[RPG • 300] Les Alouettes d'Or • Speeltopic - Speeltopics

---

Montreal, Canada. De een na grootste stad van Canada, waar voor iedereen wel iets geweldigs te beleven valt. Het paradijs bezit ook een schaduwzijde. In de arme buurten van de stad heerst er altijd een gespannen sfeer op straat en heeft de politie niets te zeggen. Vroeger heersten hier bende oorlogen, maar de laatste jaren zijn alle arme buurten overgenomen door Les Alouettes d'Or. Les Alouettes d'Or heeft haar uitvalsbasis in Hochelaga-Maisonneuve, de Franstalige ghetto van Montreal, waar ook de meeste van haar leden vandaan komen. De gang bezit hier en in Montréal-Nord meerdere bars, clubs en winkels, delen van de haven, stukken land, en enkele blokken met appartementen. Voor de arme inwoners is Les Alouettes d'Or een god's geschenk, gezien ze door hen betaalbaar kunnen huren, te werken voor een goed salaris, en veilig kunnen wonen, maar voor iedereen van buiten de ghettos, zijn ze staatsvijand nummer 1. De gang verdient namelijk niet haar geld met het verhuren van huizen, of het schenken van cocktails. Dit is maar een front voor alle illegale praktijken die er achter gesloten deuren omgaan. Het hart van de organisatie vind je op het grote trailerpark aan de rand van de haven. Dit is een plek die de politie en zelfs de marechaussee niet durft te betreden. Voor buitenstaanders is het een bijzonder vijandige plek, maar voor eenieder die het thuis noemt, brengt het veiligheid, familie, en geborgenheid. De wildste geruchten gaan er over wat er allemaal gebeurt op het trailer park, maar voor iedereen die er woont is het een ding: La Maison

---

• Les Alouettes d'Or • Een bende ontstaan op de straten van Hochelaga-Maisonneuve. Het heeft enkele generaties geduurd voor een groep straatschoffies zonder toekomst is uitgegroeid tot de grootste speler op het criminele toneel van Montreal, maar dat is nu zeker het geval. Elk aspirant lid moet een zware ontgroeningsperiode doorstaan. Mocht dit lukken, dan wordt die ingelijfd en ontvangt het teken van de gang die zowel befaamd als bevreesd is: Een tattoo van een leeuwerik met een goudgele accenten. De meeste van de gang wonen in de twee buurten waar ze de meeste macht hebben. Slechts de families waarmee het in begonnen, samen met weeskinderen uit de buurten, wonen op La Maison trailer park. Het is een echte warme gemeenschap, een echte familie, ondanks alle duistere praktijken die zich er afspelen. De kinderen gaan naar school een worden zo ver mogelijk van de illegaliteit afgeschermd. Ze worden enkel van tijd tot tijd gebruikt als brief couriers. Dit betekent niet dat zij zich snel los zullen breken van hun afkomst. Nog altijd zijn er namelijk amper kansen voor de kids uit deze buurten, en is de keuze vaak makkelijk om hetzelfde te doen als hun ouders voor hen. Toch mag geen enkel kind beginnen aan de ontgroening voor ze 16 zijn, en is de initiatie niet voor hun 17e. De gemeenschappelijke plek voor de gang is l'Étoile Rouge, een oude bar, origineel voor zeelieden, maar al tientallen jaren lang de plek waar zaken worden besproken en plannen worden gedeeld onder bendeleden. Hier zijn ook de initiaties van nieuwe leden en wordt er gestemd over de toekomstplannen. Daarbij kan je er nog altijd een koud biertje drinken en een stevige maaltijd eten.

---

• Rollen • • Abel Hugo Pelletier • Barman @ l'Étoile Rouge • KIaus • 1.1 • Amor Chesterfield • Positie • Hargreeves • 1.1 • Gabriel Jordan • Wapenhandelaar • Ricciardo • 1.2 • Jackson Malcolm Thorpe • Mensenhandelaar • xJess • 1.4 • Manuel Zachary Lockwood • Pooier/Bordeeleigenaar • Hargreeves • 1.5 • Ruby Novac • Illegaal gokken • JudithSuzann • 1.4 • Julia Walker • Cybercrime • Kavinsky • 1.2 • Blanche Tremblay • Kidnapping • Gwisin • 1.4 • Freya DeLuna • Dief • Nesryn • 1.4 • Valerie Michelle De La Fonté • Coordinator ontgroening • DevIce • 1.7

---

• Regels • • Minimaal 300 woorden. • Q Huisregels gelden hier. • OOC in het praattopic. Geen ruzies en weer respectvol naar elkaar toe. • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, deals gaan mis, als arme sloeber heb je geen banden met de maffia, als 20 jarige ben je niet de hoge baas, en NIEMAND is oppermachtig de bende is een democratie. • Geen Mary Sue's, ook geen te sterke krachten/mutaties • Naamsveranderingen doorgeven. • Geen personages van anderen besturen. • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post • IrisWestAllen maakt nieuwe topics aan. • De Situatie • Zaterdag 1 Juni, 12.02, 25 graden met een stralende zon en geen wolkje aan de lucht. De loodzware ontgroening van enkele aspirant leden is in volle gang. Tot nu toe is er nog niemand afgevallen, maar enkelen balanceren op het randje van breken. Voor de rest van Les Alouettes d'Or, is dit meestal een moment om kort terug te denken aan hun eigen ontgroening. Toch is er maar weinig tijd om stil te staan. Het werk stopt namelijk voor niemand en tijd om het rustig aan te doen is er niet. Vanavond is de traditionele verkoop van de groentjes in l'Étoile Rouge. Dit betekent dat leden kunnen bieden op de aspirant leden, waarna ze een week het 'eigendom' worden van de hoogste bieder, met de regel dat je niets met ze doet, wat je met een vol lid ook niet zou doen. Als ze geluk hebben, zijn ze een week lang aan het schoonmaken, als ze pech hebben... dan leren ze snel het harde leven van een lid wel kennen. De opbrengst van de veiling gaat naar hun fonds voor weduwen en wezen. Geniet van het weer, neem nog een biertje bij de bar, denk misschien over vroeger, of nog beter over vanavond vanavond, want wie weet neem je wel iemand mee naar huis. Maandag 24 December, 14.22, -4.3 met een snijdende wind vanuit het noorden. Ondanks dat het Kerstavond is, is het bij Les Alouettes d'Or business as usual. Iedereen is hard aan het werk. De ene om te zorgen dat ze morgen bij hun familie kunnen zijn, de ander om last minute nog wat geld te verdienen om cadeaus te kunnen kopen, de ander gewoon omdat het werk nooit stopt. Vanavond is er nog een kleine bijeenkomst in l'Étoile Rouge om elkaar een fijne kerst te wensen en nog eens duidelijk te maken dat met Kerst de zaken met de buitenwereld voor een dag stil liggen in alle takken van de bende, van drugsdealen tot omkopen. Het is een oud gebruik, maar tot nu toe heeft niemand eraan durven tornen. Dus, zorg dat je al je zaakjes op orde hebt, voor de 'vrije dag', en kom dan gezellig wat drinken in de bar, of ga nog snel even cadeaus kopen voor je geliefden, of doe nog de laatste boodschappen voor het kerstdiner van morgen. De meesten zullen zich ophouden in de bar om hun laatste zaakjes te regelen en voor te bereiden voor de 24u stop die om klokslag 12u 's nachts ingaat. Daarbij zal iedereen hier in de loop van de dag toch verzamelen voor de kerstborrel. Canada kent geen 2e Kerstdag zoals wij, en alles zal dus weer terug gaan naar normaal op 26 December.

---

[ bericht aangepast op 15 april 2019 - 14:56 ]

---

Bowties were never Cooler

---

25 years | Cybercrime | Walking home | Alone calling Amor | Outfit Een zucht rolde over Julia haar lippen terwijl ze haar spullen bij elkaar raapte. Ze had net de laatste touwtjes aan elkaar geknoopt om ervoor te zorgen dat voor morgen alles klaar was. Ergens vond ze het altijd frustrerend zo'n vrije dag. Er ging voor Julia zoveel aan vooraf, want alles moest goed zijn, het was meer dan even een computer afsluiten en een dagje niks doen. Er ging nog redelijk wat aan vooraf, maar aan de andere kant vond Julia het ook altijd wel weer een opluchting. Een dag waarop ze even helemaal niks hoefde, bij haar ouders langs gaan misschien, maar dat was het en wanneer ze bij haar ouders was werd alles wel voor haar geregeld. Vooraf vervloekte Julia altijd de vrije kerstdag, maar als hij er dan uiteindelijk was was ze er maar al te dankbaar voor. Julia viste haar jas van de kapstok en wierp nog een blik op haar werkplaats, waarna ze het licht uit deed, vrijheid. Niet alleen morgen, maar ook de rest van de avond was er gewoon helemaal niks meer wat nog even snel af moest. Geen gestress meer voor de komende... hoeveel uren zou ze nu hebben, zo'n 34 uur. Hard werk leverde ook wat op hè. Onderweg naar huis kocht Julia een goedkope kop koffie bij de supermarkt, erg smaakvol misschien niet, maar je moest toch wat? Julia haar eigen koffiezetapparaat was al een veel te lange tijd kapot. Ze mocht dan geweldig zijn met een computer als het op andere apparaten aankwam wist Julia vrij weinig, dus wat er met het apparaat aan de had was, was voor haar een enorm vraagteken. Ze wist alleen dat er geen goede koffie meer uit kwam stromen en met de kleine kennis die haar vader had had hij haar weten te vertellen dat repareren waarschijnlijk vrij weinig zin had. Echter had Julia tot dit punt nog niet ergens een goed tweedehands koffiezetapparaat kunnen vinden en verspilde ze haar geld aan slechte koffie uit de supermarkt in de buurt van haar huis. Voordeel was wel dat de warme vloeistof nu Julia haar koude handen warm hield terwijl ze haar weg naar huis vervolgde. Tot dat Julia haar telefoon plots afging en Julia in ieder geval met een hand haar warme koffie los moest laten. Toen ze haar mobieltje uit haar jaszak had gevist keek ze eerst even snel op het scherm, een kleine glimlach verscheen op Julia haar lippen toen ze Amor zijn naam zag staan. 'Hey, Lover,' zei zei toen ze de telefoon opnam.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

23 ▪ Kraakster/Dievegge ▪ Serveerster ▪ at home ▪ w/ Amor

---

“Arii,” hoorde ze haar beste vriend jammeren terwijl haar ogen nog scannend over haar kleren gleden. Ze blies paar pluizige plukken uit haar gezicht. Haar haren zaten nog nonchalant in de war – wat haar mateloos ergerde gezien ze nog niet eens wist wat ze moest aantrekken, laat staan wat ze met haar haren moest doen – die ze voorlopig in een slordige knot zette.       Ariana wierp een onschuldige blik richting Amor om vervolgens weer naar haar spiegelbeeld te kijken. “Je ziet er geweldig uit in alles, zelf de gay jongens draaien zich voor je om,” zei Amor waarop Ariana niet kon laten om haar ogen te rollen terwijl een glimlach op haar gezicht spreidde. Ze schudde kort haar hoofd om vervolgens weer in haar kleren te duiken. Ze hield even een trui vast terwijl ze verder zocht naar een geschikte outfit totdat ze Amor hoorde klagen. “Ooh wacht nee ik neem dat terug,” zei hij fronsend waarop Ariana ietwat verbluft haar mond opende. Ze volgde zijn blik naar haar trui – die ze ietsjes hard naar hem toe smeet. “Asshole,” mompelde ze grijnzend.       Amor liep naar haar kast om haar te helpen – al kreeg Ariana meer het gevoel alsof hij haar alleen maar wilde afkraken. “Oh Ari, hiermee lijk je net op die vuilnisbakmuppet.” Hij gooide haar trui – die ze wellicht gestolen had – op de grond om vervolgens haar op haar bed te drukken. Hij nam haar taak van haar over, al hoorde je Ariana niet klagen. Ze zat braafjes in kleermakerszit op haar bed en liet haar handen op haar schoot rusten. “Ik fix je probleem zo wel. Onmogelijk dat je vanavond niet met een man weggaat,” begon Amor waarop Ariana haar mond opende om een opmerking te maken, maar Amor was haar al voor. Alsof hij haar gedachten kon lezen. “En nee ik tel niet als die plus one.” Wijselijk drukte ze haar lippen op elkaar. Ze vertrouwde Amor’s kledingkeuze, dus zag Ariana haar kans schoon om haar haren te kammen. Ze trok het elastiek uit haar haren, met als gevolg hingen haar haren losjes over haar schouders. Ze raapte de kam van de grond – haar kamer was een puinhoop – en kamde haar haren terwijl haar beste vriend dromend haar jurk tegen zich aandrukte. “Oh nog zwarte handschoenen en diamanten en je zou precies Audrey Hephburn zijn. Hier probeer maar es. Dan stuur ik Julia dat we bijna klaar zijn om te feesten,” zei Amor om vervolgens haar jurk naar haar toe te werpen.       Ariana kamde de laatste klitten weg vooraleer ze haar benen ontplooide en opstond om haarzelf op te tutten. Echter raakte ze licht in paniek toen Amor Julia wilde bellen. Ze gooide haar jurk op haar bed om snel de spullen die ze van Julia had ‘geleend’ te verstoppen door haar eigen kleren die al op de grond lagen eroverheen te strooien. Vorige keer had Julia ontdekt dat Ariana haar ring had gestolen en de stoom kwam uit haar oren. Ariana kon er niks aan doen, bad habits. Ze moest haar kamer echt een keer opruimen, maar ze had zoveel spullen – meer dan de helft waren gestolen – dat het te veel werk was.       “Hé, Julia!” blèrde Ariana toen ze haar stem hoorde terwijl ze haar jurk opraapte om eindelijk om te kleden. "Ik ben binnen een kwartiertje klaar," mompelde Ariana voordat ze in sneltreinvaart zich omkleedde om vervolgens haar haren te krullen.

[ bericht aangepast op 1 jan 2019 - 17:32 ]

AMOR CHESTERFIELD

Ik kreeg een trui tegen mijn hoofd aangeworpen vervolgd door een gemompelde “Asshole,” waardoor ik grijnzend naar Ariana keek. Iemand moest het zeggen als ze smaak had of niet, no? Ik kreunde dan ook even waarna ik op mijn lip beet. "Waar?" vroeg ik zoekend, duidelijk om haar te stangen waarna ik lachte en haar outfit uitkoos. Eens ik het outfitje bij elkaar had geraapt wierp ik ze recht op haar schoot, waarna ik met wat parcour om niet op haar troep te trappen weer op het bed sprong. Ari was ondertussen bezig met haar bruine lokken te temmen en ik was tevreden, hoe sneller we konden feesten hoe beter. Ik had nood aan wat drank en misschien eens een leuke jongen. Een Ari dan ook eindelijk opstond om haar kleren aan te trekken nam ik dit als het perfecte moment om onze derde musketier te gaan bereiken, iets wat Ari blijkbaar onder vuur zette gezien de dame vlug dingen bijeen aan het rapen was. Ik keek haar met ene opgetrokken wenkbrauw aan al kon ik nu niet meer inhaken dus wachtte ik geduldig af tot Julia opnam. 'Hey, Lover,' klonk Julia waardoor ik tevreden grijnsde bij het horen van haar stem . "Hey , girlfriend." zei ik honingzoet en grinnikte toen Arianna zowat door de hele kamer roepte om onze vriendin ook een gedagje te zeggen. Het gesprek had ik natuurlijk op luidspreker gezet. " Zien we elkaar over een klein kwartiertje bij l'etouille rouge?" spinde ik hoopvol aan de telefoon. "Ik heb nood om kerstavond met mijn badass bitches te vieren, en wat booze ofcourse." grinnikte ik , waarna ik even op mijn rug rolde gezien ik dat lekkerder vond liggen. Zelf was ik niet zo'n grote fan van kerst, dat was zo'n typische familiedag waarbij iedereen kon opscheppen wat ze wel niet van hun ouders hadden gekregen. Dat vond ik altijd zo vreselijk opgroeiend als een wees. De enige familie dat ik had was deze gang en deze twee meiden waren net mijn zusjes.Ik had dan misschien geen geld voor fancy cadeau's maar een leuke herrinering samen is net zo fun. "Er zijn ook veel leuke jongens." vervolgde ik als zoveelste reden waarom ze zou moeten meekomen. "Ik ben binnen een kwartiertje klaar," mompelde Ariana waardoor ik even naar mijn vriendin grijnsde. "Go work faster bish." ik tuitte mijn lippen waarna ik me nog naar mijn mobiel richtte. "Zie je zo." ik zond nog een luchtkusje waarna ik afhaakte ik van het bed afrolde zodat ik Ari kon haan keuren. "Oh gosh you look so lovely." zei ik tevreden waarna ik mijn handen op haar schouders liet rusten eens ze klaar was met haar lokken. Ik drukte een kus op haar wang en keek ons even aan in de spiegel tegenover ons. " Ik heb nog een klein kerstcadeautje voor je." zei ik zachtjes terwijl ik in mijn achterzak graaide en een oude afgebleekte foto aan haar haf. Het was eentje van toen we kleine kiddo's waren, kerst 2008 dacht ik. " Het is niet veel maar ik wilde toch iets kleins geven'. grijnsde ik.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

B L A N C H E            T R E M B L A Y Met een zelfvoldane blik stapte ze het gebouw uit, de buitenwereld in. Als een korte prikkeling drukte ze haar ogen kort dicht en liet ze haar ogen wennen aan het zonlicht. Het was geheel anders dan de donkere ruimte waar ze zojuist enkele uren in vertoeft had. Zonder een krasje te zien op haar lichaam, pakte ze haar mobiel erbij. “De vissen gevoerd en de fluiters voor je huis besteld. Fijne kerstdagen,” verzend ze in een geëncrypteerd bericht naar Gabriel.       Voordat ze haar mobiel wegstopt, kwam de abrupte gedachte in haar hoofd dat ze nog kerstcadeaus moest kopen. Misschien dat één van haar collega’s hetzelfde geluk had om last minute nog geschenken aan te moeten schaffen. Verveeld scrolde ze haar telefoonlijst door en besloot Freya een berichtje te sturen. Ze had wel een goede impressie van de vrouw — lekker standvastig — dus die keuze was snel gemaakt voor Blanche. “Hé, nog plannen voor de dag? Tijd voor me om geld over de toonbank te gooien?”       Met dat ze haar mobiel wegstopt in haar warme jacket, stapte de vrouw op haar motor en reed met brommende kracht weg, een sinistere ruimte achter zich gelaten in het donker. De klant die ze aleer had uitgehoord was onmogelijk te herkennen. De rode bloedstreken waren achter haar over de muur geklaterd, net als rode verf dat over een blank canvas met een verfkwast was gespetterd. Het verminkte lichaam van de klant, dat ooit herkend werd als Brigitte Dubois, was in het water gedumpt en zonk langzaam naar de bodem van de haven.       Met nog een laatste stop, vooraleer de hardvochtige vrouw naar de stad zou gaan voor de geschenken, was ze van haar motor afgestapt en keek ze op naar het hoge flatgebouw. Ze scande alle naambordjes voor het grote gebouw — totdat haar scherpe blik viel op de naam die ze zocht. Het papieren pakketje dat ze in haar handen had, gooide ze in de brievenbus van de desbetreffende persoon.       ‘Speel geen spelletjes. Brigitte duimt er per slot van rekening niet meer om. Ik maak de regels.’ Waarbij White Winter heel toepasselijk, toenmaals in de verlaten ruimte, een afgehakte duim had toegevoegd in het pakketje. Ze stak de spot met Brigitte’s familie, tegelijkertijd met dat ze hen een waarschuwing stuurde.

Eenmaal aangekomen in de stad zag ze de blonde haren van de vrouw vanuit de donkere menigte pieken. Het was iets om haar makkelijk te herkennen voor Blanche zelf. “Hé, Freya!” begroette ze haar, met haar hand omhoog in de lucht. “Je wilt niet weten wat voor dag ik heb gehad vandaag. Klanten tegenwoordig…” begon ze het gesprek mee, terwijl ze voorts liep —ondertussen stootte ze een jongeman tegen de schouder doordat hij asociaal niet aan de kant ging, liep ze koppig door een stelletje die niet van elkaar af konden blijven en sloeg ze tegen het hoofd van een pester (die duidelijk een jonge vrouw aan het pesten was) zodat hij geen aandacht meer aan de slachtoffer gaf. De chaos liet ze achter zich.       “Je kan niet met ze en je kan niet zonder…” mokte ze, terwijl ze naar Freya op keek — haar handen in de jaszakken.       “Dus ik heb er wat aan gedaan…” smaalde ze onheilspellend een glimlach op haar fijne gezicht —doelende op de dood van de vrouw.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

---

25 years | Cybercrime | Walking home | Alone calling Amor | Outfit Julia had haar telefoon inmiddels een beetje onhandig tussen haar hoofd en haar schouder geklemd terwijl ze in haar handtas aan het zoeken was naar haar huissleutels. In haar andere hand had ze nog altijd haar beker koffie dus ze had haar handen er maar vol aan. "Hey , girlfriend." hoorde ze Amor haar stem aan de andere kant van de lijn, een kleine glimlach verscheen op Julia haar lippen. Ook hoorde ze nog een stem aan de andere kant van de lijn Ariana die haar naam schreeuwde ergens in de kamer waarin Amor zich bevond. Een kleine lach rolde over Julia haar lippen. 'Hi,' zei ze nog tegen Ariana terwijl ze nog steeds druk bezig was haar sleutels te vinden in haar tas. Waarom was haar bos sleutels altijd verdwenen in haar tas. Ze hoopte echt dat iemand haar morgen een sleutelhanger zou geven, meer hoefde ze echt niet te hebben voor kerst gewoon een sleutelhanger zodat ze een keer haar sleutels snel kon vinden. " Zien we elkaar over een klein kwartiertje bij l'etouille rouge?" hoorde ze Amor vervolgens vragen. 'Jaa,' riep Julia opgelucht, maar dat was niet het antwoord op Amor zijn vraag. Ze was enthousiast omdat ze eindelijk haar sleutels in haar tas had gevonden. "Ik heb nood om kerstavond met mijn badass bitches te vieren, en wat booze ofcourse." voegde Amor nog aan zijn vorige woorden toe terwijl Julia nu eindelijk de deur van haar appartement kon openen. 'Lieve schat,' begon ze terwijl ze de deur achter zich dicht gooide. 'Ik ben net thuis, ik kan je niet beloven dat ik binnen een kwartier klaar ben.' zei ze terwijl ze haar koffie en haar handtas neerzette op de eettafel. Eindelijk had ze haar handen weer een beetje vrij. 'You know me, mijn hele make-up moet nog gedaan worden, dus maak er maar een half uur van.' "Er zijn ook veel leuke jongens." hoorde ze Amor nog zeggen een lach rolde over Julia haar lippen. 'Des te meer reden dat ik echt een half uur nodig heb.' zei Julia terwijl ze haar koffie weer oppakte en een paar grote slokken nam. "Zie je zo." zei Amor uiteindelijk om hun gesprek af te kappen. 'Au revoir,' mompelde Julia terwijl ze ophing. Een half uur had ze zich zelf gegeven, ze hoopte dat Amor begreep dat een half uur bij haar meestal plus minimaal tien minuten was, want er was no way dat ze zich zelf in een half uur degelijk kreeg en dan ook nog eens in l'etouille rouge kon zijn.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Ruby Novac 26 – Alone - l'Étoile Rouge       Na een lange dag werken en sporten liep ik richting huis. Het kickboksen direct na het werk deed ik al vanaf het begin. Het hielp me kalmeren, en zorgde er zo voor dat ik niet meteen iedereen verrot schold als iets fout ging. Zeker vandaag had ik het sporten nodig gehad. Zo vlak voor Kerst moest ik opeens alles afronden wat normaal tot morgen kon blijven liggen, maar gezien Eerste Kerstdag betekende dat er niet gewerkt mocht worden, had ik geen keus. Ik pakte mijn telefoon erbij en deed de oortjes in zodat ik rustig naar muziek kon luisteren. Ik was om half 4 vannacht naar werk gegaan om zo zeker te weten dat ik op tijd klaar zou zijn. Al het werk was echter veel eerder afgerond dan ik had verwacht en dus had ik nog wat extra vrije tijd bij elkaar gesprokkeld.       Eenmaal thuis keek ik kort rond voor ik richting de slaapkamer liep. Ik kleedde me om in de outfit die ik al eerder had uitgezocht en liep naar de keuken waar ik snel een glas water dronk met een cracker erbij. Ik was van plan een abnormale hoeveelheid alcohol naar binnen te gieten, maar op een lege maag was geen goed idee. Om die reden pakte ik nog wat crackers en at die onderweg rustig op. Op straat kwam ik zo goed als niemand tegen, iets wat niet heel raar was gezien het behoorlijk koud was. Normaal nam ik meestal de auto, of een taxi, maar nu had ik besloten om het stuk te lopen. Het was niet al te ver, maar toch nog een behoorlijk stuk.       Na een minuut of twintig stond ik voor het gebouw waar de borrel plaats zou vinden. Ik keek door de ramen naar binnen en zag al redelijk wat mensen zitten. Stil opende ik de deuren en liep naar binnen terwijl ik mijn hand opstak naar wat anderen met wie ik veel samen werkte. Ik groette nog wat mensen en praatte kort over werk waarna ik me richting de bar begaf. Over het algemeen dronk ik nooit al te veel, alleen tijdens vakanties, of dagen dat ik vrij had gunde ik mezelf het plezier. Deze regel had ik voor mezelf gemaakt omdat ik een stuk losser werd als ik alcohol op had, iets wat niet handig was als er ergens een illegaal gokfeest werd georganiseerd dat absoluut niet gesnapt mocht worden door de politie. Maar nu was het tijd om te drinken.

[ bericht aangepast op 5 feb 2019 - 14:08 ]

---

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

Zaterdag 1 Juni, 12.02, 25 graden met een stralende zon en geen wolkje aan de lucht.
De loodzware ontgroening van enkele aspirant leden is in volle gang. Tot nu toe is er nog niemand afgevallen, maar enkelen balanceren op het randje van breken. Voor de rest van Les Alouettes d'Or, is dit meestal een moment om kort terug te denken aan hun eigen ontgroening. Toch is er maar weinig tijd om stil te staan. Het werk stopt namelijk voor niemand en tijd om het rustig aan te doen is er niet. Vanavond is de traditionele verkoop van de groentjes in l'Étoile Rouge. Dit betekent dat leden kunnen bieden op de aspirant leden, waarna ze een week het 'eigendom' worden van de hoogste bieder, met de regel dat je niets met ze doet, wat je met een vol lid ook niet zou doen. Als ze geluk hebben, zijn ze een week lang aan het schoonmaken, als ze pech hebben... dan leren ze snel het harde leven van een lid wel kennen. De opbrengst van de veiling gaat naar hun fonds voor weduwen en wezen.
Geniet van het weer, neem nog een biertje bij de bar, denk misschien over vroeger, of nog beter over vanavond vanavond, want wie weet neem je wel iemand mee naar huis.

Als jullie liever meteen skippen naar de veilig, of liever een ander deel van de ontgroening/het bendeleven doen, kan dit ook. Geef het even aan, dan pas ik het aan.

---

Bowties were never Cooler

---

Vanavond was de verkoop van de groentjes. Zelf deed ik over het algemeen niet mee. Ik had niet veel geld, maar af en toe wat bieden om de prijzen wat om hoog te krijgen. Ik kon me nog goed mijn verkoop herinneren. Ik was enorm nerveus geweest, zeker omdat ik twee jaar ouder was dan de meeste anderen, maar ook omdat ik geen idee had wat er ging gebeuren. Ik had wel verhalen gehoord, maar die hadden ook niet geholpen. Ik was uiteindelijk gelukkig niet heel slecht terecht gekomen, al was dat ook maar relatief. Ik had het grootste deel van de week doorgebracht in een 'sexy' huishoudster pakje, maar ik had niet alleen vloeren hoeven schrobben. Stripteases, handtastelijke dronken huisvrouwen, en klappen van hun echtgenoten waren een continue deel van die week. Het ergste was nog dat mijn koper al haar frustraties met de hele wereld en elke man die erop leefde of had geleefd, op mij had gebotviert. Ik had er nog altijd enkele littekens van op mijn rug, maar het ergste was dat ik haar er niet mee kon helpen. Ik was blij toen het weer over was, maar het was zeker niet de laatste keer dat ik klappen had gekregen van boze echtgenoten, of in sexy kleding rondliep, zowel tijdens mijn ontgroening als erna. Inmiddels was dat eerste afgenomen, maar het tweede niet. De ontgroening was een periode geweest waar ik niet graag aan terugdacht. Het had me veel dichterbij mijn medeleden gebracht, maar tegelijkertijd had ik heel veel moeten doen, wat heel ver over mijn grenzen ging, of waar ik me nooit me had willen inlaten. Die tijd was nu gelukkig voorbij en ik had de tattoo in mijn nek om dat te bewijzen. Nu stond ik het podium te stofzuigen voor vanavond, met mijn oog op de bar. Er zaten weinig mensen binnen, maar meer dan genoeg voor het pand met stoelen van binnen. Zo nu en dan kwam iemand binnen om nog een drankje of wat te eten te bestellen. Toch was het nog vrij rustig, ondanks het weer. Velen moesten nu hun werkzaamheden afronden, als ze vanavond bij de verkoop wilden zijn, dus dat zorgde ervoor dat ze weinig tijd hadden om nu in de zon te gaan zitten. Wel werd het langzaam drukker, en zou het richting de avond ook steeds drukker worden. Voor nu was het hierbinnen stil, op het geluid van de stofzuiger na. Ach, als ik snel was, kon ik hopelijk ook nog even lekker in de zon gaan zitten voor het echt druk werd.

---

Bowties were never Cooler

AMOR CHESTERFIELD

Met een peuk tussen mijn lippen paradeerde ik schaamteloos door de warme straten van hochelaga-Maisonneuve, Hier en daar kreeg ik wel vreemde blikken toegeworpen , niets wat in een normale dag niet voor kwam. Mijn lip was nogsteeds beurs van gisteren, en mijn ribben gloeden ook nog wat na. Ik was een trotse homo en dat waardeerde niet veel mensen hier in Montreal. Soms had ik geluk en kon ik me uit een benarde situatie wurmen door mijn tattoo te showen. Heel Noord behoorde tot Les Alouettes d'Or, dus lieten ze me dan met rust, al waren de eikels van gisteren gewoon vieze ratten in onze straten waardoor ik enkele klappen had gevangen en mijn prutsmobiel en het kleine beetje geld dat ik opzak had gejat werd. Spijtig, hoewel ik vandoor kon muizen en mezelf beloond had met een pakje sigaretten van één van de ratten. Ik was dan misschien een kleine 10 euro kwijt, ik had er wel winst op, peuken waren gewoon viesduur. Ik rekte me even uit waarna een rilling over mijn naakte huid gleed. Mijn laatste shirt van gisteren waar ik nog in paste was aan flarden, dus moest ik het maar doen met de te kleine stukken stof die ik had. Niet dat het me veel uitmaakte, ik stond geweldig met kroptops.
Mijn versleten sneakers leidden me naar l'etoille rouge waardoor ik meteen als dorstig werd. Na mijn hijs blies ik de rook van mijn al fel verminderde peuk uit en gooide deze op de grond waarna ik ze genaadeloos uittrapte. Het was al veel te lang geleden dat ik mezelf eens verwend had en ik stond vreselijk droog, niets dat de fijne Abel niet kon oplossen en wie weet kon ik er wel een gratis drankje vanaf krijgen. Ik gooide dan ook melodramatisch de deuren open van de bar waar ik meteen begroet werd door de geur van alcohol en pret. "hmmm ja." kreunde ik tevreden waarna ik met een uitdagende grijns naar de bar toe waggelde. "Abel baby!" zuchtte ik waarna wat opsprong zodat mijn achterste kon rusten op de bar en ik me dramatisch kon laten neerstrijken op de wat plakkerige toog. " Jij kan deze arme dorstige jongen vast niet helpen hmm?" kreunde ik terwijl ik mijn lichaam wat opkrulde. "I am so thirsty." mijn bruine kijkers priemde ik in zijn blauwe pareltjes waarna ik mijn lip even uitdagend likte, echter duurde het niet lang voor iets anders mijn aandacht trok en ik weer rechtop ging zitten. Iets sneller van goed voor me was, gezien een pijnelijke steek in mijn ribben flitste en ik even pijnlijk mijn neus optrok. Merde...
Ik keek over mijn schouder naar het podium en leek te beseffen dat het vandaag was dat de aspiranten ingewijd zouden worden. "Hmm, dit brengt wat gemengde gevoelens boven." mompelde ik, mijn libido even aan de kant schuivend. Misschien was het ook geen goed idee om zowat op de barman te gaan springen terwijl de klanten erop zitten te kijken,... tenzij het wat opbracht.
Ik herinnerde me eigenlijk vrij wijnig van mijn ontgroening, ik was negentien, nog half high van de heroïne en die week had me letterlijk gekraakt, maar ik wilde zo graag deze familie. Ik herinnerde me niets van het feit dat ik verkocht was geweest, ik durf te wedden dat ik de hele week gewoon gedronken had en dat de blackout had veroorzaakt. Het verbaasd me eigenlijk dat ik ooit in de bende ben geraakt, maar klagen deed ik zeer zeker niet. "Het word vast wel druk vanavond." begon ik bedenkelijk, waarna ik me naar abel toedraaide en mijn armen om de schouders van de jongen liet rusten. Ik zou hem niet zo snel laten weglopen. " L'etoille zou misschien wel een extra serveerder kunnen gebruiken? Een knappe jongen die erg in nood is van wat l'argent ?" vroeg ik de jongen poeslief.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Ik had net de stofzuiger uit gezet, toen ik een bekende stem hoorde. Ik draaide mijn hoofd en zag Amor naar de bar gaan, op een manier wat enkel beschreven kon worden als een kruising tussen een penguin en een piraat met een houten been. Ik nam de stofzuiger mee naar achter de bar en ging tegenover hem staan. Zijn diepe donkere ogen vonden de mijnen en heel even liet ik mezelf erin verzuipen. Hij maakte er maar wat graag gebruik van dat hij mensen, zoals ik, als boter in zijn handen kon laten smelten, of zo leek het op momenten als dit in elk geval. Hij was net iets te goed in flirten en ik was er soms net iets te vatbaar voor, zeker nu ik voor de verandering een tijdje droog stond. De groentjes draaiden nu een aantal van mijn shifts in de stipclubs van de stad, waardoor ik toch niet zo lekker aan mijn trekken kwam dan normaal. Ik zei altijd wel dat ik het alleen voor het financiële aspect deed, en niet vaker dan nodig, maar vreemd genoeg miste ik het nu misschien zelfs een beetje. Dit alles veranderde toen ik plots iets in zijn ogen zag veranderen en zijn gezicht en lichaam zag vertrekken. Ik schonk snel een glas vol met water en zette het voor hem neer. "Gaat het wel, Amore?" vroeg ik, toch best bezorgd. Nu ik vrij was gebroken van zijn betoverende ogen zag ik dat hij ook een dikke gespleten lip had en hij er algemeen niet okay uitzag, ondanks dat hij nog altijd er zeker mocht wezen. Ik had in eerste instantie door zijn loopje gedacht dat hij een hele goede avond had gehad, maar dat was duidelijk niet het geval. Zelf leek Amor weer in gedachten te zijn verzonken. Ik volgde zijn blik naar het podium en knikte. "Ik denk bij de meesten onder ons." mompelde ik, terwijl ik de bar maar begon te poetsen. Het ding was nog enorm plakkerig en dat kon ik me zeker vanavond niet veroorloven. De hele bar moest spik en span zijn. Gelukkig stond ik er dan niet alleen voor, maar goed, nu voor de schoonmaak nog even wel. Heel erg was het niet, want ik werd ook niet in de weg gelopen, maar het was niet heel gezellig, tot Amor was binnengelopen. Ik knikte wat afwezig bij zijn vaststelling. Dit was altijd een belangrijke nacht. De groentjes hadden al een flinke periode van ontgroening erop zitten, en dan kwam dit. Ik hoopte voor hen dat ze goed terecht kwamen, maar ik wist ook dat nooit iedereen zoveel geluk kon hebben. Ik schrok een beetje op uit gedachten toen ik twee armen om mijn schouders voelde. Ik knipperde een paar keer en keek toen weer recht in de betoverende ogen van Amor. Met een glimlachje liet ik de rug van mijn wijsvinger langs zijn kaak gaan, waar ik een heel lichte stoppel voelde, die nog niet eens zichtbaar was. "Waarschijnlijk, maar je weet dat ik daar niet over ga. Ik kan wel bellen als je wil, maar ik ben bang dat je er dan wel aan vast zit... En aan mij" Ik gaf hem een speelse knipoog, voor ik heel snel een kus van zijn lippen stal, om vervolgens onder zijn armen uit te duiken, en een stapje verder de bar te gaan poetsen. Ik hield wel van een spelletje, en Amor hopelijk ook, al spookten de zorgen over hem nog altijd door mijn hoofd. Ik had geen idee wat er was gebeurt, maar ik wist wel dat een jongen als Amor het niet verdiende. Gelukkig was hij deel van de gang, en zou dit waarschijnlijk wel worden opgelost op een manier waarop iedereen wist dat dit niet gebeurde in onze territoria. "Wilde je nog iets anders drinken dan water? Of was je thirsty voor iets anders? My treat." Ik likte kort over mijn lippen, maar heel uitdagend was het toch niet, zeker niet als je wist hoe het er tijdens mijn acts aan toe kon gaan. Normaal kon ik een situatie en de mensen die zich erin bevonden goed lezen, maar op dit moment wist ik even niet goed wat hij wilde: zorg, sex, of nog iets anders.

[ bericht aangepast op 1 april 2019 - 17:10 ]

---

Bowties were never Cooler

---

‘Ja, alles is klaar voor vanavond… Nee… Nee, als het goed is… Ja, ik check het wel even… Oke, ja is goed. Tot vanavond.’, met een zucht hing ik op en stopte ik de telefoon in mijn broekzak. Vluchtig scande ik de kamer, op zoek naar mijn pakje peuken. Ik had niet snel last van stress, maar ik voelde de druk nu toch wel zwaarder worden op mijn schouders. Godver, waar waren die dingen nou. Ik haastte mezelf de trap af en haalde opgelucht adem toen ik het pakje op de keukentafel zag liggen, naast mijn autosleutels. Terwijl ik nog even rondkeek of ik alles goed had afgesloten pakte ik beiden van tafel en haalde ik mijn jas van de kapstok. In de hal bleef ik even voor de spiegel staan, ik zag er afgepeigerd uit. Dat was op zich niet echt een verrassing aangezien ik de afgelopen weken amper had geslapen en alleen maar bezig was geweest met de ontgroeningen. Vanavond kon ik enigszins rusten. De veiling stond op de planning en voor zover ik wist kon er niets fout gaan en had ik alles nog een keer nagelopen, ik moest alleen nog even checken hoever Abel was met de voorbereidingen van de bar. Ik haalde kort mijn hand door mijn donkere lokken en rukte mijn blik los van de vermoeide vrouw in de spiegel waarna ik mijn huis verliet. Waar de fuck had ik gisteren mijn auto ook alweer neergezet? Mijn hoofd leek wel een vergiet de laatste dagen, alles raakte ik kwijt. Ik drukte op het knopje van mijn autosleutel en hoorde het geluid van mijn auto die ontgrendelde. Ik keek even om me heen en versnelde mijn pas toen ik mijn kleine fiat op de hoek van de straat zag staan. L’Etoile Rouge was alles behalve ver, maar sinds mijn 18e had ik al de luxe gehad van een auto op de stoep. Ik was wat dat betreft liever lui dan moe. Ik opende het portier en ging zitten waarna ik achteloos een peuk in mijn mond stak en deze opstak. Terwijl ik de sleutel in het contact stak inhaleerde ik diep en keek ik om me heen. De straat was rustig en terwijl ik de koppeling op liet komen reed ik rustig weg. Niet veel later parkeerde ik mijn kleine abarth voor de deur van de bar. Het was binnen nog vrij rustig, op het eerste oog, maar alles wat buiten zat compenseerde dat. Ik liep over het geïmproviseerde terras. Over het algemeen kende ik bijna iedereen. De meesten waren benieuwd naar vanavond, wie er op de veiling zouden staan, of er mooie meiden te koop waren en of de mannen een mooie kont hadden om naar te kijken. Ik werkte mezelf met enige vaart naar binnen en voelde een golf van opluchting door mijn lichaam toen ik zag dat het podium al klaar stond. Het was voor mij al zeker tien jaar geleden dat ik daar zelf stond. Zenuwachtig en niet wetende wat ik kon verwachten. Ik liet mezelf op een kruk vallen, en rolde even kort met mijn ogen toen ik zag dat Abel en Amor druk bezig waren met iets wat leek op een vergezochte paringsdans. “Wat moet een vrouw doen om hier een drankje te krijgen dan?”, verzuchtte ik terwijl ik met een opgetrokken wenkbrauw naar de twee keek. Ik had behoefte aan een goede borrel, maar dat was in mijn geval niets bijzonders.

[ bericht aangepast op 17 april 2019 - 10:09 ]

---

If you want someone to trust you, you should give them a reason.

---

Ondanks dat ik me had voorgenomen niet met Amor in de kast te duiken, maar toch stond ik daar nu toch weer mijn shirt en broek aan te trekken, net als Amor. Ik drukte nog een kus op zijn lippen en vervolgens op zijn haren. "Ik zal kijken wat ik voor je kan doen, Amore. Ik kan hier namelijk wel aan wennen." zei ik met een grijns, voor ik de bezemkast uit stapte. In de spiegel in de gang probeerde ik mijn haar nog een beetje te fixen, maar het was hopeloos. Ik begaf me dus maar weer naar de bar, om deze verder te poetsen. Nog even sprak ik met Amor, maar al snel was ik te ver van hem om ons gesprek privé te houden, dus hield ik maar mijn mond. Ik kwam langs een stamgast, die begon te lachen toen hij naar me keek. Ik trok een wenkbrauw op, in de hoop dat hij zou zeggen wat het was, zonder dat ik mijn mond hoefde open te trekken, tot ik wat had kunnen drinken om de heesheid wat te verminderen. "Het was zeker donker tijdens het aankleden." Ik keek naar beneden en zag dat ik de knoopjes niet recht had dichtgeknoopt dat ik er een had overgeslagen, en dat ik er een los had gelaten. "Oops" kwam er uit mijn mond, terwijl mijn wangen ongewenst toch wat rood kleurden. Ondanks dat ik hier vaker dan eens zonder shirt had gestaan, was ik dat nu niet van plan, en Amor was daar de reden voor. Er zat een mooie zuigzoen precies op mijn middenrif, die duidelijk niet van gisteravond kon zijn. "Ik fix het zo wel." mompelde ik, mijn stem nog meer schor dan ik had gedacht. Ik ging snel door met poetsen. Toen ik net klaar was, en nog een paar woorden had gewisseld met Amor, hoorde ik nog een bekende stem. Ik nam een slok water uit een glas wat ik net had ingeschonken, en liep naar haar toe. "De barman." lachte ik, in de hoop het laatste beetje heesheid te verbloemen. "Nee, wat wil je hebben?" Val was een van de weinigen waar ik het bed nog nooit mee had gedeelt, en die ik ook op die manier niet zag. Zee was tijdens mijn tienerjaren zoveel bij ons thuis geweest voor haar training bij mijn vader, dat ik haar eerder zag als zus dan als friend with benefits. Ik draaide me even om, om alvast een glas te pakken en om te proberen onopvallend mijn shirt een beetje te fatsoeneren. Ik draaide me weer terug om en zag op dat moment nog een bekend gezicht de bar binnenlopen. Ik stak mijn lege had op als begroeting naar de dame. Ik pakte nog een glas en schoof mijn glas water naar me toe. Amor was intussen druk bezig met andere zaken, dus die vond het vast niet erg. "En wat mag het voor jou wezen?" vroeg ik aan Blanche, die bij ons was komen zitten. Ik wachtte op haar antwoord en dronk nog wat van mijn water. Mijn stem was binnenkort hopelijk weer helemaal normaal. Intussen zou ik de dames hopelijk kunnen entertainen, terwijl ik tafels en glazen poetste en de groeiende groep mensen bediende die de bar binnenkwamen.

---

Bowties were never Cooler