Relatiezorgen en problemen... - Liefde, Vriendschap & Familie

Hoi allemaal,

Ik wil even een moeilijk dingetje in mijn relatie kwijt en jullie gedachtes erover horen. Ik zit namelijk een beetje in de knel...

Ik heb nu iets meer dan een jaar met een jongen die ik op de middelbare school heb leren kennen. Inmiddels doen we allebei WO. We kennen elkaar al wel langer en waren ook al bevriend voor we een relatie kregen. Sinds we een relatie hebben is het ook altijd super gezellig geweest. Er is alleen een dingetje dat problemen oplevert...
Ik vind het leuk om naar feestjes te gaan en een drankje te doen. No excessive drinking oid. Aan het eind van een avond lig ik nooit in de goot, ik heb nog nooit moeten barfen en ben altijd nog prima bij zinnen.
Mijn vriend aan de andere kant houdt niet van feestjes waarop gedronken wordt en krijgt last van anxiety als andere mensen drinken. Toch wil hij altijd mee naar deze feestjes (anders is hij bang contact met onze vriendengroep te verliezen). Verder is hij ondanks mijn beperkte drinkgedrag nog altijd wantrouwend tegenover mij, zelfs al bij de eerste druppel alcohol. Iedere vorm van enthousiasme of gekkigheid wordt dan gezien als dronken gedrag, alsof ik spontaan verander.
Ik heb hem er natuurlijk graag bij op feestjes, maar hij krijgt zo ongeveer elk feestje een dipje of een stress/paniekaanval, waardoor ik altijd minimaal een half uur er tussenuit moet om hem gerust te stellen. Ik zal hem nooit laten zitten, maar het beperkt mij wel heel erg in hoe erg ik kan genieten van een feestje. Ik moet altijd op hem letten en mezelf in toom houden in de angst dat hij mij veroordeelt of in paniek schiet. Na feestjes is hij vaak dan ook weer down en eigenlijk heeft hij er ook last van als het niet relevant is.
Mij doet het veel pijn dat ik beperkt word ik wat ik kan doen zonder hem er mee te schaden en vind ik het moeilijk om altijd maar weer zijn steunpaal te zijn, terwijl ik ook genoeg eigen problemen heb (die hier niet aan gerelateerd zijn overigens). Heeft iemand enig idee hoe ik hier het best mee om kan gaan?

xx

Ai, dat is wel vervelend, zeg.
Ik vind dat je heel lief voor hem bent door je zo aan hem aan te passen. Maar ik denk dat het ook wel belangrijk is dat jij gewoon je ding kunt doen.
Misschien kun je er een keer met hem over praten en aangeven hoe je je erover voelt? Dit is iets wat je samen moet bespreken en waar je samen aan moet werken.
Ik vind eigenlijk wel dat hij zich ook een beetje aan moet passen aan jou. Hij houdt van jou en zou daarom ook moeten accepteren dat jij houdt van wat alcohol.

Hmm. Er zijn hier twee opties: Of jij stopt met drinken, of hij neemt controle over zijn anxiety en gaat óf niet mee óf gaat achterhalen of hij er iets aan kan doen. Wist hij dat je wel eens dronk toen jullie iets kregen?

Persoonlijk vind ik dat hij maar niet meer mee moet gaan naar feestjes. Jij bent niet onredelijk bezig hier. Hij verpest jouw feestjes en tijd met je vrienden een beetje. Ik weet dat hij het niet zo bedoelt, of dat dat zijn intenties zijn, maar dat is wel wat er gebeurd hier.

Misschien een voorbeeld: Ik rook. Mijn vriend rookt niet. Hij wist dat ik rookte toen hij is met mij kreeg. Mocht hij het vervelend hebben gevonden, had hij maar niks met me moeten nemen. Ik zou er heel snel heel moe van worden als hij de hele tijd commentaar gaf, of me een schuldgevoel zou aanpraten. Dat is ook niet het geval, en dit is ook niet helemaal hetzelfde als jouw situatie, maar ik denk wel dat jouw vriend iets meer moeite mag doen om jouw leuke tijd niet om hem te laten draaien.

---

"She was fury, she was wrath, she was vengeance."

Afspreken dat ie normaal gaat doen of anders maar mooi de helft van de feestjes thuis blijft. Zo hebben jullie beiden helemaal geen leuke avond. :')

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Dit gaat misschien heel hard klinken, maar een vriendin van mij vertelde mij dit toen ik een relatie had met een jongen die nogal een controlfreak was en naast mij praktisch geen sociaal leven had; je hoeft het niet per sé op te lossen. Er zijn nog meer vissen in de zee die misschien wèl mee willen naar feestjes en een drankje meedoen. Nogmaals- dit heeft mij persoonlijk heel veel geholpen, en zo ben ik tot inzicht gekomen dat het helemaal niet zo'n rozengeur-en-maneschijn-relatie was als ik dacht. Misschien is het bij jou compleet anders en wil je er alles aan doen om het op te lossen. Dan zou ik zeggen, heeft hij geprobeerd zelf wel mee te drinken, en te ervaren hoe dat dan is? Dat hij zelf inziet hoe jij dan bent als je wat hebt gedronken, en dat daar niks engs/geks/nep aan is?

---

What’s tasty in Busan?

Nym schreef:
Wist hij dat je wel eens dronk toen jullie iets kregen?

Jup, dit wist hij.

Hij probeert er echt aan te werken, hij gaat zelfs naar een psycholoog. Toch zie ik niet zo veel voortgang. Hij weet ook dat ik er niet van hou om beperkt te worden en wil dit dus ook zeker niet doen. Toch voel ik me geremd, omdat ik hem niet nog meer stress en anxiety wil bezorgen.
Het zit ook wel een beetje in mij om meer aan anderen te denken dan aan mezelf. Ik probeer mezelf er nu van te weerhouden, maar ja dat is moeilijk haha.

Het is misschien inderdaad wel een idee dat hij af en toe thuis blijft, al gaat hij zich dan thuis alleen maar op zitten vreten... Op een feestje heeft hij het wel gezellig, tot het mis gaat..