ik ben vergeten m'n post te schrijven voor ik op enter duwde, excuses. hij komt eraan
Ik ben zeker dat er geen enkele Belg op Q is die hier nog niet heel de week via facebook en nieuwssites van hoort, maar voor de Nederlanders onder ons: vorige zaterdag is er in Antwerpen een meisje verdwenen en ze is zondag vermoord teruggevonden, nadat haar gerief op allerlei plaatsen eerder al gevonden was.
Heel Vlaanderen is natuurlijk razend, en ik denk dat niemand met alle vijf op een rijtje wil begrijpen wat er in die man zijn hoofd om ging. MAAR ER VERANDERT NOOIT IETS. NOOIT. NEVER. JAMAIS. IK WEET NIET IN HOEVEEL TALEN IN HET NOG MOET OPSCHRIJVEN, MAAR IK WORD GEWOON NOG BOZER ALS IK HIER IN CAPS BEGIN TE ROEPEN.
EN WE VERGETEN ZE ALTIJD. De laatste keer dat er iets (for the better) veranderd is, was na Dutroux. Sindsdien? Niks. Nada. Noppes. Na Ronald Janssen? Niks. Na Béatrice Berlaimont in Aarlen jaren geleden (en NIEMAND herinnert zich die nog, om de één of andere reden), EEN MEISJE VAN VEERTIEN WAARVAN DE DADER DRIE DAGEN ERNA NOG EENS IEMAND VERKRACHTTE? NIKS. En nu? Ik hoop er zelfs niet meer op. Er wordt nooit. iets. veranderd. DIE MAN WAS VEROORDEELD TOT VIER JAAR, TWEE JAAR GELEDEN. DIE HAD VAST MOETEN ZITTEN.
Er zijn al talloze artikels verschenen over "stop met te zeggen dat ze op de verkeerde plaats op het verkeerde moment was", en ja, absoluut, maar laat ons ook eens stoppen met te zeggen "let alsjeblieft op!" nadat zulke dingen gebeuren. Het is uit bezorgdheid, en goed bedoeld, maar het impliceert wel DAT DIE SLACHTOFFERS NIET AAN HET OPLETTEN WAREN. Dat wat meer opletten die slachtoffers had kunnen redden. BULLSHIT. BLOODY BULLSHIT.
En ik weet dat jullie dit allemaal allicht al tien keer gelezen hebben elders, en dat dit geen nieuwe inzichten zijn, maar ik moest het er even uit krijgen, want ik weet niet hoe ik die woede er anders uit moet krijgen. Excuses.
[ bericht aangepast op 8 mei 2019 - 19:01 ]
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried