Ik, uh... vind het nog steeds heel gek dat (positief bedoelde) opmerkingen over mijn gewicht tegenwoordig een vast onderdeel lijken te zijn van familiebijeenkomsten die iets met eten te maken hebben (en sommige waarvoor dat niet geldt). Ik was nooit echt dik, denk ik, maar ik was wel groot en mollig en definitief niet dun in vergelijking met andere kinderen van mijn leeftijd en nu is dat wel iets wat mensen zien als ze naar me kijken, blijkbaar, en dat is prima (zij het af en toe nog steeds wat verrassend omdat mijn brein dat nog steeds niet helemaal heeft geïnternaliseerd), maar ik weet oprecht nooit wat ik ermee moet als mensen daar iets over zeggen??? Het voelt positief maar tegelijkertijd weet ik niet zo zeker of ik wel echt blij wil zijn met zulke opmerkingen omdat het wat heel ongezonde ondertonen heeft en gebaseerd is op allerlei onzinnige standaards, dus ???
"Het lijkt me over het algemeen een slecht idee om mensen aan te spreken op hun gewicht zelfs als je het als compliment bedoelt, maar het is zeer specifiek een slecht plan bij jonge vrouwen omdat die zich daar doorgaans hoe dan ook al pijnlijk bewust van zijn op ieder moment door hoe onze maatschappij het voortdurend aan ze opdringt, dus misschien zou je dat in het vervolg beter niet kunnen zeggen" lijkt een beetje... een domper. Idk man. Het mystificeert me allemaal meer dan zou moeten.