≽ The System ≼
Let's just say this — normal RPG rules, am I right?
Let's just say this — normal RPG rules, am I right?
|
The Story ≽
|
"Trust The System." In een verre toekomst oogt de wereld stukken beter eraan toe te zijn, niet alleen de aarde maar ook zeker de mensen die erop leven. In geen honderd jaren heeft er nog geen plaag bestaan, en ook bestaan er geen natuurverschijnselen zoals aardbevingen of tornado's. De wereld is een vredige plek waar ieder veilig kan wonen — een waar paradijs in de ogen van iemand die niet verder wil kijken. Het stikt er van de positiviteit, en zelfs de mentale gezondheid is over de generaties enkel gestegen. Iedereen oogt net zo gezond als de aarde vruchtbaar is als het ware. Dit heeft echter enkel generaties gekost, en is niet altijd even goed omarmt. Het is echter de nieuwe generatie die zowat gekweekt is met de behoefte naar deze perfectie, met een gezonde portie nieuwsgierigheid en creativiteit om te groeien in deze perfecte wereld. Het is hun taak de nieuwe generatie te creëren en alles dat daarbij komt kijken. Het klinkt natuurlijk allemaal te perfect om waar te zijn, en dat is het ook — al heeft tot dusver niemand ook maar een poging gedaan om verder op onderzoek uit te gaan. En degene die dat wel gedaan hebben, zijn simpelweg verdwenen. Het is verder ook totaal geen gebruikelijk iets, omdat het als het ware "uit" een mens is gekweekt om hen vragen te laten stellen tegenover The System. The System is namelijk een computerprogramma dat alles bepaald wat er gebeurt, ontworpen door Augustus French — de overgrootvader van Derrick French, de man aan de top. Hij draagt de titel Generaal, wat gelijk zal staan aan President of Koning van nu. De titel Generaal duidt er natuurlijk wel op dat het leger een hoge rank heeft in dit land, zelfs de hoogste rank als het ware. Het is echter niet zozeer dat zij angst aanjagen, ze zijn gewoon overal ten alle tijden aanwezig. Volgens Derrick French hangt er namelijk altijd een donkere wolk boven het land, al heeft geen levend persoon iets van de dreiging gezien en begint de nieuwe generatie dat als het ware lichtelijk te wantrouwen. Toch is er nog geen oorlog uitgebroken, juist omdat alles gratis wordt aangeboden aan het volk. Zo worden ze van huizen, kleding en voedsel voorzien en is geld simpelweg niets meer dan een herinnering aan een verkeerde wereld — althans zo wordt het hen verteld. Ze programmeren haast dankbaarheid in je vanaf een jonge leeftijd, al blijft het daar zeker niet bij. Het een en ander wordt ze vanaf jongs af aan zo vaak verteld, dat er oprecht geloof is in het feit dat dit een perfect leven is, en dat zij dit jou verzorgen. "Trust The System." |
Toronto, Canada —
Ondanks dat Toronto er nog grotendeels uitziet zoals deze nu doet, vol met hoge wolkenkrabbers, een prachtig uitzicht over het water en bovenal de bekende CN Tower die nog altijd boven alle gebouwen uittorent. Zelfs terwijl alle anderen steden en landen gegroeid zijn, is Toronto vooral bezig geweest met de aesthetics van hun prachtige stad, waardoor deze erg high tech aanvoelt en je met een veilig gevoel rond laten wandelen van je werkplaats naar je appartement.
De muren van de meeste, hogere gebouwen zijn gesierd met high tech beveiliging dat niet te penetreren valt. Enkel bevoegde medewerkers hebben de kans om dit van binnen te bekijken, gezien het in zijn geheel afgeschermd wordt van The Normals. In diezelfde muren zitten geheime camera’s verborgen die letterlijk elk deel van de straten in Toronto in beeld hebben — evenals elk gebouw en zelfs in appartementen zitten meer camera’s dan ze ooit toe zullen geven. Zelfs de Underground zit er vol mee, al is dat iets dat maar een handjevol mensen weet.
Eén van de grootste gebouwen is simpelweg onmogelijk om binnen te dringen, dit is dan ook het gebouw waar The System zich bevindt voor heel Toronto. Alles er binnen is ongelofelijk high tech, wanneer de deur geopend is geeft een duidelijk beeld dat wat erachter te vinden serieus is. Deze valt dan ook enkel te betreden (of verlaten) door middel van bevoegdheid die in de interne chips te vinden is bij iedere man, vrouw en kind.
Eenmaal binnen stikt het van de gangen, die soms oneindig lijken te zijn. Een deur her en der breekt het herhaaldelijke contrast — al is het eerder een illusie. Ieder lid binnen The System heeft zijn eigen werkruimte — zij leven in de glazen “kooi” die er te vinden is binnen de ruimte. Hierdoor hebben zij geen contact met de buitenwereld, en ook niet met andere System leden, al vinden ook zij manieren om die regels te breken. Ook bezit het gebouw een mainframe, wat een op elkaar gestapeld kunstwerk kan ogen. Er zijn meerdere centrale hubs waar System leden rond kunnen hangen, maar de meest bekende is toch wel degene waar de hogere ranks te vinden zijn — deze hebben namelijk de meeste vrijheid en hier kunnen ze de meeste informatie verschaffen en delen. De lagere verdiepingen zijn vreemd genoeg weggelegd voor de essentiële dingen, zoals appartementen, en ruimtes waar ze toch gecontroleerd met elkaar om kunnen gaan in een normalere setting.
Ondanks dat er binnen het gebouw van The System een deur te vinden is richting The Underground, wordt deze nooit gebruikt — haast niemand weet van het bestaan van deze deur af, en het is zowat de enige deur binnen Toronto die niet met high tech materialen werkt, al is er natuurlijk nog een soortgelijke deur als de ingang van het gebouw die je eerst moet betreden om richting de oude, haast kerkerachtige deur te gaan. Er zijn maar twee mensen die hier bevoegdheid voor hebben — Derrick French en zijn rechterhand Hector Ruiz. Deze twee hebben de ruimte vaker betreden dan de meesten zullen weten.
Underground is vooral een mengelmoes tussen oude metrolijnen die enige verlichting brengen, en gangen gevuld met duisternis in alle soorten en vormen — waarvan sommigen simpelweg gegraven zijn door Undergrounders. Er zijn plekken volledig ondergelopen in water, terwijl er andere plekken zijn waar je dieper de duisternis op kunt zoeken. Overige ingangen die The Underground je te bieden heeft zijn enorm verschillend, en kunnen verschillen van een prachtige, elegante deur tot een luik binnen een oude fabriek in een verlaten deel van Toronto — er zijn eindeloos veel deuren.
Ondanks dat Toronto er nog grotendeels uitziet zoals deze nu doet, vol met hoge wolkenkrabbers, een prachtig uitzicht over het water en bovenal de bekende CN Tower die nog altijd boven alle gebouwen uittorent. Zelfs terwijl alle anderen steden en landen gegroeid zijn, is Toronto vooral bezig geweest met de aesthetics van hun prachtige stad, waardoor deze erg high tech aanvoelt en je met een veilig gevoel rond laten wandelen van je werkplaats naar je appartement.
De muren van de meeste, hogere gebouwen zijn gesierd met high tech beveiliging dat niet te penetreren valt. Enkel bevoegde medewerkers hebben de kans om dit van binnen te bekijken, gezien het in zijn geheel afgeschermd wordt van The Normals. In diezelfde muren zitten geheime camera’s verborgen die letterlijk elk deel van de straten in Toronto in beeld hebben — evenals elk gebouw en zelfs in appartementen zitten meer camera’s dan ze ooit toe zullen geven. Zelfs de Underground zit er vol mee, al is dat iets dat maar een handjevol mensen weet.
Eén van de grootste gebouwen is simpelweg onmogelijk om binnen te dringen, dit is dan ook het gebouw waar The System zich bevindt voor heel Toronto. Alles er binnen is ongelofelijk high tech, wanneer de deur geopend is geeft een duidelijk beeld dat wat erachter te vinden serieus is. Deze valt dan ook enkel te betreden (of verlaten) door middel van bevoegdheid die in de interne chips te vinden is bij iedere man, vrouw en kind.
Eenmaal binnen stikt het van de gangen, die soms oneindig lijken te zijn. Een deur her en der breekt het herhaaldelijke contrast — al is het eerder een illusie. Ieder lid binnen The System heeft zijn eigen werkruimte — zij leven in de glazen “kooi” die er te vinden is binnen de ruimte. Hierdoor hebben zij geen contact met de buitenwereld, en ook niet met andere System leden, al vinden ook zij manieren om die regels te breken. Ook bezit het gebouw een mainframe, wat een op elkaar gestapeld kunstwerk kan ogen. Er zijn meerdere centrale hubs waar System leden rond kunnen hangen, maar de meest bekende is toch wel degene waar de hogere ranks te vinden zijn — deze hebben namelijk de meeste vrijheid en hier kunnen ze de meeste informatie verschaffen en delen. De lagere verdiepingen zijn vreemd genoeg weggelegd voor de essentiële dingen, zoals appartementen, en ruimtes waar ze toch gecontroleerd met elkaar om kunnen gaan in een normalere setting.
Ondanks dat er binnen het gebouw van The System een deur te vinden is richting The Underground, wordt deze nooit gebruikt — haast niemand weet van het bestaan van deze deur af, en het is zowat de enige deur binnen Toronto die niet met high tech materialen werkt, al is er natuurlijk nog een soortgelijke deur als de ingang van het gebouw die je eerst moet betreden om richting de oude, haast kerkerachtige deur te gaan. Er zijn maar twee mensen die hier bevoegdheid voor hebben — Derrick French en zijn rechterhand Hector Ruiz. Deze twee hebben de ruimte vaker betreden dan de meesten zullen weten.
Underground is vooral een mengelmoes tussen oude metrolijnen die enige verlichting brengen, en gangen gevuld met duisternis in alle soorten en vormen — waarvan sommigen simpelweg gegraven zijn door Undergrounders. Er zijn plekken volledig ondergelopen in water, terwijl er andere plekken zijn waar je dieper de duisternis op kunt zoeken. Overige ingangen die The Underground je te bieden heeft zijn enorm verschillend, en kunnen verschillen van een prachtige, elegante deur tot een luik binnen een oude fabriek in een verlaten deel van Toronto — er zijn eindeloos veel deuren.
Let's talk, shall we?
[ bericht aangepast op 17 april 2020 - 10:52 ]
I'm your little ray of pitch black.
