[Rpg • 0] Experium || 11 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 8 april 2020 - 21:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam knikte. 'Het gaat alleen erg intuïtief. Ik zou niet weten wat voor liedjes ik kan spelen.' Hij pakte het instrument op. 'Meestal gebruik ik het om te tijdreizen. Als ik straks ineens stilval moet je me vlug door elkaar schudden. Al denk ik dat mijn hoofd zo'n warboel is dat het wel blokkeert, maar je weet maar nooit.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Agami

      "Is goed. Dan moet je wel een beetje dichtbij komen staan hoor, anders moet ik het hele lokaal doorsprinten." Agami liet grinnikend haar vingers over de toetsen glijden. Ze had zelf ook niet echt een idee wat ze wel kon en wat niet, maar hier achter de vleugel voelde het wel vertrouwd. Alsof ze er al heel veel vaker had gezeten. "Zal ik anders wat proberen en jij kijkt of je mee kan spelen?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam wilde al toestemmen, maar bedacht zich. Hij vond het een beetje eng om te improviseren, dat was haast een recept om de controle te verliezen. 'Er zal hier ook wel ergens bladmuziek liggen, toch? Dan kunnen we dat gebruiken. Ik heb graag een beetje houvast... dat houdt me hier,' mompelde hij.
      Al was verdwijnen naar een andere tijd eigenlijk niet eens zo'n slecht idee. Als hij zijn afdeling daarmee geen problemen opleverde en Agami er niet was geweest, had hij dat misschien wel gedaan.
      Hij liep naar een kast, trok die open en zocht totdat hij een map had gevonden. Hij legde hem open op het bureau. 'We kunnen hier wel wat uit kiezen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Agami

      Ze bogen zich over de velletjes papier. "We kunnen deze proberen?" stelde Agami na een tijdje voor. Ze wees de pagina aan. De noten leken haar niet al te moeilijk of te snel, dus afhankelijk van of ze dit al kende, moest dit toch best lukken. Het stuk was getiteld 'Rain' en met dat Agami langer naar de bladmuziek keek, hoe meer ze een idee kreeg van hoe de melodie eruit moest zien. Ondanks de titel leek die best vrolijk.

[ bericht aangepast op 4 april 2020 - 11:28 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fersephone

"Yrla, hier mogen we helemaal niet komen zonder docent." De blonde jongen hield zich in vlak voor haar en keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan. "Alsof jij daar ooit problemen mee hebt gehad." Heel even keek ze de jongen voor haar aan en haalde toen knikkend haar schouders op. Tja, wat deed ze moeilijk eigenlijk inderdaad. Ze volgde de jongen het donkere gebouw in, die met een flits voor haar neus verdween. Na twee tellen was hij terug en Phone voelde de schrik om haar hart grijpen. Yrla moest echt stoppen dat te doen. "Het is leeg." Fersephone hoorde hoe de jongen een schakel omhaalde, waardoor de fel verlichte tl-balken aanschoten. Het duurde even voor Phone aan het licht gewend was. Ze kreeg zicht op de verschillende schietbanen van het complex, waar vooral degene met afstand gaves hun gave mochten oefenen. Ferse ging bij een van de hokjes staan en aaide even met haar hand over het hout heen. "Wat doen we hier, Yrla?" vroeg ze met een zucht. Yrla verscheen vlak naast haar en Fersephone slaakte een kreet. "Kap daarmee!" Ze probeerde Yrla tegen zijn arm te slaan, maar natuurlijk sloeg ze in het luchtledige. De jongen keek haar met een grijns aan. Ooit, ooit op een dag zou ze die grijns van zijn gezicht af kunnen slaan. "Wel, je zag er naar uit dat je met alle liefde wel iets wilde slopen, en aangezien je je gave hebt uitgeput gisteren, zijn we hier." Yrla ging haar voor naar een kast verderop. "Hulp, alsjeblieft?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

"Wat had je in gedachten dan? Ik kan moeilijk staan schreeuwen: "Er komt iemand aan!" Merrin werd lichtelijk nerveus dat ze gingen inbreken in het huis van de Rhino's. Hij had nog nooit iets tegen de regels gedaan of iets tegen de andere houses. Maar aan de andere kant bracht het een spanning met zich mee die heel erg welkom was. Het leidde hem af van Adam, waardoor Merrin doorzette. Een keertje de regels verbreken zou niet erg zijn, toch?

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam zette de viool tegen zijn schouder en luisterde naar het intro met de piano voordat hij zelf inviel. Hij was geneigd om zijn ogen te sluiten om zich beter in te leven, maar hij bleef bewust naar de noten staren in plaats van er zijn eigen draai aan te geven. De laatste keren dat hij geoefend had, had hij Michiels gezicht in gedachten gehouden om zich in deze wereld te verankeren en ook nu doemde zijn gezicht weer op. Deze keer zag hij echter geen stralende glimlach, geen twinkelende ogen. Hij zag een gekwetste blik, een strakke streep als mond. Een traan drupte langs Adams wang en hij haalde even trillerig adem. Zo onopvallend mogelijk bewoog hij zijn gezicht langs zijn schouder. Hij probeerde zich nu op Agami te focussen, die zo haar best deed om hem af te leiden. Haar gezicht was geconcentreerd, maar er speelde een glimlachje om haar lippen. Adam wenste dat die hetzelfde effect op hem zou hebben als Michiels glimlach, maar het werd niet warm vanbinnen en hij bleef zijn vriend missen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox grinnikte. 'Goh, erg inventief ben je niet hè? Kun je niet een uil nadoen ofzo? Een huilende wolf? Verander gewoon in iemand anders — in mij voor mijn part — en ga gewoon dom lullen als ze wat tegen je zeggen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Ze was makkelijker met hem meegelopen dat hij verwacht had en de opmerkingen waren ook al iets minder gemeen dan eerder. Misschien had gisteravond dan toch iets veranderd tussen hen. Hij schudde die gedachte meteen van zich af. Fersephone bleef Fersephone, een van de weinige meiden die echt een hekel aan hem had. Hij gebaarde naar het slot van de kast, en kreeg meteen een spottende blik terug. "Dit is de enige keer dat je je gave hoeft te gebruiken, ik beloof het." Hij liet even een diepe zucht horen en keek het meisje met opgetrokken wenkbrauw aan. Voor heel even had Yrla het idee dat dit stilzwijgen zou uiten in een staarwedstrijd, maar uiteindelijk gaf Phone toe en met een zwaai van haar hand. De deur leek ietwat uit zijn plek te zijn verschoven, maar dat gaf niet. Yrla rukte de kast open en pakte van de bovenste plank de patronen en trok uit zijn beugel een handpistool tevoorschijn. Hij wenkte Fersephone hem te volgen en liep naar het hokje, waar hij aan het einde van de schietbaan net drie blikjes had neergezet.
      Hij zette een koptelefoon op zijn hoofd en gooide er een toe naar Fersephone. Daarna laadde hij het pistool en richtte de loop in de goede richting. Zonder te twijfelen schoot hij op een van de blikjes af. Mis... Wel, dat was kut. Hij laadde het pistool nog een keer. Tweede poging, Raak! "Oke, nu jij." Op het moment dat Fersephone niet in beweging kwam, maar hem alleen verbijsterd bleef aankijken, slaakte hij een zucht. "Ah, kom op Phone. Je wilde toch zo graag iets slopen? Nu kan je het doen zonder je gave."

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

"Dit is mijn eerste keer. Maar dat kan ik vast wel." Hij keek even naar de jongen met de bruine krulletjes en nam zijn gelaat heel goed in zich op. Ergens wenste hij nu dat hij goed naar Romeo had gekeken op het bal, zodat hij nu echt een reden had om hier te staan. Romeo, een Rhino. Merrin trok haastig zijn iNet uit zijn zak en zocht de site van de school op. De school had de foto's van het bal neergezet. Haastig zocht Merrin tussen de foto's door naar Fayr en haar date. Oke, van een foto was hem nog niet eerder gelukt. Maar Romeo stond volledig op deze foto, hij kon precies alles kopiëren, dat moest lukken toch?! Voor heel even nam Merrin een diepe teug adem en sloot zijn ogen. Zijn gave liet hij ontsnappen uit het doosje en liet het zo vervormen als het plaatje in zijn hoofd. Uiteindelijk liet hij zijn gave terugzakken in zijn huid en opende aarzelend een oog. "Is het goed genoeg om door te gaan voor een vermomming?" vroeg hij aarzelend.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox deinsde achteruit toen Romeo ineens voor hem stond. Er ging een steek door zijn borst en opeens kon hij geen adem meer halen. Zaten ze dan weer met hem te spelen? Waarom zou Merrin in vredesnaam ineens Romeo's gedaante aannemen. Hij had moeten weten dat Merrin niet echt vrienden met hem wilde zijn, zijn hele verhaal over Adam sloeg toch al kant noch wal. Waarschijnlijk liepen ze ook met zijn brein te fucken, net zoals ze destijds bij hem hadden gedaan. Zelfs nu Zeb van school was, vond Romeo het geinig om zijn vertrouwen in alles en iedereen af te nemen.
      'Wat ben jij een fucking klootzak,' zei hij. 'Geen wonder dat Adam niet meer met je bevriend wil zijn.'
      Hij had het willen snauwen, maar het kwam er zacht en gekwetst uit.
      Er kroop een hevige kou in zijn lijf, dingen die hij al maandenlang uit zijn geheugen gebannen had kwamen terug.
      Voordat hij in een ijsbeer veranderde en de jongen zou aanvallen, transformeerde hij zich in een uil en vloog weg.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Het stak, die woorden. Wat had hij verkeerd gedaan?! Was hij zo lelijk verminkt op het moment dan? Hij keek de jongen achterna, terwijl hij wegvloog. Verward pakte de jongen zijn iNet uit zijn broekzak en keek via de binnencamera naar zichzelf. Het was altijd vreemd om zichzelf te zien, wanneer hij iemand anders was. Maar hij had dit keer de perfecte weergave van Romeo neergezet. Hij wilde trots zijn op zichzelf dat dat hem gelukt was van een foto, maar aan de andere kant knaagde er iets aan hem. Als het niet aan zijn misser lag, dan.... Was er iets gaande tussen Romeo en Fox? Dat moest het zijn! Hij voelde opeens een heel helder moment. Oh, dat was waarschijnlijk wat hij verkeerd had gedaan. Maar dat kon hij toch niet weten?! Hij moest Fox zoeken.
      Maar hoe de fuck deed je dat?! Fox kon zich in elk dier veranderen wat je maar kon bedenken en daarmee vluchten. Het was werkelijk waar een onmogelijke zoektocht. Merrin keek op zijn horloge en voelde meteen een steek door zijn maag gaan. Hij had het die ochtend gewoon omgedaan, toen waren Adam en hij nog vrienden geweest. Never give up. Hij ging verdomme niet een tweede vriend verliezen vandaag! En Adam zou nog een koekje van eigen deeg krijgen. Hij ging dit niet zomaar accepteren. Maar eerst Fox. Die leek hem nu harder nodig te hebben op het moment dan Adam. Hoe kon hij de jongen vinden? Heel even dacht de jongen na, terwijl hij zich weer terug veranderde in zichzelf. Fire! Die zou vast weten wat te doen...

---

It's never gonna happen, Guys.

Geërgerd tuurde Fire het pad af.
      Natuurlijk kwam Fox te laat. Hij had het moeten weten. Ergens had hij gedacht dat de jongen dit belangrijk genoeg vond om zijn verantwoordelijkheid te nemen. Hoewel Fire gisteren al had besloten vandaag met Jester te praten, had Fox zonder daarvan af te weten alle argumenten opgesomd waarom ze met de Panthers zouden moeten samenwerken. Het was een zooitje ongeregeld, maar feit was wel dat de meesten van hen echt interessante gaven hadden.
      Nu was hij echter degene die voor lul stond omdat zijn afdelingsgenoot niet kwam opdagen en de twee Panthers al wel stonden te wachten. Net toen hij wilde voorstellen om het met zijn drieën te bespreken, kwam er iemand op hem afgerend.
      'Eindelijk,' bromde hij. Zijn frons vergrootte echter toen het Merrin was die op hen kwam afgestormd en hij wierp een vragende blik op de leider van de Panthers.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

Fayr zou haar wat aandoen, als ze hoorde wat ze nu ging doen. Het meisje ging naast Yrla staan en nam het wapen van hem over. De jongen waarschuwde haar ervoor dat het wapen op scherp stond. "Oke, richt het wapen vooruit." Yrla kwam vlak achter Fersephone staan en morrelde wat aan haar lichaam om haar de juiste schiethouding te geven. Elke keer dat hij haar lichaam raakte, leek het alsof er een elektrische schok doorheen ging. Fersephone bleef bewust strak vooruit kijken en probeerde de jongen achter haar zoveel mogelijk te negeren. "Oke, schiet maar. Pas op voor de terugslag."
      Het moment dat de terugslag door haar armen naar haar schouders trok, verscheen er een grijns op Fersephone haar gezicht. Yrla had gelijk, dit was leuk. Het duurde vijf schoten voor ze voor het eerst een blikje had geraakt. Het schampte het blik, maar dat was niet erg. Ze wilde het pistool teruggeven aan Yrla, maar de jongen trok zijn handen terug. Dat liet Fersephone zich niet nog een keer zeggen en met een grijs schoot ze het magazijn leeg.

---

It's never gonna happen, Guys.

Stiekem was Jester eigenlijk best blij dat Fire er de afgelopen vijf minuten alleen voor had gestaan en dat het deze keer niet de Panthers waren die slecht georganiseerd waren. Sommige dingen mochten inderdaad best eens een keertje meezitten en dat hij en Onyx nu een sterk front vormden terwijl Fire in zijn eentje was, deed hem meer goed dan hij verwacht had. Slechtste afdeling, echt niet.
      Althans, tot Merrin kwam aanrennen. Jester voelde de blik van Fire branden en haalde even onwetend zijn schouders op. Wist hij veel waar Merrin mee bezig was geweest. De jongen was zelf bij de Lions gaan zitten. "Merrin?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.