[300] RPG • Behind Closed Doors • Speeltopic 01 - Speeltopics

---

Er is een klein dorpje in de bergen van Vermont: Stowe. Langs een centrale weg vind je wat winkeltjes, een bureau voor de hulpdiensten, een kerkje met community centre, een arcade met bioscoop, een diner, en de touristeninformatie. Verder zijn er de Stowe Elementary School, Stowe Middle School, and Stowe High School, die elk aan een eigen zijstraat liggen. De rest van de zijstraatjes zijn woonstraten en enkele wegen die leiden naar de skiresorts hoger in de bergen. Het is een skiresort waar enkele weken per jaar touristen komen om te skiën, maar de rest van het jaar is het heel rustig. Het is een dorpje waar iedereen elkaar kent en niemand geheimen heeft Maar is dat wel zo? Zijn je buren wel echt wie je denkt dat ze zijn? En weet je wel echt wat er gebeurt achter de gesloten deuren van het kleine dorpje? In dit kleine dorpje wonen vijf schijnbaar doodnormale Amerikaanse gezinnen. De vaders hebben normale banen, waar ze ’s ochtends heen gaan, en ’s avonds voor het eten weer van thuis komen, de moeders verzorgen thuis het huishouden en de kinderen, en de kinderen zijn perfecte studenten, maar is dit allemaal wel zo? Want zelfs in zo’n klein dorpje hebben mensen geheimen: van vreemde hobby’s en geheime bijbaantjes, tot affaires en geheime liefdes. Het Dorp Winkels • Langs de centrale weg liggen wat winkeltjes: Drie kledingwinkels, een outdoor winkel, een bakker, een slager, een groenteman, een supermarkt, een dierenwinkel, en een apotheek. Het is niet veel, maar het is genoeg om de inwoners van het dorp te voorzien. Natuurlijk is er ook een touristeninformatie, maar deze is enkel in het skiseizoen open. Tussen de winkels is ook een gebouw te vinden waar de locale politie en de dokter op de begane grond hun kantoren hebben, en de brandweer en de boswachter op de eerste verdieping zitten. Vrije tijd • Naast skiën in de winter is er best nog wat te doen in Stowe. Voor de jongeren is er een arcade, met een bioscoopzaaltje achterin, waar twee keer per dag een film draait. Er is een ouderwetse diner, wat misschien wel de meest geliefde plek is om te gaan eten in het dorp. Er zijn nog 2 restaurantjes, maar die draaien bijna volledig op touristen. Verder is er het community centre bij de kerk, waar elke dag wel een activiteit is voor jong en oud, een gymzaal met ijshal, en een cafetje bij de High School, waar velen wat lekkers gaan halen in de pauze. School • Stowe beschikt over een Elementary(4-10jaar), Middle(10-14), en High School(14-18). Het onderwijs is er verrassend goed voor publiek onderwijs, maar de maaltijden zijn vaak ondermaats, waardoor menig High Schooler in de pauze het dorp in trekt om eten te halen. Stowe Middle School en Stowe High School hebben allebei een jongens ijshockeyteam, de Stowe Fishers, in de locale ijshal. Een jaar of 10 geleden is er door een groep meiden geklaagd dat er voor hen niet zoiets was, waarna de scholen een meisjes voetbalteam, de Stowe Martens, zijn begonnen in de gymzaal naast de ijshal.

---

• Rollen • • Familie 1 • Vader • Naam • Leeftijd • Sheriff • Dagenhart • . Moeder • Naam • Leeftijd • Baan • User • . Kinderen • Naam • Leeftijd • School/Baan • Witcher • . Naam • Leeftijd • School/Baan • Mandalorian • . • Familie 2 • Vader • Naam • Leeftijd • Burgemeester • User • . Moeder • Naam • Leeftijd • Baan • User • . Kinderen • Naam • Leeftijd • School/Baan • Dagenhart • . • Familie 3 • Vader • Naam • Leeftijd • Baan • Mandalorian • . Moeder • Naam • Leeftijd • Baan • User • . Kinderen • Naam • Leeftijd • School/Baan • Norris • . Naam • Leeftijd • School/Baan • Reeses • . • Familie 4 • Vader • Naam • Leeftijd • Baan • Reeses • . Moeder • Naam • Leeftijd • Baan • User • . Kinderen • Naam • Leeftijd • School/Baan • User • . • Familie 5 • Vader • Naam • Leeftijd • Baan • Witcher • . Moeder • Naam • Leeftijd • Baan • User • . Kinderen • Naam • Leeftijd • School/Baan • KIaus • . Naam • Leeftijd • School/Baan • Virago • . • Lijstje • Naam • [Achternaam wordt onderling tussen de spelers van de verschillende gezinsleden besproken] Leeftijd • [Hou rekening met elkaar, want kinderen onder de 16 zijn ook niet leuk om te spelen, niet voor jezelf en niet voor anderen. Ouders moeten minimaal 20 jaar ouder zijn dan hun kinderen] Uiterlijk • [Met Faceclaim] Karakter • Geheim/Geheimen • Geschiedenis • [Baan, status in relatie, jongere leven etc] Extra •

---

• Regels • • Minimaal 300 woorden. • Q Huisregels gelden hier. • OOC in het praattopic. Geen ruzies en weer respectvol naar elkaar toe. • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, ouders hebben problemen met kinderen, en geheimen vertel je niet zo makkelijk als je ze al zo lang hebt bewaard. Het is een saai dorpje, dus hele grote evenementen gebeuren er nu eenmaal niet. • Geen Mary Sue's • Naamsveranderingen doorgeven alsjeblieft. • Geen personages van anderen besturen. • 16+ mag, maar onder een spoiler en aangegeven bovenaan de post • KIaus, Witcher of Dagenhart maakt nieuwe topics aan.

---

• Beginsituatie •

Het is zaterdag, tegen de middag aan. Het dorpje is de laatste voorbereidingen aan het treffen voor de buurt barbeque die vanmiddag van start zal gaan. Er wordt van iedereen verwacht iets bij te dragen. Of dit nou stoelen zijn of wat lekkers voor bij het eten.
Waar de wat oudere buurtbewoners zich prima zullen vermaken met een borreltje is er ook aan de jongeren gedacht. Deze kunnen binnen terecht om spelletjes te doen of wat te dansen.
Het belooft een leuk feest te worden, tenminste, tot er enkele geheimen naarboven zullen drijven...

---

How far is far

---

---

Ergens aan het einde van de ochtend waren Nico en Nolan naar huize Roger vertrokken, Nolan was aangekomen met een hele tas etenswaar, niet om nu op te eten. Hij, Nico en Aaliyah zouden taart bakken voor de barbecue vanmiddag. Het was Nolan zijn idee geweest, in de eerste instantie was hij ook van plan geweest het gewoon zelf te doen, hij kende zijn weg in de keuken goed genoeg, bakken en koken. Sinds het overlijden van zijn moeder was het Nolan geweest die een heel groot deel van het koken in huis deed en daar pakte hij ook vaak het bakken bij op. Vaak stond hij over het aanrecht gebogen met het receptenboekje van zijn moeder in zijn handen. Voor deze keer deed hij het echter niet alleen, hoewel Nolan het prima kon, was het toch wel gezelliger als hij wat gezelschap om zich heen had.
Inmiddels had Nolan beide taarten al in de oven geschoven en zaten de drie aan de keukentafel, het bloem stond hen nog net niet in het haar. Hoewel Nolan dus prima kon bakken, werd het toch wel een tikkeltje lastiger wanneer je twee anderen om je heen had rennen. Nolan was er lichtelijk gestrest van geworden, omdat het niet allemaal helemaal zo ging als hij had gewild. 'Ik krijg zoveel honger van die geur,' mompelde Nolan terwijl hij weer even naar de taarten in de oven keek en de zoete geur van hun baksels opsnoof. 'Ik ben zo geneigd straks een hele taart op te eten,' grinnikte hij terwijl hij zich een klein stukje onderuit liet zakken op zijn stoel.
Nolan had eigenlijk wel zin in de barbecue van vanmiddag, al was het alleen al om het lekkere eten wat meestal mee werd gebracht. Dat was weer eens wat anders dan het eten wat je in de cafetaria van college voor geschoteld kreeg of wat hij voor zichzelf klaar kon maken in zijn dorm. Dan was het vaak kiezen tussen kleffe pasta en magnetron noodles, lekker voor de eerste paar dagen, maar als je er vervolgens weken op leefde was je er wel even klaar mee.
Nolan bleef even voor zich uit staren, waarna hij zich weer langzaam omhoog duwde van zijn stoel en naar zijn broertje en Aaliyah keek. 'Anyway,' begon hij waarna hij naar de andere twee glimlachte. 'Iemand nog juicy roddels over de buurtbewoners? Dan weet ik wie ik straks even verder moet uithoren.'

[ bericht aangepast op 17 maart 2020 - 20:45 ]

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Vandaag was de buurtbarbecue. Ik had er best zin in. Ik had al best even een aantal van mijn vrienden niet gesproken, omdat het erg druk geweest was op kantoor. Dat het niet helemaal lekker liep met mijn vrouw zat me nog altijd dwars, maar dit was niet de tijd om het daarover te hebben. Dat moest een keer privé als we allebei tijd hadden, wat precies het probleem was. We hadden nooit allebei tijd. Ik miste haar echt, en ik hoopte zij mij ook, maar tegelijkertijd wist ik niet hoe het beter zou worden als we zo doorgingen. Maar goed, dat was voor later. Nu gaf ik mijn vrouw nog een laatst kus op haar wang, voor ik richting een van mijn oude vrienden liep. Ik snapte dat het niet perse makkelijk was dat ik hier eigenlijk iedereen al mijn hele leven kende en zij niet. Toch had ze over tijd hier vrienden gemaakt, daarbij was mijn vrouw sterk en stond ze haar mannetje wel. Ik hoefde echt haar handje niet vast te houden met dit soort dingen. Na wat bijkletsen vond ik mezelf bij de bar. Alles leek prima geregeld, dus ik mocht wel een biertje van mezelf hebben. Dat hoorde toch zeker wel bij een barbecue toch? Ik had net de dop van het flesje gehaald aan de rand van de tafel, een oude gewoonte die mijn vrouw echt niet waardeerde, toen ik een bekende stem hoorde. Het was me nog niet opgevallen dat mijn, let wel underage, zoon ook bij de bar stond. "Ik zal maar niet vragen waar je het bier vandaan hebt, Joel." zei ik tegen hem, mijn stem een mengeling van streng en geamuseerd. Als mensen dit zagen sloeg ik een slecht figuur, maar ik was niet veel beter op zijn leeftijd. Ik was alleen slim genoeg om niet zelf met de kratjes te zeulen. Ik knikte en glimlachte naar Micah, die er prachtig uitzag als altijd. "Zeg maar gewoon Will, Micah." zei ik voor ik achter mijn zoon aan liep naar de auto. Natuurlijk voelde ik me ook wel schuldig over alles wat er speelde, en ik wist ook dat ik helemaal fout zat, maar het hielp me omgaan met de stress van alles wat er gaande was, op manieren waar mijn vrouw al heel lang geen tijd meer voor had gehad. Bij het busje tilde ik nog twee gestapelde kratjes bier uit de laadbak. "Fijn dat jullie ook zijn gekomen. Komt jouw familie ook, Micah? Of hebben ze andere verplichtingen?" Het zou raar zijn om dit niet te vragen, zelfs al probeerde ik Micah toch wat te mijden overdag, in de hoop mijn geheim veilig te houden. Nu kon ik alleen echt niet om haar heen. Gelukkig was ik inmiddels goed genoeg in acteren om het hopelijk geloofwaardig casual te houden. Ik zette de kratjes weer bij de bar, waar ik mijn biertje had laten staan. "Misschien is het beter om de rest pas te pakken als dit op raakt." zei ik tegen de twee. De bar/tafel was al redelijk vol en ik wilde openbaar dronkenschap absoluut voorkomen en zeker niet aanmoedigen.

---

Bowties were never Cooler

48      ⬧      With Ava

---

Ondanks dat het hele dorp zich bezig hield met de aanstaande buurt barbecue had ik gewoon dienst. Ik schatte de kans klein in dat ik daadwerkelijk uit zou moeten rukken, er gebeurde hier eigenlijk nooit iets interessants. Ik moest het echt hebben van de enkele vermissing eens in de zoveel jaar en dingen zoals winkeldiefstal. Al had ik er inmiddels een grote bron van afleiding bij gekregen. Ik moest me ontfermen over een trainee, de eerste in wat? Tien jaar? Misschien zelfs vijftien. Het had me even bezig gehouden haar alles uit te leggen maar in zo'n klein dorpje als Stowe waren we daar ook snel doorheen geweest. Er was maar weinig werk om haar aan te bieden waardoor ze vaker dan bedoeld achter de administratie gezet werd. Gelukkig leek ze dit niet erg te vinden en stiekem kwam het nu ook wel een beetje uit met haar zwangerschap. Het dorp mocht in eerste instantie niet zo interessant lijken maar er liggen genoeg geheimen verborgen. Ik was een alcoholistische illegale gang leider wie zijn jongere collega zwanger had gemaakt en zo nu en dan ook een uitstapje maakt naar een oude liefde. Dat alleen al was meer dan genoeg om een goede drama mee te schrijven. Ik was er niet trots op maar ik moest er maar het beste van maken. Ik was mijn ronde aan het maken maar nam tussendoor even de tijd om Jesse een berichtje te sturen. To Jess: Hoe voel je je? Heb je iets nodig? Als je me nodig hebt, ik ben bij het buurtfeest Ik stopte de telefoon terug in mijn jaszak en zag dat de eerste buurtbewoners al arriveerde in de tuin van de Dawsons. Iedereen was uitgenodigd en terwijl het niet hoefde werd het gewaardeerd als er door iedere bewoner wat bijgedragen werd. Laura, de schat die ze was, liet zich dit geen twee keer zeggen en was gister al de hele middag bezig geweest met het voorbereiden van verschillende hapjes. Ze was echt te goed voor deze wereld. Dit liet het feit dat ik haar gewoon bedrogen had nog eens extra steken. Ik hield nog altijd zielsveel van haar maar mede door de alcohol gooide ik mijn hele leven op zijn kop. Ik wilde het roer weer omgooien, weer met een schone lei beginnen, het goed maken maar dat was makkelijk gezegd dan gedaan. Hoewel het eerste biertje van vandaag zich nog netjes in de koelkast bevond schatte ik de kans dat ik vandaag nuchter zou blijven klein in... Ik liet mijn blik even rond de tuin gaan maar kon zowel mijn vrouw als kinderen nog niet bespeuren. Toen viel mijn blik op Ava, wie ik vanachter het keukenraam druk bezig zag zijn met van alles. Gezien ik momenteel niet veel beters te doen had besloot ik haar maar een handje te gaan helpen. Onderweg liep ik William bijna tegen het lijf. 'Middag, Will.' mompelde ik en knikte naar de man. Waar onze band ooit vrij sterk was -was deze nu ver te zoeken. Ik opende de keukendeur en sloot deze ook direct weer alvorens ik naar Ava toe liep. 'Hulp nodig?' vroeg ik met een kleine grijns en liet mijn blik vallen op het aanrecht, waar allerlei schalen en borden op uit gestald stonden. 'Het is een buurtfeest, geen wedstrijd.' zei ik toen ik de verwoedde blik op haar gezicht zag. Het zweet stond nog net niet op haar voorhoofd en enkele plukken haar waren voor haar gezicht beland. Ik schudde zacht grinnikend mijn hoofd en stopte enekele van deze plukken terug achter haar oor. Mijn blik viel op de kom waar ze mee bezig was en ik kon het niet laten mijn vinger er doorheen te halen en alvast wat voor te proeven. Ava was altijd al een engel in de keuken geweest en zo'n primeur kon ik niet aan me voorbij laten gaan natuurlijk. 'Hmm, heerlijk zoals altijd. Wat is het?' vroeg ik nieuwsgierig en hoewel de neiging groot was mijn vinger er nogmaals doorheen te halen hield ik mezelf in bedwang voor ik een klap met de garde zou krijgen.

---

How far is far

16      ⬧      With annoying twin and techboy

---

Waar ik een moord had begaan om eens heerlijk uit te kunnen slapen dacht Darla daar natuurlijk anders over. De stuiterbal was al wakker sinds the asscrack of dawn en had mij voor het gemak ook maar mijn bed uit getrommeld. Ze had zich letterlijk op me geworpen. Niet dat dit niet vaker gebeurde, maar het wende nooit. Na een week vroeg mijn bed uit te zijn verlangde ik altijd zo intens naar wat quality time met mijn bed. Dit was dan ook de hoofd reden waarom ik zaterdag tot mijn favoriete dag van de week had gedoopt. Over het algemeen zaten Darla en ik wel op één lijn wat betrof de relatie tussen ons bed maar vandaag leek ze haar enthousiastme niet te kunnen bedwingen. Het eerste wat ik me afvroeg was wat haar mogelijk zó enthousiast had kunnen maken dat ze al om acht uur wakker was op een zaterdag maar al snel besefte ik me dat -dat een domme vraag was geweest. Ze was op één of andere shady site weer een fossiele camera tegen gekomen welke ze natuurlijk had besteld. Blijkbaar had ze pap zo ver gekregen het ding op te halen van het postkantoor. Ik had nog zo gehoopt dat hij daarmee zou wachten tot maandag... Natuurlijk werkte het stoffige ding niet meer en moesten we uitrukken naar camera dokter Ethan. Ik had vele malen liever in mijn bed blijven liggen maar het was al snel duidelijk van vandaag niet de dag was om tegen Darla in te gaan. Ik was snel in mijn kleding geschoten, had me wat opgefrist en was haar maar gevolgd naar het huis van de Smiths. Inmiddels zaten we al een tijdje op Ethan zijn bed, wachtend tot hij met het verlossende antwoord zou komen. Ik leunde met mijn kin op mijn armen met mijn blik gericht op Ethan zijn beeldschermen. Ik snapte geen reet van wat hij aan het doen was maar het fascineerde me altijd. Ik kon nog niet eens fatsoenlijk mijn veters strikken en hij kon complete apparaten opnieuw bedraden. Soms was het leven niet eerlijk... Plots werd ik gebombardeerd met Darla haar voeten en uit schrik maakte ik een ongecontroleerde beweging. "Dingus." grinnikte ze en ik stak geïrriteerd mijn tong naar haar uit. 'Houd die vieze voeten van je gewoon bij je.' mopperde ik met stiekem toch wel een speelse grijns rond mijn lippen. Er was soms niet leuker dan tweeling plagen. Ik volgde hoe ze Ethan had uitgekozen als haar volgende doelwit. Mooi, meer plek voor mij. Ik besloot hetzelfde als Darla te gaan liggen, wat verassend comfortabel lag. Zo te horen had Darla weer een onmogelijk te herstellen ding opgedoken. Shocker. "Joey, kan jij je zus niet zeggen iets minder mishandelde elektronica te kopen?" werd mij plotseling gevraagd door Ethan. Ik draaide mijn hoofd wat zodat ik hem iets rechter voor me zag. Een sarcastisch lachje verliet mijn lippen. 'Wat doet je denken dat ze wel naar mij luistert?' grinnikte ik. Ik draaide me weer terug en ging weer rechtop zitten. Voor enkele seconden was ik wat duizelig, ik was wat te snel omgedraaid. 'Maar ik vrees zolang jij ze blijft fixen ze er nooit mee zal stoppen.' grijnsde ik waarna ik ook naar de twee toeliep en Ethan op zijn schouder klopte. 'En, Darls, al enig idee wat je het eerst op de foto gaat zetten? Ik vind dat Ethan wel de primeur verdient na al dat harde werk.' zei ik en ging met mijn bibs half op de jongen zijn bureau zitten.

---

How far is far

20      ⬧      With Micah and dad

De woorden van Micah bleven door mijn hoofd spoken. "Gewoon lachen en handen schudden, darlin'. Het is maar een paar uur." Het was maar voor een paar uur, daarna kon ik mijn gang weer gaan. Al was een paar uur al snel teveel. Ik was een ster in acteren maar ik was vandaag niet echt in de mood. Misschien te wijten aan het feit dat ik al enkele dagen geen spannende avond meer beleefd had. Maar goed, de dag was nog jong. Nu eerst nog grotendeels van de dag overleven... Ik volgde Micah haar voorbeeld en begon ook met het uitladen van de drank. Natuurlijk duurde het niet lang voor we vergezeld werden door mijn vader. Het leek of hij het rook zodra ik me in de buurt bevond... Ach, in dit geval kwam zijn gezelschap wel mooi uit, kon hij lekker mee helpem sjouwen. "Ik zal maar niet vragen waar je het bier vandaan hebt, Joel." een uitdagende grijns verscheen rond mijn lippen en ik keek hem lichtelijk uitdagend aan. 'Ik heb zo mijn adresjes.' sprak ik luchtig en haalde nonchalant mijn schouders op. Ik mocht dan wel een bar bezitten maar ik was nog wel underage. Niet dat -dat mij ooit tegen heeft gehouden, iets waar mijn vader zich maar al te goed van bewust was. Mijn vader begreep de hint en hielp ons mee de rest van het busje uit te laden. Echter was hij mijn vader niet als hij ons niet de hemd van het lijf zou vragen. "Fijn dat jullie ook zijn gekomen. Komt jouw familie ook, Micah? Of hebben ze andere verplichtingen?" ik schudde kort mijn hoofd terwijl ik de volgdende kratten in mijn armen nam. 'Kunnen we dit kruisverhoor misschien straks plaats laten vinden, deze bus maakt zichzelf niet leeg.' zei ik en bracht de volgende lading weer naar de bar. Ik was alweer onderweg om het volgende tweetal kratten te halen toen ik onderbroken werd. "Misschien is het beter om de rest pas te pakken als dit op raakt." sprak mijn vader en ik trok al snel mijn wenkbrauwen op en ik liet mijn blik afglijden naar wat nog maar een fractie was van wat we bij ons hadden aan alcohol. Ik begon zacht te lachen en keek mijn vader aan. 'Oh, geloof me, dat is zo weg.' sprak ik uit ervaring. 'Een paar buurmannen die eindelijk blij zijn dat ze eindelijk een excuus hebben om wat meer biertjes dan normaal naar achter te gieten, wat huisvrouwen die blij zijn dat ze eindelijk eens niet op de kids hoeven te letten en wat rebelse tieners... Ja, dat is zo op, paps.' grijnsde ik en klopte in het voorbijgaan kort op zijn schouder. Ik wilde zijn dorpje niet uitschetsen als een dorp vol alcoholisten maar zijn geliefde dorpje was niet zo onschuldig als ze zich voordeden... 'Maar goed, dat betekent echter niet dat we geen pauze mogen nemen.' zuchtte ik waarn ik plaats nam op de rand van de openstaande laadruimte van het busje. Ik viste een flesje bier uit één van de dichtsbijzinde kratjes en opende de dop behendig met de achterkant van mijn aansteker. Micah, wie zich ook alweer bij de bus had begeven trok ik naast me en gaf voor enkele seconden mijn flesje aan haar terwijl ik op zoek ging naar een fles wijn, Micah dronk immers geen bier, dat had ze me al snel duidelijk gemaakt. 'Ah, bingo.' mompelde ik en overhandigde haar niet veel later een fles rode wijn. 'Go to town, we hebben toch genoeg.' knipoogde ik naar haar alvorens ik het flesje bier weer van haar overnam. 'Proost, paps.' grijnsde ik naar de man alvorens ik een goede slok nam van mijn wel verdiende biertje.

---

How far is far

Jesse Jordan Russo || Met Flo Haar hand gleed over haar ronde buik. Haar twee kleine wondertjes. Zo onverwachts en ongepland, maar met de tijd was ze aan het idee gaan wennen en ervan gaan houden. De manier waarop zij op was gegroeid met haar nichtje en neefje maakte haar gelukkig dat haar kindjes diezelfde band zouden hebben, al was hun vader dan niet direct in het vizier. Jesse had de hoop dat Jack er ooit voor uit zou komen dat hij buiten zijn huwelijk had geconsumeerd. Haar, hun, zoon en dochter verdienden dat.       Speaking of the devil, Jesse's telefoon ging af. Een berichtje van Jack. Jesse zat nu in het begin van haar derde trimester en ze voelde zich best oké. De ochtendmisselijkheid had ze niet achtergelaten in het eerste trimester zoals beloofd, misschien omdat ze twee kinderen droeg? Maar ze had wel meer energie teruggekregen. Dat was maar goed ook, want dat had ze nu zeker nodig. To Jack: Het gaat goed. De kleine voetballertjes hebben me de hele nacht wakker gehouden. Ik ben zo ook bij het buurfeest, bedankt voor de vrije dag. Jack was vandaag aan het werk, maar Jesse stond enkel op stand-by. Dit gebeurde niet vaak, maar als het wel zo was betekende dit eigenlijk altijd een vrije dag. Zoveel gebeurde er niet in Stowe. Nee, tijdens haar periode in de stad was haar training bij de politie een stuk spannender geweest, maar niks ging op tegen de familie die ze hier had. Jesse deed haar zwarte dokter Martens aan en pakte de bedekte schaal salade en het kleinere bakje zelfgemaakte dressing mee. Los van elkaar, omdat alleen de geur van de voorheen zo lekkere dressing haar ziek maakte. Of ze de salade en het verdere voedsel kon verdragen was nog de vraag, maar dit was een klein dingetje wat kon helpen. En ze zou vast niet de enige zijn.       Met haar bijdrage in haar handen ging Jesse onderweg naar haar broer. Ze opende de deur (Jesse had de sleutels) en ging het huis in, om de salade in de keuken te zetten. "Flo?" riep ze. "Ben je er klaar voor?"

---

---

Reality's overrated.

Micah Riley Naidu || Met Joel en Will Met een kleine glimlach knikte Micah. "Ze hopen kort langs te komen. Altijd druk, je kent het wel." Haar vader en Will waren burgemeester over buurdorpen en hadden haar en Joel geïntroduceerd. Hun vriendschap maakte haar affaire met Will alleen nog maar ingewikkelder. Haar ouders zag ze niet heel vaak meer sinds ze ingetrokken was met Joel, maar ze kon niet echt zeggen dat ze het mistte. Ze had een goede band met beiden ouders, maar ze waardeerde haar gewonnen vrijheid ten zeerste. En vooral alles wat daarbij kwam. Ze hield van haar zachtaardige moeder en keek op naar haar sterke vader, maar ze hield niet van de overhand die ze over haar hadden. Nee, zij had graag de overhand over andere mensen.       Joel mengde zich in de conversatie, misschien maar goed, aangezien ze voelde dat Will zich hier niet geheel prettig bij voelde. Dat betekende niet dat ze dit pikte. Maar, voor de goede vrede van de mensen die binnen begonnen te druppelen, besloot ze dat ze hier Joel later op aan zou spreken, haalde ze haar schouders op en ging ze verder met de drank. Er waren belangrijkere battles om te winnen en waar ze normaal koppig verder zou gaan in haar eigen ding was er nu een klus te klaren.       Micah werd al snel meegetrokken door haar verloofde, die besloot dat het klaar was met het werk. Zo vlak nadat hij hij hier nog zo nodig over moest mopperen. De fles wijn nam ze maar al te graag aan, maar uit de fles drinken deed ze niet. Nee, ze pakte eerst een glas, schonk deze netjes tot het breedste punt in, draaide een rondje en nam een slok. "Wil je ook wat drinken, Will?" vroeg ze nog. Daarna nam ze weer plaats bij haar verloofde en gooide haar benen over zijn schoot. Met een blik op de sheriff die binnenkwam sprak ze zacht in Joel's oor "Dat jij geen zin hebt betekend niet dat je anderen daarin mee hoeft te trekken, om vervolgens als het jou uitkomt te gaan luieren? Niet. Doen. Je weet hoe ik me daarover voel." Ze gaf een kus op zijn wang en glimlachte daarna, oprecht maar ook met een kleine waarschuwing in haar ogen. Zij en Joel waren echte maatjes, ze hield van hem en hun relatie was zeer goed, al dan niet helemaal wat iedereen dacht. Maar als ze dan ruzie hadden dan ging dat hierover.

---

[ bericht aangepast op 17 maart 2020 - 2:11 ]

---

Reality's overrated.

---

★ 42 ★With Laura at home ★ Slightly worried

---

Met haar handen vol met grote kommen liep Kate door de open schuifdeur de tuin in, waar Laura haar gerechten al op tafel had gezet. Kate volgde haar voorbeeld en keek tevreden neer op het resultaat. "Ze kunnen in ieder geval niet zeggen dat wij ons steentje niet hebben bijgedragen." grapte ze terwijl ze bijna verliefd naar de verschillende hapjes van Laura keek. "Het ziet er heerlijk uit Lau!" complimenteerde ze haar vriendin. Bedenkend keek ze naar de kommen salades. Ze had een Caesar, tonijn en Italiaanse salade gemaakt maar toch voelde ze niet helemaal af. Wat miste er toch? "Oh wacht even," mompelde ze terwijl ze terug naar binnen snelde. Ze kwam al snel weer naar buiten met klein bakje croutons. "Helemaal vergeten erin te doen!" verklaarde ze waarna ze de croutons als finishing touch nonchalant over de kommen strooide. Ze was er echter niet helemaal bij waardoor ze bijna het gehele bakje croutons in de Italiaanse salade kieperde en vrijwel niets overliet voor de andere twee. "Shit.." mompelde ze zacht toen ze dit opmerkte waarna ze de fout met precisie corrigeerde. Kate zuchtte even. Ze was duidelijk nog niet over het gehele gedoe van de vorige avond heen. Ze had het lang genoeg voor zich gehouden. Ze moest het gewoon even kwijt en aan wie kon ze dit beter doen dan aan Lau, haar beste vriendin. Ze keek even om zich heen. Chris was ook in het huis en Ethan had Darla en Joey op bezoek. De kust was echter compleet veilig. Ethan had zich met de twee in zijn kamer opgesloten en Chris was waarschijnlijk ergens voor aan het huis aan het klussen of misschien in de garage bezig. Kate had eigenlijk niet echt een idee waar haar man deze ochtend uithing. Ze was te druk in de keuken bezig geweest. "Sorry voor mijn warrige gedoe.. Ik ben er nog niet helemaal bij merk ik," gaf ze toe waarna ze een van de houten tuinstoelen naar achteren schoof en plaats nam. "Chris en ik hadden gisteren een kleine ruzie.." begon Kate voorzichtig en nog steeds twijfelend of alles niet gewoon tussen haar eigen oren zat. "Hij kwam weer veel te laat thuis en schoof het weer af op overwerken en ik weet het niet misschien is het mijn eigen onzekerheid maar ik begin het allemaal gewoon een beetje verdacht te vinden.." vervolgde de dame zichzelf. Zo, dat was eruit. Ze voelde zich gelijk een stuk lichter. Het laatste wat ze wilde was dat dit zich in het dorp zou gaan verspreiden maar ze vertrouwde Laura volledig. De twee hadden een goede vriendschap opgebouwd waarin ze altijd op elkaar konden bouwen. Ondanks dat ze elkaar altijd zouden steunen bleven ze eerlijk tegen elkaar. Laura was dan ook de aangewezen persoon om dit te vragen. "Ik weet het niet, denk je dat Chris een affaire zou hebben?" Kate wist dat het een onredelijke vraag was maar ze kon het niet laten hem toch te stellen. Zijzelf had zo ook haar eigen geheimen en was niet compleet eerlijk tegen haar man maar toch voelde dit anders. Ze hield zoveel van Chris. Hij was de liefde van haar leven. Ze wilde hem niet kwijt.

Elizabeth Joanna Dwason • 18 • At the party • With Nikia • Ergens had Elizabeth wel zin in het buurtfeestje dat was georganiseerd. De gehele buurt was uitgenodigd en dat was sowieso fun verzekerd. De gehele dag was ze bezig geweest op haar kamer om een leuke outfit samen te stellen voor het feest. Ze was enorm onzeker geweest over haar keuze, want straks zag ze er weer te sletterig uit en zouden er opnieuw roddels over haar te ronden gaan op haar school. Ook wilde ze geen te simpele outfit samenstellen, omdat ze vond dat er wel een beetje representatief eruit moest zien als dochter van de burgemeester. Uiteindelijk had ze een afweging weten te maken en dat ze een outfit weten samen te stellen. Doordat ze zolang was bezig geweest met het uitzoeken van een outfit was ze helemaal vergeten dat zij had aangeboden om de broodjes en de stokbroden op te halen bij de bakker als haar bijdrage voor het buurtfeest. Ze had er immers op gestaan om ook een bijdrage te leveren aan het feestje. Gelukkig kon ze altijd een beroep doen op Nikia en had haar vriendin haar snel weten heen en weer te rijden van haar huis naar de bakker en door richting het feestje. Het haar wat onder haar helm uitstak waaide vrolijk in het rond door de wind. Ze had samen met Nikia afgesproken om naar het buurtfeest te gaan en haar vriendin had haar een lift aangeboden op haar motor. Een ritje achterop de motor van haar vriendin sloeg ze zeker niet af. Ze kon daar immers enorm van genieten. Voorzichtig was ze van de moto afgestapt en had met haar haren geschud na haar helm te hebben afgezet. Gelukkig was de schade beperkt gebleven en kon ze ermee leven. ‘Dankjewel Nikia, wat moet ik toch zonder jou?’ lachte ze naar haar vriendin, terwijl ze met de broodjes en de stokbroden richting de tuin liep en haar inbreng bij de overige spullen in de buurt van de barbecue neerlegde. Ze had haar vader, broer en zijn verloofde bij de bar gezien, maar op een liefelijke glimlach na had ze geen verdere contact gezocht. Het was immers een buurtfeest en hen zag ze al dagelijks. De laatste voorbereidingen werden getroffen en qua drukte viel het nog zeker mee. Elizabeth was er zeker van dat ze niet onopgemerkt een alcoholisch drankje kon pakken, maar later op de avond zou haar dit zeker beter moeten verlopen. ‘Ik mag vast wel een beroep op jou doen als ik vanavond behoefte heb aan een drankje?’ vroeg ze plagend aan Nikia. Haar vader kennende zou hij waarschijnlijk ondanks het feestje de bar goed in de gaten houden dat geen van de jongeren alcohol zouden benuttigen.

---

If no one else will defend the world then I must

• 21 • Party • w/ Elizabeth •

Haar broek paste niet. Door wanhoop gedreven was Nikia haar kast ingedoken en had ze zowat de halve inhoud op de vloer van haar kamer gesmeten. Het was veel te vroeg om nu al iets te zien, laat staan te merken. Toch lukte het niet om de knoop van haar meest favoriete skinny dicht te krijgen. Voor twee tellen leek het alsof hij goed zat, maar daarna kreeg de brunette al gauw een benauwend gevoel en moest ze het knoopje weer openzetten. Met nu al bijna tien weken op de teller besloten haar darmen ruimte te creëren voor het kleintje wat diep in haar schoot groeide.
Het duurde bijna een half uur vooraleer ze uiteindelijk toch een broek vond die wel goed zat, maar het werd wel duidelijk dat Nikia op zoek moest gaan naar nieuwe kleding voor de komende maanden. Vertwijfeld controleerde ze haar outfit in de spiegel — de vale spijkerbroek lag laag op haar heupen, waarop ze een simpel wijd schoudershirt droeg die een eventueel vermoeden direct verbloemde. Ze plaatste haar voeten in een paar halfhoge laarsjes en liet haar lange lokken in krullen over haar schouders vallen.
      Door alle haast die haar dreef en de kortdurende paniek die haar overmeesterd had — waardoor ze zelfs even al kotsend boven de pot belandde — was ze haar eigen bijdrage aan het feest compleet vergeten. Tactvol schoof ze dit dan maar af op het gegeven dat ze Elizabeth nog beloofd had op te halen; een perfect excuus eveneens om met de motor te gaan, waardoor drinken absoluut niet kon. Nog een extra pluspunt tevens, wat de brunette meer dan perfect uitkwam.
      "Dankjewel Nikia, wat moet ik toch zonder jou?"
De brunette glimlachte terwijl ze haar eigen helm aan het stuur hing zodra ze het motor geparkeerd had. Nu nog behendig klom ze er vervolgens af, woelde met haar vingers door haar haren heen daar deze wat platter waren gaan zitten en volgde vervolgens haar vriendin in de richting van het feest. Nikia was in een enorme tweestrijd geweest om te gaan. Ergens had ze namelijk liever diep onder de dekens van haar bed willen kruipen, maar ze vermoedde dat dát bij haar thuis meer vragen ging oproepen.
      "Ik mag vast wel een beroep op jou doen als ik vanavond behoefte heb aan een drankje?"
Een met onschuld vervulde blik verscheen kort op haar blikken bij het horen van deze vraag — Nikia was er namelijk ergens al vanuit gegaan dat ze vast voor iemand wel de bob kon spelen, vooral nu ze met de motor gekomen was. "Tuurlijk," antwoordde ze daarom dan ook. "Ik kan toch niet drinken nu." Lichtjes haalde de brunette een keer haar schouders op en volgde Elizabeth verder, in de richting van het feest.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Weg

[ bericht aangepast op 18 maart 2020 - 18:06 ]

---

If you want someone to trust you, you should give them a reason.

---

★ 46 ★With Jack at the barbecue/at home in the kitchen ★ baking her head off

---

Ava stond voorovergebogen over het keukenblad. Ze had uitzicht op de tuin, die langzaam vol stroomde met buurtbewoners. Voor haar lagen allerlei schalen waar ze het vlees op had verspreid. Gelukkig was het allemaal niet zoveel werk. Iedereen zou wat meenemen en het vlees was een kwestie van bakken en uitserveren. Toch had Ava het niet kunnen laten om wat meer uit de kast te halen. Ze hield van koken. Daarom had ze naast het vlees ook voor verschillende bijgerechten gezorgd. Alles stond klaar, alleen de twee taarten waren nog in the making. Ava sloot haar ogen even toen ze de lippen van Will zich op haar wang voelde drukken. Het was een van de weinige vormen van affectie die de twee nog aan elkaar gaven. Ze miste hem, maar kon hem door haar schuldgevoel niet zo makkelijk meer toe laten. Het was altijd al lastig geweest om weer terug op de plek van vroeger te zijn, maar de laatste tijd kwam het op de een of andere manier extra hard aan. Ze keek met een zwakke glimlach toe hoe haar man de tuin alvast instapte en begon te socializen. Thanks voor de hulp schat. Ava schudde haar hoofd lichtjes heen en weer. Dat was niet eerlijk, iemand moest de gasten alvast verwelkomen. Bovendien was alles al bijna klaar. Ava had de keukendeur open en dicht horen gaan maar had er niet veel aandacht aan besteed. Ze was opnieuw opgeslokt door de gerechten die ze aan het afdekken was. Een geconcentreerde bijna verwilderde blik had in haar ogen gestaan en allerlei blonden plukken waren voor haar gezicht komen te hangen. 'Hulp nodig?' de charmante stem ging bij haar door merg en been en een kleine grijns vormde zich rondom haar lippen. Deze onderdrukte ze echter toen ze haar gezicht naar Jack toe draaide. "Een extra paar handen kunnen nooit kwaad." antwoordde ze vriendelijk terwijl Jack zich dichter naar haar toe bewoog. 'Het is een buurtfeest, geen wedstrijd.' Een kleine lach ontglipte de dame haar lippen terwijl ze haar blik over alle schalen en bakken liet gaan. "Het is misschien een beetje veel ja..." beaamde ze schuldig. Jack bewoog zich opnieuw dichter naar haar toe. Ava voelde hoe haar hart wat sneller ging kloppen. Ze vond het maar niets hoe de man haar soms liet voelen. Ze wilde de controle in eigen handen houden, maar met Jack was dat soms onmogelijk. Hij schoof wat lokken rustig weg uit haar gezicht en pinde ze vast achter haar oor. Ava slikte de spanning die ze in haar lichaam voelde maar met moeite weg. Ze verlangde naar meer maar 1 keer was al te vaak geweest. Ze kon het simpelweg niet maken. Ze besloot daarom deze avond haar act van lieftallige vrouw des huizes niet te laten zakken, zelfs voor Jack niet. Voor ze het door had gehad had Jack zijn vinger door een van haar bakken heen gehaald. "Hey! Dat je mee wilt helpen betekent niet dat je voorrang krijgt mister." uitte ze lachend terwijl ze de bak subtiel bij hem vandaan trok. 'Hmm, heerlijk zoals altijd. Wat is het?' Voldaan ontstond er dit keer wel een zichtbare glimlach op de dame haar gezicht. Het was een opluchting om te horen dat het goed was gelukt. "Het is frambozen bavarois voor bij een van de taarten." antwoordde ze met een glimlach terwijl ze de bak oppakte. "En hij is inderdaad heerlijk.." Ava haalde dit keer zelf haar vinger door het beslag heen en likte die hypocriet zijnde als ze soms kon zijn af. Ze zette de bak weg en keek nieuwsgierig uit het raam. "Is Laura er nog niet?" Het was ergens een raar onderwerp om over te beginnen maar het zette wel een duidelijke toon. Ze konden niet flirten. Niet wanneer Will zo dicht in de buurt was. Of dat ging lukken was eigenlijk nog maar de vraag.

Fletcher Caleb Rogers

Ik holde mijn rug ietsbij een zachte aanraking van John al lag de man zelf iets te lekker om nog te kunnen veroeren. Daar lagen we dan, naast elkaar. John iets rechtopzittend, waardoor ik me naar hem toe rolde zodat ik mijn hoofd op zijn gespierde torso kon rusten. Ik zeurde iets dat ik waarschijnlijk het bed niet uit zou kunnen door ons wild avontuurtje van net wat hem even deed lachen, zelf zijn lach was zo warm dat ik er zo van smolt. Alles aan de man was werkelijk goddelijk. "Hmh, is dat echt nieuw?" vroeg hij de man me waardoor een schil lachje mijn lippen verliet waarna ik hem een tik tegen zijn schouder, waarna een "Hey!" lachend mijn lippen verliet. "Ik kan heus wel het bed uit als ik wil." mopperde ik met een gniffel. "Dat van gevoelloos zijn beneden is enkel na een nachtje bij jou." vervolgde ik met een wenkbrauwwiebel. "Al met de juiste woorden krijg je het daar beneden meteen weer te werken hoor." fluisterde ik vervolgens spinnend tegen zijn naakte huis aan, waarna ik verderlichte kusjes drukte van zijn borst tot zijn half tot aan zijn oor waar ik een speelse beet in zijn oorlel schonk. Als straf voor zijn opmerking.
De man schudde even zijn hoofd al kon ik aan zijn gezicht wel zien dat hij geamuseerd was om mijn woorden. ''Waarom zou ik? Moeten we echt ergens heen?'' sprak John waardoor ik weer even naar de man opkeek die ondertussen een slok nam van zijn whisky. "Well, son of the sherrif hier, als ik mijn hoofd niet toon dan slaat er wat paniek uit" mopperde ik. Mijn ouders verwachtten dat ik zou komen en hoewel ik wel met een smoes wel wat later er zou kunnen binnen glippen, zou niet komen een ramp zijn voor hen. Ik pruilde lichtjes om John's woorden al krulden mijn lippen algauw weer om naar een grijns ''Jij moet het zeggen, ik ben tot nu toe elke keer 's avonds pas komen binnen vallen bij zo'n buurt ding.'' vervolgde John en ik beet even bedenkelijk op mijn lip en ging rechtop zitten, met mijn bips op zijn schoot. John schonk zijn glas bij en vulde een extra whisky glas voor mij. Ik dronk normaliter niet al had mijn pa me ook al eens een boertje toegestopt en bij John kreeg ik ook wel eens een goed glas. Ik nam het kristallen glas aan en grijnsde terug naar John. ''Ik kan niet zeggen dat ik heel oncomfortabel ben hier.'' plaagde hij en ik keek hem geamuseerd bedenkelijk aan. "Daar heb je wel gelijk." begon ik en rekte me ietsje uit. "We kunnen hier wel nog even blijven." spinde ik dan vrolijk. "Daarbij ga ik ook nie tbuiten vorodat ik gedouched heb." sprak ik en keek John iets uitdagend aan terwijl ik een slok nam van mijn Whisky.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Flo had een grote mok koffie voor zijn neus staan terwijl hij de krant las. Gisteren had hij voordat zijn shift begon alvast de stoelen en enkele tafels op de locatie gebracht van waar de BBQ vandaag zou plaats vinden. Tijd om te koken of bakken had hij zelf niet gehad. Gisterochtend was zijn shift om 10 uur in de ochtend begonnen en deze duurde tot 10 uur in de ochtend vandaag. Hij was ongeveer een uur geleden thuis gekomen. In dat uur had hij gedoucht en een pot koffie gezet. Het was drukker geweest dan normaal. Ze hadden een tweezijdig auto ongeval net buiten Stowe, waarbij beide bestuurders bekneld hadden gezeten. Ook waren ze bij een brand van een flatgebouw geroepen in de stad die zo'n 20 kilometer van Stowe af lag. Gelukkig waren alle patiënten levend overgekomen naar het ziekenhuis, dat was het belangrijkste. Met beide waren ze incidenten lang bezig geweest en gezien Flo bevelvoerder was, had hij ook nog genoeg papierwerk te doen erna. Veel slaap of rust had er voor Flo niet ingezeten, hoewel hij hier tegenwoordig wel aan gewend was. Zo'n twintig jaar geleden toen hij nog negentien was, was dit wel anders geweest. Ondertussen was goed functioneren op weinig slaap een van zijn talenten geworden. Momenteel was er nog minstens 46 uur voor zijn nieuwe shift om te slapen of iets, dus het zou goed moeten komen.       Hij wierp een blik op zijn horloge om te zien hoeveel tijd hij nog had voordat Jesse zou komen. Wat ongeveer nu was. "Shit." Flo stond snel op en zette zijn koffiemok in de vaatwasser. Vervolgens liep hij snel de trap op om zijn mobiele telefoon van de lader te halen. Flo was niet verslaafd aan zijn telefoon, in tegendeel zelfs, alleen vond hij het fijn als de kids en Charlotte hem konden bereiken als er wat was en andersom. Hij keek op toen hij een deur open hoorde gaan. "Flo? Ben je er klaar voor?" Daar was Jesse al. "Kom er aan!" riep hij terug naar beneden en hij liet zijn mobiel in zijn broekzak glijden. De man liep vlug de trap weer af en stapte de keuken wedorm binnen. "Ik ben er klaar voor, jij ook?" Flo keek naar het aanrecht en ruimde ondertussen vlug nog spullen op. "En heb je er zin in?"

---

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

Darla Elizabeth Russo

Het was geen geheim dat ik dol was op vissen naar oude camera's. Hoe kappotter het ding, des te liever dat ik het wilde hebben. Er was gewoon iets magisch aan de fotokwaliteit van die dingen als ik ze bij Ethan had laten vermaken. De slechte resolutie, de kleuren die anders uitkwamen of gewoon de smudgieness maakte het een ware kunstvorm. Ik had wel normale camera's, eentje waar ik me rot voor had gewerkt om die te kopen en een nieuwere polaroid camera die ik van mam had gekregen voor mijn verjaardag. Echter werden er dan vaak ook "mooie" fotos verwacht van die dingen en dat was toch niet bepaald my vibe. Vandaar dat ik toch een enorme zwak had voor de meest afgeranselde camera's, iets wat voor mij meer waarde had dan de nieuwe canon op de markt. Ook vandaag had ik in mijn tas weer enkele camera's mee, van een afgesleten wegwerpcamera -dat ik niet kon wegwerpen- en mijn vintage Pentax. Het was mijn favoriete ding ooit en mijn meesterwapen bij het trekken van de meest onsmakelijke foto's. Fantastisch. Ik zwierde me recht, waardoor Joey opschrok en een 'Houd die vieze voeten van je gewoon bij je.' mopperde waardoor ik plagen mijn rechtervoet dichter bij zijn gezicht bracht vooralleer ik goed ging zitten en op Ethans stoelleuning leunde. Joey palmde vervolgens het bed in, waardoor ik genoodzaakt was Ethan te irriteren.
"Dit is wel een van de ergere die je hebt opgepikt." mompelde Ethan, hij had enkele draden in zijn mond bij gebrek aan armen. Gefascineerd keek ik toe hoe hij met het delicate stukje electronica te werk ging . "Ik geef geen garanties, maar ik kan er hopelijk wat van maken." sprak hij me toe waardoor ik tevreden grijnsde.
"Joey, kan jij je zus niet zeggen iets minder mishandelde elektronica te kopen?" Ethan had zich naar mijn broer toegedraaid en lachte wat, waardoor ik mijn armen van zijn stoel afhaalde.'Wat doet je denken dat ze wel naar mij luistert?' grinnikte Joey waardoor ik de twee heren met opgetrokken wenkbrauwen aankeek. "Ik doe wat ik wil." sprak ik kattig terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg. "Daarbij iemand moet ze adopteren! anders worden ze zo het stort opgegooid, dat kan ik die pareltjes toch niet aandoen." vervolgde ik luchtig en haalde mijn schouders op. Joey kwam weer overeind. 'Maar ik vrees zolang jij ze blijft fixen ze er nooit mee zal stoppen.' grijnsde de tweeling en ik maakte een klik geluidje met mijn tong. "Bingo, Jij bent mijn camera doc van dienst Ethan." vervolgde ik grinnikend waarna ik het voorbeeld van mijn broer volgde en de jongen een schouderklopje haf op z'n andere schouder. 'En, Darls, al enig idee wat je het eerst op de foto gaat zetten? Ik vind dat Ethan wel de primeur verdient na al dat harde werk.' vroeg Joey me terwijl hij zich plaseerde op Ethans Bureau. Ik nam de camera die Ethan net vermaakt heeft aan en inspecteerde het ding even, waarna ik de lens richtte op de twee heren en even grijnsde. "Hmm nog geen idee, ik heb het karkater van dit beestje nod niet ondervonden. Wat zal zijn specialiteit worden..." mompelde ik bedenkelijk en grimaste, waarna ik een foto trok, de flits sprong aan en nam de twee heren bij het onverwachtte. "Aha! Confused Single men, misschien word dat mijn nieuwe thema." plaagde ik de twee heren eens ze vereeuwigd waren op het nieuwe kiekje van mijn camera.

Christopher Sebastian Smith

Deze ochtend had ik al lopen meehelpen met het opzetten van enkele party tenten voor de buurtbarbeque. Iets waar ik soms toch wel eens naar uitkeek. HEt was wel zo'n sociaal evenement waar je vaak verplicht heen moest, maar afgezien van dat was ik altijd wel te vinden voor vlees bier en een goeie babbel met de mede vaders van deze wijk. Zo meteen ging ik ook helpen met de barbeque's aan te zetten. Ieder jaar was er weer discussie over of gas of houtskoolbarbeque's beter waren en dan hield ik me standvastig bij de oldschool techniek. Niets kon op tegen houtskool en het rokerige aroma dat het het vlees schonk. Dit gepaard met mijn speciale barbeque kruiden was gewoon top. Echter vooraleer ik de barbeque ging instaleren moest ik eerst nog wat regelen. Mijn opdracht van gisteren was ongewild wat uitgelopen waardoor ik alweer te laat thuis kwam. Dit had nogal een hevige discussie met Katelynn uitgelokt eens de kids hun bed inwaren. De laatste jaren kibbelde ik meer met Katelynn dan ik wilde en de ruzies lieten me niet meer zo koud als vroeger. Ik hield van mijn vrouw, maar ik kon haar gewoon niet toelaten in mijn werkelijke leven. Dat was immers veel te gevaarlijk. Twee weken geleden had ze me erop betrapt mijn trouwring niet aan te hebben en nu alweer eens te laat, het maakte haar behoorlijk wantrouwig, waardoor ik nu nog meer op m'n hoedde was dan anders. Ik liep de keldertrappen af naar beneden zodat ik in mijn 'mancave' belandde. Het waren gewoon wat oude meubels en een tv'tje samen met wat bakken bier maar het voldeed aan het idee van een ruimte waar niemand me hoefde te storen. Ook hier stond mijn barbeque grief zodat ik een geldige alibi had. Wat niemand wist was dat er een geheime wand zat achter de boiller, iets waar ik nu inglipte en de wand weer dichtduwde zodat ik ongestoord te werk kon gaan. Ik klikte het licht aan en een arsenaal aan wapens lichtte op. In de ruimte had ik een bureau met een desktop welke beschermd was met muren aan beveiligging, enkel mijn oogscan haf toegang tot het ding. Het was verdomme één groot scifi gedoe, maar het werkte en ik was al meer dan twintig jaar zonder problemen mijn job aan het uitoefenen hier. Accountant... Nee okee, spionnenwerk. Ik deed mijn gebruikelijk tafereel om de computer op te startten en verstuurde het bericht naar mijn opdrachtgevers. "vorobey byl poyman koshkoy*" Russisch was mijn moedertong al was ik het Engels van kleins af aan aangetraind. Deze zaak heeft maanden geduurd, maar het was eindelijk voltooid. Een landverader minder, gestorven aan een hartaanval. Niets ongewoons, althans dat is wat ze denken. Ik sloot de computer weer en checkte de beveiligging. Hier had ik een overzicht van niet alleen de beveiligings camera's in ons huis, maar ook in de gang en voor de kelder staken er camera's. Voorzorgsmaatergelingen. Eens alles veilig was, verliet ik de ruimte, sloot alles af en nam avast een zak houtskool mee naar boven. We hadden enorm veel geluk met het mooie weer buiten. Eens ik buiten kwam zag ik dat mijn vrouwlief en Laura ook al druk in de weer waren. Deze ochtend was het weer normaler geweest tussen Katelynn en ik, maar de spanning ging er nog steeds. Ik raapte dan toch mijn moed bij elkaar en liep naar de dames toe. "Hey daar dames." begroette ik de twee vrolijk. Ik legde de zak kolen even op de grond en klopte mijn handen even af, welke nu een beetje zwart zagen. " Is alles gelukt?" vroeg ik de twee en keek even naar de salades die ze hadden bereikt. De groenten zagen er heerlijk uit. "Had je dan toch genoeg sla?" vroeg ik Katelynn geamuseerd. Deze ochtend had ze nog zitten panikeren dat ze te weinig ging hebben.



(Russish -volgens google translate- de mus werd door de kat gevangen- )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH