[RPG • 300] All The Good Girls Go To Hell • Speeltopic - Speeltopics

8 sep 2019 - 22:55 Novilunium is offline

All the good girls
go to Hell

Setting

All the good girls go to hell
'Cause even God herself, has enemies
And once the water starts to rise
And heaven's out of sight
She'll want the devil on her team

A Billie Eilish song

Ieder voor zich hebben ze een keurig leven geleefd, kort als het mocht zijn.
Zes meiden komen op exact hetzelfde moment om het leven en zouden hun
ogen moeten openen aan de Hemelpoorten. Echter zijn het de duistere krochten
van de Hell welke hun verwelkomen. Zonder enige keuze te hebben behoren ze
tot een offer aan de duivel en diens zonen, want Bad Girls gaan na decennia ook
maar vervelen en God houdt de Rulers van de onderwereld liever te vriend. Al snel
wordt duidelijk dat ze maar beter hun best doen er bij te horen, want wanneer ze
gaan vervelen moeten ze het Paleis verruilen voor de eeuwige brandende vlakten.
Tijd om er achter te komen hoe lang een Good Girl, Good kan blijven.

Paleis

De Hell bestaat een oneindige brandende vlakte, waarin miljoenen zielen ronddolen zonder elkaar te zien. Iedere ziel beleeft zijn of haar ergste nachtmerries aan een stuk door en dit tot het einde der tijden. Het lijkt er altijd nacht, zonder sterren of maan. In het paleis noemen ze deze vlakten 'The Pit'. Het Paleis zelf torent hier hoog bovenuit en is gevestigd op een enorme rotsformatie. Het is opgebouwd uit zwart steen en heeft een lugubere uitstraling. Het heeft iets weg van een oude kathedraal, met oneindig veel trappen, gangen en ruimten. Er zijn overal balkons met openstaande deuren, waarvan de dunne rode gordijnen constant bewegen op het warme briesje wat er altijd staat. Er is een enorme bibliotheek, een groot binnenzwembad en een balzaal waar eeuwig gefeest wordt door nietsvermoedende zielen. Die zielen hebben nauwelijks door waar ze zijn en dansen tot hun voeten bloeden mochten ze niet gestopt worden door een van de heren. Het Paleis is gevuld met snuisterijen en dure schatten waar nauwelijks waarde aan wordt gehecht. De meiden hebben ieder een identieke eigen slaapkamer op de derde verdieping. De heren mogen het zelf bepalen, zolang het enigszins kloppend is tegenover elkaar. Er zijn in totaal vier verdiepingen en meerdere torens met verbindingen. Aangezien het altijd nacht is, wordt het hele Paleis verlicht door haarden, kroonluchters en kaarsen in nissen. De vuren lijken oneindig te branden. Buiten op de balkons heb je uiteraard enigszins 'verlichting' van de gloed van de brandende vlakten. Ook hoor je hier het eeuwige gekwelde gekerm van de veroordeelde zielen.

Rollen

The Girls
• Cunning
• Daemati
• HICCUP
• Limnaden
• Sombre
• Lovelyreads
King
• TOOL
The Princes
• Hanscom
• Teeth
• Dacre
The Higher Ups
• Hargreeves
• Cunning

• Eve Beatrice Summers
• Josephine Whitaker
• Cassandra Palmer
• Thahira Dawn Pax
• Chloe Mary Felix
• Zehra Youssef

• Levi Dow Jude

• Valac
•
• Asmodeus

• Grimm
• Djinn

• 1.3
• 1.3
• 1.2
• 1.4
• 1.2
• 1.4

• 1.2

• 1.3
•
• 1.4

• 1.2
• 1.4

Regels

Respect voor elkaar en elkaars rollen. Zorg dat niet alleen je eigen rol
tot recht komt maar probeer ook in het oog te houden hoe anderen hun
rol neer willen zetten. Iedere post bevat minimaal 300 woorden en
maximaal 600. Geen perfecte rollen en 16+ is zeker toegestaan. Verder
zijn de regels van Q uiteraard in werking en hoop ik op een actief speeltopic
met enthousiaste mensen. Alleen ik mag nieuwe topics aan maken. Vermeld
bij iedere post met wie je bent en waar in het Paleis.

Rollentopic • Praattopic

[ bericht aangepast op 30 sep 2019 - 11:01 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

8 okt 2019 - 21:01 Novilunium is offline

Novilunium 1529

E V E B E A T R I C E S U M M E R S

Outfit • Bedroom • Asmodeus

Waar Cass eerst totaal onwillig lijkt ook maar iets aan te nemen van Asmodeus, pakt ze dan plots toch zonder twijfeling zijn hand aan. Misschien heeft ze mijn blik begrepen en kan ze zich er bij neerleggen, voor nu. Asmodeus leidt ons de gang op en daarna is het een aaneenrijging van gangen en trappenhuizen. Mijn kamer ga ik nooit meer terug vinden, dat is een ding wat zeker is. We betreden een grote zaal met een lange tafel, een maaltijd uitgestald voor minstens dertig mensen.
''Welkom in de eetzaal, waar jullie vanaf nu uitgenodigd zijn om te komen eten met ons,'' verkondigt Asmodeus en ik denk niet dat zowel Cass als ik kan delen in zijn vreugde om dit feit. Zijn handen gebieden ons in de onderrug verder richting de tafel en hier laat hij ons los om er nonchalant tegenaan te leunen.
''Dus wat wordt het, een uitgebreid feestmaal of iets voor onderweg?''
Mijn ogen glijden over alles wat is uitgestald, al kan ik beter zoeken naar de dingen die er niet zijn. Cass geeft ondertussen te kennen dat ze geen honger heeft en ikzelf vraag me ook af waar mijn eetlust vandaan komt. Er is echter niet omheen te komen en mijn ogen vinden een sappig uitziende rode appel.
"Ik weet je naam niet eens," zegt Cassandra tegen Asmodeus en ik kan me inderdaad niet heugen dat hij zich aan haar heeft voorgesteld. Ik pak ondertussen de appel en heb het al halverwege mijn lippen gebracht, wanneer ik me met een geschokt kreetje bedenk.
"Asmodeus, is dit een truc? Mijn god, is dit net als met Persephone?" vraag ik, doelend op de Griekse mythologie. "Dat als we eten in de Hel we hier pas echt vast zitten?" Ik herinner me met een steek de verhalen die mijn moeder me altijd vol enthousiasme vertelde. De appel lijkt plots minder aantrekkelijk terwijl ik hem bijna beschuldigend in Asmodeus zijn richting steek.

Marrow deep, soul deep, essence deep

8 okt 2019 - 23:20 Vanth is offline

Vanth 23147

ASMODEUS
With Eve & Cassandra • Bedroom

Geamuseerd kijk ik naar Cassandra als ik nu ook haar maag hoor. Hmh, dood gaan maakt je hongerig blijkbaar. 'Ik heb geen honger,' mijn wenkbrauw schiet wat omhoog. Ik was zeker niet doof, als ze met een lege maag verder wou dan was dat haar probleem. 'Wat wil je met ons? Ik weet je naam niet eens...' Een donker lachje verlaat mijn lippen en ik duw mezelf van de tafel af. ''Ik ben Asmodeus, love.. Het is zo leuk je te ontmoeten..'' grijns ik en ik hou mijn hoofd wat schuin terwijl ik mijn blik tergend langzaam over haar heen laat gaan, tot ze weer bij haar gezicht eindigen. ''Maybe you heard about me..'' zeg ik dan nonchalant. Als ik andere zieltjes op deze plek moest geloven hadden sommige stervelingen al mijn naam gehoord, ik bleef benieuwd om te horen of dit bij de nieuwelingen ook zo was. Het was altijd interessant om te kijken, wat ze denken over je te weten.
''Wat ik wil?'' Ik haal lichtjes mijn schouders op. ''Dat weet ik nog niet, genoeg manieren om wat fun uit deze situatie te halen, niet?'' spreek ik weer op de nonchalante toon die ik eerder gebruikte. ''Ik hoop niet dat je haast hebt.''. Ik hef mijn kin wat en lach zachtjes, waarna ik weer naar Eve kijk als ik een geschokte kreet hoor. "Asmodeus, is dit een truc? Mijn god, is dit net als met Persephone?" vraagt ze me. "Dat als we eten in de Hel we hier pas echt vast zitten?" Ik lach weer en deze keer breekt er een glimlach op mijn gezicht uit die bijna zorgeloos lijkt. ''My my... Je kent de verhalen.'' zeg ik op een geamuseerde toon. Ik neem de appel van haar aan wanneer ze die mijn kant op steekt. ''Sorry darling,'' zeg ik en neem een hap van de appel. ''Een appel gaat je niet redden van hier.''
Ik schud mijn hoofd en loop langzaam naar haar toe, tot ik weer achter haar sta. ''Trouwens, ik zie je persoonlijk meer als Aphrodite. Onder andere godin van de schoonheid toch?'' fluister ik en ik pak een andere appel van tafel, die ik haar voor houd. Dan stap ik langzaam wat weg van haar en pak nog een appel. ''Vangen love.'' zeg ik gericht tegen Cassandra en werp nu ook in een boogje een appel haar kant op, dan konden we ook weer verder.

[ bericht aangepast op 8 okt 2019 - 23:22 ]

El Diablo.

10 okt 2019 - 17:06 LordJohn is online

LordJohn 10839

Cassandra "Cass" Palmer

car accident — dining hall — Eve & Asmodeus

'Ik ben Asmodeus, love... Het ies zo leuk je te ontmoeten. Maybe you heard about me.'
Cass keek weg toen hij zijn ogen over haar lichaam heen liet glijden en wederom kruiste ze haar armen voor haar borst over elkaar heen. Ze voelde zich allesbehalve prettig in dit jurkje. Ze droeg natuurlijk weleens jurken of minder bedekkende kleding en ze was ook echt niet zó preuts, maar het feit dat Asmodeus, zoals hij blijkbaar heet, haar als een soort lustobject bekeek, zorgde er niet voor dat ze zich comfortabel voelde. Zijn verdere opmerkingen over fun maakte de situatie nog verschrikkelijker.
Ze werd opgeschrokken door een kreet van Eve. De tekst ging vrijwel compleet langs haar heen en het duurde niet lang voor Asmodeus een appel haar richting op gooide en ze die onhandig ving. Ze voelde haar maag rommelen maar nam geen hap en keek er slechts naar.
'Ik heb geen honger,' zei ze toen weer, maar toch hield ze de appel vast en liet ze haar ogen weer even over de eetzaal glijden. Toegegeven, het was mooi, maar dat maakte het niet beter. Had Eve nou gezegd dat we in de hel waren maar eigenlijk in de hemel thuis hoorden? Een misselijk gevoel verspreidde zich door haar heen en ze keek weer even naar Eve. Het voelde zo onwerkelijk. Ze was dood, was in de hel terechtgekomen... Nog altijd hoopte ze dat het een slechte grap was, dat deze man een acteur was en dat haar vriendinnen dit in werking hadden gezet, maar met elke seconde dat ze hier was, verdween die hoop ook. Het liefst wilde ze het uitschreeuwen, ze wilde huilen en krijsen en Asmodeus' ogen eruit krabben, maar wist zich niet in beweging te zetten. Ze was leeg, op.
Dood.
'En nu?' vroeg ze op zachte toon.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

12 okt 2019 - 23:19 Limnaden is offline

Limnaden 77

Thahira Dawn Pax

Djinn ○ ● ○ Bedroom

Zijn antwoord is er absoluut niet éen die ik verwachte. Medeleven is hier ver te zoeken en de opgewekte stem van Djinn belooft dan ook niet veel goeds. ‘Nu kan je eeuwig leven. Hier, bij ons.’ Zijn armen theatraal opgeheven. Eeuwig leven, terwijl ik net heb laten bezinken dat ik dood ben. Het voelt allemaal zo onwerkelijk.
Nog steeds sta ik ongemakkelijk in de hoek van de kamer, mijn armen losjes langs mijn lichaam, mijn ene voet op de grond de ander er voorzichtig achter, leunend op mijn tenen en amper een poging doende om iets te verbergen.
‘Ik zal je rondleiden, mocht ik zelf de weg kunnen vinden na twintig jaar.’ Ik voel de ogen van Djinn over mijn lichaam glijden. ‘Houdt je dat aan? Mij hoor je niet klagen.’ Zijn lustige blik wendt hij niet af.
‘Neem aan dat je me niet voor niets in deze outfit hebt gestoken,’ zeg ik dapper. ‘Dus waarom iets anders aantrekken,’ zeg ik, éen wenkbrauw optrekkend naar hem. Geen flauw idee waar deze dappere woordkeuze vandaan komt, het is nu niet zo dat ik me bepaald prettig voel in het setje lingerie wat ik aan heb. Niet dat ik onzeker ben over mijn lichaam, maar om er nou mee te pronken is weer een heel nieuw stadium van ongehoorzaamheid.
Een klein stapje in zijn richting moet voldoende zijn om aan te geven dat ik met hem mee zal gaan. Zodra ik weer iets dichterbij hem kom merk ik wat voor dreigende aura om deze man hangt, aanvoelend dat ik echt moet oppassen. Maar toch wil ik me ergens diep van binnen ook overgeven aan wat me te wachten staat, waar hij me heen zal brengen en aan wie hij me verder zal voorstellen.
Djinn begeleidt me door de kamer richting de deur en mijn common sense neemt het vlak voor de opening weer over. Ik schiet snel terug richting de kast en grijp er het eerste jurkje uit wat ik tegenkom. Hier wurm ik me voorzichtig in en mijn haren springen als kleine veertjes zachtjes terug wanneer het jurkje over mijn hoofd valt. Djinn staat ongeduldig te wachten, dus ik snel me naar hem terug en leg zonder er bij na te denken mijn hand in de zijne.
‘Nu kunnen we gaan,’ vertrouw ik hem toe met een voorzichtig lachje rond mijn lippen. Mijn ogen vallen voor een tweede keer de diepe gang in, maar deze keer zet ik mijn voet over de drempel achter Djinn aan.

○ ● ○

Salty eyelashes and the endless Ocean

16 okt 2019 - 10:41 Novilunium is offline

Novilunium 1529

E V E B E A T R I C E S U M M E R S

Outfit • Diner Hall • Asmodeus

''My my... Je kent de verhalen,'' prijst Asmodeus me alsof ik het goede antwoord heb gegeven tijdens een quiz. Vervolgens neemt hij de appel van me aan en neemt een hap zonder oogcontact te breken. Het zou niet half zo sexy moeten zijn als het daadwerkelijk is en ik slik en wend mijn blik af.
''Een appel gaat je niet redden van hier.'' Wanneer ik weer opkijk heeft hij me dichter genaderd en stapt om me heen, zijn aanwezigheid tastbaar achter me ondanks dat ik hem niet kan zien. ''Trouwens, ik zie je persoonlijk meer als Aphrodite. Onder andere godin van de schoonheid toch?'' fluistert hij me toe, waarop mijn wangen wederom roder kleuren en ik opgelaten mijn keel schraap.
Ik krijg een appel aangereikt en vervolgens gooit hij er een naar Cassandra. De blondine heeft haar verdwazing nog niet af kunnen schudden en groot gelijk heeft ze. Bij mij sluimert het op de achtergrond en ik weet zeker dat het me nog eens in gaat halen. Misschien ben ik in shock.
"En nu?" vraagt Cass en hierop neem ik een hap van de appel onder het werpen van een verwachtingsvolle blik op Asmodeus. Mijn nieuwsgierigheid naar deze plek is iets naars, maar valt niet te ontkennen. Stiekem ben ik ook benieuwd naar de anderen waar Asmodeus het steeds over heeft.
"Bestaat Lucifer echt?" vraag ik, plotseling bang dat er om iedere hoek een rood gehoornde duivel weg kan komen. "Kun jij.. ben jij?" stamel ik wat onbeholpen. "Ben je een demon? Kan je... dingen?" vervolg ik, vaag gebarend in zijn richting om iets te indiceren, wat weet ik zelf niet eens.

[ bericht aangepast op 16 okt 2019 - 10:42 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

16 okt 2019 - 11:09 Novilunium is offline

Novilunium 1529

D J I N N

Outfit • Hallway • Thahira&Chloe

"Neem aan dat je me niet voor niets in deze outfit hebt gestoken," zegt ze dapper. "Dus waarom iets anders aantrekken." And my, my. Mijn grijns wordt wat men wicked noemt, puntige hoektanden on display, en mijn ogen hebben een bijbehorende glinstering.
"O, little dove, hoewel je Levi moet bedanken voor de outfit, ga ik je zeker niet dwingen iets degelijkers aan te trekken. Voel je niet verplicht iets anders aan te doen, het is hier immers warm genoeg," antwoord ik haar speels, de uitdaging duidelijk te zien in mijn ogen terwijl ik gebiedend richting de deur draai met een spottende buiging. Mijn andere hand houdt ik uitnodigend in haar richting.
Ze komt in mijn richting en geduldig wacht ik af, mijn ogen scherp op die van haar, mijn glimlach nog steeds een stille uitdaging. En heel even is er het idee dat ze het gaat doen. Dat ze mijn hand aan gaat nemen en dat ze met me mee zal gaan in niets dan haar zwarte onderkleding. Mijn mondhoek trilt dan ook in ongenoegen, want ik haat het wanneer mensen niet doen wat ik van ze verwacht. Haat het om niet als de wolf uit de strijd te komen ten overstaan van een schaap. Vergeet nog wel eens dat ik de wolf ben en dat ik met geen mogelijkheid anders uit de strijd kan komen. Heel even, en dan grimast ze en hobbelt terug naar de kast, waar ze een zwart jurkje aantrekt alvorens terug te komen.
"Nu kunnen we gaan," zegt ze, en neemt zonder twijfeling mijn nog steeds uitgestoken hand aan. Ik knijp in een bijna bemoedigend gebaar in haar vingers en trek haar dan achter me aan de gang op.
"Gang," verkondig ik dan ook, als een tourleider met weinig geduld, en neem niet de tijd stil te gaan staan. Ik buig af naar links en nog voor we tien stappen hebben gezet, opent een van de andere slaapkamer deuren zich en stapt er een blondine naar buiten. Nog een stap brengt me tot recht voor haar, geen acht slaand op persoonlijke ruimte.
"Wel, wel. Wie hebben we hier?" vraag ik laag, Thahira eveneens dichterbij trekkend. Dit wordt almaar leuker en leuker.

Marrow deep, soul deep, essence deep

16 okt 2019 - 18:05 Vanth is offline

Vanth 23147

ASMODEUS
With Eve & Cassandra • Bedroom

Tevreden kijk ik toe hoe Eve weer bloost en richt dan langzaam mijn blik op Cassandra. 'Ik heb geen honger,' zei ze toen weer en ik lach kort. ''Dat komt nog wel.'' zeg ik simpel en ga ondertussen op mijn gemak verder met de appel in mijn eigen handen. 'En nu?' kwam het toen op een zachte toon van haar kant. ''Nu....'' begin ik maar dan ben ik even stil en voel dan Eve's ogen op mijn branden, waardoor ik weer naar haar kijk en de verwachtingsvolle blik vang. Ik grijns lichtjes als ze een hap van de appel neemt. ''Well, nu zit je vast.'' plaag ik haar en knipoog snel.
"Bestaat Lucifer echt?" vraagt ze me dan en ik knik. ''Natuurlijk, wat zou de hel zijn zonder hem,'' zeg ik nonchalant, ''al zou qua uiterlijk niet snel door hebben wie het is.'' vervolg ik dan. "Kun jij.. ben jij?" stamelt ze dan en ik hou mijn hoofd wat schuin.
"Ben je een demon? Kan je... dingen?" vervolg ik, vaag gebarend in zijn richting om iets te indiceren. Een geamuseerde lach rolt over mijn lippen en ik haal losjes mijn schouders op. ''Zo zou je het kunnen noemen..'' zeg ik dan en ik grijns. ''Ik heb vele talenten, darling.'' zeg ik. ''Water is mijn specialiteit.'' zeg ik dan en ik pak een glas, waar ik water in laat komen. Ik reik het naar haar toe om aan te nemen. Ik besloot om niks los te laten over mijn hypnose, daar was het iets te handig voor. ''Oh, en ik heb natuurlijk iets voor de show.'' zeg ik en begin langzaam de enkele knopen van mijn shirt los te maken terwijl ik mijn blik ietwat geamuseerd gericht hou op de dames voor me.
Zodra ik ze allemaal los heb gooi ik het witte stofje op een stoel naast me en spreid dan mijn vleugels. Groot en zwart, de uiteinden gesierd met een pure gouden kleur. Ik haal lichtjes mijn wenkbrauw op en grijns naar de twee voor me. ''Impressed?'' plaag ik dan en na een tijdje trek ik ze weer in. Moeite om mijn shirt echter weer aan te doen neem ik echter niet, ik liep sowieso liever zonder rond. ''We kunnen altijd weer verder,'' zeg ik dan alsof er niks aan de hand is. ''Wat jullie willen.''

El Diablo.

17 okt 2019 - 19:54 Ken_ is offline

Ken_ 18305

GRIMM

With Zehra - At Zehra's room - Outfit

Zehra viel helemaal stil, al was dat volgens mij niet enkel door mijn woorden van net. Het waren de kleine trekjes in haar lichaamstaal dat verraden dat ze mijn aanrakingen niet zo erg vond, integendeel. Ik voelde haar wangen stilaan warmer worden wat werd bevestigd met een licht roze blos op haar getinte huidskleur. Wat aandoenlijk. Het waren de kleine onwennige bewegingen dat haar hadden verraden en ze leek mijn ijzige blik even te meiden eens ik mijn vingers van haar huid liet glijden.
Ze fronste haar wenkbrauwen even waarna het nu pas door leek te sijpelen dat ze werkelijk in de hell was beland en dit geen aftreksel van haar fantasie bleek te zijn. Paniek omvormde zich in haar bruine poelen waarna ze schichtig naar de deur keek. Dat was geen goed plan, een wanhopige poging om weg te lopen was iets wat de meeste gestrafte zielen deden hier. Daarbij was valse hoop en een oneindige gang naar een uitweg die onbereikbaar leek te zijn één van de favoriete martelingen die de demons uitvoerden op hun verse prooi. Vermakelijk wel, maar het werd ook snel saai als je het al eeuwen deed. Ik schonk Zehra dan ook wijselijk een waarschuwende blik, wat haar even gedeisd liet houden. Ik was misschien een dodenbrenger, ik had genoegmensen kennis om door haar heen te kijken.
'Het is niet anders blijkbaar,' verzuchtte Zehra tot mijn lichte verbazing, ik had eerder verwacht dat ze in huilen zou gaan uitbarsten. Hmm opmerkelijk, misschien kende ik mensen niet zo goed als ik dacht. 'En nu?' ik hield mijn hoofd wat schuin niet wetende wat de dame van me verwachtte. Dit was de hell, het antwoord op haar simpele en nu zou wel duidelijk moeten zijn niet? Oneindige marteling en mindgames a la Beelzebub.
'Is het ook jouw job mij een beetje rond te leiden hier of behoort dat ook niet tot je takenpakket?' haar woorden waren zo onverwacht, waardoor een oprecht vermakelijk lachje mijn lippen verliet. 'Al dat overdadige paars en goud doet pijn aan mijn ogen.' vervolgde de dame wat me amuseerde waarna ik soepel mijn schouders ophaalde. "Nou aan dat laatste heef ik je geen ongelijk." sprak ik, ikzelf zag het ook wel liever moderner anno de 21ste eeuw, maar goed, victoriaans komt stilaan ook weer terug in de mode en paars tja, ik ging de heer des hell niet beginnen de les te spellen over hoe hij zijn binneninterieur moest doen. "Als Grimm hoor ik enkel de dode naar hell of hemel te brengen, maar ik denk dat het geen ramp is om een gaatje in mijn agenda te maken voor een 'rondleiding' hier." zei ik quasi bedenkelijk, met een geamuseerde grijns om mijn lippen gekruld. Ik boog galant en weer naar de deur waar ikzelf binnengekomen was als teken dat ze deze kant moest opgaan. "Mylady." eens ze dan ook begon te wandelen, kwam ik naast haar te lopen. " Dit is dus het paleis, waar jij en enkele andere engelen te gaste zijn bij de heer des duivels en de drie prinsen" begon ik alweer een stuk serieuzer. " Omdat jullie toch ere gasten zijn hebben jullie de beste kamers gekregen in het beste plekje van hell, geloof me. Je wilt niet in de pit belanden." vervolgde ik simpel. "Het paleis heeft ook wel zijn goede kanten, er is een gigantische bibliotheek met interessante literatuur in alle talen van alle eeuwen, kennis waarvan de meeste geleerden van dromen." begon ik, terwijl we door de enorme hallen liepen. "Er is ook een zwembad, ballzaal, grote eetruimte, som maar op." ik haalde mijn schouders op. "Voorkeur om iets te bezichtigen? "

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

20 okt 2019 - 13:42 Sombre is offline

Sombre 2828

𝒞𝒽𝓁𝑜𝑒́ ℳ𝒶𝓇𝓎 ℱ𝑒𝓁𝒾𝓍

✞

Chloé • 19 • park › the hell, hallway • Djinn&Thahira

De lange heer die voor me stond en mij eigenlijk volledig negeerde deed er alles aan om de roodharige dame de badkamer in te krijgen. Het verbaasde me dan ook niks dat hij dit voor elkaar kreeg. De roodharige dame besloot zijn aanwijzing te volgen en liep richting de badkamer. Ze liep niet snel genoeg en kreeg een harde windvlaag in haar rug, ook mijn haren gingen heen en weer door de actie. De lange heer liep achter haar aan de badkamer in en meteen zag ik een mogelijkheid om deze ruimte zo snel mogelijk te verlaten. Ik ademde diep in en verzamelde wat moed, waarna ik een sprintje trok naar de deur en hier snel doorheen vloog. Aan de andere kant van de deur bleef ik echter weer stil staan. Een andere man en dame stonden voor mijn neus. Ik slikte even en stond meteen met mijn rug tegen de muur aan, met mijn handen voor mijn lichaam.
'Wel, wel. Wie hebben we hier?' hoor ik de man zeggen terwijl hij de dame naast hem dichterbij trok. Paniekerig keek ik naar de dame die hij vast had, ze leek absoluut niet blij. Ze had wel een soort jurkje aan, waarom had ik geen kleding aan?
'Eh...' kwam er zacht over mijn lippen. 'Ik eh...' vervolgde ik. 'Ik zoek de uitgang?' alles kwam twijfelend en onzeker over mijn lippen. Wat dacht ik wel niet, even deze gozer naar de uitgang vragen, alsof hij me die zou laten zien.

[ bericht aangepast op 20 okt 2019 - 13:43 ]

- thank you for existing -

29 okt 2019 - 23:16 Limnaden is offline

Limnaden 77

Thahira Dawn Pax

Djinn & Chloé ○ ● ○ Hallway

‘Gang,’ zijn geamuseerde toon ontgaat me niet, hij is net een klein kind met een nieuw stuk speelgoed. Deze gedachte geeft me de rillingen, ik ben dat speelgoed. De rondleiding is echter van korte duur, en het meisje dat uit de kamer komt gerend zet grote ogen op als ze ons ziet.
‘Wel, wel. Wie hebben we hier?’ vraagt Djinn met een lage stem. Djinn gaat zo dicht bij haar staan dat ze zijn adem wel op haar huid moet voelen en aangezien ik bijna net zo dichtbij hem sta is er nergens meer ruimte voor personal space. Ik schud mijn hand uit die van Djinn en zet een stap naar achter. Djinn zijn ogen schieten heel even opzij om te kijken of ik er niet vandoor ga. Mijn ogen vinden die van hem en ik rol ze diep achter in mijn kassen en weer terug, want waar zou ik in godsnaam heen moeten.
Zijn aandacht gaat weer terug naar de blondine. Ook ik ben nieuwsgierig naar haar en draai me iets meer in haar richting. Haar blauwe ogen staan wijd open en er komt een behoedzame bik onder haar lange wimpers weg, haar lichte huid steekt af tegen het donkere setje lingerie wat ze draagt en haar korte haren wiegen zachtjes heen en weer op het briesje wat achter haar weg komt.
‘Eh.. Ik eh.. Ik zoek de uitgang,’ weet ze onzeker en stamelend uit te brengen. Voordat Djinn een opmerking kan maken waarvan ik verzekerd ben dat die niet subtiel gaat zijn stap ik in haar richting.
‘Nou je bent niet de enige, ik zou hier ook wel weg willen,’ zeg ik weer zelfverzekerder dan ik ben.
‘O, don't they all, dolls,’ verkondigd Djinn met een scherp lachje waar ik rillingen van krijg.
‘Djinn hier,’ wijzend naar achter, ‘was me net een rondleiding aan het geven. Ik pak haar hand vast en knijp er bemoedigend in, misschien als we samen blijven dat we meer kans maken om het hier te overleven. Er van uit gaande dat ze niet in haar ondergoed wil blijven lopen maak ik aanstalten om haar mee te nemen terug de kamer in, ze zal toch ook een kast hebben? Dan bedenk ik me dat ze met lichte paniek uit de kamer kwam dus dat ze daar vast niet naar terug wil, niet dat er iemand achter haar aan is gekomen om haar te zoeken maar alsnog. Een snelle bik over haar lichaam laat me zien dat ze slanker gebouwd is dan dat ik ben maar veel te groot zal een jurkje uit mijn kast niet zijn.
‘Is het okè als ik haar nog even meeneem naar mijn kamer?’ vraag ik zachtjes aan Djinn. En ik blijf staan waar ik sta tot ik toestemming krijg.

○ ● ○

Salty eyelashes and the endless Ocean

4 nov 2019 - 22:03 LordJohn is online

LordJohn 10839

Cassandra "Cass" Palmer

car accident — dining hall — Eve & Asmodeus

Cass bleef wantrouwend naar Asmodeus kijken en raakte de appel verder niet aan, ook al voelde ze de leegte in haar maag. Ze wilde er niet aan toegeven.
'Ben je een demon? Kan je... dingen?' vroeg Eve. Cass was al verbaasd dat ze al die vragen durfde te stellen. Zelf wist ze nog steeds niet helemaal of dit een slechte grap was of dat ze écht was gestorven. Het zou bijna niet mogelijk moeten zijn om dit na te kunnen doen... Die gedachte werd direct beaamd toen de demon, zoals hij zichzelf min of meer noemde, een leeg glas zomaar met water vult. Uit het niets.
Shit.
'Oh, en ik heb natuurlijk iets voor de show.'
Cass wist niet wat haar overkwam en met grote ogen staarde ze naar de zwarte vleugels die hij ineens uitklapte. De randen waren een mooie gouden kleur en ze kon het niet helpen er langer dan misschien gepast was naar te staren. 'Impressed?' plaagde hij en ze werd uit haar trance ontwaakt en wendde zich direct af, blozend en beschaamd. 'We kunnen altijd weer verder. Wat jullie willen.'
Even keek Cass naar Eve en ze zuchtte, legde de appel op de tafel neer en sloeg haar armen wederom over elkaar heen. 'Ik wil wel verder,' mompelde ze uiteindelijk.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

5 nov 2019 - 21:22 lovelyreads is offline

lovelyreads 653

Zehra Youssef

❝Devil underneath your skin
Listen to the whisper and give in❞

• Slaapkamer • Met Grimm • Outfit •

'Voorkeur om iets te bezichtigen?' vroeg Grimm aan Zehra op een toon waaruit ze afleidde dat hij het allemaal wel amusant vond.
Zehra daarentegen vond het minder amusant. Haar hoofd tolde van wat hij haar net even tussen neus en lippen door allemaal had verteld. Prinsen? De pit? Heer des Duivels? Dat ze niet wist wat hij bedoelde en het allemaal niet heel erg gezellig klonk vergrootte enkel haar paniek, maar ze besloot hier dit keer niet aan toe te geven. Rustig blijven was het beste wat ze nu kon doen. En op de juiste momenten naar informatie vissen. Het liefst informatie die haar kon wegleiden van hier.
'De balzaal?' stelde ze uiteindelijk voor. Ze hoorde zelf ook dat haar stem iets hoger klonk dan gewoonlijk. 'Gisteren zou ik misschien voor de bibliotheek gekozen hebben, maar enkel het horen van het woord geeft me al een nare bijsmaak,' vervolgde ze. Grimm leek haar niet helemaal te volgen. 'Beschoten in de universiteitsbibliotheek,' verduidelijkte ze. 'Doodgeschoten,' verbeterde ze zichzelf daarna. Dat woord gaf haar meer dan enkel een nare bijsmaak en bezorgde haar de rillingen. 'Vier kogels om precies te zijn. Tenminste, vier die ik kon tellen voor alles zwart werd. Dus geen bibliotheek vandaag als het kan.'
Grimm ging hier tot Zehra's opluchting mee akkoord en ging haar voor de kamer uit. Ze belandden in een grote hal waar letterlijk geen einde aan leek te komen. De moed zakte in Zehra's schoenen bij de aanblik van deze eindeloosheid, maar toch nam Zehra alles om zich heen zorgvuldig in zich op. Wie weet kwam het haar nog wel van pas. Ze bekeek de deuren en de schilderijen en andere wanddecoraties, herhaalde in gedachten de bochten en telde haar stappen tot ze aankwamen bij twee hoge deuren. De deuren waren gesloten en zagen er zwaar uit, maar toch hoorde Zehra door het massieve hout heen gekerm en gehuil boven de muziek uit komen.
'Ehm..,' aarzelde Zehra. Een balzaal had geklonken alsof het een plek zou zijn dat misschien nog enigszins in de buurt van prettig zou komen. De geluiden vanachter de deuren vertelden haar echter iets heel anders. 'Bij nader inzien stel ik voor toch maar wel richting de bibliotheek te gaan,' liet ze Grimm weten. 'Vergeet wat ik eerder zei. Boeken in talen van alle eeuwen, zei je, toch? Kunnen geen vier kogels tegenop. Wat zeg ik? Kunnen geen vierhonderd kogels tegenop!' Ze stootte een nerveus geluid uit wat met een beetje fantasie in de buurt kwam van gegrinnik. 'Klinkt reuze interessant allemaal. Waar wachten we nog op? Ik groei onderhand een baard hier. Laten we gaan!' ratelde ze met weinig overtuigend geveinst enthousiasme.
Ze wilde zich al omdraaien om weg te komen van de balzaal, weg te komen van het ijzingwekkende gekerm, maar Grimm dacht daar duidelijk anders over.

[ bericht aangepast op 5 nov 2019 - 21:42 ]

“Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

14 nov 2019 - 22:11 Novilunium is offline

Novilunium 1529

D J I N N

Outfit • Hallway • Thahira&Chloe

‘O, don't they all, dolls,’ verkondig ik op de vrij amusante aanname dat hier een uitgang zou zijn. Het is zachtst gezegd hilarisch. Deze meiden zijn hilarisch. Tot het moment dat ze dat niet meer zijn.
‘Djinn hier was me net een rondleiding aan het geven,' zegt Thahira terwijl ze naar me wijst. Ze wijst naar me, steekt haar fucking sterfelijke vinger in mijn richting en het is zo respectloos dat ik al voel hoe mijn ogen verduisteren, letterlijk, nog voor de razernij door me heen spoelt als een hittegolf. ‘Is het okè als ik haar nog even meeneem naar mijn kamer?’ vervolgt de donkerharige dame alvorens vragend naar me te kijken en haar fout te beseffen. Ik grom, laag en vervaarlijk, en voel hoe mijn grip op de omgeving meer kracht vergt. Het lijkt donkerder te worden om ons heen en ik laat mijn ondertussen compleet zwarte ogen over de blonde dame haar lichaam glijden.
'Nee. Nee ik denk niet dat dat oké is,' antwoord ik laag, mijn stem scherp. 'En ik denk dat jij je beter kan gedragen mocht je geen versnelde trip naar The Pit willen.'
De energie van mijn woede is overweldigend als altijd, alsof ik mijn kern vind in de chaos van furie. Het is als een deel van me en brengt al mijn zenuwen in een staat van gereedheid, compleet in mijn element en me bewust van wat ik kan. Mijn rug jeukt op de plek waar mijn vleugels kunnen ontspruiten, maar met een rol van mijn schouders schud ik het af het nog niet het juiste moment vindend om deze te tonen.
'En wat jou betreft,' richt ik me tot de blondine, 'wat is je naam en weet je waar je bent?' sneer ik, mijn charme lang vergeten en prooi aan mijn wispelturigheid. Ik weet hoe ik er uit moet zien, ogen gitzwart en de schaduwen die me omhelzen alsof ik hun kern ben. Terug in de Hell zijn maakt het allemaal zo veel sterker, zo veel makkelijker om de controle te verliezen. Met hongerige ogen wacht ik op haar antwoord, mijn grijns zicht gevend op scherpe hoektanden.

Marrow deep, soul deep, essence deep

15 nov 2019 - 13:59 Sombre is offline

Sombre 2828

𝒞𝒽𝓁𝑜𝑒́ ℳ𝒶𝓇𝓎 ℱ𝑒𝓁𝒾𝓍

Chloé • 19 • park › the hell, hallway • Djinn&Thahira

✞

Zowel de man in het donker gekleed als de dame staarde me vol verwachting aan, wachtend tot ik iets zou zeggen, dacht ik.
'Eh...' kwam er zacht over mijn lippen. 'Ik eh...' vervolgde ik. 'Ik zoek de uitgang?' alles kwam twijfelend en onzeker over mijn lippen. Wat dacht ik wel niet, even deze gozer naar de uitgang vragen, alsof hij me die zou laten zien.
'Nou je bent niet de enige, ik zou hier ook wel weg willen,' hoorde ik de dame zeggen, het klonk zelfverzekerd. Zou ze hier al langer zitten dan ik? 'O, don't they all, dolls,' zegt de man vervolgens geamuseerd. Dat kleine beetje hoop wat ik zojuist had verkregen werd gelijk weer in de grond gedrukt door deze opmerking. Voorzichtig keek ik dan ook even naar de vloer, waarna ik hen weer aankeek.
'Djinn hier,’ zei de dame wijzend naar achter, ‘was me net een rondleiding aan het geven.' Ze nam mijn hand in die van haar en kneep er geruststellend in, dat voelde absoluut fijn. De blik van Djinn zorgde er echter voor dat ik mijn hand per direct terug trok en een stap naar achter zette.
'Is het okè als ik haar nog even meeneem naar mijn kamer?' vroeg de dame aan Djinn, waarop ik al bijna "nee" wilde schudden. Een grom verliet zijn lippen en het bracht me echt in een verschrikkelijke staat. Hij was zo intimiderend...
'Nee. Nee ik denk niet dat dat oké is,' antwoord Djinn scherp. 'En ik denk dat jij je beter kan gedragen mocht je geen versnelde trip naar The Pit willen.' Mijn wenkbrauwen gingen vragend omhoog bij "The pit". Wat moest dan nou weer voorstellen, een plaats nog erger dan deze?
'En wat jou betreft,' klonk Djinn terwijl hij me streng aankeek. 'wat is je naam en weet je waar je bent?' Ik slikte even en dacht na. Ik wist wel waar ik was, tenminste, ik dacht dat ik wist waar ik was.
'Eh, ik ben Chloé Felix...' kwam er zacht over mijn lippen. 'De hel?' kwam er nog een stuk zachter achteraan.

- thank you for existing -

Index RPG Actieve Topics Zoek