje over de bol haf. Daarna nam ik zorgvuldig de briefjes aan, het handschrift herkende ik uit duizenden zo erg zelf dat ik zelfs de moeilijkste krabbels van Hayden gemakkelijk kon ontcijferen.
    'Alleen jij kan een manier vinden om toch om Ronan z'n bullshit heen te komen, Silas. Ik had me niet zo mogen laten gaan. Het spijt me. Hopelijk geeft het niet te veel problemen.
    Het plan ziet er super uit zoals altijd. Ik kon alleen niets vinden over mogelijke reacties op boogschutters aan de oever. Deze kunnen we vrij gemakkelijk onschadelijk maken met een een-tweetje van twee kleine groepjes jonge kinderen. Verder is het denk ik het beste als Kara thuis blijft en ik vooral dekking geef, al dan niet over de belangrijkste voorhoede, al dan niet over de vlag. Zo weet Ronan niet dat ik er ben, en kan ik hopelijk toch goed helpen. Wat denk jij?
    Je komt trouwens niet onder die training uit. (: Volgende week sta ik weer klaar, jij ook?'


    Het briefje was duidelijk en ik keek even naar Kara die braaf ging zitten en me aandachtig aankeek. "Daar heeft hij een punt, we mogen jou niet in gevaar brengen hé." sprak ik haar toe, waarna ik van mijn bed klom en terug het grote geschud boven haalde, mijn whitebord. Met het briefje in mijn linkerhand, stak ik het dopsel even tussen mijn tanden zodat ik het dopje van de stift kon halen en wist dan met weinig moeite het dopsel aan de achterkant van de stift te drukken. Ik kriebelde opnieuw de map en veranderde door de tips van Hayden enkele kruisjes. Boogschutters... Wij hadden het voordeel van de Apollo Cabin in ons team te hebben, maar erg scherp schoten sommige niet echt. Kennende Ronan zou hij dan ook de beste schutters hoog inzetten, waarschijnlijk op de kliffen bij de oever. Het veld was groots en open en het kruispunt van elkaars speelveld. ' Aan de hand van vorig spel zou Ronan ze hier , hier of hier kunnen plaatsen. Het is de meest tactische zet." sprak ik luidop. Ik blikte naar Kara die haar kopje iets schuilhield. Vaak overlegde ik het plan met Hayden en mijn broers van de Athena cabin, maar Kara was nu even de plaatsvervanger hiervoor. Ze kon niet tegenspreken wat eens een leuke verandering was van mijn broers, maar ik miste de andere redenering van Hayden wel. Vandaar dat ik zijn briefje nu goed opvolgde om zijn raad op deze manier op te volgen. Het duurde even en ik wist dat de viervoetster graag terug naar haar baasje ging, dus liet ik mijn hersenen goed overuren draaien om tot een goed en duidelijk plan te komen. "Dit zal het worden, lijkt goed toch?" ik draaide me weer om naar Kara die zich ondertussen al op mijn bed genesteld had. Ze hief haar kop even op wat ik zag als een 'Jup' en ging dan het plan nog eens schrijven op papier zodat Kara terug naar Hayden kon.
    ' Nooit sorry zeggen om het voor een vriend op te nemen, ik zou hetzelfde voor jou doen. Daarbij ik kan Ronan wel aan, i'm used to him by now. Daarbij met dit nieuw plan gaan we de vloer met hem aanvegen en dan vieren we dit volgende week samen. Same place, same time, en dan zonder Ronan.' Eronder stond het plan geschreven en rolde ik het briefje op om deze aan Kara te geven. " Hier, je laatste missie voor nu." glimlachte ik naar de mooie hond die tevreden terug naar haar baasje ging en ook voor mij was het tijd om me naar buiten te begeven. Ik had voorbereidings werk te doen en wilde het terrein nog even scoutten voor vanavond, je weet nooit als er een boom omgevallen was of er te weinig water bij het meer bleek te zijn. Was ooit gebeurd in 1987 volgens de Athena logs, dus dat gingen we niet riskeren. De zomerzon begroette me eens ik de Cabin uitliep waardoor ik mijn ogen iets dichtkneep. Ik baande me een weg richting het woud en zag de twee vlaggen al wapperen. De Hermes kids waren wat aan het meehelpen met alle spullen naar de startplek te brengen voor vanavond. De blauwe vlag wapperde trots in het zonlicht en links van mij zag ik de houten construcites van de jails, waar de gevangen genomen deelnemers van elk team in geplaats worden, tenzij bevrijd. Sowieso moesten we met een klein team deze twee elementen tactisch in het woud verbergen vooraleer de hoorn klonk en het spel begint. Mijn blik gleed naar de rode vlag, door de zon had deze een rode waas om zich heen, en erachter stond de belichaming van woede... 'Ronan.' klonk ik , ik hield mijn kin iets trots omhoog. "Hier al zo vroeg om mijn wapens op te boenen, wat attent van je." grijnsde ik licht. "Vanavond mag je lekker alles boenen van team blauw na onze overwinning. "


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Annie Markovich
    17 • Daughter of Hermes • Street Urchin • Spill the tea • Food Hall • Amor + Alicia

    Amor leek net op het punt te staan om me te vertellen wat hij voor me achterhield, toen een bekende stem de rust verstoorde. Alicia eiste zoals altijd alle aandacht op. Niet dat ik het erg vond, op een normale dag kon ik enorm genieten van een random jongen die door haar tegen een muur aanliep of over zijn eigen voeten struikelde. Toch was het bijna jammer dat ze er was, gezien Amor was gestopt met praten. Ik wilde echt heel graag weten wat hij wist, en waarom hij deed alsof hij door de bliksem geraakt zou worden, of door de grond opgeslokt zou worden als hij het iemand zou vertellen.
    Gelukkig had Alicia iets opgevangen en kon de dame zeker niet een goede roddel weerstaan. Ik sloeg de rest van mijn koffie achterover. Ik had zo echt een tweede kop nodig... en een derde. De broer en zus zaten inmiddels beide druiven te eten, terwijl Amor nog altijd om de roddel heen draaide. Ik at rustig verder aan mijn pannenkoeken, wachtend tot Amor EINDELIJK een punt zou maken. Eerst kwam er nog een samenvatting die langer duurde dan een heel rondje capture the flag. Ik bleef maar eten van de zalige pannenkoeken die ik had verzopen in maple syrup.
    Ik had net de laatste hap in mijn mond gestopt toen Amor het eerste deel interessante informatie meedeelde. Het was schokkend genoeg dat mijn vork uit mijn hand viel en luid kletterend terug op het dienblad viel. "Wat?!" bracht ik verbaasd uit met mijn mond nog vol met pannenkoek. Ik had gedacht dat dit het was, maar mijn beste vriend was nog lang niet klaar. Zijn laatste zin kostte me een momentje om alle puzzelstukjes bij elkaar te leggen, maar toen het klikte hoestte ik al lachend de restjes half gekauwde pannenkoek uit.
    Het kostte mee best veel moeite om weer tot mezelf te komen. Uiteindelijk stal ik nog een slok koffie van Alicia, voor ik echt kalm genoeg was om iets te zeggen. "Hij liever dan iemand anders." lachte ik. Nee, volgens mij was er niemand anders die ook maar zo over dat sukkeltje kon denken. Dat maakte het alleen maar grappiger. "En maak je geen zorgen over je tere nekkie, schat. Als hij erachter komt, kom ik je wel weer halen. Of ik zet een 9mm tegen z'n hoofd om duidelijk te maken dat hij niet aan je mag komen."
    Pas toen ik dat had gezegd realiseerde ik me wat het ook kon betekenen. "En haal je brein maar weer uit de goot, casanova, want je weet heel goed dat ik dat niet bedoelde. Daarbij, wil je echt een bed delen met die zombie?" Een lach rolde over mijn lippen toen er opeens iets in me opkomt. "Wedden dat die gast zichzelf zo erg onderdrukt dat hij z'n kleine heer waarschijnlijk niet eens omhoog krijgt." Lachte ik.
    Toen ik weer uitgelachen was, veegde ik de tranen uit mijn ogen en de kruimels van tafel. "Nu gaan jullie twee vast een plan verzinnen om die twee te koppelen en magere hein uit de kast te jagen, of niet?" Het was nog wel duidelijk dat het een grap was, maar ik zag die twee er zeker ook voor aan om het serieus te doen, zeker Amor. Die jongen kon dit soort dingen gewoon niet weerstaan, zolang hij maar uit de problemen kon blijven. Nu hij al in de problemen zat, kon hij net zo goed all the way gaan en zijn neus helemaal in die sukkeltjes hun zaken steken.

    [ bericht aangepast op 16 nov 2020 - 19:42 ]


    Bowties were never Cooler



    ЯONᗑN
    KΣᗑЯNΣY
    ▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

    SENTIMENT IS A

    CHEMICAL DEFECT
    FOUND IN THE LOSING SIDE
    ▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

    ▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

    HE WILL
    WIN WHO KNOWS
    WHEN TO
    FIGHT AND
    WHEN NOT TO FIGHT
    ▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

    EEN uur later had hij genoeg van zijn persoonlijke Anger Management Therapy, en nam hij een snelle douche. De stralen op zijn gloeiende lichaam hielpen echter vrij weinig, voornamelijk omdat de jongen zich steevast onder heet water waste. Zo heet zelfs dat iemand anders bang zou zijn dat zijn huid eraf zou schroeien. En simpele handelingen zoals afdrogen en aankleden zag er bij een ander misschien uit als beheerste acties, bij Ronan was dat compleet het tegenovergestelde. Nu moest hij toegeven: hij was niet geheel in een rustige geest. Hij voelde zich opgefokter dan eerst met geen flauw idee waardoor dat kwam.
          Kearney trachtte zijn gedachten te verplaatsen, maar de eisende energie bleef. Iets waar hij gewend aan hoorde te zijn, en toch had hij tot op de dag van vandaag geen handvatten ervoor. Menigeen had eraan gebrand, waaronder dierbaren van hem. Er was amper tot geen relatie die hij vast kon houden, daar ze niet wisten hoe ze met zijn vurigheid om konden gaan. En hoe konden ze als hij het zelf niet eens wist? De enige persoon die hij kwalijk nam was zichzelf — en Ares.
    Met zijn kin in de lucht gestoken en zijn borst vooruit, marcheerde hij met grote passen naar het veld. Op het terrein waren de nakomelingen voorbereidingen aan het uitvoeren voor vanavond, voor de zoveelste Capture the Flag spel die dit kamp had georganiseerd. Ronan, die geen persoon was om stil te blijven zitten, begon uit zichzelf mee te helpen met waar ze op dat moment mee bezig waren. De beklemmende energie die in hem broeide, smachtte eruit te komen; het kraste, krabde, sloeg, en trapte tegen zijn binnenste. Het wilde eruit. Het moest eruit.
          Wat hij vandaag had uitgehaald, was niet genoeg geweest om de stoom van de ketel te halen. Dus zodra hij Silas in zijn kielzog had gekregen, streefde Ronan ernaar zo snel mogelijk er vandoor te gaan. Of dat de blonde gozer zijn kop zou houden omdat hij al genoeg schade had geleverd. Maar natuurlijk was dit teveel gevraagd, daar hij gelijk in de startblokken had gestaan hem opnieuw uit te dagen. Nu was Ronan nooit goed geweest zijn emoties af te sluiten, en hij droeg zijn hart dan ook op zijn tong — al zat het in de meeste gevallen wel op de juiste plek.
          “Ronan”, klonk zijn betweterige stem, “Hier al zo vroeg om mijn wapens op te boenen, wat attent van je. Vanavond mag je lekker alles boenen van team blauw na onze overwinning.”
    De voorgaande jaren had team rood misschien verloren, maar hij zal er zeker van zijn deze keer te winnen — er was botweg geen andere uitkomst mogelijk. Silas was echter niets meer dan een doorn in zijn oog momenteel, waardoor de driftkikker zijn rug naar hem toekeerde — wat die idioot hopelijk als teken zou zien dat hij niet gewenst was. En beter nog: dat Ronan met rust werd gelaten. Dit bleek echter verloren moeite te zijn, aangezien het Athena—joch hem opzettelijk op bleef naaien tot er een bom barstte. Normaal gesproken kon hij dat heen—en—weer—gebekvecht wel hebben, graag zelfs — het hield hem scherp. Alleen nu? Nu ergerde de vechtersbaas zich mateloos aan dat gezever, en hij vroeg zich daadwerkelijk af waarom Silas hem steeds uitkoos om uit te dagen. Vooral omdat hij die zombie als vriendje had.
          Grimmig knarste zijn tanden op elkaar, zijn rug opnieuw naar Silas toegekeerd. Net op het moment dat hij wilde ontploffen, werd er tegen hem aangeduwd. Een gozer uit de Tyche Cabin had zijn handen vol materialen en was tegen hem aangeknald hierdoor. Ronan draaide zich om in een explosie, een furieuze glans in zijn donkere ogen. “What the fuck is your problem?”
          “I didn’t—” De jongen had zijn verontschuldigingen willen maken, maar de woesteling had er genoeg van. Met een flinke duw vielen de materialen op de grond en kon hij nog net rechtop blijven staan. “You pushed me on purpose, you liar. I hate liars! Let’s do this!” Zonder te wachten op zijn reactie viel de Ares—afstammeling hem met een luid gegrom aan, als een wild beest die niet meer te stoppen was.

    [ bericht aangepast op 21 nov 2020 - 15:32 ]


    [ heaven knows ]

    Hayden Bennett
    19 • Son of Hades • Kiwi Loner • All by myself • The Forest • Alone

    Nadat Kara mijn cabin uit was gelopen, bleef ik ongeduldig achter. Sowieso vond ik het nooit heel fijn als ze niet bij me in de buurt was, maar nu waren er een aantal extra redenen waarom ik me niet op mijn gemak voelde. Ik kon Silas' woorden niet uit mijn hoofd krijgen, zelfs al wist ik ook wel dat ze echt niets betekenden. 'ik waardeer dat je voor me op komt'. Hij waardeerde mijn gebaar, hoe stom het ook was. Mijn maag zat in de knoop en mijn hart maakte rare sprongen. Ik was dit echt niet gewend en werd het eerlijk gezegd erg misselijk van. Ik wreef over mijn gezicht. Mijn wangen voelden heet. Wat was ik een wrak. Gelukkig had ik een cabin alleen, anders zou ik echt niet weten wat ik moest doen. Ik liep naar de wasbak om wat te drinken en water in mijn gezicht te gooien. Ik moest echt grip op mezelf krijgen en houden. Hoe erg ik ook Ronan uit mijn hoofd had willen houden, waren een deel van zijn woorden toch onder mijn huid gekropen. Eigenlijk maar een woord: wifey. Ik kon hem wel afmaken erom.
    Ik liet mezelf terug ploffen op mijn bed en trok mijn zwaard, boog, pijlen, en speer van onder mijn bed vandaan. Ze waren allemaal vlijmscherp en de boog was mooi gepannen, perfect voor vanavond. Nu maar hopen dat ik Silas niet had beledigd met mijn opmerkingen. Dat zou echt verschrikkelijk zijn, nog wel erger dan verliezen. Mijn hoofd begon te draaien met steeds ergere scenario's die rationeel gezien nooit zouden gebeuren. Ik voelde me volledig koud en alleen van binnen toen ik door Kara hieruit werd getrokken. "Hi meis." mompelde ik, terwijl ik haar dicht tegen me aan drukte en daar hield om mezelf terug te krijgen naar het hier en nu.
    Toen ik weer tot mezelf was gekomen, pakte ik het briefje aan van Kara en kreeg toch een kleine glimlach op mijn gezicht. Het plan zag er super uit, maar dat was niet datgene wat de kilte uit mijn hart verdreef. Silas was zo lief en sterk, maar dat was niet hetgeen wat zich in mijn hart nestelde. Silas zou het ook voor mij opnemen. Dat hoefde echt niet, en het was iets wat waarschijnlijk puur vriendschappelijk bedoeld was, maar toch deed het mijn hele lijf kortstondig tintelen. Ik genoot van het gevoel, ondanks dat het me ook veel angst aanjoeg. Ik wilde echt mijn beste vriend niet kwijt over stomme gevoelens. Na even richtte ik me echt op het plan en bekeek de punten waar ik het best kon helpen en mogelijk het hardst nodig was, zonder dat ik gezien zou worden. Ik kon het beste gaan voor een zwaard en pijl en boog. Dan kon ik verscholen blijven en toch heel nuttig zijn. Het was verre van mijn favoriete wapen, maar ik kon prima iemand's boog of zwaard uit hun handen schieten.
    Ik keek rond en zuchtte. Ik wist niet goed wat ik nu moest doen. Misschien moest ik maar eens gaan kijken in het bos op zoek naar goede verdekte plekken. Silas zou vast al precies weten waar hij me wilde hebben, nee brein niet op die manier, maar ik vond het toch wat risicovol worden om te blijven schrijven. Ik liep met Kara tussen de bomen naar het stuk bos wat was afgezet voor Capture the Flag. Het was nu nog lekker rustig, vredig zelfs. Straks zou daar niets meer van over zijn. Met het plan in mijn hoofd liep ik naar een van de kritieke punten, op zoek naar een goede plek om dekking te geven. Het lopen hielp ook met de spierpijn die ik sowieso zou krijgen van de rare bewegingen tijdens het gevecht. Waarom had ik dat nu weer gedaan? Dat wist ik heel goed, maar het maakte het niet minder stom. Ik klom omhoog op een steile riggel, die volledig in de schaduw lag, waar je met wapens en bescherming simpelweg niet op kwam. Ik ging zitten en keek naar de kleine open plek onder me waar Kara vrolijk rondsnuffelde. Dit was een perfecte plek om dekking te geven, maar tegelijkertijd was het ook gewoon heel mooi hier. Romantisch zouden sommige mensen zeggen. Niet dat ik daar nood aan had, want mijn hart was stom en nooit van mijn leven zou ik mijn vriendschap met Silas opgeven. Ik wilde ook echt niet het risico lopen iemand in mijn leven te verliezen, wie dan ook, over mijn stomme gevoelens. Ik snapte niet hoe anderen hier zo positief over kunnen zijn, over het algemeen al niet, en al zeker niet wanneer je niet in het normale stramien viel. Ik was al zo'n buitenbeentje, dit hoefde er echt niet bij, maar daar was iemand het blijkbaar niet mee eens geweest. Ugh. Ik probeerde mijn dagdromen weg te drukken, maar het was bijna niet te doen om alle gedachten aan hier zitten en granaatappels eten met Silas te negeren. UGH!

    [ bericht aangepast op 23 nov 2020 - 14:17 ]


    Bowties were never Cooler