Hoi allemaal,
Ik ben nu vijf jaar leiding op scouting en vrij actief in de trainingen. Al een lange poos wilde ik erg graag de Gilwell-training doen. Dit is namelijk een persoonlijke ontwikkelingstraining maar verder is ie vrij vaag omdat alles zo persoonlijk is.
Gezien het vrij duur is en verschillende varianten (hiking, survival, buitenland en Nederland), had ik hem nog even uitgesteld. Na wat denken en een kans in het Nederland besloot ik het te doen. Financieel gezien kwam het het beste uit, ik zou de helft van de vereniging krijgen en woon nog thuis dus het kon er wel vanaf.
Dus na een schriftelijke kennis making had ik 2 november de eerste kennismakingdag. Dit was eigenlijk niet heel spannend en ik ging er vol voor. Met mijn subgroepje leerden we elkaar al heel gauw goed kennen en ik hield er een fijn gevoel aan over.
Vorige week donderdag tot en met zondag was de eerste trainingsweekend. Mijn groepje is super fijn en daar kan ik alles mee delen. We leefden in een bubbel en ik had maandag nog veel moeite met het thuis zijn. iets wat ik nog nooit had ervaren. Ik begrijp nu de geheimzinnigheid ervan, want ik kan wel uitleggen wat we gedaan en geleerd hebben, maar veel dingen kan ik er ook niet van uitleggen. Zelfs niet aan mijn ouders.
Momenteel appen we elke dag, elke dag is er onbewust iemand die een update deelt waar de rest op reageert. We sturen foto's door en ik ben hard bezig met mijn thuis opdracht.
Ik ben mega hard aan het aftellen want donderdag mogen we het tweede weekend. Daarna moeten we tot april aan de thuisopdrachten werken en hebben we een nachtje terugkom. Echter zijn wij al aan het bespreken om met ons groepje eerder te gaan=)
Ik wilde dit gewoon even delen. Het was allemaal vrij heftig en ik weet nu echt wel wat mijn werkpunten zijn en mijn diepste valkuilen. Ook merk ik dat het mij nu al heel veel gebracht heeft in het leven op gebied van feedback geven.
Change is for weirdos ~ Niall Horan