|
In the body of Vera Trust.
She is a Harpy-Banshee hybrid.
|
Het lichaam is van Vera Trust, glijdt er soepeltjes door het hoofd van Angel rond, als een mantra als het ware. De namen onthouden helpt hem er zelfs nog zuiniger op te zijn, ondanks dat het nog nooit fout is gegaan voor hem. Nog nooit heeft hij een lichaam zodoende bezeerd dat het niet te redden was. Minuutjes te laat zeker, maar verder is hij er erg voorzichtig mee om. Ook moet hij erbij betrekken dat het een vrouw is, al maken de hakken het hem al aardig duidelijk.
Het is voor hem een voordeel dat Vera het allemaal zo soepeltjes af wil geven, ze had namelijk zelf geen enkele intentie om naar de Zielennacht toe te gaan. Ze was er nooit geweest, en zag het ook niet zitten. De Harpy en Banshee hybrid had echter wel ingestemd om het vanuit de bijrijdersstoel mee te krijgen, zodat deze toch eens de Schaduwmarkt kon betreden, zonder verder te veel poespas. Vooral nadat Angel haar vertelde dat het haar innerlijke rust zou bieden niets minder dan de waarheid. Bovendien doet de dame haar naam eer aan, gezien ze blindelings vertrouwt op de engel die ze nooit eerder ontmoet heeft.
Michael Cox, een tweede naam die door zijn hoofd blijft galmen ditmaal het mens dat hij beschermd. Hij doet het met genoegen, en is oprecht zielsgelukkig dat deze een geweldige nachtrust heeft, vooral wanneer Angel de nachtmerries hem al ontnemen heeft voor ze kunnen komen. Hij weet dat hij het echter niet al te lang moet maken hier, zodat hij Michael in de gaten kan houden. Toch wil de Engel zijn Engelenessence hier weer afgeven, zoals hij elke week zowat doet, zodat hij anderen kan helpen. Het is een kleine daad voor hem, en het helpt anderen wat wil hij nog meer?
Met trage passen maakt Angel zijn weg langs de verschillende kraampjes met excentrieke producten te koop, wiens verkopers haast indringender lijken te worden per kraampje of tent als een leeuw wachtende op de zwakste schakel in een kudde waterbuffels. Ondanks dat Angel een engel is, weet hij maar al te goed hoe hij zich moet dragen. Hij heeft niet voor niets het meest onschuldige lichaam gekozen dat hij kon vinden om zich in te verstoppen. Hij wordt dan wel nageroepen, maar lastig vallen ze hem niet, zich beseffend dat hij hier waarschijnlijk enkel is voor de leuke lichtshow die er gaande is.
Dat zijn harpy veren, geen phoenix veren, hoort hij de zachte, zoetsappige stem van Vera zeggen. Kalm zoekt hij met zijn ogen waar ze het over kan hebben, tot hij inderdaad een grote, glazen pot vol met phoenix veren spot. Zijn hoofd kanteld lichtjes, terwijl hij de inhoud ervan bestudeerd. Het lijken inderdaad op die van een phoenix, maar zijn overduidelijk geverfd iets dat zichtbaar is door nadere inspectie.
De verkoper lijkt hiermee zijn slag te willen slaan. Mooie veren, huh? Interesse? Wat ga je ermee doen, huh? Zoveel opties, zoveel kansen, zoveel veren.
Angels ogen schieten naar die van de Satyr aan de andere kant van het kraampje. Je weet toch dat het gevaarlijk is om die twee door elkaar te halen? Je verkoopt een leugen. Toch blijft Angel staan, ondanks dat hij het liefst door wil lopen enige vorm van discussie ontwijkend. Hij is echter een sucker voor eerlijkheid, en dit ligt hem alles behalve lekker. Het helpt ook niet dat de halve harpy die op de bijrijdersstoel de man onder haar adem door niet al te vriendelijk aan probeert te spreken.
Je hebt geen idee wat je zegt, meisje! schreeuwt de verkoper dan ineens, zijn ogen vernauwd door woede. Ga! Verdwijn!
De engel staat even met een bek vol tanden, niet geheel wetend wat hij nu moet doen. Er zijn al meerdere ogen op hem en de verkoper gericht, iets wat hem dus alles behalve bevalt. Iets wat twijfelachtig gunt hij de verkoper echter een blik naar wie hij daadwerkelijk is, doordat hij de gouden ogen tentoonstelt. Deze haalt hij echter direct weg, genoeg om iemand mogelijk te laten twijfelen over de gehele situatie, of welk wezen hij is.
|
